คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทที่ 1 ซีอุส
บทที่ 1
ซีอุส
“ฝันหวาน ทำไมนายเปาโลนั่น เอาแต่แกล้งเธอนัก ฉันเห็นตั้งแต่เช้าแล้ว” ฉันตัดสินใจถามฝันหวาน
“เอ่อ คือ..”
“เอ่อ ถ้าไม่สบายใจก็ไม่เป็นไรนะ^^” ฉันยิ้มให้ฝันหวาน
“ฝันเป็นลูกภรรยาคนที่ 2 ของพ่อเปาโลนะ ^^ บังเอิญหวานเป็นผู้หญิงซะด้วยสิ หวานเลยถูกเกลียดบ้างเป็นธรรมดา”
“......”
“คุณพ่อ มีภรรยา 2 คน คนแรกคือแม่ของเปาโล กับพี่ไต้ฝุ่น และคนที่สอง คือแม่ของหวาน แต่แม่ของเปาโลเสียไปสักพักนึงแล้ว..”
“.....”
“คุณพ่อเลยให้หวานกับแม่มาอยู่ที่บ้านด้วยกัน หลังจากที่เปาโลรู้ เขาก็โกรธมาก เขาไม่ยอมกลับบ้าน เขาขอไปอยู่กับพี่ไต้ฝุ่นที่คอนโดใกล้โรงเรียนนี่แหละ ^^”
“....”
“หวานไม่อยากโดนใครเกลียดเลย หวานไม่อยากให้แม่เป็นภรรยาคนที่สอง ยิ่งเปาโลรู้ว่าหวานอายุรุ่นราวคราวเดียวกัน เขาก็โกรธมาก T^T”
“....”
“ฮึก .. เพราะนั่นหมายถึงว่า ระยะเวลาที่ผ่านมา ฮึก.. คุณพ่อนอกใจแม่ของเปาโล ..ฮือ T^T” หวานร้องไห้ออกมาอย่างหนัก เหมือนตัวเองกำลังฆ่าใครก็ไม่ปาน
“ไม่ใช่หรอกหวาน นั่นไม่ใช่ความผิดของหวานนะ หวานอย่างโทษตัวเองเลย เราก็เห็นกันอยู่ว่า เปาโลนิสัยไม่ดี !!”
“ฮึก..ฮือๆ แต่..”
“หวาน.. คนอันธพาลแบบนั้นนะ ไม่มีฆ่าพอให้หวานมานั่งสำนึกผิดหรอกนะ!!”
“...”ฉันกอดหวานประหนึ่งน้องสาวแท้ๆ ทำไมคนอย่างเธอถึงโชคร้ายนักนะ นายเปาโลนะนายเปาโล ! ทำไมไม่รู้จักโตซะบ้าง -_-
-ห้องเรียน M7-
วันนี้บรรยากาศเสียเพราะนายเปาโลแท้ๆเลย ==^ และเหตุการณ์เริ่มจะมาคุอีกรอบ เมื่อ
“อะไรนะ!! ฉันต้องนั่งข้างหมอนี่/ยัยนี่ เนี่ยนะ!!” ฉันกับเปาโลประสานเสียงใส่พี่ดรีม และพี่ไต้ฝุ่น(ซึ่งเป็นพี่ชายแท้ๆของเปาโล ฉันไปสืบมา >O<)
“พวกเธอต้องอยู่ร่วมกันอีก 3 ปี พี่ว่าเราต้องรักกันให้มากๆนะ”พี่ดรีมยิ้มให้ฉันและเปาโลอย่างเอ็นดู แต่นั่นไม่ใช่ประเด็น -^-
“พินขอเปลี่ยนที่!!”ฉันจ้องหน้าพี่ดรีมอย่างจริงจัง
“ไม่ได้หรอกจ้ะ ที่นั่งของน้องมีการเซตไว้ดีแล้ว มีการลงพาสเวิร์ดในการเช็คเข้าเรียนแล้วด้วย ยังไงนั่งตามที่ด้วยนะ”พี่ดรีมอธิบายให้ฉันฟัง ส่วนพี่ไต้ฝุ่นแค่ยืนหน้านิ่งๆ
“เหอะ!” เปาโลเดินกระแทกไปนั่งที่ตัวเองซึ่งอยู่ริมหน้าต่าง
“ซวยชะมัด เฮ้อ --^” ฉันถอนหายใจยาวพรืด เปาโลหันมามองฉันแค่หางตาก่อนจะลุกออกจากโต๊ะ แล้วเดินออกนอกห้องไปเงียบๆ
