ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [GOT7] Cat Kindergarten☼ 。JARK YUGBAM BNIOR •

    ลำดับตอนที่ #1 : FIRST SIGHT [JARK]

    • อัปเดตล่าสุด 31 ก.ค. 57


    SQWEEZ
















    Don't frown

    you never know who is falling in love with your smile


     

     


     

                                                    เอินเอิน หม่ะม๊ามารับยังงงงเสียงจากเด็กผู้ชายตัวผอมที่ยิ้มตาเป็นขีดเรียกให้เด็กผู้ชายตัวเล็กที่นั่งไกวขาอยู่บนชิงช้าในสนามหญ้าหันกลับไปมองเพื่อนรักที่จูงยืนมือคุณแม่อยู่หน้ารถยนต์คันหรู

    ฮื่อ ยางงง หม่ะม๊าบอกว่ารถติดมากๆๆ จินยองกลับไปก่อนเลย ไม่ต้องเป็นห่วงเรานะเสียงเล็กตะโกนตอบกลับไปพร้อมกับฉีกยิ้มกว้างแก้มกลมๆยกขึ้นจนตาหยี โบกไม้โบกมือให้เพื่อนตัวเล็กขึ้นรถไปได้เลย

    เอางั้นหรออออออจินยองช้อนตามองคุณแม่และเหลือบมองคุณพ่อที่นั่งคอยอยู่ในรถมาซักพักแล้ว หันมองเพื่อนสนิทผมแดงที่นั่งอยู่บนชิงช้าคนเดียว หันกลับไปกลับมาจนคนมองชักเวียนหัว

    อื้อๆ เอางั้นแหละ จินยองกลับไปเลย  พรุ่งนี้เจอกันน้า บ้ายบายยย ไปเร็วๆซี่คนผมแดงยิ้มโชว์เขี้ยวเล็กให้เพื่อนดูอีกทีก่อนจะยู่ปากเมื่อเพื่อนรักขึ้นรถขับออกไปจากรั้วโรงเรียนแล้ว

     

    ฮื้อ ตอนนี้ก็ต้องอยู่คนเดียวแล้วอ่า

     

    มือป้อมๆของเด็กน้อยจับตุ๊กตายีราฟสีเหลืองคอยาวขึ้นมานั่งเป็นเพื่อนบนชิงช้าตัวข้างๆ ตอนนี้หูเล็กๆของมันยุ่ยจนมีนุ่นสีขาวหลุดออกมา  สาเหตุก็มาจากรอยฟันเล็กๆกับคราบน้ำลายบนหูของเจ้ายีราฟตัวเหลือง อี้เอินเป็นเด็กวัยกำลังซนที่ฟันน้ำนมพึ่งงอกมาไม่กี่ซี่แต่ถึงอย่างนั้นเขี้ยวเล็กๆทั้งสองข้างกับผมสีน้ำตาลแดงที่ใครๆชอบบอกว่าตัดกับผิวขาวๆของเจ้าตัวได้ดีนักก็ทำให้เด็กชายต้วนอี้เอินที่พึ่งย้ายตามป๊ะป๋ากับหม่ะม๊ามาจากอเมริกาเป็นที่เอ็นดูของเพื่อนๆและคุณครูสาวสวยในโรงเรียนประถมแห่งนี้

    ร่างเล็กๆเงยหน้าขึ้นยิ้มตาหยีให้กับครูสาวคนนึงที่เดินมาลูบหัวแล้วบอกให้นั่งรอคุณแม่ดีๆอย่าไปวิ่งซนที่ไหน

     

    อี้เอินนั่งแกว่งชิงช้าดูท้องฟ้าที่เริ่มเปลี่ยนเป็นสีส้ม ตอนนี้เพื่อนๆในห้องกลับกันไปหมดแล้วเพราะเลยเวลาเลิกเรียนมาเกือบสองชั่วโมง ร่างเล็กก้มหน้าเอาเท้าขีดพื้นทรายเล่นเป็นชื่อตัวเองในภาษาจีนก่อนจะเงยหน้าขึ้นเพราะได้ยินเสียงชิงช้าตัวถัดไปดังเอี๊ยดอ๊าด เด็กน้อยผมแดงเอียงคอมองผู้มาใหม่อย่างเงียบๆ เพราะเป็นคนพูดไม่เก่งกับคนแปลกหน้า แต่คนๆนี้เค้ารู้จักนี่นา อยู่ห้องข้างๆของเอินเอินนี่

