รักพันธ์ร้ายนายหน้าโหด

ลำดับตอนที่ #4 : ฉันไม่อยากโดนxxxxx

“ แกหาห้องถูกได้ไงวะ “ มันถามอย่างกับฉันสอบติดแพทย์ แค่หาห้องเจอแค่เนี๊ยมันยากตรงไหนฟ่ะ

“ คนนะไม่ใช่ควายแค่เนี๊ยหาห้องไม่เจอ “

“ รู้แล้วว่าควาย เอ๊ย! คน แต่แกยิ่งต๊องๆอยู่หาห้องเจอมันเลยแปลกวะ “

“ เออๆชั่งมันเหอะฉันมาถูกก็แล้วกัน ไปหาไรหม่ำเหอะหิวแล้ว เมื่อเช้าใช้พลังงานไปเยอะ “

“ ไปทำไรมาล่ะ “ ยัยพิงค์ถาม จะบอกดีมั๊ยเนี๊ยว่ามีผู้ชายมาตกหลุมรักจนต้องวิ่งหนี ^///^

“ ไม่มีไรหรอกแค่หิวน่ะ “ บอกเดี๋ยวมันแย่งยัยพิงค์ยิ่งดูดีมีชาติตระกูลกว่าฉันอยู่มากโข

“ วันนี้จะกลับบ้านด้วยกันมั๊ย “ ยัยฮันนี่ถามตอนที่ฉันกำลังกระเดือกลูกชิ้น

อุ๊ อ่ะ อั๊ก

“ พูดภาษาอะไรของแกวะ ฉันฟังไม่รู้เรื่อง “

“ อุ๊อิ้นอึดออเอาอามไอ้อ่อยอิ “ ( ลูกชิ้นติดคอเอาน้ำให้หน่อยดิ )

“ แกเป็นอะไรวะ พูดภาษาต่างดาวไง๊ฟังไม่รู้เรื่อง “ ยัยฮันนี่หัวเราะฉันยกใหญ่

 ไอ้นี่นิบอกให้หยิบน้ำโว๊ย! ติดคอจะตายแร้ว

ยัยพิงค์พอจะรู้ว่าฉันเป็นอะไรส่งน้ำมาให้ฉัน แถมมาลูบหลังให้ฉันอีก ฉันร๊ากเธอที่สุดเลยยัยพิงค์

“ แค๊กๆ “ ฉันตบหน้าอกตัวเองสองสามที จะแฟบลงมั๊ยเนี๊ยปกติยิ่งไม่ค่อยมีอยู่ด้วย

“ แกจะยัดลูกชิ้นไปทำไมวะตั้งสามสี่ลูก “

“ กลัวพวกแกแย่งกินอ่ะ “ ฉันตอบเสียงอ่อย

“ ยัยตะกละ “ ยัยเพื่อนสองตัวพูดเป็นเสียงเดียวกัน ที่จริงฉันก็ไม่ใช่คนตะกละอะไรหนักหนาหรอก( จริงง่ะ ) จริงดิ๊ยังไม่วายเอานิ้วไขว้กัน เมื่อเช้าสูญเสียพลังงานไปเยอะตอนนี้ต้องตักตวงสักหน่อย

“ จะกลับบ้านหรือจะนอนค้างที่นี่ “

“ ค้างดิวะ “ อ้าวเฮ๊ย! ฉันดันบ้าจี้ตอบมันไปโรงเรียนนะโว๊ยไม่ใช่โรงแรม

“ คิกๆ แกนี่ต๋องชะมัด “

“ ขอบใจทีหลังไม่ต้องชม “ ฉันพูดประชด

“ เธอสองคนก็ต๊องทั้งคู่แหล่ะ ว่าไงจะกลับบ้านยัง “

“ ฉันรอพี่อ่ะ แกล่ะว่าไง “ฉันหันไปถามยัยฮันนี่ที่ยืนตะไบเล็บอยู่ข้างๆ

 มันจะไปจิกลูกตาใครว่ะนะคมกริบเชียว

“ กลับเลยก็ได้ แกอยู่คนเดียวได้หรอ “

“ อืม “

“ แน่นะ “

“ เออ “

“ งั้นเรากลับกันแล้วนะ แกถึงบ้านเมื่อไหร่โทรไปหาฉันด้วยนะโว๊ย “ ยัยฮันนี่ตะโกนบอกขณะ