-โรงยิม-
หลังจากทานข้าวเที่ยงเสร็จ พี่ดรีมก็ให้พวกเราพักผ่อยตามอัธยาศัย ฉันเลยปลีกวิเวกมาที่โรงยิมซึ่งไม่ค่อยมีใครอยู่ แต่ก็ดีแล้วแหละ ฉันไม่ค่อยชอบที่คนพลุกพล่านซะเท่าไหร่ อ้อ ! ลืมบอกไป ฝันหวานอยู่ห้อง M5 (M5 จะเรียนร่วมกับ M7 บางวิชา *ไม่มีห้อง M6) ฝันหวานดูจะเป็นสาวป็อปที่สุดในห้อง M5 เลยล่ะ ด้วยบุคลิกที่เหมือนคุณหนู น่าปกป้อง และหน้าตาอ่อนหวานของเธอ ทำให้ได้ใจหนุ่มๆไปครึ่งห้องแล้วมั้ง ><
ส่วนฉันนะ เพื่อนผู้ชายในห้องก็ส่งสายตาหวานเยิ้มให้นะ แต่ฉันไม่ชอบหรอก เลยส่งสายตาจิกกัดใส่พวกนั้น ! แต่พวกนั้นก็มองว่าฉันทำท่าเซ็กซี่ใส่ เลยตั้งฉายาให้ฉันเป็น sexy devil queen อีกตั้งหาก ==^ น่าภูมิใจจริงๆ ฉันได้เป็นตัวแทนแห่งความชั่วร้าย ส่วนฝันหวาน ได้ฉายาว่า lovely angel queen =_= แตกต่างกันมากอะ ระหว่างที่ฉันคิดอะไรอยู่เพลินๆก็มีไม้จากไหนไม่รู้ กำลังจะหล่นใส่ฉัน !!!
“ว้ายย!!” เพราะใครบางกระชากตัวฉันอย่างแรง ทำให้ฉันเสียการทรงตัว ถลาเข้าไปในอ้อมกอดของเขา
“พิน ..”เสียงเข้มๆ แต่มีความเซ็กซี่ไปในตัว ฉันค่อยๆเงยหน้าขึ้นจากอ้อมกอด
“ไต้ฝุ่น...” เราทั้งสองสบตากัน ฉันจ้องมองลึกลงไปในดวงตาสีน้ำเงินเข้ม ชวนให้หลงใหล และเสน่หา อย่างต้องการค้นหาอะไรบางอย่างในดวงตาคู่นี้ คิ้วโค้ง โก่งลงตัว แก้มขาวจนเกือบซีด จมูกโด่งเป็นสันแม้แต่ฉันก็ยังอาย ริมฝีปากเรียว บาง อมชมพู น่าสัมผัส ใบหน้าของเราเลื่อนเข้าหากันเรื่อยๆ เหมือนมีมนต์ดึงดูด
เปรี้ยง!! อยู่ๆกระจกก็แตก ด้วยฝีมือของเปาโล ==^
“เกิดอะไรขึ้น !!”เสียงพี่ปีซอล ประธายคณะกรรมการนักเรียนดังขึ้น ทำให้ฉันกับพี่ไต้ฝุ่นผละออกจากกันอย่างอัตโนมัติ
“โทษที พอดีขว้างเปตองพลาด ^^” เปาโลหันมายักคิ้วให้ฉันเป็นเชิงล้อเลียน
“เหอะ !” ฉันสบถกับตัวเอง แล้วเดินออกจากโรงยิม และไปนั่งที่สวนหลังโรงเรียนแทน
-สวนหย่อม-
“อ่าว พินบี ^^”ฝันหวานเงยทักทายฉัน เมื่อเห็นฉัน
“อ่าว หวาน”ฉันเดินไปหาฝันหวาน และนั่งข้างๆเธอ
“ปักผ้าด้วยกันไหม”ฝันหวานชวนฉันปักผ้าเช็ดหน้าลายดอกไม้สีฟ้า
“โห O.O สวยมากเลยหวาน ปักให้ใครเนี่ย” ฉันตกตะลึงกับผ้าเช็ดหน้าตรงหน้าที่มีลวดลายประณีต สละสลวย งดงาม มันเป็นผ้าเช็ดหน้าสีขาว มีดอกไม้สีฟ้าเข้มอยู่ตรงมุม และมีนกสีเหลืองอ่อนอยู่คู่หนึ่งเกาะอยู่