    ตาแป๋วๆเหมือนลูกแมวที่จ้องมานิ่งๆทำให้คนที่นั่งอยู่บนชิงช้าข้างๆยีราฟเน่าๆสีเหลืองต้องส่งเสียงทุ้มออกมาเพื่อไม่ให้บรรยากาศมันน่าอึดอัดไปกว่านี้ในความคิดของเค้า

     

    อ่า ต้วน อี้เอิน..  นายชื่อต้วนอี้เอินใช่มั้ย

     

    เห้ยยยยยยย ตัวรู้ได้ไงอะอี้เอินอ้าปากหวอ มองคนข้างๆตาไม่กระพิบ

     

    หรือว่า  คนๆนี้จะเป็น เอเลี่ยน!ฮือออออออออ ไม่นะ เอินเอินกลัวเอเลี่ยน เอเลี่ยนแบบในเบนเทนเอินเอินกลัว

    ร่างเล็กๆกลอกตาไปมาดึงยีราฟเข้ามากอดแน่นเหลือแต่ตากลมๆที่มองคนตรงหน้าอย่างหวาดระแวง ปากเล็กพึมพำขมุบขมิบจนคนข้างๆต้องขมวดคิ้ว

     

    นาย เอ่อ ทำไรอะ

     

    เรากำลังท่องคาถาไล่เอเลี่ยน ตัวป็นเอเลี่ยนใช่มั้ย ตัวรู้ชื่อเราได้ไง ตัวคือวิลแกกซ์ เราเป็นเบนเทน เราจะแปลงร่าง นี่ๆๆๆเรามีนาฬิกาแปลงร่างนะอี้เอินพูดออกมารัวๆไม่หยุดจนลืมตัวรัวภาษาจีนออกมาเป็นชุด

     

    คนตัวเล็กร้องโอ๊ะเมื่อรู้สึกตัว เอามือปิดปากไว้แน่น พูดเสียงอู้อี้กับเพื่อนใหม่ที่เป็นเอเลี่ยนอย่างรู้สึกผิด

     

    ฉันลืมไป ขอโทษนะ นายฟังไม่เข้าใจใช่มั้ย

     

    ฉันไม่ใช่เอเลี่ยนซักหน่อย แล้วฉันก็ฟังนายเข้าใจด้วย นั่นไง ชื่อนายอะ มันอยู่บนพื้นนั่นนิ้วป้อมๆของเพื่อนใหม่ชี้ไปตรงพื้นทรายตำแหน่งที่มีตัวอักษรจีนขีดโย้เย้แต่พออ่านเป็นตัวอักษรรู้เรื่อง

    ตัวเป็นคนจีนหรอ เราเป็นคนไต้หวัน เราชื่ออี้เอิน หรือจะเรียกเอินเอินก็ได้เด็กผมแดงพูดแจ้วๆ ฉีกยิ้มจนเห็นเขี้ยวสองข้างโชว์อีกต่างหาก

     

    พอได้พูดคุยกันแล้วอี้เอินเลยคลายความกังวลกับข้อสงสัยเรื่องการเป็นเอเลี่ยนของเพื่อนใหม่  ตัวขาวๆแต่ไม่เท่าเค้า ผมสีน้ำตาลเข้ม ตาดุๆกับคิ้วที่เป็นตัววีทำให้อีกฝ่ายดูน่ากลัวนิดหน่อยในสายตาของคนตัวเล็ก

     

    อื้อ ฉันเป็นคนฮ่องกง ฉันชื่อแจ็คสัน อ่า ต แต่ได้ยินเพื่อนของเพื่อนฉันที่พูดเสียงดังมากๆในห้องตอนที่ฉันไม่ได้สนใจฟังแต่บังเอิญได้ยินบอกว่านายย้ายมาจากอเมริกานี่แจ็คสันพูดรัวจนลิ้นแทบพันกัน ก้มหน้าเอาเท้าขีดทรายเล่นหลบเจ้าของตาใสแจ๋วที่มองมาแบบงงๆหลังจบประโยคที่เข้าใจยากในความคิดของเอินเอิน

     

    ฮื่อ เราย้ายมาจากเมกา แต่เราเป็นคนไต้หวันนะ ป๊ะป๋าก็เป็นคนไต้หวัน หม่ะม๊าก็เป็นคนไต้หวันว่าจบก็ฉีกยิ้มให้คนมองใจกระตุก ตาแทบพร่ากับความสดใสของคนตัวขาวผมแดงที่แสนจะสะดุดตา

     

    นี่ แล้วตัวไม่กลับบ้านหรอ หม่ะม๊าตัวมารับยัง

     

