Fic GOT7 [os/sf] Made In The USA.[JARK BNIOR YUGBAM]☂

ลำดับตอนที่ #4 : FLORA FAIRY[BNIOR] 60%

◊ SQWEEZ

 

SF:BNIOR
SQUIRRELJM
25/09/57

FLORA FAIRY







 

 

 

 

 

"รีบหน่อยสิจินยอง ม่านน้ำตกจะปิดแล้วนะ"เสียงเล็กแหลมจากสิ่งมีชีวิตตัวเล็กจิ๋วดังขึ้นเรียกความสนใจจากคนที่กำลังหันซ้ายหันขวารีรอไม่ยอมขยับปีกเล็กลวดลายประณีตบินตามเพื่อนรักตัวเล็กไปซักที 

"แปบนึงสิแบมแบม ฉันยังไม่เจอแจบอ... เอ้ยสมุนไพรเลย"เสียงเล็กแหลมเอื้อนเอ่ยออกมาอย่างห่อเหี่ยว ปีกเล็กๆสีใสดูเปราะบางสะบัดอยู่กับที่ 

จินยองม้วนตัวบินเป็นวงกลมตามแรงดึงของเพื่อนตัวเล็กยืดเวลาในการเดินทางให้มากที่สุด ตาเรียวสอดส่องไปทั่วผืนป่าสีเขียว บินปู๊ดเข้าไปคลอเคลียอ้อนนางฟ้าปกครองคนหนึ่งที่กำลังบินตรวจการ สุดท้ายเมื่อเห็นว่าม่านน้ำตกกำลังจะปิดลงก็ต้องยอมขยับปีกเร็วๆบินตามภูตดอกไม้เจ้าของผมสีทองผู้เป็นเพื่อนรักข้ามกลับฝั่งสวนบุปผาของตัวเองอย่างเซื่องซึม

 

ในป่าสีเขียวขจีกว้างสุดลูกหูลูกตาแห่งนี้ สิ่งมีชีวิตหลากหลายสายพันธ์ุเรียนรู้ที่จะอยู่ร่วมกันอย่างถ้อยทีถ้อยอาศัย ม่านน้ำตกใสสะอาดกั้นระหว่างพฤษาสีเขียวขจีกับสวนบุบผาสะพรั่งสีสัน 

พวกเรามีอำนาจในการพรางตัวจากพวกมนุษย์ทำให้แหล่งที่อยู่ของเรายังคงเป็นที่ปลอดภัย

สิ่งมีชีวิตมากมายที่พวกมนุษย์ไม่รับรู้ถึงการมีอยู่อาศัยอยู่

เราแบ่งอาณาเขตและมีผู้ดูแลความเป็นอยู่ของทุกคนอย่างสงบสุข

 นางฟ้าปกครองคือผู้คุมกฎของทั้งสองฝั่ง มีเหล่าภูตดอกไม้ตัวจ้อยที่มีหน้าที่ดูแลเหล่าประชากรในฝั่งสวนบุปผาและภูตต้นไม้ที่คอยดูแลในส่วนของเหล่าพฤษชาตินานาพันธุ์

 

จินยองทิ้งตัวลงบนกลีบดอกไม้หนานุ่มอย่างอ่อนแรง ร่างเล็กจิ๋วค่อยๆเปลี่ยนสภาพเป็นขนาดเท่าคนปกติ ปีกเล็กบอบบางข้างหลังต้องแสงสีทองระยิบก่อนจะเลือนหายไป ภายในดอกไม้ที่เปรียบเสมือนบ้านของภูตแต่ละตนแล้วเหล่าภูตดอกไม้ก็ไม่จำเป็นต้องอยู่ในร่างภูตแปลงตัวเล็กจิ๋วที่ง่ายต่อการอำพรางและซ่อนตัวอีกต่อไป พวกเราไม่ได้มีพละกำลังมากมายอย่างภูตต้นไม้หรือสัตว์อื่นๆที่อาศัยอยู่ที่นี่ ปีกบางใสถึงจะมีลวดลายสวยงามแต่ก็ไม่ได้ทนทานและแข็งแรงแบบของพวกนางฟ้าหรือแม้กระทั่งปีกของภูตต้นไม้ยังจะแข็งแรงซะกว่า สิ่งที่พวกเรามีคือ มนตรา