ที่เดินจูงมือนู๋พิงค์ไปที่รถ ยัยสองคนนี่บ้านอยู่ใกล้กัน ยัยฮันเค้ามีคนขับรถมารับทุกวันนู๋พิงค์เราเลยได้อานิสงฆ์ติดรถกลับไปด้วย บ้านฉันก็มีคนขับรถนะก็พี่ชายฉันไงเล่า ตอนแรกก็มีอยู่หรอกนะทั้งคนสวน คนขับรถแม่บ้านอีกสามสี่คน แต่พอดาดี๊ มามี่dead ทั้งบ้านเหลือแม่บ้านคนเดียว  สรุปๆพี่ชายฉันงก บอกอยู่กันสองคนแค่เนี๊ยจะจ้างใครให้มากมาย ฉันเลยติดความเค็มมาจากพี่ไง ( โทษพี่เฉยเลย ) เพื่อนฉันสองตัวมีนิสัยแตกต่างกันมาก คนแรกนู๋พิงค์เค้าจะเป็นคนที่เรียบร้อย เรียนเก่งกว่าฉันมากโข มีเหตุผลและมีความคิดเป็นผู้ใหญ่กว่าทุกๆคน ส่วยยัยฮันนี่มันออกจะเวอร์ๆไปหน่อยตามฉบับคุณหนูไฮโซ แต่ยัยนี่ก็รักเพื่อนม๊าก มาก ไปไหนมาไหนมีของติดไม้ติดมือตลอดแต่แม่คุณ จะหยิ่งมากกับบรรดาผู้ชาย  มันชอบพูดว่าหมาเห่าเครื่องบิน  ชาตินี่มันคงจะหาสามีไม่ได้แหงๆ เล่นจะกัดผู้ชายทุกคนเลย

พี่บอกให้รออยู่หน้าตึกสี่เดี๋ยวห้าโมงครึ่งจะมารับตอนนี้ติดประชุมสภาเด็ก อายุแค่ 18

แต่มีภารกิจมากกว่าคนอายุ 40 ซะอีก พี่ฉันนี่เก่งจริง

เอิ๊ก ฉันนั่งกระดกเป๊บซี่เข้าปากไปหลายแก้วแล้วนะทำไมยังไม่มาฟ่ะ นั่นไงปวดฉี่ขึ้นมาทันใด

ห้องน้ำในตึกปิดแล้ว ม่ายเป็นไรคะม่ายเป็นไร ฉันวิ่งไปเข้าห้องน้ำหลังตึกก็ได้

 “ มีเงินเท่าไหร่เอามาให้หมด “

“ เพ่ทั้งเนื้อทั้งตัวผมมีแค่เนี๊ย “

“ เอามา แล้วมึงไสหัวไปแต่ถ้ามึงปากโป้งไปบอกใครนะมึงไม่ตายดีแน่ “

“ ครับๆ”

มันรีดไถเงินเด็กไม่มีทางสู้แม่งหน้าด่านจริงวะ ฉันด่าไอ้กล้ามโตที่ไถ่เงินน้องม.ต้นสุดหล่อในใจ

ไปดีฟ่าเดี๋ยวเกิดเรื่อง ปึก!! เท้าฉันดันไปเตะเอาถังน้ำที่ตั้งอยู่ ซวยแล้วตู

“ ใครวะ “ ไอ้กล้ามโตตะโกนเสียงดัง

“ เอาไงดีวะ วิ่งหนีก็ไม่ทันซะแล้ว ฮือฮือ~~ กลัวจริงโว๊ย งั้นก็แอบอยู่ข้างถังก็แล้วกัน

ทำโมพุดโทสังโค อย่าหันมาเจอเลยนะ สาธุ! ตอนนี้อยากจะแปลงร่างเป็นนินจาฮาโตริซะจริงจะหายแวบไปเลยแต่เมืองไทยคงไม่มีนินจงนินจาไรหรอกเนอะอย่างดีก็แค่ขอมดำดินเออจะเป็นนินจาหรือว่าขอมก็ได้ทั้งนั้นแหล่ะ แต่ตอนนี้ฉานอยากหายตัวได้จริงอ่ะ แง~แง~

