[Fic SJ KyuMin,YeRyeo] Frist Snow

ข้อมูลเบื้องต้น

 *แต่งฉลองปีใหม่ เย่ๆ
*แต่งฉลองวันเกินมิน เย่ๆ
*เรื่องเก่าเรื่องใหม่ดอง จะมาต่อให้เร็วที่สุด เย่ๆ
*ขอบคุณที่ติดตามค่ะ เย่ๆ
         
              กลับมาอัพต่อในรอบหนึ่งปีเพิ่มแค่ห้าเปอร์ = = จุดประสงค์ยังคงเหมือนเดิมค่ะ ฉลองวันเกินมินดอนน่า ฮ่าๆ และจะรีบแต่งให้จบให้เร็วที่สุดนะค่ะ ส่วนอีกเรื่องก็จะพยายามต่อไปค่ะ แบบว่ามันตันมากไปต่อไม่ได้ ที่จริงแต่งได้ได้เยอะแล้วค่ะแต่มันอยู่่่่ในคอมใหญ่ ซึ่งมันจมน้ำไปแล้ว..TT[]TT ต้องขอโทษด้วยนะค่ะ กลับมาครั้งนี้ภาษาการเขียนอาจเปลี่ยนไปเล็กน้อย (?) (ก็เห็นเปลี่ยนทุกที = =) ต้องขอฝากด้วยนะค่ะ อาจจะไม่ได้เรื่องที่ต้องให้รอ แต่ไรเตอร์คนนี้ก็ชอบอ่านคอมเม้นทุกคนนะค่ะ ขอบคุณนะค่ะ อาจจะมีผิดไปบ้างเพราะพิมพืตอนดึกบวกกับไรเตอร์เริ่มอึนกับการสะกดคำ ช่วยๆกันจับตามองด้วยนะค่ะ . Dorii'z
LI VI

เนื้อเรื่อง

…ในวันที่หิมะแรกตก เป็นวันที่ทุกคนรอคอยเพราะการที่ได้อยู่กับคนรักในวันนี้ จะทำให้คนทั้งสองอยู่ด้วยกันตลอดไป...

               ~ M I r a c l e ~

               กิ๊ง ~ ~ ~

               “สวัสดี” เสียงหวานเอ่ยต้อนรับผู้ที่เข้ามาใหม่ด้วยอารมณ์ที่ดีเป็นพิเศษ เพราะเหตุใดน่ะหรือ ก็เพราะว่าเขาคิดเค้กตัวใหม่ที่จะออกขายในสิ้นปีนี้ได้แล้วน่ะซิ !

               “สวัสดีฮะ พี่ซองมินวันดีดูพี่จะอารมณ์ดีจังเลยนะครับ” เจ้าของเสียงผู้มาใหม่กล่าวทักทายด้วยน้ำเสียงที่สดใสเช่นกัน

               “นายก็เหมือนกันนั้นแหล่ะรยอวุค วันนี้ดูท่าทางนายจะมีเพลงใหม่มาล่ะซิ” ซองมินเอ่ยอย่างรู้ทัน เพราะจะมีไม่กี่เรื่องเท่านั้นที่จะทำให้รยอวุคยิ้มหน้าบานตั้งแต่หน้าบ้านจนถึงหน้าร้าน

               “พี่น่ะรู้ทันผมทุกทีเลย วันนี้นะผมมีเพลงใหม่มาล่ะ รับรองว่าลูกค้าจะต้องชอบแน่ ๆ” คนอย่างเขามีหรือจะพลาด เพลงใหม่ที่เขาแต่งแต่ล่ะเพลงมีแต่คนชอบทั้งนั้น แล้วนี่ล่ะก็เป็นสาเหตุที่ทำให้เขาอารมณ์ดีทั้งวัน !

               “ดีเลย ! นายเป็นนักร้องและนักแต่งเพลงที่ดีที่สุดที่พี่เคยจ้างมาเลยล่ะ ! แล้วทำไมนายไม่สมัครค่ายเพลงดัง ๆ ซักทีล่ะ ความสามารถนายก็มีเยอะแยะ สาว ๆ ก็ติดนาย ถ้านายได้เป็นนักร้องรับรองดังแน่ !” ซอมินฟังธงซะอย่างไม่มีพลาดอยู่แล้ว

               “พี่อ่ะ ไม่ต้องมาพูดเลย พี่เองก็มีสาว ๆ ติดเหมือนกันไม่ใช่หรือไง ไม่งั้นลูกค้าจะแน่นร้านหรอ”

               “ที่แน่นน่ะส่วนใหญ่มันสาว ๆ ของนายไม่ใช่หรือไงหืม รยอวุค” หรือจะให้ดีนายก็ควรจัดระเบียบสาว ๆ ของนายด้วย ทำร้านฉันวุ่นวายหมดแล้ว เฮ้อ~ วัน ๆ หนึ่งเขาก็ต้องคิดไอประโยคหลังหลาย ๆ รอบก็เพราะสาว ๆ ของรยอวุคนั้นแหล่ะ