กุ๊งกิ๊ง

 

เสียงจากกระดิ่งเกสรดังกังวาน ก่อนที่เจ้าของใบหน้าหวานกับเรือนผมสีแดงจะโผล่หน้าเข้า


"เฮ้ จินยอง ขอฉันเข้าไปหน่อยสิ"

 

"โอ๊ะ เอินเอิน! รีบเข้ามาสิ"จินยองรีบเสกเก้าอี้เถาวัลย์สานขนาดพอดีมาให้คนมาใหม่

 

"วันนี้แบมแบมบอกว่าไปสำรวจป่าฝั่งนั้นมาหรอ เป็นไงบ้างล่ะ"เอินเอินที่เปลี่ยนขนาดตัวเองให้เท่าอีกคนแล้วเอ่ยถามขึ้นอย่างตื่นเต้น 

 

"ใช่ ต้องหาสมุนไพรที่อาจารย์เฟยให้หาให้ได้น่ะ เฮ้อ เหนื่อยชะมัดเลย"เสียงหวานบ่นพึมพำ 

 

"โจทย์ของอาจารย์เฟยก็โหดแบบนี้แหละ โชคดีจังที่ฉันจับได้หัวข้อง่ายๆ โอ๊ะ! แบบนี้ก็ต้องข้ามไปฝั่งนั้นบ่อยๆน่ะสิ"เอินเอินทำตาวิบวับใส่เพื่อนรัก

 

"ก็... คงต้องเป็นอย่างนั้นแหละ"จินยองกัดปาก 

 

"นี่! ฉันขอไปด้วยคนสิ นะๆๆ ฉันอยากไปเห็นแจ็คสันอีกซักครั้งจัง"จินยองเบะปากใส่เพื่อนตัวขาวที่กำลังทำตาลอยฝันถึงแจ็คสัน

หนึ่งในสามหนุ่มภูตต้นไม้สุดฮอตของโรงเรียนฝึกภูต
 

แน่นอนว่าพวกเราก็ต้องเข้าโรงเรียนภูตเหมือนกันนะ เพราะว่าหน้าที่ดูแลพื้นที่ทั้งสองฝั่งจะตกเป็นของเหล่าภูตดอกไม้และต้นไม้จึงต้องมีโรงเรียนฝึกหัดภูตเพื่อให้พวกเราพร้อมสำหรับการเป็นภูตที่ดีน่ะสิ

 

"อืมมม นายสามารถไปดักรอเค้าที่ลานกว้างในวันที่มีเรียนได้นะ"

 

"ไม่สิ! ชิ มันไม่เหมือนกันนี่ ฉันอยากเห็นเค้าในร่างปกติน่ะ ต้องหล่อมากแน่ๆ เอ๊ะ นายก็ต้องอยากเห็นแจบอมในร่างปกติเหมือนกันละซี่ คิคิ"
 

จินยองเม้มปากเมินเพื่อนตัวขาวที่นั่งบิดไปมาจนตัวเป็นเกลียว ยกมือขึ้นโบกพัดไล่ความร้อนและริ้วสีแดงที่พาดแก้มขาว
 

บ้าน่า อยู่ดีๆจะไปคิดตามคำพูดของเอินเอินทำไมเล่า!

 

"นี่! ได้ข่าวเรื่องงานเลี้ยงเต้นรำรึยัง"เสียงแหลมเล็กดังขึ้น แบมแบมโผล่พรวดเข้ามาโดยไม่สั่นกระดิ่งอะไรทั้งนั้น ร่างเล็กจิ๋วเปลี่ยนเป็นร่างปกติอย่างใจร้อนจนหลุ่นตุ้บลงกับพื้นเพราะปีกเล็กหายไปกระทันหัน
 

"หึ"
 

"สม"
 

"ย่าาา!"
 