    อ่า ยังหรอก คงจะอีกซักพักแจ็คสันเม้มปากกลั้นยิ้มตอนเห็นคนตัวเล็กกัดปากอมลมจนแก้มพอง เอาคางเล็กๆเกยกับเจ้ายีราฟ

     

    น่ารัก น่ารัก น่ารัก น่ารัก คำๆนี้วนอยู่ในหัวของคนมองจนกลัวว่ามันจะดังออกมาจนคนข้างๆได้ยิน

    ไอ้แจ็คเอ้ยยยย

     

    แจ็คสันมองอี้เอินนั่งถูมือไปมา ปลายจมูกเล็กแดงก่ำ เพราะตอนเย็นๆช่วงนี้อากาศกำลังหนาวแต่คนตัวเล็กที่ต้องนั่งรอคุณแม่มารับกลับใส่แค่เสื้อสเวตเตอร์สีฟ้าตัวเดียว ผ้าพันคอตาข่ายบางๆที่เอานิ้วสอดเข้าไปได้นั่นก็ดูจะไม่ค่อยช่วยอะไรเท่าไหร่

     

     

    พรึ่บ

     

    แจ็คสันโปะผ้าห่มสีดำผืนเล็กที่มีคำว่า JACKSON ที่คุณหม่ะม๊าของเค้าเป็นคนเย็บให้ลงบนกลุ่มผมสีแดงของอีกคน

    อ๊ะอี้เอินหันซ้ายหันขวาอย่างงุนงงแปบนึงก่อนจะมุดหัวออกมาจากความมืด มองคนที่ทำตัวแปลกๆไม่หยุดตาแป๋วเหมือนลูกแมว คนโดนจ้องเขินจนหูแดงแปร๊ดรีบพูดออกมาก่อนจะทนไม่ไหวเข้าไปอุ้มอีกคนกลับบ้าน

     

    มันหนาวอะ นายห่มไว้เถอะ

     

    แต่ว่าตัวก็ต้องรอคนมารับเหมือนกันนี่

     

    ฉันไม่เป็นไร ฉันเป็นผู้ชายนะ แข็งแรงกว่านายเยอะ

     

    อะไร เราก็เป็นผู้ชายนะ เราอยู่ป.1แล้วด้วยปากเล็กๆยื่นออกอย่างขัดใจ

     

    ก็บอกว่าไม่เป็นไรไง นายเอาไปเถอะ แล้วพรุ่งนี้ค่อยเอามาคืนฉันก็ได้

     

    ปริ๊นๆ

     

    รถคันสีขาวที่คุ้นเคยแล่นมาจอดหน้ารั้วโรงเรียนบีบแตรเรียกเด็กน้อยเสียงดัง

     

    นั่นไง นั่นรถของนายนี่ ไปได้แล้ว ฉันก็จะไปแล้วล่ะ ไปละ

     

    เดี๋ยวๆตัว รู้ได้ไงว่านั่นรถเรา แล้วหม่ะม๊าตัวมารับแล้วหรอ

     

    รีบๆไปเหอะน่า พูดมากจริง

     

    ว่าเราอยู่ได้ คนตัวเล็กพูดพลางขมวดคิ้ว ก่อนจะยอมเดินออกไปหาหม่ะม๊าที่จอดรถรออยู่

    แจ็คสันยืนมองร่างเล็กๆกับกลุ่มผมสีแดงเดินเตาะแตะจนปีนขึ้นรถไป เปิดกระจกมายกยิ้มกว้างๆให้อีกที ก่อนจะหมุนตัวเดินออกไปบ้าง

     

     

    ปกติน่ะมีหม่ะม๊ามารับกับเค้าที่ไหนเล่า ก็บ้านของเค้าน่ะอยู่หลังโรงเรียนนี่เอง เดินไปสองเมตรก็ถึงแล้วล่ะ

     

    แล้วที่มานั่งแกร่วเล่นเกมในไอแพดรอครบสองชั่วโมงจนคนทั้งโรงเรียนกลับไปเกือบหมดแล้วนี่เพราะอะไร

     

    เพราะว่ายังเล่นเกมไม่จบตาซักทีเลยนั่งเล่นไปเรื่อยๆ เล่นไปเล่นมาก็อยากเล่นใหม่แล้วมันก็ไม่จบตาซักที

     

     

    ไม่ได้เพราะจะรอส่งใครกลับบ้านหรอก

    จริงจริงนะ

     จริงจริง

     

     

    จริงจริ๊งงงงง

     

    .

     

     


















    FIN



    squirreljm

     


































     
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×