Wonderful..มหัศจรรย์ความรัก

ลำดับตอนที่ #3 : ฝากเซฟ

ณ ย่านใจกลางเมือง
          ฝุ่นตลบอบอวนไปทั่วทั้งควันรถคละเคล้าผู้คนมากมายเดินขวักไขว่ต่างก็มีจุดมุ่งหมายปลายทาง แต่ทว่ากลับมีผู้หญิงแต่งตัวปอนๆเนื้อตัวชุ่มไปด้วยเหงื่อไคลกำลังเดินเร่ร่อนอย่างไร้จุดหมาย
          โอ๊ย เหนื่อยเป็นบ้า วันนี้เกือบไม่รอดซะแล้วสิเรา ฉันต้องคอยหลบเจ้าหนี้ที่ตัวเองไม่ได้ก่ออย่างหัวซุกหัวซุน พ่อนะพ่อเกิดใจดีไปเซ็นคำ้ประกันทำให้ฉันซวยเลยส่วนพ่อก็หนีไปคนละทิศละทาง เนื่องจากตอนนั้นพวกมาเฟียเจ้าหนี้มันตามล่าฉันทำให้ต้องพลัดพรากจากพ่อ ฮือๆ แล้ววันนี้ฉันซุกหัวนอนที่ไหนดีเนี่ยะ แงแง
   ฮึฮึ นึกออกแล้ว แต่วิธีนี้เสี่ยงหน่อยแต่ก็คุ้ม 1 2 3 ลุย!
เอี๊อดดดดดดดดดด ปึ่ก
โอ๊ะ ยังไม่ตายเก่งจริงๆเบรคทันแต่แกล้งสลบดีกว่า คร่อก
"โธ่เว้ย ยัยเบื๊อกเดินไม่ดูตาม้าตาเรือเลย" เอ๊ะไอบ้านี่กล้าดียังไงมาด่าฉันน่ะฮะ
แปะ แปะ
หมอนั่นมาตบน่าฉันเบาๆเพื่อเรียกสติตบให้ตายฉันก็ไม่ตื่นง่ายๆหรอกโว้ย
"เฮ้ ตายรึยังเนี่ยะ" ยังเฟ้ย
เสียงฮือฮาซุบซิบต่างๆเริ่มดังขึ้นเรื่อยๆตามนิสัยคนไทย
หมับ
ฉันรู้สึกตัวเองล่องลอยด้วยอ้อมอกใครสักคนฉันหรี่ตามองพบแต่เชิ็ตที่ปลดกระดุมเสื้อเผยให้เห็นอกล่ำๆ
ตุ้บ ปัง
ว๊ากกกก ไอบ้าบังอาจโยนฉันหลังหักทำไงฮะ ไอบ้านี่อยากเห็นหน้าจริงๆ
         โรงพยาบาล
         แสงไฟนีออนสะท้อนเปลือกตาทำให้ฉันลืมตาขึ้นมาอย่างช้าฉันมองไปรอบรอบๆเห็น เป็นหน้าคนรางๆฉันขยี้ตาเบาๆก็พบกับสายตาถมึงตึงที่จ้องมองฉันอยู่ฉันสำรวจ ใบหน้าของเขาผมสีดำเข้มตัดกับใบหน้าขาวใสนัยตาสีน้ำตาลแผงความเจ้าเล่ห์จมูก โด่งเป็นสันปากเรียวบางสีชมพูอ่อนน่าจุฟ อ๊ายยย ฉันพล่ามไรเนี่ยะ
"มองไร"
"หาาา ปะเปล่าซะหน่อย"
"นี่ เธอฝืนแล้วใช่ไไหม"
"ฉันหลับอยู่มั้ง"
"กวนประสาท โอเคปากเก่งได้แล้วนี่งั้นหมดธุระแล้วฉันไปล่ะ"
"เดี๋ยว"
"หืม?"
"ค่ารักษาล่ะ"
"อ่อเรื่องนั้น ฉันจัดการเรียบร้อยแล้ว"เขากำลังจะเปิดประตูไปเอาไงดีเนี่ยะเรา
"อะ อย่าเพิ่ง"
"อะไรอีก"
"เอ่อ คือว่าฉันไม่มีที่ไปน่ะ ขออยู่ด้วยได้ไหมให้ฉันทำไรได้หมดเลยนะ ไม่ว่าจะถูบ้านซักผ้า รีดผ้า ล้างจาน ทำกับข้าว ฉันทำให้ทุกอย่างเลยไม่ขอค่าจ้างขอแค่ที่อยู่ก็พอน่ะ นะ" ฉันบอกสรรพคุณของฉันฉันกับเขา เอาว่ะยอมน่าด้าน ดูท่าทางเขาน่าจะมีบ้านหลังใหญ่น่าจะมีห้องเล็กๆให้เราซุกหัวนอนได้บ้างล่ะ
"คนใช้บ้านใช้เต็มหมดแล้ว"
"เพิ่มฉันไปอีกคนทีเถอะ"
"อืมงั้นก็ได้ เป็นพี่เลี้ยงเด็กนะ"
"โอเคไม่มีปัญหา ฉันรักเด็กสุดๆเลยล่ะ"
"ฮึๆ" เขาหัวเราะอยู่ในลำคอเบาๆ หัวเราะไรหว่าแต่ช่างเถอะมีที่ซุกหัวนอนแล้ว เย้ ดีใจ

