คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : :: Chapter five ::
.
ทางฝั่งของผู้สูงอายุ (?)
“นี่ ! ไม่ได้เจอกันนาน หวังว่าพวกนายจะสบายดีนะ เดี๋ยวนี้ทำไมฉันมีแต่เรื่องที่ทำให้หัวเสียกันนะ” คนหน้าสวยถามสารทุกข์สุขของเพื่อนทั้งสอง พลางถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่าย ทุกวันนี้มีเรื่องวุ่นวายเข้ามาไม่เว้นวัน ไม่รู้ว่าเรื่องบ้าบอพวกนี้จะเข้ามาอะไรกันทุกวัน !
“ก็ดี เรื่อย ๆ เลยล่ะ เด็กตีกันหัวแตกมาห้องพยาบาลทุกวันไม่ขาด ทำไมเด็กสมัยนี้ขยันหาเรื่องกันจริงเล๊ย ! ว่างมาก็เอาเวลาไปทำอะไรสร้างสรรค์หน่อยดีกว่านะ” คนหน้าสวยอีกคนใช้นิ้วเรียวดันแว่นที่ตก พลางหยิบแก้วกระดกน้ำสีอัมพันเข้าปาก
“ลีทึกนายพูดอย่างกับไม่เคยเป็นแหน่ะ”
“หุบปากไปเลยนะเจ้าหมีอ้วน !”
“มันก็เป็นธรรมดาของเด็กล่ะน่า โตขึ้นเดี๋ยวก็คิดได้เอง คิดไม่ได้ก็ช่างหัวพ่อแม่มัน (?) เรื่องของฉันเนี่ยซิใหญ่กว่าอิปัญหาเด็กวัยรุ่นพลังงานเหลือเฟือซะอีก ไอตำรวจเจ๊กนั้น มันมาตรวจที่ร้านฉันทุกวันไม่เว้น ฉันล่ะสงสัยจริง ๆ ว่าไออาชีพตำรวจที่มันบอกไม่ว่าง ๆ เนี่ยมันไม่ว่างจริงหรือเปล่า ! อีกซักพักมันกำลังจะมาแน่” ฮีชอลบ่นอย่างหัวเสีย มันจะอะไรนักก็อีแค่คลับเปิดกลางคืนธรรมดา ก็แค่เปิดมาให้นั่งดื่มปกติ ทุกอย่างเขาก็ทำตามกฎหมาย แล้วนี่มันอะไรกัน ห้ะ!?
“ฮีชอลนายไปทำอะไรให้ตำรวจหมั่นไส้หรือเปล่า ร้านนายก็เปิดตามข้อกฎหมาย ทำไมต้องมายุ่งวุ่นวายล่ะ ฉันว่านะต้องเป็นบาร์ตรงข้ามแน่เลย มันต้องอิจฉาที่คลับนายมีคนเข้ามาใช้บริการเยอะ เลยใส่ร้ายนายสารพัด ตำรวจเลยแห่กันมาร้านนายประจำไง” คังอินเอ่ยความเห็นขึ้นมาบ้าง แต่ก็ไม่วายแกล้งเอามือลูบไล้เอวบางของลีทึก ทำให้นางฟ้าคนสวยตีเข้าป้าบใหญ่
“ไอหน้าหมี ! แกเอามือออกไปเลยนะ”
“โธ่ ลีทึกอ่า…”
“เหอะ...จะไปรู้หรือไง ฉันทำด้วยความบริสุทธิ์ใจทุกอย่าง แต่มันก็หน้าคิดอย่างที่ไอหมีบ้าพูดเหมือนกันนะ แต่ก็เอาเถอะถ้าพวกมันไม่เล่นตุกติกอะไรมากมายน่ะนะ”
“พวกตำรวจพวกนี้แผนสูงจะตาย นายระวังเอาไว้ก็ดีนะ” ลีทึกเอ่ยด้วยความเป็นห่วงเพื่อน ไอพกตำรวจนั้นมันโรคจิตหรือไงกันนะ !
“ไม่ต้องเป็นห่วง หึ มาเล่นกับใครไม่เล่นมาเล่นกับ ‘คิม ฮีชอล’ คนนี้ ไม่ใครก็ใครก็ต้องตายกันไปข้างนั้นแหล่ะ !”