               “โธ่พี่อ่ะ ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกฮะ”

               “ฉันไปทำงานก่อนดีกว่า เดี๋ยวสาว ๆ ของนายจะรอเค้กนาน แล้วอีกซักพักพี่เจย์เขาก็จะมา พี่เขาเอานักร้องใหม่มาด้วยล่ะ เป็นเพื่อนกันกับพี่เจย์ เห็นว่าจะให้ร้องคู่กับนาย”

               “งั้นผมก็คงจะต้องต้อนรับอย่างดีเลยน่ะซิ หึหึ..” รยอวุคคิด คนที่พี่เจย์เอามาต้องเป็นคนที่มีความสามารถมากแน่ ๆ เพราะแค่คนที่คณะที่พี่เจย์เรียนก็มีคนที่มีความสามารถทางด้านดนตรีเยอะแยะ แล้วเขาก็รู้จักอยุ่หลายคนเหมือนกัน

               “นายจะแกล้งอะไรใครอีกล่ะ ไปเตรียมตัวได้แล้ว เดี๋ยวอีกครึ่งชั่วโมงร้านก็จะเปิดแล้ว อย่ามัวอู้”

               “คร๊าบบบบบบบ”
               

                ในระหว่างที่รยอวุควุ่นอยู่กับการเตรียมตัว พลันหูก็ได้ยินเสียงกระดิ่งหน้าร้านจึงหันไปมอง พี่เจย์นั้นเอง แต่ไม่ได้มาคนเดียว ยังมีคนเดินมาด้วย ใบหน้ากลมอย่างกับลูกซาลาเปา ผมซอยสั้นประบ่าสีดำสนิท ดวงตาเรียวเล็กจนแทบจะมองไม่เห็นเวลายิ้ม หมอนี่เนี่ยนะที่จะมาเป็นนักร้องคู่กับผม

                “สวัสดีรยอวุค”

                “ดีฮ่ะพี่เจย์” เขาพยักหน้าน้อย ๆ เป็นเชิงตอบรับ

                “นี่เยซองนักร้องใหม่ที่พี่จะให้มาร้องคู่กับนายทำความรู้จักกันไว้ซะ อ่อ แล้วซองมินล่ะอยู่ไหน ?”

                “อยู่หลังร้านฮะ กำลังทำเค้กอยู่” เขาชี้ไปทางด้านหลังร้านให้อีกคนเห็น

                “งั้นเดี๋ยวพี่มา สนิทกันเข้าไว้ล่ะ” เฮ่ ! พี่เจย์ ทำไมปล่อยผมไว้กับไอซาลาเปาไม่มีตานี่ล่ะ ผมเริ่มที่จะทักทายก่อน มันเป็นมารยาทนี่นะ

                “สวัสดี ฉันรยอวุคยินดีที่ได้รู้จักนะ !” อีกฝ่ายผงกหัวเล็กน้อยเป็นเชิงตอบรับ ทำไมผมถึงรู้สึกไม่ถูกชะตาแปลกๆ

                “ฉันเยซอง” นายมันมนุษยสัมพันธ์แย่มาก !! ฉันไม่มีทางจะร้องเพลงกับนายเด็ดขาดเลย ! ยังไม่ทันที่รยอวุคจะคิดบ่นคนตรงหน้าต่ออีกยาวยืด ซองมินก็เดินออกมาต้อนรับน้องใหม่

                “สวัสดียินดีต้อนรับนะเยซอง ฝากรยอวุคด้วยล่ะ” ซองมินยิ้มให้กับเยซอง รยอวุคได้ยินจึงโวยวาย

                “อะไรน่ะพี่ซองมิน จะฝากผมให้เจ้าหน้าซาลาเปานี่ทำไม !”

                “ก็นายยังเด็กกว่านี่น่า”

                “แต่ผมทำงานที่นี่ก่อนนี่น่า ไม่ได้นะไม่ได้” เขาไม่ยอม เรื่องอะไรล่ะจะยอมโดนฝากไว้กับเยซอง ไม่มีทาง !

                “เอาน่ารยอวุค เรียกเยซองว่าพี่ด้วยล่ะเขาเป็นพี่นายนะ” ซองมินยีหัวคนตรงหน้า ก็เจ้าตัวเล็กนี่น่ะซิ ดื้ออย่างกับอะไร

                “พี่ซองมิน…”

                “รีบเตรียมตัวเถอะ ใกล้จะถึงเวลาร้านเปิดแล้ว” ในระหว่าที่ภายในร้านเกิดเหตุการณ์ต่างๆ ได้มีสายตาคอยจ้องมองเหตุการณ์เหล่านั้นอยู่ตลอดเวลา เขาอยากจะเข้าไปเป็นส่วนหนึ่งของในนั้น อยากจะพูดคุยกับเจ้าของร้านหน้าหวาน แต่เขาไม่กล้าที่จะเข้าไป ได้แต่ยืนอยู่นอกร้าน คอยเฝ้าดูอีกฝ่ายทำสิ่งต่างๆ..