“ มึงจะออกมาดีๆหรือต้องให้กูไปลาก “ ไอ้กล้ามโตตะโกนพร้อมกับเดินอาดๆมาที่ฉัน

ตอนนี้ฉันสั่นเป็นเจ้าเข้ายิ่งปวดฉี่เป็นทุนเดิมอยู่แล้วยิ่งสั่นเข้าไปใหญ่

“ กรี๊ด!!!!!! “ อยู่ดีๆไอ้เนี๊ยก็ลากฉันออกไปจากที่ซ่อนที่ไม่เคยมิด

“ ผู้หญิงนี่หว่า “

ก็เออดิแกเห็นเป็นกะเทยหรือไงวะ

“ ไงไอ้เล็กหมาที่ไหนแอบดูวะ “ ว่าไงนะไอ้กล้ามโตตัวอย่างกับตึกชื่อเล็กทำไมไม่ชื่อมด

ไปให้รู้แล้วรู้รอดเลยล่ะ แล้วเมื่อกี๊ไอ้ห๊านี่ว่าใครเป็นหมาฟ่ะ

“ ผู้หญิงครับลูกพี่ “ แกเรียกไอ้แห้งนี่ว่าลูกพี่หรอ เฮ้อ! ชีวิต

“ สวยชะมัดเลยวะ “ ไอ้แห้งทำตาเยิ้ม

ฉันรู้ว่าฉันสวยแต่แกไปให้ไกลๆteen ฉันเลย ใบหน้ารูปไข่ ตากลมโตขนตายามเฟื้อยแถมงอนงามโดยไม่ต้องพึ่งมาสคาลา จมูกโด่งกว่าเด็กแขกอีก ริมฝีปากชมพูระเรื่อมีลักยิ้มทั้งสองข้าง ผมอันอ่อนนุ่มถูกถักเปียไว้บรรจงทั้งสองข้าง ( เหมือนพจมารอ่ะ แต่สวยกว่า )^----^ ผิวขาวจั๊วน่าเจี๊ย แค่เนี๊ยคงจะสวยพอแล้วนะ แต่ฉันไม่อยากให้พวกแกมาชื่นชมฉันหรอกนะ น่ากลัวชะมัดเลย^^

ไอ้แห้งนั่นเอามือน่าเกลี๊ยด น่าเกลียดมาลูบไล้ใบหน้าเกลี้ยงเกลาฉัน แหวะ! ขยะแขยงวะ

“ แกออกไปก่อน “ ไอ้แห้งสั่งไอ้กล้ามโตรับคำก่อนจะเดินออกไปแต่ฉันแอบเห็นมันเลียปากด้วย

ขนลุกพรึบเลย

“ อย่าเข้ามานะโว๊ยไม่งั้นเจอดีแน่ “ ฉันขู่มันไปงั้นแหล่ะที่จริงกลัวฉี่จะราดแว้ว

“ ดุซะด้วยแบบนี้พี่ชอบ “

แกชอบแต่ฉันไม่ชอบ ไอ้ห๊านี่ดันฉันไปติดกำแพง ทำไมมันแรงเยอะจังวะก่อนที่จะเอาหน้าโซโครกซุกไปที่ซอกคอขาวผ่อง ยี้! สกปรก ฉันซัดมันไปที่ท้องอย่างจัง

“ อ๊าก! ยัยนี่ฤทธิ์เยอะนักหรอ “ ไอ้ห๊านี่ฉีกเสื้อผ้าฉันออก เอาไงดีวะฉันนึกไปถึงแม่ไม้มวยไทยที่

ฉันดูในโทรทัศน์ จระเข้ฟาดหาง ย๊าก!!!!!!! หนุมารถวายแหวน ย๊าก!!!!!! เสียดายที่ฉันไม่เคยได้เรียนศิลปะการป้องกันตัวแต่ก็โชคดีที่ฉันติดมวยไทยพอๆกับการ์ตูนหมีพู

“ หมดฤทธิ์แล้วหรอ “ ฉันเอาteen เขี่ยไปที่ตัวไอ้นี่ อ้าวเฮ๊ย! มันฟื้นวุ๊ยเอาไงดีวะมันขึ้นคร่อมตัว

ฉันแล้วอ่ะ จากที่มันกระชากเสื้อกระดุมหลุดมุกเม็ดเลยงะ แถมเผยให้เห็นเนินอกที่ขาวผ่องเป็นยองใย ไอ้ลามกแกอย่าจ้องฉันแบบนี้นะโว๊ย ฉันแจกหมัดไปที่ลูกตามันทันที

“ อ๊าก! ชอบความรุนแรงนักใช่มั๊ย “ ปึก! ไอ้ห๊านี่ต่อยไปที่ท้องฉันอย่างแรง ไอ้หน้าตัวเมียมึง

