คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
บทนำ
-ห้องบอลลูน-
M7 ป้ายที่ห้อยคอฉัน บ่งบอกว่า ฉันต้องเดินไปยังรุ่นพี่ที่ถือป้ายห้อง M7
“น้องพินบี ชื่อจริงชื่ออะไรคะ”รุ่นพี่ท่าทางใจดี ขาว อวบ หน้าตาจิ้มลิ้มถามฉัน
“ศิรดา ภัทรทวีกูล คะ”ฉันยิ้มตอบพี่ดรีม (ฉันเห็นชื่อจากป้ายที่พี่เขาคล้องคอนะ >//<)
“โอเคจ้ะ นั่งที่แถว M7 เลยน้า ^^” ฉันเดินไปนั่งที่แถวตามที่พี่ดรีมบอก ฉันนั่งประมาณคนที่ยี่สิบแล้วมั้ง ลืมแนะนำตัวไปเลย ฉันชื่อ ศิรดา ภัทรทวีกูล ชื่อเล่น พินบี (เชยอะ อยากตบนักเขียน //หลบมือ) ฉันเข้าม.4 ที่โรงเรียนอินเตอร์ M ถ้าไม่รวยเว่อร์ หรือเก่งเว่อร์ ก็ไม่มีทางได้เข้าหรอกนะ จะบอกให้ -3- แต่ฉันเข้าข่ายรวยเว่อร์ไง บ้านของฉันทำธุรกิจเกี่ยวกับห้าง ชื่อ ห้าง P ซึ่งเปิดหลายประเทศในเอเชีย ฉันเลยได้เข้าโรงเรียนนี้แบบสบาย แถมที่นี่ยังเป็นโรงเรียนเวิลด์คลาสสุดๆ ใครๆก็อยากเข้า >//<
“เอาล่ะคะ นักเรียนทุกคน วันนี้จะเป็นการปฐมนิเทศนะคะ เดี๋ยวรุ่นพี่ที่ดูแลน้องแต่ละห้อง จะพาน้องไปดูห้องเรียน และแนะนำสถานที่ต่างๆในโรงเรียน พร้อมกับทำกิจกรรมแต่ละฐาน ห้ามแตกกลุ่มเป็นอันขาด เพราะโรงเรียนเราใหญ่มาก นักเรียนอาจหลงได้คะ” สิ้นเสียงประกาศ พี่ดรีมกับรุ่นพี่ผู้ชายหน้าตาโหดๆ แต่หล่อลาก ก็พาเราไปแนะนำสถานที่ต่างๆ
“โอ้ย!” เรายังไปไม่ถึงไหน ‘ฝันหวาน’เพื่อนผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าฉัน สะดุดหกล้มด้วยฝีมือเจ้าปีศาจอย่าง ‘เปาโล’ แกล้งขัดขา ระหว่างเดิน
“เดินไม่ดูตาม้าตาเรือซะเลย” เปาโลทำหน้าเยาะเย้ยใส่ฝันหวาน นั่นเลยทำให้ฉันปรี๊ดแตก !!
“เปาโล นายควรขอโทษฝันหวาน เดี๋ยวนี้!”ฉันตะคอกใส่เปาโล จนนักเรียน และรุ่นพี่แถวนั้นหันมามองก็เป็นแถบ มีแต่เขาที่หันมาขมวดคิ้วใส่ฉันอย่างไม่พอใจ และทำท่าจะยักไหล่ออกไป
“อย่าทำตัวให้มีปัญหามากนักดิ!” ฉันคว้าคอเสื้อเปาโล เขาหันมามองฉันแบบโมโห ก่อนจะเอามือกระชากไหล่ฉันอย่างแรง
“อย่ามายุ่ง!!”เขาตะหวาดใส่ฉันชนิดที่ว่า ถ้าคนอื่นโดนแบบนี้ คงร้องไห้กันเป็นแถว แต่พอดีว่าเป็นฉัน!
เพี๊ยะ!! ฉันตบหน้าเปาโลอย่างแรง
“กล้าดียังไง เอามือสกปรกของนายมาแตะเนื้อต้องตัวฉัน” ฉันพูดด้วยอารมณ์ของขึ้นแบบสุดๆ อะไรกัน! หมอนี่ยังเป็นลูกผู้ชายอยู่รึเปล่า ?!
“ยัย..”ทันทีที่เค้าจะเงื้อมือมาบีบหน้าฉัน ผู้ชายที่อยู่ทางด้านหลังเปาโล กระชากเขาอย่างแรง ก่อนจะซัดหมัดใส่เขาหนึ่งที ตอนแรกเขาทำท่าจะต่อยกลับ แต่พอเขาเห็นหน้า ก็ต้องหยุดชะงัก
“มากับฉัน” รุ่นพี่ผู้ชายที่ดูแลห้องฉันบอกเปาโลอย่างเงียบๆ ก่อนที่ทั้งคู่จะพากันเดินออกไป
“เป็นอะไรรึเปล่า พินบี ขอโทษนะ T^T” ฝันหวานมาจับมือฉัน ขอโทษขอโพยใหญ่ ฉันล่ะไม่เข้าใจเปาโลเลยจริงๆ ฝันหวานเป็นผู้หญิงหน้าตาน่ารัก เรียบร้อย แถมยังเป็นกุลสตรีสุดๆดูจากการถักเปียสองข้าง ==^
“นั่นนะสิจ้ะ ไปห้องพยาบาลหน่อยไหม”พี่ดรีมเข้ามาเสริม
“ไม่เป็นไรหรอกคะ แค่นั่งพักก็หาย ^^”ฝันหวานพยุงฉันไปนั่งใต้ต้นไม้ใกล้ๆ ที่จริงฉันก็ไม่เป็นไรมากหรอก แค่รู้สึกเหมือนแขนจะหักเป็นเสี่ยงๆ Y^Y ผู้ชายอะไร บ้าชะมัด!
ความคิดเห็น