                เขาตั้งใจจะเปิดตัวเค้กตัวใหม่ในวันคริสต์มาสอีฟที่จะถึงนี้ เขาเรียกเจ้าเค้กตัวนี้ว่า ‘ First Snow ’ เป็นเค้กสองชั้นที่ภายนอกทำจากไวท์ช็อคโกแลต จึงทำให้มีสีขาวเหมือนสีของหิมะ ภายในเป็นไส้ช็อคโกแลตขมที่เขานำมาปรับแต่งรสให้หวานกลมกล่อม ตกแต่งด้วยตุ๊กตาคู่รักที่สามารถเลือกได้หลายรูปแบบอยู่ตรงกลาง เป็นจุดเด่น และสามารถเก้บเป็นของที่ระลึกได้ การตกแต่ภายนอกนั้นลูกค้าสามารถที่จะออกแบบเองได้ เพราะเป็นคอนเซ็บ ‘ ความรักในหิมะแรก ’ ซึ่งเขาเอามาจากความเชื่อของวัยรุ่นในอินเทอร์เน็ตที่กำลังเป็นที่ฮือฮาอยู่ในขณะนี้ เรื่องราวมีอยู่ว่า…

                ชายคนหนึ่งเขาเบื่อที่จะมีชีวิตอย่างเดียวดาย เขาต้องการคนที่จะอยู่เคียงข้างเขาตลอดไป ในวันคริสต์มาสอีฟเหมือนดังเช่นทุก ๆ ปี เขายังคงอยู่คนเดียว จึงเลือกที่จะออกมาเดินเล่นข้างนอกเพื่อคลายความเหงา อากาศภายนอกช่างหนาวเย็น เมื่อเดินไปทางไหนก็เจอแต่คู่รักที่จับมือกัน เขาน้อยใจในโชคชะตา จึงขอพรต่อหน้าต้นคริสต์มาสใหญ่กลางลานกว้างว่า ‘ ขอให้เจอคนที่เขาต้องการและอยู่กับเขาตลอดไป ถ้าเกิดสมหวังดังขอ ก็ขอให้เกิดหิมะแรกขึ้น ’ พลันหิมะแรกของปีก็ตกลงมา เขาตกใจมาก พระเจ้ายอมรับคำขอของเขา เมื่อหันไปก็ได้เจอหญิงสาวยืนอยู่ข้าง ๆ เหมือนกำลังทำอะไรซักอย่าง หัวใจเขาเต้นรัวไม่เป็นจังหว่ะ เธอคนนี้น่ะหรือที่พระเจ้าทรงประทานมาให้ เขาจ้องเธอ เธอหันมายิ้มให้เขาน้อย ๆ ช่างเป็นรอยยิ้มที่สดใสเหลือเกิน เธอเดินตรงมาหาเขา และเอ่ยทักทายด้วยน้ำเสียงที่ใสและก้องกังวานภายในหูของเขา ราวกับเสียงระฆัง หลังจากนั้นทั้งสองก็เริ่มสนิทกันจนวันหนึ่งก็ได้แต่งกัน และอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข ในทุก ๆ ปี พวกเขาทั้งสองจะมายืนอยู่ที่เดิมเวลาเดิม แต่เขาไม่ได้มาคนเดียวอีกต่อไป เขาจะมีเธอยืนอยู่ข้าง ๆ แบบนี้ตลอดไป และจะมีหิมะแรกตกอย่างนี้ตลอดไป…

                เป็นเรื่องราวที่เมื่อสาว ๆ ฟังเป็นต้องเพ้อตามอย่างแน่นอน เขาจึงทำเค้กตัวนี้ขึ้นมาโดยเฉพาะ ว่าแต่ถึงเวลาเปิดร้านแล้วนี่น่า คงต้องวานให้รยอวุคเฝ้าหน้าร้านให้ซักหน่อยแล้ว เขาเดินไปหารยอวุคที่หน้าร้าน แต่อยู่ ๆ เขาก็เห็นเงาดำ ๆ หลบอยู่หลังต้นไม้หน้าร้าน เขาจึงวิ่งไปดู ไม่ทันที่จะถึงตัว เหมือนอีกฝ่ายจะรู้ตัวก็วิ่งหนีทันที เขาคิดว่าต้องเป็นพวกโรคจิตแน่ ๆ

------------------------- 25 เปอร์จุ๊บบิ <3