แบมแบมค้อนเพื่อนสองคนตาคว่ำ พองแก้มกระแทกตัวลงนั่งบนเก้าอี้เถาวัลย์ที่ต้องเสกขึ้นมาให้ตัวเอง

 

เออ ใช่สิ แกล้งกันเข้าไป เชอะ

 

"ตกลงว่า... รู้เรื่องยัง"

 

"งานเลี้ยงเต้นรำ ประจำปีอะนะ"

 

"ใช่! ตื่นเต้นจัง ไปตัดชุดกันเถอะ ชุดดอกไลลิกของฉันช้ำไปหมดแล้ว"

 

"ย่าๆ รองเท้าหยดน้ำที่นายยืมไปยังไม่คืนเลยนะแบมแบม"เอินเอินจ้องเพื่อนแก้มบวมตาเป๋ง

 

แบมแบมทำเป็นไม่สนใจคว้าแอปเปิ้ลบนโต๊ะขึ้นกัดคำโตจนแก้มยุ้ยสองข้างบวม

 

"แบมแบม!!!! ฮืออออ รองเท้าของฉันล่ะ! นิสัยไม่ดี!"

 

"งั่มๆ เค้าไม่รู้เรื่องน้า เค้าคืนไปแล๊วว"แบมแบมกลอกตาพูดเสียงสูงทั้งที่แอปเปิ้ลยังเต็มปาก

เอินเอินถลึงตาลุกขึ้นยืนก่อนที่ซักพักผมสีทองสว่างของแบมแบมจะกลายเป็นสีเขียวอื๋อ!

 

"เฮ้ๆๆ เอาผมฉันคืนมานะ! นี่แหนะ"แบมแบมชี้นิ้วไปที่เอินเอิน ซักพักหูกับหางแมวก็งอกออกมาจากตัวภูตดอกไม้ 

 

"โอ้ยฉันเกลียดแมว!"

 

ให้ตายสิบ้านฉัน  เละอีกแล้วสินะ

 

จินยองถอนหายใจ มองความวุ่นวายตรงหน้าคอตก
 

กายผอมบางเปลี่ยนสภาพเป็นร่างภูตตัวจิ๋วบินออกไปนอกดอกทิวลิปที่ใช้อาศัยอยู่ผมสีดำขลับพลิ้วไหวไปตามลม ปีกเล็กขยับช้าๆค่อยๆพาตัวเองขึ้นสูงจนเห็นทัศนียภาพทั้งหมดของสวนบุปผา พลันตาเรียวสีดำขลับเหมือนเส้นผมก็ชะงัก เพ่งมองไปที่บริเวณม่านน้ำตกที่กั้นป่าทั้งสองฝั่งออกจากกันด้วยความแปลกใจ จินยองยู่ปากอย่างใช้ความคิดก่อนจะตัดสินใจพาร่างภูตพร้อมปีกใสที่โปรยละอองสีทองระยิบระยับทุกครั้งที่ขยับลงไปอยู่หลังโขดหินใหญ่
 

หลังแข็งแรงกำยำที่ปราศจากเสื้อผ้ากับเรือนผมสีดำกำลังขมักเขม้นกับการจับปลาโดยใช้ฉมวกรากไม้ที่ดิ้นไปดิ้นมาราวกับกำลังแกล้งกวนโมโหเจ้าของ

 

จินยองโผล่หน้าออกมาแค่ตาแป๋วสองข้างแก้มใสขึ้นสีระเรื่อเพราะกล้ามเนื้อแข็งแรงดูสุขภาพดีของคนตรงหน้า 

 

ภูตต้นไม้? ทำไมถึงมาอยู่ในสวนฝั่งนี้ได้ล่ะ แถมยังอยู่ในร่างปกติอีกต่างหาก 

 

แต่ก็ต้องอ้าปากร้องอ๋อเมื่อเห็นว่าม่านน้ำตกในตอนนี้กำลังปิดอยู่ในสภาพเป็นน้ำตกธรรมดาๆที่กั้นสองฝั่งสวนออกจากกันโดยสิ้นเชิง

ยังข้ามกลับไปฝั่งนั้นไม่ได้สินะ 
 

เฮ้ หันมาซักทีซี่เจ้าภูตต้นไม้จอมทึ่ม 
 

จินยองจิ๊ปากอย่างหงุดหงุดเมื่อภูตต้นไม้หนุ่มเอาแต่ทะเลาะกับฉมวกรากไม้ของตัวเอง

 

ร่างเล็กทนความอยากรู้ไม่ไหวขยับปีกบินปร๋อไปคว้ากลีบดอกไม้บนผิวน้ำขึ้นมาบังตัวเองไว้ ลอยเหนือผิวน้ำเข้าไปใกล้ร่างสูง
 

ตาเรียวค่อยๆโผล่ขึ้นมาก่อนจะเบิกกว้างแล้วรีบมุดร่างจ้อยของตัวเองลงหลังที่กำบัง
 

จินยองกระพิบตาปริบๆอย่างทำอะไรไม่ถูก

 

ตาที่มีสเน่ห์อย่างร้ายกาจ
 

ผมสีดำ
 

ร่างกายสุดฮอต!
 