เอี๊อดดดดดดดด
เขาเบรถรถจนหน้าฉันขมำไปข้างหน้า รถเขาหยุดอยู่ที่คอนโดหรูแห่งหนึ่ง เขาพาฉันมาที่นี่ทำไมกันนะ
ติ๊ง
ลิฟต์เปิดออกมาพอดีเขาจูงมือฉันเดินเข้ามาในลิฟต์ เขาเอื้อมมือไปกดเลข9 เอ่อฉันรู้สึกว่ามันเงียบๆไม่ชอบบรรยากาศแบบนี้เลย
"นายพาฉันมาที่นี่ทำไมหรอ"ฉันเริ่มบทสนทนาก่อนในขนาดที่เงียบมานาน
"คอนโดส่วนตัวของฉัน เธอพักที่นี่ล่ะ"
"อื้อ" ที่พักของฉันดีกว่าที่คิดไว้ซะอีกแน่ะ
ติ๊ง ชั้น6
ประตูลิฟต์เปิดออกมีหญิงสาววัยรุ่นเข้ามาในลิฟต์น่าตาน่ารักเชียวล่ะ
"ชั้นไหนครับ" นายนั่นถามหญิงสาวคนนั้น
"12 ค่ะ" ยัยนั่นตอบ พร้อมส่งยิ้มหวาน
ถ้าฉันไม่ตาฝาดนะฉันเห็นยัยผู้หญิงนั่นมองนายนั่นอยู่ล่ะ
ติ๊ง ชั้น9
อ่าถึงแล้ว เขาเดินจูงมือฉัน ฮ่าๆ แอบสะใจยัยนั่นอยู่เหมือนกัน
เขาเดินมาหยุดอยู่ที่ห้อง A99 เขาหยิบอะไรขึ้นมาสักอย่างเป็นบัตรแล้วเอาไปแตะกับประตูที่มีปุ่มเต็มไปหมด แล้วประตูก็เปิดออกฉันเดินเข้ามาในห้องภายในห้องตกแต่งหรูหราเรียบง่ายขาวดำ มีทีวีจอใหญ่ยัก ว้าว น่าอยู่ทีเดียว
"เดินตามฉันมาสิ" เขาบอกและเดินนำหน้าไป
ฉันเดินตามไปข้างใน มีห้องอีกสองห้อง เขาเปิดประตูเข้าไปในห้องห้องหนึ่ง
"นี่ห้องของเธอนะ"
"อืม"
"ส่วนนี่ห้องของฉันมีอะไรก็เรียกได้"เขาบอกพร้อมชี้ไปอีกห้องหนึ่ง ฉันพยักหน้าเล็กน้อย ฉันก็เดินไปสำรวจในห้องและพบว่าเตียงโคตรนุ่มเลย ฉันนอนกลิ้งไปกลิ้งมาเหมือนเด็กๆ มันนุ่มจริงนี่นา ฉันล่ะเลือกถูกคันจริงๆ เอ๋เรายังไม่ได้ทำความรู้จักกับเจ้านายเลยนี่นา ชื่ออะไรก็ไม่รู้ ฉันเดินไปหาเขาที่กำลังนอนเอกเขนกอยู่บนโซฟา ฉันเลยนั่งพื้นข้างๆเขา เหมือนตัวเองเป็นนางแจ๋วกับคุณชายเลยแหะ
"เธอมานั่งทำไมตรงนี้"
"อ่าวก็ฉันเป็นคนรับใช้นาย เอ๊ย คุณนี่คะ"
"ไม่ต้องขนาดนั้นก็ได้ มานั่งนี่มา" เขาเปลี่ยนท่าเป็นท่านั่งและตบโซฟาเบาๆเชิงบอกให้มานั่ง
"จะดีหรอ"ฉันถามแบบเกรงใจสุดๆ
"อืม"เขาตอบพร้อมพยักหน้าเล็กน้อย ฉันจึงลุกไปนั่งข้างๆเขา
"เอ่อ คือว่าฉันยังไม่รู้จักนายเลยน่ะ นายชื่ออะไรหรอ"
"หลี หยงฉาง"ชื่อแปลกชะมัดฉันว่าไม่ใช่คนไทยแน่ๆหรืออาจจะเป็นลูกครึ่งเพราะเขาพูดไทยชัดนี่
"อืม หลี หยงฉาง"
"ฮะฮะ เรียก หยงฉางเฉยๆก็ได้"
"อืม ฉันชื่อ ติ๊กต่อกนะ"
"ติ๊งต๊อง?"
"ไม่ใช่ ติ๊กต่อกต่างหากเล่า"
"อ่าวหรอ ฉันว่าติ๊งต๊องเหมาะกับมากกว่านะ" ชิ มาว่าฉันติ๊งต๊องนายสติมากเลยหรือไง
"จะเรียกอะไรก็เรียกไปเถอะ" ฉันพูดน้ำเสียงประชด
ป็อก
"โอ๊ย" เขาเขกหัวฉันทีนึง
"ประชดฉันหรอฮะ" เขาว่าพร้อมเอามือมาบีบจมูกฉัน ฉันเลยเอามือไปหยิกแก้มเขา เราสองคนต่างหยอกล้อกันอย่างสนุกสนานจนจมูกฉันแดงไปหมดส่วนเขาก็แก้มย้วยไปหมดแล้ว ฮ่าๆ เขาน่ารักจัง

รุ่งเช้า
ฮ้าววววววว เช้าแล้วหรอเนี่ยะ ฉันลุกขึ้นเก็บที่นอนและไปอาบน้ำ
ฉ่า
โว้ว ฉันยังไม่ทันเปิดเลยน้ำดันไหลออกมาเสื้อผ้าก็ยังไม่ถอดก็เปียกไปด้วยแล้วฉันจะเอาอะไรใส่เนี่ยะ เอาว่ะเดี๋ยวค่อยหาว่าแล้ว