“หยุดนี่คือเจ้าหน้าที่ตำรวจ ! โปรดอยู่ในความสงบและให้เราตรวจค้นด้วย”
“นั้นไงมาเวลาเดิมเป้ะ หึ”
“ไหนเจ้าของคลับออกมาพบหน่อยซิ” เสียงตะโกนผ่านลำโพงดังก้อง เรียกถึงเจ้าของคลับหน้าสวยให้ออกมา
“ฉันอยู่นี่ ! ไอคุณตำรวจต่างด้าว !!”
“อยากโดนข้อหาหมิ่นประมาทหรือไง คุณคิม”
“เหอะ คิดว่าฉันจะกลัวตำรวจต่างด้าวอย่างนายหรือไงจะมาค้นไม่ใช่หรือไง ไหนล่ะหมายค้น”
“ขอทุกวันเลยนะ ไม่เบื่อบ้างหรือไงกันคนสวย”
“แล้วนายล่ะมาทุกวันไม่เบื่อหรือไง ไหนล่ะไหนๆๆๆๆๆๆๆๆ!!” ผู้คนต่างหันไปมองคู่กรณีที่กำลังถกเถียงกันอยู่ คนที่มาบ่อย ๆ จะรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นหลังจากนี้ เลยไม่คิดจะสนใจ แต่คนที่มาไม่บ่อยต่างเอ๋อกันไปเป็นแถบ ๆ กับกระกระทำของคนทั้งสอง
“ฮีชอลใจเย็น ๆ ก่อน เอ่อ..คุณตำรวจครับ ผมขอดูหมายค้นหน่อยได้ไหม ทำไมคุณถึงมาค้นที่คลับของเพื่อนผมบ่อย ๆ กันล่ะ” ลีทึกใช้น้ำเย็นเข้าลูบ คนหนึ่งก็กวนประสาท อีกคนก็อารมณ์ร้อน ไม่ว่ายังไงก็ต้องห้ามศึกไว้ก่อน
“จะไปพูดกับมันดี ๆ ทำไมกันอย่างนี้เขาเรียกว่ามาก่อกวนชัด ๆ หมายค้นจะใช่ข้องจริงหรือเปล่าก็ยังไม่รู้เลย !”
“ครับ ๆ เอาอย่างนี้แล้วกัน ผมเห็นแก่นางฟ้าคนสวยอย่างคุณ ผมจะไม่ตรวจคลับของเพื่อนคุณก็ได้ แต่เป็นไปได้ คืนวันพรุ่งนี้ผมขอนัดคุณคิมเป็นการส่วนตัว ช่วยพูดให้ผมหน่อยจะได้ไหมครับ”
“ฉันได้ยินแล้ว แล้วฉันจะไม่ตกลงเด็ดขาด !!”
“ฮีชอล แค่นัดคุยกันเองไม่มีอะไรหรอกน่า เราจะได้เคลียปัญหาให้จบ ๆ ไปไงนะ”
“แต่ว่าลีทึก .. ฉัน..ก็ได้ฉันตกลง” เมื่ออีกฝ่ายตอบตกลง เขาเลยจะแนะนำตัวเองให้รู้จัก
“ผม ฮันคยอง แล้วเจอกันพรุ่งนี้นะครับ พวกเราถอนตัว !”
“ฮีชอล ! ฉันว่าไอตำรวจคนนั้นมันต้องมาจีบนายแน่ ๆ เลยอ่ะ”
“โอ้ย ! ฉันอยากจะบ้าตาย จะมาจีบกันเนี่ยนะ จีบบ้าอะไรทำไมถึงต้องมาวุ่นวายกับคลับฉันเล่า !”
“เขาคงอยากทำให้ตื่นเต้นเร้าใจล่ะมั้งคุณคิม ฮ่า ๆ” คังอินหัวเราะเสียงดัง บรรยากาศรอบด้านเริ่มเป็นปกติ ผู้คนต่างเริ่มสนุกสนานกับเสียงเพลงอีกครั้ง อาจเป็นเพราะ เป็นเรื่องปกติไปแล้วก็ได้จึงทำให้ทุกคนปรับอารมณ์ได้เป็นเหมือนเดิม
“ตื่นเต้นเร้าใจพร้องซิ ! (?) ทำให้ฉันเครียดจะตายอยู่แล้ว ถ้ามันจะมาจีบฉันจริง ๆ นะ ฉันไม่เอามันมาคบด้วยหรอก !”