ให้ตายเถอะเค้าลืมไปได้ยังไง!
 

อิมแจบอม 

 

อิมแจบอมคนนั้นแน่ๆ

 

จะคนไหนล่ะ นอกจากอิมแจบอมหนึ่งในสามหนุ่มฮอตของโรงเรียนฝึกภูต!


 

ตึกตึก
 

จินยองหน้าแดงแปร๊ดนั่งกุมหัวใจอยู่หลังกลีบดอกบัว

 

อิมแจบอมที่เค้ามองหามาทั้งวัน! 

 

แถมยังได้เห็นตอนอยู่ในร่างปกติอีกต่างหาก.///.

 

ฮื้อออ จินยองเขินนน 

 

ร่างเล็กเผลอขยับปีกรัวจนร่างเล็กลอยขึ้นสูงบินหมุนวนเป็นเกลียวเหมือนพายุเฮอริเคนละอองแสงสีทองระเบิดบู้มออกมารอบทิศทางจนคนที่กำลังก้มหน้าขมวดคิ้วหาปลาอยู่หันมาเห็นในที่สุด

 

มือหนาคว้ากลีบดอกไม้ที่มีร่างเล็กจ้อยบินวนสะเปะสะปะอยู่

 

"เฮ้ นาย นายภูตดอกไม้"

 

หวา โดนจับได้ซะแล้ว

 

จินยองตกใจจนตัวแข็งกับระยะห่างที่แสนจะใกล้และอันตรายต่อหัวใจดวงน้อย
 

แจบอมก้มหน้าลงจนระดับสายตาพอดีกับมือที่มีภูตดอกไม้ตัวขาวนั่งแข็งเป็นหินอยู่บนกลีบดอกบัว

 

"นี่ เอ๊ะ เราเคยเจอกันมาก่อนรึเปล่า"
 

เสียงทุ้มเขย่าสติของภูตดอกไม้ตัวจิ๋ว ร่างบอบบางหลบสายตาอ่อนโยนอย่างขัดเขินแก้มแดงเห่อร้อนจนแทบไหม้ก่อนจะตัดสินใจพุ่งตัวออกมาจากมืออบอุ่นบินเร็วจี๋ขึ้นไปบนท้องฟ้า 

 

"นี่! อย่ากลับมาก่อนสิ! อย่าพึ่งไป เฮ้ !นายน่ะเป็นภูตฝึกหัดใช่มั้ย"แว่วเสียงทุ้มตะโกนไล่หลังมา นึกโล่งอกอยู่ไม่น้อยที่อีกฝ่ายไม่แปลงเป็นร่างภูตบินตามมาไม่อย่างนั้นเค้าคงจะบินหนีอีกฝ่ายไม่ทันแน่ๆ


 

จะบ้าหรอ กลับไปให้หัวใจวายเล่นรึไงเล่า แจบอมคนโง่

 

 

ร่างผอมบางในชุดดอกลิลลี่สีขาวบริสุทธิ ดวงตาเรียวสวยทั้งสองข้างถูกปกปิดด้วยหน้ากากสีน้ำเงินเข้ม ข้างๆกันนั้นมีแบมแบมที่อยู่ในชุดสีฟ้าสดใสของดอกไฮเดนเยียร์กับเอินเอินที่อยู่ในชุดสีแดงขับผิวขาวจากดอกกุหลาบ

ร่างเล็กของเด็กหนุ่มทั้งสามคนก้าวเข้าสู่ห้องโถงใหญ่ที่ถูกตกแต่งอย่างตระการตาของโรงเรียนฝึกภูต 

วันนี้คือวันงานเลี้ยงประจำปียังไงล่ะ! และแน่นอนมันคืองานเลี้ยงหน้ากากดังนั้นทุกคนเลยอยู่ในร่างปกติได้อย่างไม่ต้องกลัวว่าจะเกิดอันตรายใดๆ

 

 

loading.....