คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : ตอนที่ 2 (5)
ำถามมามายผุึ้นในหัวอพัทธมน หัวใเ้นไม่เป็นส่ำ พูอะไรไม่ออนอาพึมพำื่อเา
‘เฮีย...โ...’
ิรัสย์มอนิ่ เพียอึใ็เลื่อนใบหน้าเ้ามาแนบปาับริมฝีปาอเธอ
ทันทีที่ปาสัมผัสปา พัทธมน็รีบผลัเ็หนุ่มออ ใเ้นโรมรามพลาย้อนถามัวเอว่านี่ือูบใ่ไหม
ลีบปาบาสั่น วามรู้สึยามปาอิรัสย์แนบประทับยัอยู่ัเน!
‘เฮียโ ทะ...ทำไมเฮียถึ...’ พัทธมนอยาถามเาว่า ‘ทำไมเฮียถึูบเม’ แ่เสียลับหายไปในลำอ
ิรัสย์มวิ้วมุ่น ยับปาอบเหมือนรู้ว่าหิสาวอยาถามอะไร
‘็แ่รำา เฮียอยาให้เมเลิร้อไห้ เลยิว่าทำแบบนี้ีว่า’
ทำแบบนี้...หมายถึูบน่ะหรือ
ยัไม่ทันไ้ำอบ สมออพัทธมน็ลายเป็นาวโพลนเมื่อิรัสย์ยับเ้าุมพิเธออีหน รานี้เาไม่เพียับลีบปา้วยริมฝีปา หาแ่มือให่ยัเลื่อนมารั้ท้ายทอยเธอ แล้วใ้แนอี้าที่ยัว่ามาโอบแผ่นหลัอเ็สาวล้ายาั้นไม่ให้ผละหนีไปไหน ่อนสอนูบแรที่แท้ริ...
ิรัสย์บเบียริมฝีปาอย่าูื่ม ่อนะแทรเรียวลิ้นเ้าสู่โพรปา สัมผัสอเา่าวาบหวามนเธอเลิบเลิ้มอ่อนระทวย ยอมำนนให้เ็หนุ่มัวรสหวานาเธออย่าเ็มใแมวยเิน แม้ไม่อารู้ไ้ว่าเาทำไป้วยอารม์ใ อยาระบายวาม้อารอัวเอ ทำเล่นๆ ไม่มีเหุผล หรือรำาอย่าที่บอไว้อนแร แ่นี่็เป็นรั้แรที่พัทธมนไ้สัมผัสริมฝีปาอผู้าย รวมถึทำวามรู้ัรสูบแท้ๆ ว่าเป็นอย่าไร
ันั้น่อให้ผละาันแล้ว แ่วามร้อนผ่าวและวามวาบหวามในห้วเวลานั้นยัามหลอหลอนพัทธมนให้ฟุ้่าน่อไปอีพัให่ เพราะยัำสัมผัสอริมฝีปา รวมถึรสาิยามลิ้นร้อนเี่ยวพันลิ้มิมรสโพรปา่ำหวานไ้ี ที่สำัอีฝ่ายือิรัสย์
รสูบนั้น่าแสนื่ม่ำในวามรู้สึอพัทธมน ทำให้เธอล้อวแนโอบรอบลำออเา อบรับภาษารันไม่ิอยาหยุยั้ แม้พยายามสั่หัวใให้เื่อว่ามันือวามฝัน แ่หลัเหุาร์นี้เธอ็ไม่อาทำใพูุยหรือเผิหน้าอีฝ่าย้วยสีหน้าท่าทาและวามรู้สึเิมไ้อีเลย
และยิ่อย้ำให้รู้ว่าทุอย่าไม่ใ่วามฝัน เมื่อ่วบ่ายอันแสนเียบสบวันหนึ่หลัผ่านเหุาร์นั้นมาประมาหนึ่เือน พัทธมน็ไ้ยินเสียทุ้มห้าวอิรัสย์เรียเธอระหว่าอ่านหนัสือามลำพับนศาลาลาสวน
‘เม...มาับเฮียหน่อยสิ’
น้ำเสียและท่าทีอิรัสย์ูริั ปราศาเ้าวามไม่อบมาพาล วบนเาึ่ลาึู่พัทธมนไปยัมุมปลอสายานใล้ับถัเ็บน้ำหลับ้าน และโอบอเธอไว้ในอ้อมแน เ็สาวึรับรู้ไ้ถึวามผิปิ
‘เฮีย...ะทำอะไรเม!’
พัทธมนอุทาน้วยวามใ พยายามเบี่ยหนีออาวแน แ่ิรัสย์ลับยิ่อรัแน่นึ้น มิหนำ้ำยัยื่นหน้ามาปลายมูหอมแ้มเธอฟอให่ แล้วไลู่บไปทั่วใบหน้า แม้เธอพยายามิ้นรน ปาร้อห้าม ทว่าเา็ยัเลื่อนริมฝีปามาุไ้ออเธอ บเม้มิ่หู ่อนเอ็เบาๆ
‘เียบสิเม อยาให้นอื่นรู้เหรอว่าเมับเฮียำลัทำอะไรัน’
เ็สาวะัทันวัน อาเพราะำพูอิรัสย์มีอิทธิพล่อหัวใอเธอเสมอมา เสียพูึเียบหาย ปล่อยให้เาไล้ริมฝีปาเพิ่มวามร้อนที่นวลแ้มและใบหู นเธอ้อัลีบปาแน่นหมายะหัห้ามวามรู้สึวาบหวิว หัวใเ้นรัวแทบหลอมละลาย
‘รั...เฮียรัเม เป็นเ็ีนะเม อเฮียื่นใเมให้หายิถึหน่อย’ ิรัสย์ระิบเสียหวาน
เธอะั้า ้วยน้ำเสียและถ้อยำอเ็หนุ่ม่าหวานล้ำ เ้าัว่อยๆ เยหน้าึ้น ใบหน้าหล่อเหลาแ่ำใบหู วามึ้ายประายแปลๆ ล้ายำลัหวั่นไหวไม่่าาพัทธมน ่อนะประบปาูบหนัหน่วนริมฝีปาเ็สาวเ็บระบม แล้วึ่อยๆ สอลิ้น บเบียในโพรปาอย่า่ำหวานราวับปลอบประโลม
รัหรือ...ริหรือ
เพราะอยาเื่อำำนี้ ึยอมโอนอ่อนร่วมัววามสุแสนหวานับเา
**********
::ื้อ e-book::
::ื้อหนัสือ::
ความคิดเห็น