“เอาน่าฮีชอล รอพรุ่งนี้ก็แล้วกันนะ” ลีทึกได้แต่ปลอบใจให้ฮีชอลเย็นลง ยังไงเขาก็ไม่อยากให้บรรยากาศการกินเหล้าของพวกเขากร่อยลงง่าย ๆ หรอก กว่าจะมีเวลาพักผ่อนก็ขอซักนิดซักหน่อยให้ชุ่มชื่นหัวใจและความอยาก ก่อนที่จะต้องไปทำงานชวนปวดหัวในวันต่อไป
“เลิกคิดเรื่องพวกนั้นกันดีกว่าน่า มา ๆ มาดื่มกันให้หายเซ็งดีกว่า !”
แล้วคืนนั้นทั้งคืนฮีชอลก็เมาจนต้องทำให้รยอวุคลากกลับบ้าน เพราะไอตำรวจเจ๊กนั้นแท้ ๆ เลยทำให้เรื่องมันวุ่นวายไปหมด ไหนจะไอเด็กบ้าที่อาสาจะมาส่งอีก ..
“พี่รยอวุค เดี๋ยวผมจะไปส่งพี่กับพี่ฮีชอลเอง”
“ไม่ต้องหรอกน่า ฉันจะขับรถพี่ฮีชอลกลับเอง ทำไมนายทำหน้าอย่างนั้น ไม่เชื่อใจว่าฉันขับรถเป็นหรือไง !” ไอเด็กนี่ ฉันอายุมากกว่านายแน่นอนว่าต้องทำอะไร ๆ เป็นมากกว่านายอยู่แล้วล่ะ !
“วันนี้พี่ก็ดื่มมาเยอะเหมือนกันนะ มันอันตรายออก”
“นายคิดว่าฉันเป็นเด็กน้อยหรือไงถึงไม่รู้ขีดจำกัดของตัวเองน่ะ”
“เฮ้ ! พวกนายจะเถียงกันอีกนานไหม ฉันจะอ้วกแล้วนะโว้ย รีบเอาฉันกลับบ้านซักทีเหอะ อ้วกกกกกกกกกก” ฮีชอลแว้ดขึ้นมา ไอเด็กพวกนี้น่ารำคาญชะมัดมัวแต่เถียงกันอยู่นั้นแหล่ะแล้วเมื่อไหร่เขาจะได้กลับบ้านกันเล่า ! มึนหัวจริง..
“นายกลับบ้านของนายไปได้แล้ว”
“พรุ่งนี้ผมจะไปรับพี่นะ”
“ไม่ต้องฉันไปเองได้น่า !” เมื่อรยอวุคพูดจบก็จับยัดพี่ชายหน้าสวยไปที่หลังรถทันที ก่อนที่ตัวเองจะวิ่งไปนั่งประจำที่คนขับแล้วออกตัวออกไปทันทีทิ้งคนที่คอยมองอย่างห่วงใยไว้ข้างหลัง
“ปล่อย ๆ รยอวุคมันไปบ้างเถอะน่า ยิ่งนายตามมากเท่าไหร่เจ้านั้นยิ่งไม่ชอบนะ”
“พี่ซองมิน ทำไมพี่ถึง..” คยูฮยอนมองด้วยความตกใจ จะเป็นไปได้อย่างไรที่พี่ซองมินจะมาพูดอะไรแบบนี้กับเขา นอกเหนือจากการสงสายตาอาฆาตให้ เนื่องจากที่เขาทำให้พี่ซองมินเสียหน้ามาหลายครั้ง
“ฉันก็ไม่อะไรหรอกนะ ก็แค่เห็นนายห่วงเสียเหลือเกิน ยังไงรยอวุคก็ไม่เป็นอะไรไปง่าย ๆ หรอกน่า หมอนั้นหัวแข็งหนังเหนียวจะตาย”
“แต่ว่าพี่ซฮงมิน…”
“ไม่ต้องพูดอะไรมากหรอกน่า เอาเป็นว่านะถ้านายอยากช่วยรยอวุคก็ช่วยเอาฉันไปส่งที่บ้านที”
“ส่งที่บ้าน ?”
“เออซิ ฉันเสียหายนะรู้ไหม วันนี้กะจะไปนอนบ้านรยอวุคซักหน่อย แต่เจ้านั้นก็รีบบึ่ง ๆ หนีนายจนลืมฉันไว้เลยเห็นไหมเนี่ย นายต้องไปส่งฉัน เป็นการบังคับและห้ามมีข้อโต้แย้งใด ๆ ทั้งสิ้น” ซองมินยิ้นคำขาด เขาได้แต่ยืนหน้าจ๋อยแต่ก็เพียงแค่แปปเดียว เขาเอ่ยเสียงเรียบตอบกลับไปที่อีกคน
“ก็ได้ครับ ขึ้นรถซิ”
ความคิดเห็น