รักพันธ์ร้ายนายหน้าโหด

ลำดับตอนที่ #5 : แกเป็นแม่มันหรือไงวะ ?

เช้าวันรุ่งขึ้น....................

“ แกไม่เป็นอะไรแน่นะโว๊ย!!!! “ เพื่อนรักสองตัวของฉันช่วยกันเช็คอวัยวะทุกส่วนในร่างกายฉัน

“ อืม … เกือบไปแน่ะ “ ฉันตอบนึกไปถึงเมื่อวานก็ยังกลัวๆอยู่

“ ดีนะที่มีคนมาช่วย “ ตอนนี้หน้าตายัยพิงค์เป็นกังวลมาก เมื่อคืนพอคุณเธอรู้ว่าฉันเกือบโดนxxx ยัยนี่ร้องไห้เป็นวักเป็นเวรแม่คุณเป็นโรคขี้สงสารอ่ะ ดูตอนนี่น้ำตาเริ่มปริ่มๆขอบตาแล้วนั่น

“ พิงค์ฉันไม่เป็นไรแล้ว “ ฉันเข้าไปกอดพิงค์ เออกลายเป็นฉันต้องมาปลอบเธอหรอเนี๊ย

“ ที่หลังฉันจะไม่ทิ้งให้เธออยู่คนเดียวแล้วเพราะฉันแท้ๆถ้าฉันอยู่เป็นเพื่อนเธอ เธอคงไม่...
 ฮือฮือ~ “ พิงค์ร้องไห้สะอึกสะอื้น

“ ไม่เป็นไรหรอกไม่ต้องร้องแล้วไม่ใช่ความผิดเธอสักหน่อย นะนะหยุดร้องเหอะ “ ฉันต้องมา

นั่งปลอบยัยเพื่อนรักยกใหญ่  เออเข้าไปฉันต้องเป็นคนร้องซิไม่ใช่เธอยัยพิงค์

“ แล้วใครมาช่วยเธอล่ะ “

“ ไม่รู้อ่ะรู้ว่าเป็นผู้ชายหน้าตาเข้มๆ “

“ แล้วไอ้เวรสองตัวนั้นอ่ะ “

“ พี่ฉันลากไปนอนในกรงเรียบร้อยและไม่ต้องห่วงนะมันไม่มีโอกาสมาเหยียบที่นี่ได้อีก “

ฉันรีบตอบเมื่อเห็นฮันนี่อ้าปากจะถามต่อ

“ เออๆถือว่าฟาดเคราะห์ไปเว๊ย “ ฮันนี่ตบบ่าฉันเบาๆฉันรู้ว่ามันอยากจะไปตันหน้าไอ้ห๊านั่น

สักสองสามที ก็ดูหน้ามันตอนนี้ดิเหมือนหน้าพี่ชายฉันเปี๊ยบ

พักกลางวัน...............

ยัยพิงค์กับยัยฮันไปซื้อข้าว มันบอกให้ฉันมานั่งเฝ้าโต๊ะ ฉันมองไปที่โต๊ะตรงกันข้ามมี

ผู้ชายหน้าตาดีนั่งอยู่สามสี่คน ฉันกวาดตาไปรอบๆ นั่นมันไอ้พี่หัวทองที่จะจับฉันเมื่อวานนี่หว่า แล้วก็คนนั้นหน้าตาเข้มๆผมสีดำยาวละต้นคอ ตาสีเขียว ใช่แล้ว!!!! คือคนที่มาช่วยฉันนี่หว่า ฉันรีบวิ่งเข้าไปหา

“ เอ่อ...ขอบคุณนะที่ช่วยฉันไว้ ขอบคุณคะ “ มองใกล้ๆหน้าเข้มๆของหมอนี่ดูโหดชะมัดเลยวะ

หือจากเมื่อวานก็พอจะรู้แล้วที่เค้าฟาดขวดไปที่ไอ้ห๊านั่น ฉันละเสียว หมอนั่นหันมามองฉันรวมทั้งผู้ชายทั้งโต๊ะด้วย กรึยกรึยเล่นมองกันแบบนี้ฉันอายนะ ^///// ^ หมอนั่นไม่พูดอะไรพยักหน้าสักนิดก็ไม่มีเออชั่งเหอะฉันขอโทษนายแล้วนี่หว่า

