รักพันธ์ร้ายนายหน้าโหด

ลำดับตอนที่ #7 : แล้วเธออยากให้ปากฉันไปอยู่บนปากเธอมั๊ยห๊า! อิจฉานางเอกอ่ะ

“ น้องไอ้แป๋งมันต๊องจริง “ ไอ้หน้าโหดพูด

“ เออมึงเอาน้องมันมาใช้แบบนี้พี่มันรู้มึงตายแน่ “ ไอ้หัวทองแสยะยิ้มก่อนพูด

“ กูกลัวตายเลย “  ไอ้หน้าโหดพูดก่อนที่จะลุกขึ้นเดินออกไปข้างนอก

“ กลับแล้วไง๊ “ ยองๆตะโกนถาม ( ชื่อแม่งโครตน่ารักเลย )

“ เออ “

“ แป้ง “

“...........”

“ แป้ง “

“……..”

แล้วโทรทัศน์ก็ดับลง

“ พี่แป๋ง ! “น้องสาวทำตาโตเชิดหน้าอย่างไม่พอใจ

“ เดี๋ยวพี่เปิดให้ ตอนนี้หันมาคุยกับพี่ก่อน “

“ ....... “

“ ตุ๊กตาหมีพูออกใหม่ซื้อให้สองตัว “ พี่ชายพูดช้าๆ

“ ว้าว! “ น้องสาวตาวาวยิ้มอย่างดีใจ

“ พี่พูดจริงนะ “

“ จริงซิ “

“ แน่นะ “

“ แน่ซิ “

“ อย่ายั่วนะ “ ( พอเหอะๆ )

“ พี่มีไรล่ะ “

“ เมื่อเย็นเราไปไหนมา “

“ เดินเล่นแถวๆนั้นแหล่ะ อยู่ในห้องเบื่อจะตายไป “ คนเป็นน้องบ่นอุบอิบเธอไม่กล้าบอกหรอกว่าเธอไปทำของๆคนอื่นแตก โดยเฉพาะของๆDead Dargon

“ แล้วไป “

“ อย่าลืมสัญญาล่ะ “ น้องสาวรีบพูด

“ รู้น้ายัยงก” พี่ชายเอามือใหญ่ๆยีหัวน้องสาวเล่นอย่างเพลิดเพลิน

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

“ ว๊าก! “ ฉันเอามือหุดรูหูทั้งสองข้าง กอล์ฟไมล์มาหรือไงวะกรี๊ดกันอยู่ได้

“ เค้ากรี๊ดอะไรกัน “ ยัยพิงค์ไม่มีสมาธิในการอ่านหนังสือเอามืออุดรูหูบ้าง

“คงจะเจอคนหล่อๆมั้ง ยัยพวกนี้เห็นผู้ชายเป็นไม่ได้ หูตั้งหางกระดิก ยืนน้ำลายหยืดกันใหญ่ “

“ ไม่ใช่หมานะย่ะ “ ฉันกับพิงค์หัวเราะกันคิกคัก

“ ยัยต๊องมากับฉัน” ^O^

ว๊าก!!!!! ไอ้หน้าโหดเดินเข้ามาในห้องฉันและกำลังจะลากฉันออกไปท่ามกลางสายตานับร้อยคู่ที่แผ่รัศมีอิจฉาริษยา

“ ไม่! เรื่องไรฉันจะต้องทำตามที่นายบอกด้วย “ ฉันเชิดหน้าใส่

“ จะไปดีๆมั๊ย “ ไอ้หน้าโหดตะคอกใส่หน้าฉัน ฉานเกลียดการตะคอกโว๊ย

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด แค่ไอ้หน้าโหดตะคอกแค่เนี๊ยจะกรี๊ดหาบรรพบุรุษไง๊

“ ปะ แป้งเธอรู้จักเค้าด้วยหรอ “ ยัยพิงค์มือไม้สั่นไม่ใช่เพราะไอ้ความหล่อลากไส้ของหมอนี่

นะมันกลัวต่างหาก

“ ไปได้แล้ว “ ไอ้หน้าโหดลากฉันออกไปทันทีเล่นเอาสาวน้อยสาวใหญ่ที่ยืนอยู่หลบเป็นฉาก

ก่อนจะกรี๊ดอีกรอบเป็นการตบท้าย กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

“ แป้ง ! “ ฉันได้ยินเสียงยัยพิงค์ตะโกนอยู่ไวๆก่อนที่จะได้ยินเสียงฝีเท้าวิ่งตามมา

ไอ้โหดลากฉันไปที่โรงอาหาร ยัยพิงค์วิ่งตามมาพอดียืนหอบจนตัวโยน

“ นายจะพาเพื่อนฉันไปไหน “ ยัยพิงค์พูดเสียงเขียว นี่แหล่ะหนาเพื่อนข้าใครอย่าแตะ หุหุหุ