รังแกเพศแม่มึงหรอ โอ๊ย! ฉันทั้งจุกทั้งเจ็บจนแถบไม่มีแรงลุก ไอ้ห๊านี่ไม่ปล่อยจังหวะดีๆให้รอดไปขึ้นคร่อมฉันอีกครั้งก่อนจะซุกหน้าอันโซโครกไปที่เนินอกฉัน น้ำตาฉันไหลอาบแก้มเลย ใครก็ได้ช่วยฉันที

พี่แป๋งช่วยด้วย ฮือ~ฮือ~

“เพล้ง! อ๊าก!!!!!!! “ ภาพที่ฉันเห็นไอ้เดรนรกลงไปนอนกองกับพื้นเลือดไหลอาบหน้า ใครมาช่วยฉัน ฉันเห็นลางๆว่าเป็นใบหน้าเข้มๆของผู้ชายคนหนึ่ง

“ ขะ ขอบ “ แล้วสติทั้งหมดก็ดับวูบไป

“ แป้ง! ป๋องแป้ง แป้ง !!!!! “ ภาพที่ฉันเห็นคือใบหน้าของพี่ชายที่บอกได้เลยว่าเป็นห่วงฉันสุดๆ

“ หืม.... “ ฉันครางก่อนที่จะพยายามลุกขึ้นพี่ชายสุดหล่อกุลีกุจอมาพยุงฉัน

“ แป้งไม่เป็นไรใช่มั๊ย รู้มั๊ยตอนที่พี่เห็นสภาพแป้งพี่แทบจะทรุดลงไปกองกับพื้น ใครมันทำน้องสาวพี่ “ ตอนนี้หน้าพี่ชายฉันโหดมาก

“ แป้งไม่รู้ ห้องน้ำในตึกปิดแป้งไปเข้าหลังตึก แป้งเห็นมีคนไถเงินเด็กมันหันมาเห็นปากมันก็

เลยจะข่มขืนแป้ง “ ฉันพูดทั้งน้ำตาทั้งชีวิตฉันยังไม่เคยเจอเหตุการณ์ที่เลวร้ายขนาดนี้เลย

“ มันเป็นใคร “ พี่แป๋งกัดฟันจนสันขึ้นเป็นนูน ตอนนี้พี่ชายฉันแทบฆ่าคนได้เลย

“ แป้งไม่รู้ นั้นไง “ ฉันชี้ไปที่ร่างชุ่มเลือดของไอ้แห้งกับไอ้กล้ามโต “ ไอ้สองตัวนี่เลย “

“ ทำไมสภาพมันเป็นแบบนี้วะ “ พี่ฉันหันไปตะคอกถามผู้ชายที่ลากไอ้เวรสองตัวนี้มา

“ ไม่รู้ดิใครซ้อมมันก็ไม่รู้ “

“ มีคนมาช่วยแป้งคะ พวกมันยังไม่ทันจะได้ทำอะไร จู๋ๆก็มีผู้ชายคนหนึ่งเอาขวดมาตีไอ้เวรนี่

 แล้วแป้งก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น “

“ จะเอาไงกะไอ้สองตัวนี่วะ “ ผู้ชายคนนั้นถาม

“ เอาไปส่งตำรวจ “ พี่ชายฉันประกาศกร้าว

“ แป้งพอจะรู้มั๊ยใครมาช่วยแป้ง “

“ ไม่รู้คะ “ จะไปรู้ได้ไงก็ฉันพึ่งเปิดเทอมวันแรก วันแรกก็น่าจดจำซะแล้ว ฮือฮือ~

“ แป้งจำได้ว่าเป็นผู้ชายตัวสูงๆหน้าเข้มๆ แต่ที่แปลกตานะ ใช่แล้ว! ตาของเค้าเป็นสีเขียวแป้งจำได้ “ ฉันแอบเห็นพี่แป๋งทำสีหน้าแปลกๆก่อนที่จะกลับมาเป็นปกติ

“ กลับบ้านเหอะลุกไหวมั๊ยเรามาพี่อุ้ม “ แล้วพี่ชายก็ช้อนร่างฉันขึ้นแล้วเดินไปที่รถ ฉันซุกหน้าไปที่แผงอกอันอบอุ่นของพี่ชาย พี่จ๋า วันนี้แป้งกลัวจังเลย