“ ไอ้แป้งแกรู้จักผู้ชายกลุ่มนั้นด้วยหรอ “ ไอ้ฮันนี่รีบตะโกนถาม

“ ไม่รู้หรอกแต่เค้าช่วยฉันไว้เมื่อวาน นั่นไงคนที่นั่งอยู่หัวโต๊ะอ่ะหน้าเข้มๆโหดๆ ตาสีเขียวอ่ะ “

“ แกรู้มั๊ยนั่นใคร “

“ ฮึ “ฉันส่ายหน้าจนผมเปียทั้งสองข้างสะบัดไปมาเจ็บวะมันโดนแก้มฉัน  

“ คนที่ช่วยเธอชื่อดรากอนด์นักรองนำวงดรากอนด์ คนหัวทองๆอ่ะชื่อวาคิมมือเบส

 ไอ้คู่หูฝ่าแฝดนั่นชื่อมายองเนสกับมัสตาส “คนห๊าอะไรวะชื่อมายองเนสกับมัสตาส ”ไอ้สองตัวนั่นเล่นอะไรฉันจำไม่ได้ “

“ แกรู้ได้ไงวะฮัน “ ฉันตะลึงมันมาโรงเรียนได้แค่วันกว่าๆมันรู้แล้วว่าใครเป็นใคร

“ ฉันเก่ง “ ฮันนี่ตอบหน้าตาย เออฉันยอมรับวะ

“ วงดรากอนด์ฮอตที่สุดในโรงเรียนแร้ว โดยเฉพาะไอ้หน้าโหดดรากอนด์สาวๆเกือบทั้ง

โรงเรียนพร้อมใจกันสยบแทบเท้ามันเลยล่ะ “

“ ขนาดนั้นเชียว “ ฉันทำหน้าไม่เชื่อ

“ เออดิวะไอ้หน้าโหดๆของมันเนี๊ยเรียกเสียงกรี๊ดของสาวๆได้หลายขุม ไอ้นี่มันโหดไม่มีใครกล้าหือกับมัน ปกติมันเป็นคนเงียบๆไม่ค่อยสุงสิงกับใคร แต่ใครอย่าได้ไปยุ่งกับมันนะ ไม่งั้น “ ยัยฮันทำหน้าปาดคอตัวเอง

ฉันรู้แล้วล่ะเมื่อเช้าตำรวจให้ไปชี้ตัวผู้ต้องหา ไอ้ห๊านั่นยังไม่ได้สติเลย

“ พวกนี้น่ากลัวเนอะ “ ยัยพิงค์โพล่งขึ้นมาหลังจากเงียบอยู่นาน

“ แต่เค้าอุตส่าห์ช่วยฉัน “

“ เธอไปขอบคุณเข้ามาหรอ “

“ อืม “

“ ดีแล้วล่ะเค้าทำดีกับเราช่วยเราไว้เธอไปขอบคุณเข้าก็ดีแล้วล่ะ ไม่ต้องคิดหรอกว่า

เค้าจะเป็นยังไงแค่เค้ามีน้ำใจกับเราก็ดีแล้ว “ จ๊ะแม่คนดี

“ แต่ฉันรู้สึกแปลกๆอ่ะ เหมือนเคยเห็นตาเขียวๆที่ไหน นึกไม่ออกสักที “ มันติดอยู่ตรงเนี๊ยนึกเท่าไหร่ก็นึกไม่ออก มันคุ้นๆ

“ คงเคยเห็นใครเค้าใส่คอนแทรกสีนั่นมั้ง “

“ ใครเข้าจะปัญญาอ่อนใส่คอนแทรกสีเขียววะ “ ยัยฮันพูด

“ นายนั่นไง “ ฉันตอบ

“ ของแท้โว๊ย ไอ้ตาเขียวๆของมันอ่ะของแท้ปราศจากคอนแทรก “

“ ยัยฮันฉันถามจริงๆเหอะเธอเป็นแม่มันไง๊ถึงรู้ซะทุกอย่าง “ ฉันอดเหน็บไม่ได้

“ คนมันเก่ง “ ยัยนี่ยักไหล่พร้อมกับทำท่ากวนบาทา