“ กินข้าว “ ไอ้โหดตอบเสียงห้วน

“ นายจะกินก็กินไปเด๊ะจะลากฉันมาทำไมปากฉันกันปากนายไม่ได้อยู่ติดกันซักหน่อยเนอะพิงค์เนอะ “ฉันพยักพเยิดไปเพื่อนรักซึ่งเจ้าตัวก็พยักหน้าหงึกๆเป็นเชิงเห็นด้วย

“ แล้วเธออยากให้ปากฉันไปอยู่ที่ปากเธอมั๊ยห๊า!“ ไอ้หน้าโหดไม่พูดป่าวนัยน์ตามรกตยังจ้องมา

ที่ริมฝีปากอันอวบอิ่มของฉัน

“ อะไอ้บ้า “

“ ^///////// ^ “ ( หน้าฉัน )

“ O///O  “ ( หน้ายัยพิงค์ )

“ นั่งลงดิ๊เป็นเด็กเป็นเล็กยืนค้ำหัวผู้ใหญ่ “ 

“ เกิดก่อนแค่2ปีแค่เนี๊ยบอกว่าผู้ใหญ่ “ ฉันทำเสียงจิ๊จ๊ะในลำคอแค่สายตาอันคมกริบของหมอนั่นแล้วเธออยากให้ปากฉันไปอยู่ที่ปากเธอมั๊ยห๊า! ยัยพิงค์คงไม่ต้องพูดถึงมันนั่งลงตั้งแต่ไอ้โหดนี่ตะคอกแร้ว คนบ้าอะไรวะทั้งดุทั้งโหด

“ ไอ้ดรากอนด์กูหามึงตั้งนานมานั่งอยู่กับยัยต๊องนี่เอง “ ไอ้หัวทองตะโกนมาแต่ไกลก่อน

จะเดินมานั่งข้างไอ้โหด

“ ชื่อแป้งโว๊ย! ไม่ใช่ต๊อง “ ฉันตะโกนแต่ไอ้หัวทองไม่ฟังฉันวะแล้วกับจ้องไปที่ยัยพิงค์แทน

“ ว๊าว!!!! สาวน้อยที่ไหนให้เกียรติมานั่งร่วมโต๊ะกับพวกเราคร๊าบบบบบ “ ไอ้หัวทองทำตาหวาน

หยาดเยิ้มฉันว่ายัยพิงค์มันกลัวมากกว่าเขยิบมานั่งติดกับฉันทันทีแถมยังเกาะฉันไว้แน่น

“ ไอ้ตัวประหลาดนายอย่ามายุ่งกับเพื่อนฉันได้มั๊ย ไปไกลๆteenเลยป่ะ “ ฉันไล่

“ น้องชื่อไรครับ “

“ ........ “

“ บ้านอยู่แถวไหนครับ “

“ ........ “

“ ขอเบอร์หน่อยได้มั๊ยคนสวย “

“ ....... “

“ ยังไม่หยุดพล่ามใช่มั๊ย “ ฉันโยนหยิบหนังสือการ์ตูนจากมือไอ้ตลาดเขวี้ยงใส่หัวไอ้คิม

“ ยัยต๊องหนังสือฉันยับหมด “ ไอ้ตลาดตะโกนก่อนจะเดินมาหยิบหนังสือมันกลับไปโดยที่ไม่ดูเพื่อนมันที่กำลังเอามือคำหัวป้อยๆ

“ แป้งเธอไปเขวี้ยงใส่หัวพี่เค้าทำไม ไม่รู้โนหรือป่าว “ ยัยพิงค์ดุฉันเบาๆ นี่ฉันช่วยมันนะยังจะมาดุอีก อยากเสร็จไอ้หัวทองจอมกะล่อนนี่หรือไง

“ พี่ไม่เป็นไรคร๊าบตกลงน้องคนสวยชื่ออะไรจ๊ะ “ ไอ้หัวทองหันมาแลบลิ้นใส่ฉันก่อนที่จะหัน

