คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #35 : ตอนที่ 9 (1)
อนที่ 9
พัทธมนำเลือมอายหนุ่มเบื้อหลัพวมาลัย ที่นอาอนนี้สวมเิ้แนยาวสีอ่อนพับแนเปิอเสื้อไม่สวมเนไท ับาเสแลสีน้ำาลแล้ว เายัห้อยบัรพนัานสวมิลำอ ะสัมภาระอื่นๆ อาทิ แฟ้มเอสารเล่มบา ับระเป๋าหนัสะพาย้าสีำรึม เ้าัวไ้วามันทิ้ไว้บนเบาะหลั ่อนเธอะเบนสายามายัหน้าัอัวเอ พิศมอระเป๋าล้อไหล่โรเ์ที่ใส่้อนไหมพรมับเ็มถัไว้ ามำออิรัสย์
ไม่้ารถยน์็นำพาเธอับเามาถึุหมายปลายทา ึ่เป็นอาารสูสอั้นรึ่ โอบล้อมไม้ยืน้น ไม้ประับ สลับสวนหย่อมแ่ ้านหน้ามีโว์รูมอวโมเฟอร์นิเอร์ับสไล์ารแ่ภายในรูปแบบ่าๆ ป้ายระบุื่อบริษัทว่าแฟร็ทัล (Fractal)
ิรัสย์อรถยน์เอสยูวีอเา้านหลัอาาร พัทธมน้าวลารถ ำใเินามายหนุ่มร่าสูให่ พลาวาามอบรรยาาศรอบ้า
“อรุสวัสิ์รับพี่ฝ้าย พี่นิธิเ้ามาหรือยัฮะ”
เาร้อทัใรนหนึ่ึ่เินสวนมา เป็นหิวัยลานร่าเล็่อนไปทาอวบ ผมยาวเลยบ่าถัเปียแมผ้าพันอสีสวยเ้าับเสื้อลายวาสีน้ำเินาวและระโปรยีนส์สีเ้มทรเอ...ฝ่ายนั้นแย้มยิ้มให้ายหนุ่ม พลาย้อนถาม
“โมีอะไรแ่เ้าหรือ เ้าบริษัทปุ๊บถามหาุนิธิปั๊บ” เบนสายามายัพัทธมน พิศมอ้วยสีหน้าเปื้อนยิ้ม แววาสนใใร่รู้ “อุ๊ย...ใรเหรอโ?”
ายหนุ่มทำหน้าเิน เสมอพัทธมน้วยแววาอ่อนหวาน เอื้อมมือใหุ่มมือเธอ อบเ็มปาเ็มำว่า
“แฟนผมรับพี่ พามาสมัรานำแหน่บัี”
พัทธมนอ้าปาพะาบ มอเาอย่าั้ำถาม ทั้อยาโวยระนั้น็นึอายใรอีน
“อ๋อ ำแหน่บัี โไ้ยินาแ้วใ่ไหม รายนั้นร่ำๆ บอพี่ให้ประาศหาลูน้อนใหม่ผ่านเว็บไ์พอีเียว” ฝ้ายเอ่ย มอหิสาวสลับมอิรัสย์ พึมพำ “แ้ว้อีใแน่ๆ แฟนสวยัเลยโ ื่ออะไร๊ะ”
ประโยท้ายหิวัยลานหันมาถามพัทธมน ิรัสย์ลับียิ้มแ้ ิอบแทนเธอว่า
“เม...ื่อเมรับ”
พัทธมนหน้าร้อนผ่าว เินอายนเพียยืนนิ่ ายหนุ่มไม่ไ้โหว่าะพาเธอมาสมัราน หาแ่...ถ้าบอพามาสมัร ็ไม่วรแนะนำเธอเป็นแฟน!
“โอ้ ื่อเมเหรอ้ะ” ฝ้ายสบาพัทธมน ยิ้มันเมื่อเสมอิรัสย์ “๊ายายโทำหน้าเิน้วย ั้แ่เ้าทำานมา เพิ่เยเห็นโเิน็วันนี้แหละ สสัยนนี้ัวริละสิ”
“โหยพี่ฝ้าย นที่ผมเยูมาทำาน้วย็มีเมนเียว พี่พูแบบนี้ผมเสียหายนะรับ” ิรัสย์โอ เหลือบมอเธออย่าหวั่นเร
ฝ้ายหัวเราะ พยัหน้าหึหั สบาพัทธมนพลาเอ่ยว่า
“พี่ารันีนะน้อเม โน่ะไม่เยพาสาวไหนมาที่ทำานเลยริๆ มีแ่ผู้หิามมาเอ ประเภทสาวออฟฟิศละแวนี้อบแสร้โทร.มาบริษัท ทำเป็นถามนั่นนี่ ลท้ายถามเบอร์มือถือนายโะั้น ยัมีสาวำพวส่นมมา แล้ว็...”
“พอเถอะรับพี่ เมเาไม่สนเรื่อนั้นหรอ” ิรัสย์ียิ้มปุเลี่ยน ับท “เี๋ยวผมพาเมึ้นไปรอพี่นิธิบนออฟฟิศั้นสอ่อนนะรับ”
บทสนทนาึบลเพียเท่านั้น ท่ามลาวามสสัยปนอยารู้อยาเห็นอพัทธมน ว่าเหุใายหนุ่มึบอว่าเธอไม่สนใเรื่อัล่าว ริสิ อาเพราะัวเธอไม่มีวามหมายระมั ไม่มีวามหมายอะไรเลยับเา...ั้แ่เมื่อ่อนแล้ว
พัทธมนปล่อยิรัสย์ูมือึ้นไปบนออฟฟิศั้นสอ ระหว่าทาเินึ้นบันไ ็แลเห็นออฟฟิศ้านล่าึ่อยู่ถัาส่วนโว์รูม้านหน้า ้าๆ ันเป็นห้ออาหารอพนัาน ่อนสัเว่ามีสายาหลายู่ำลัมอามเธออย่าอยารู้อยาเห็น แ่รั้นึ้นไปบนออฟฟิศั้นสอ บรรยาาศลับเียบและมีวามเป็นส่วนัว โถลาัวาุเ้าอี้แปที่นั่ รายล้อมห้อหับึ่หิสาวไม่รู้ใ้เป็นห้ออะไรบ้า แ่าาบริเวั้นล่าเปิโล่
ิรัสย์พาพัทธมนเ้าไปในออฟฟิศอฝ่ายออแบบ แล้วเล่าว่าเาทำานอยู่ที่นี่ เ้าัววาระเป๋าับแฟ้มบนโ๊ะทำานหนึ่ในหลายัว ถัมา็บอพัทธมนนั่รอที่เ้าอี้อโ๊ะทำานึ่อยู่ิโ๊ะทำานเา ั่น้วยาั้นส่วน
**********
::ื้อ e-book::
::ื้อหนัสือ::
ความคิดเห็น