“คุณพ่อนะ ^^ พินอยากได้สักผืนไหมจ้ะ”
“ไม่เป็นไรหรอก ขอบใจมากนะ เราไม่ค่อยชอบพกผ้าเช็ดหน้านะ ^^”
“อ้อจ้ะ” ฝันหวานยิ้มให้ฉัน ก่อนจะลงมือปักนกอีกตัวให้เสร็จ
“มากับฉัน!!” เปาโลกระชากแขนฉันให้เดินตามเขาไปอย่างรวดเร็ว ฉันหันไปหาฝันหวาน หล่อนดูตกใจมาก แต่ฉันบอกหวานเป็นเชิงว่าไม่เป็นไร
“มีอะไร!!”ฉันกระแทกเสียงใส่เปาโล เมื่อเราเดินกึ่งวิ่งมาได้สักพัก
“คิดจะอ่อยพี่ฝุ่นงั้นสิ --^”เปาโลพูด และแสดงสีหน้าเหยียดหยามฉัน
เพี๊ยะ! ฉันตบหน้าเปาโลเป็นครั้งที่สองของวัน
“เหอะ ความคิดนายนี่..ต่ำสิ้นดี!!”ฉันตะคอกใส่เปาโล เปาโลบีบแขนฉันแน่นเหมือนจะให้มันหักไปกับมอ
“อย่ามาอ่อยพี่ชายฉัน ! แล้วจะหาว่าฉันไม่เตือน !” พูดจบ เปาโลก็ผลักฉันไปนั่งบนพื้นอย่างแรง แต่ฉันทำได้เพียงแค่กัดริมฝีปากด้วยความเจ็บปวด เพื่อไม่ให้เขาเห็นถึงความอ่อนแอของฉัน จากนั้นเปาโลก็เดินผ่านไป
“พิน..เจ็บมากไหม เพราะหวานแท้ๆเลย ทำให้เปาโลรังแกพิน T^T” ฝันหวานที่หลบอยู่หลังพุ่มไม้ รีบเข้ามาดูฉัน เมื่อเห็นเปาโลไปแล้ว
“ไม่เป็นไรหรอกหวาน ^^ นายนั่นนะ นิสัยไม่ดี ไม่ใช่ความผิดของหวานหรอกนะ” ฉันยิ้มให้ฝันหวาน แล้วฝันหวานก็ค่อยๆพยุงฉันกลับบอลลูน เพราะนี่ใกล้ถึงเวลาที่เรียกรวมนักเรียนแล้ว
-ห้องบอลลูน-
“หวาน ไปนั่งตามแถวก่อนนะ”ฝันหวานบอกฉันเมื่อเรามาถึงห้องบอลลูนซึ่งคนอื่นได้นั่งแถวตามห้องของตัวเองหมดแล้ว
“จ้ะ ^^” และระหว่างที่หวานปล่อยแขนที่คอยพยุงฉันออก เรื่องไม่คาดฝันก็เกิดขึ้นอีกแล้ว T^T เพราะฉันสะดุดหนังสือของใครบางคนทำให้ฉันล้มหน้าคะมำไปกับพื้น แถมก้นที่ยังเจ็บอยู่ด้วย ฉันเลยไปนั่งพับเพียบบนพื้นอย่างสวยงาม ==^
“น้องพินไม่ควรมานั่งตรงนี้นะครับ” รุ่นพี่ผู้ชายที่อยู่ใกล้ฉันมากที่สุด ชื่อพี่โพไลท์ ช้อนตัวฉันขึ้น และพาไปนั่งบนเก้าอี้นอกห้อง
“ขอบคุณนะคะ”ฉันเอ่ยขอบคุณพี่โพไลท์
“ฮ่าๆๆ ครับ ระวังตัว และใจหน่อยก็ดีนะครับ J” พี่โพไลท์เอามือตบบนบ่าฉัน
“เอ๊ะ..ระวังใจ ? ทำไมหรอคะ” ฉันทำหน้าฉงนขึ้นมาทันที
“ว้า...ดูเหมือนพวกนั้นคงลำบากแล้วละครับ เอาเป็นว่า ดูแลตัวเองให้ดีนะครับ J” พี่โพไลท์พูดจบ ก็เข้าไปนั่งในห้องบอลลูน ทิ้งให้ฉันนั่งงงกับคำพูดของพี่เขาเมื่อกี๊
“เธอควรอยู่ห่างเปาโล” ฉันหันไปหาต้นเสียง ซึ่งก็คือพี่ไต้ฝุ่น