มาทำตาหวานหยาดเยิ้มใส่ยัยพิงค์อีกรอบ

“ พิงค์คะ “ ยัยพิงค์เขินอายใหญ่ หมั๊นไส้โว๊ย

“ ชื่อน่ารักเหมือนเจ้าของเลย “

“ ^////// ^ “

หน้ายัยพิงค์แดงกว่าลูกตำลึงซะอีก

“ พี่ชื่อวาคิมครับ เรียกสั้นๆว่าคิม “

“ รู้แล้วคะ “ ยัยพิงค์ตอบ

“ รู้จักชื่อพี่ซะด้วย “

“ เพื่อนบอกคะ “

“ เพื่อนเธออีกคนไปไหนล่ะ “ ไอ้หน้าโหดถามหลังจากที่มันกินก๋วยจั๋บเสร็จ

“ นายรู้ได้ไงว่าฉันมีเพื่อนอีกคน “

“ ฉันรู้แล้วกัน “

“ พ่อนายเป็นอับดุลไง๊ นายถามตอบได้ ถึงรู้ไปหมดทู๊กอย่าง “

“ อย่ามายุ่งกะพ่อฉัน “ ไอ้หน้าโหดตะคอกใส่หน้าฉัน ทำไมต้องโกรธขนาดนี้ด้วยวะ

“ นายก็เลิกตะคอกใส่หน้าฉันได้มั๊ย ฉันเกลียดการตะคอกเข้าใจมั๊ย!!! “ ฉันตะคอกกลับไปบ้าง

ให้รู้ซะมั้งไผเป็นไผ ไอ้หน้าโหดลุกขึ้นจ้องลึกเข้ามาดวงตากลมโตของฉัน ตอนนี้ไอ้ตาเขียวๆของมันเต๊นริกๆ กรี๊ด!!! อย่าหักคอฉานน้า

“ ไปได้แล้ว “

“ ไปไหน “ จู๋ๆหมอนี่ก็ลากฉันออกไป เฮ๊ย! ฉันยังไม่กินข้าวเลยนะ

“ อย่าถามมากนะมั๊ย “

“ ไม่ไปโว๊ย!!!! “ ฉันไม่ใช่ควายนะโว๊ยจะได้จูงไปไหนมานะ ถึงแม้จะคล้ายๆก็เหอะ

“ จะไปหรือไม่ไป “ ไอ้หน้าโหดตะคอก

“ ไม่ไป “ ฉันแผดเสียงลั่นทุกคนในโรงอาหารหันมามองโดยมิได้นัดหมาย

“ มองไร! “ ไอ้หน้าโหดหันไปตวาด

กรี๊ด!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

นั่นแหล่ะเสียงตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียก

“ ปล่อย! จะลากฉันไปไหน “ ฉันพยายามจะฝืนตัวเองไม่ให้ปลิวไปตามที่แรงควายๆของไอ้หน้าโหดนี่แต่ไม่ไหวเลยมันถึกจริง

“ โอ๊ย!!!! แขนฉันช้ำไปหมดแล้ว “ ไอ้หน้าโหดเปิดประตูก่อนจะเขวี้ยงฉันเข้าไปในห้อง

 ( ฉันไม่ใช่ลูกบอลนะโว๊ย! )

“ จะทำอะไร ? “

“ ง่วง “ ไอ้หน้าโหดตอบสั้นๆก่อนจะเดินไปที่โซฟา

“ ง่วงแล้วจะลากฉันมาทำสากกะเบืออะไร “

“ ฉันเป็นเจ้านายเธอนะอย่าลืม “

“ โอ๊ย! เมื่อไหร่นายจะเลิกคิดว่าฉันเป็นคนรับใช้นายสักทีวะ “

“ ชาติหน้า “ ไอ้หน้าโหดตอบก่อนที่จะพลักให้ฉันนั่งบนโซฟาก่อนที่จะล้มตัวลงนอนนั่นนอนตักฉันอีก

“ ลุกไปเลยนะ “

“ ............ “

“ บอกให้ลุกไง๊ หนักโว๊ย ! “ ฉันพยายามงัดหัวหมอนี่ออกจากตักฉันแต่ก็ไม่เป็นผล

“ เงียบๆน้าคนจานอน “

“ บอกให้ลุ๊กกกกกก “ เสียงของฉันแผดลั่นห้องส่งผลให้ไอ้หน้าโหดสปริงตัวขึ้นอย่างรวดเร็ว

ก่อนที่จะขย้ำที่แขนฉันและพูดว่า

“ ถ้าไม่อยากตายก็หุบปากซะ “

เอิ๊ก!!! ฉันก็เลยต้องยอมหุบปากแต่โดยดี ผ่านไปสิบนาทีขาเริ่มจะเป็นตะคริวแล้วง่ะ เมื่อยวู๊ย!

“ เมื่อไหร่จาตื่นฟ่ะ “ ฉันพูดเบาๆกลัวไอ้หน้าโหดที่นอนหลับปุ๋ยตื่น เออเวลานอนหลับก็ดูน่ารักดีนะ ขนตางอนๆยาวเฟื้อย ดูเหมือนเด็กเลยๆ แต่พอตื่นดิน่ากลัวชะมัดโดยเฉพาะไอ้ลูกตาสีมรกตนั่น

“ หาว! “ ฉันก็เริ่มง่วงแล้วนะเนี๊ย

Zzzzz