“พี่ไต้ฝุ่น..”ฉันครางชื่อพี่ไต้ฝุ่นเบาๆ เขาหันมามองฉันแค่แวบเดียว แล้วลุกขึ้น เดินเข้าไปในห้องบอลลูน
“อ่าว...พิน มานั่งทำอะไรตรงนี้นะ”อเล็กซ์ เพื่อนผู้ชายในห้องทักฉัน
“ปวดขานิดหน่อยนะ แล้วนายล่ะ”
“อ้อ เราไปเข้าห้องน้ำมานะ ด้านในน่าเบื่อจะตาย.. นั่งด้วยคนนะ” ยังไม่ทันที่ฉันจะอนุญาต อเล็กซ์ก็มานั่งข้างๆฉันเรียบร้อยแล้ว
“เธอรู้จักพี่ไต้ฝุ่น กับเปาโลได้ยังไงอะ”อเล็กซ์ชวนฉันคุย
“อ้อ ก็เพิ่งรู้จักเมื่อเช้าเนี่ย”
“น่าสงสารเธอจัง...เปาโลนะ นิสัยแย่สุดๆ เราอยู่กับหมอนั่นตั้งแต่ม.1อะ เบื่อสุดๆ”
“นั่นสิ ฉันก็ไม่ชอบนายเปาโลเหมือนกัน”ฉันสนับสนุนคำพูดของอเล็กซ์
“แต่เธอโชคดีนะ ที่เมื่อเช้าพี่ไต้ฝุ่นออกโรงปกป้องเธอ”
“เอ๊ะ ? ออกโรง ?” ฉันถามอย่างงงๆ
“ปกตินะ พี่ไต้ฝุ่น เขาไม่ค่อยสนใจอะไรหรอก เขาเป็นพี่ชายแท้ๆของเปาโลก็จริง แต่เหมือนอยู่คนละโลกนะ”
“หมายความว่า พวกเขาไม่ค่อยรักกันหรอ”
“ไม่ใช่หรอก พี่ไต้ฝุ่นเป็นคนใจเย็น สุขุม ส่วนเปาโลนะ อย่างกับเพลิง พร้อมจะคร่าทุกชีวิตที่อยู่ใกล้” อเล็กซ์อธิบายเพิ่มเติม
“ฉันก็ว่างั้นแหละ”
“พี่ไต้ฝุ่นเป็นหนึ่งในสมาชิกกลุ่มซีอุสด้วยนะ >o< เท่สุดๆ”
“กลุ่มซีอุส ?”
“ใช่ๆ กลุ่มนี้มีสมาชิก 5 คน”
“.........”
“คนแรก คือพี่ไต้ฝุ่น พี่ของเปาโลนะแหละ ลูกครึ่งไทย –เยอรมัน เขาสามารถอ่านใจคนได้ด้วยนะ ><”
“อ่านใจ?”
“ใช่! เยี่ยมสุดๆไปเลย >//< ส่วนคนที่สอง คือ พี่โพไลท์ เขาเห็นอนาคตได้ พี่โพไลท์เป็นลูกครึ่งไทย – เกาหลี”
“.......”
“คนที่สาม พี่นะโม เป็นคนไทยแท้ มีความสามารถเรื่องพละกำลัง ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อแหละ พี่เขานะไปต่อย หรือมีเรื่องกับใคร อีกฝ่ายต้องเข้าโรงพยาบาลทุกราย แต่พี่นะโมไม่เป็นอะไรเลย !”
“ไม่น่าเชื่อ...”ฉันครางออกมาเบาๆ เมื่อได้รับข้อมูลใหม่ที่เหลือเชื่อ
“คนที่สี่ ชื่อพี่จิน พี่จินเป็นลูกครึ่งไทยผสมกับอะไรอีกสองสามสัญชาตินี่แหละ ฉันจำไม่ได้ พี่จินมีความสามารถด้านการรักษา ใครเจ็บป่วยอะไรมา พี่จินช่วยได้หมด เท่ระเบิดอะ >o<”
“........”
“ส่วนคนสุดท้าย มายฮันนี่ฉัน ><” อเล็กซ์เริ่มเผยธาตุแท้เกย์ ==^ “พี่พอร์ช คนนี้ลูกครึ่ง ญี่ปุ่น – จีน – ฮ่องกง ฉันจำได้ >< พี่พอร์ชสามารถสะกดใจคนได้แหละ เขิน >///<” เอิ่มนะ -0- อเล็กซ์เล่าฉันด้วยท่าทางดี๊ด๊าสุดขีด
ความคิดเห็น