คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Chapter.4 เด็กแลกเปลี่ยน
Junhoe talk::
สวัสดีครับ ผมชื่อ กูจุนฮเว คุณอาจจะเห็นว่าผมเป็นคนเลวร้ายเพราะจากชื่อ(?)และหน้าตา(?) ผมไม่ใช่อันตรายขนาดนั้นหรอกครับ แค่เกิดมาหน้าโหดเกินไปเท่านั้นเอง
อ้อ...อีกอย่างคุณคงรู้จักบาบิฮยองกันใช่มั้ย..? คนที่ตาตี่ๆ ฟันเหยินๆ แต่โคตรหล่อน่ะแหล่ะ ผมเป็นน้องแท้ๆของพี่เค้าเองแหล่ะ
ตั้งแต่ที่พ่อแม่แยกทางกัน บาบิฮยองอยู่กับพ่อที่เกาหลี ส่วนผมไปอยู่กับแม่ที่อเมริกา พร้อมกับเปลี่ยนนามสกุลมาใช้นามสกุลแม่แทนเพื่อความสะดวกในการใช้ชีวิต
ตอนนี้...ผมกลับมาแล้ว..กลับมาอยู่ที่เกาหลี คราวนี้ผมจะอยู่ยาวตั้งหลายปีแหน่ะ เอาตรงๆคือจนเรียนจบ - -....
เอาล่ะ... ผมยังไม่ได้บอกพวกคุณใช่มั้ยว่าผมยังอยู่สนามบิน...- -....
พวกโฮมเมท(เรียกงี้ป่ะ?)ที่ผมอาศัยด้วยจะมารับผมไปกระทำชำเราต้มยำทำแกง(?)ที่บ้านของพวกเขาในอีก 10...
9...
8...
7...
6...
5...
4...
3...
2...
1...
ศู... โครมมมมมมมมมมม!!!!
“เอ่อโทษทีนะๆๆๆๆ ฉันรีบมากน่ะ ไปก่อนนะ!!!”เจ้าของเสียง พร้อมใบหน้าขาวๆ หน้าตาจิ้มลิ้ม ปากแดงๆ.... พูดพร้อมเดินจากไป ให้ผมนอนกุมน้องชายสุดที่รักกลางสนามบินอย่างเจ็บปวด...
...สึส....เนื้อคู่กูชัดๆ...แม่ครับ! ผมอยากเต๊าะพี่เขา!!!!...
ผมลุกขึ้นมาอย่างยากลำบาก พร้อมกับจับกระเป๋าใบใหญ่ของตนเป็นที่พึ่ง...
...กูจะเป็นหมันก่อนได้พี่เขาเป็นเมียมั้ยว่ะ...
ก่อนผมจะเหลือบมองเห็นกระเป๋าลายToy storyน่ารักบ๊องแบ๊วนอนแอ้งแม้งอยู่ที่พื้น(?)
ผมหยิบขึ้นมาและเปิดดู พบว่าเป็นของเนื้อคู่ของผม(?)
...คิมจินฮวาน..ชื่อคล้องกับกูจุนฮเวเลยครับ...
...อะซะบะระเฮ้ย(?)..เรียนอยู่ที่เดียวกันด้วย..ต่างกันแค่ไม่กี่ปีเอง...
“เฮ้! นายน่ะ กูจุนฮเวใช่มั้ย!!!!”ก่อนที่ผมจะมโนโลกแตก(?)ไปมากกว่านี้ คนที่ผมพูดถึงเมื่อก่อนหน้าที่จะเจอจินฮวานที่รัก(?)ก็เสล่อหน้ามายืนประจันหน้ากับผม...
...เฮ้ยยยย มันมี 2 คนว่ะ จินฮวานที่รัก(?)ผมคงไม่รอดแล้วล่ะ...
“ครับ”ว่าพลางก็เก๊กหน้าโหดใส่แล้วเก็บกระเป๋าของว่าที่ภรรยา(?)ลงในกระเป๋าของตัวเองทันที
“ฉันมาร์ค ต้วนหรือต้วนอี้เอินเรียกว่ามาร์คเถอะอายุมากกว่านายเยอะเลย 3 ปีแหล่ะ ส่วนนี่ไอ้นกแองกรี้เบิร์ด(?)นี่ชื่อคริสหรืออู๋อี้ฝาน แฝดฉันเอง”คนที่มาร์คแนะนำตัวและหันไปถีบคนที่ชื่อคริส ให้มาแบกกระเป๋าผมให้ จากนั้นก็เดินนำไปที่รถ ผมเดินตามและคิด...
...แฝดเหรอว่ะคนนึงแม่งหน้าเหมือนแองกรี้เบิร์ดอีกคนแม่งหน้าเหมือนคิตตี้(?)...
และแล้วก็มาถึงบ้านของพวกเขา มันหลังใหญ่กว่าหลังอื่น และสวยมาก...
“อยู่กัน 2 คนเหรอครับ..?”ผมถาม คนชื่อคริสหันมามองพร้อมไขกุญแจบ้าน แล้วตอบว่า...
“ปกติอยู่กัน 5 คนพี่น้อง มีพี่ใหญ่ที่สุดอายุ 19 ชื่อควอนจียง รองลงมาก็ฉันแล้วก็มาร์คนี่แหล่ะอายุ 18 จากนั้นก็น้องสาวเราเรียกกันว่า ยัยตัวเล็ก ชื่อว่า สปาย อายุ 17 จากนั้นน้องสาวคนสุดท้องเราเรียกกันติดปากว่า ยัยจิ๋ว ชื่อว่า ออมหรือเอ อายุ 16”ว่าแล้วคนชื่อมาร์คก็พูดต่อ...
“แต่ทีนี้ ฮันบินกับฮันบยอล ลูกของเพื่อนพ่อครอบครัวเขาก็เป็นแบบครอบครัวเรา คือ ต้องเทียวไปเทียวมา สุดท้ายเลยขายบ้าน และไปอยู่กับพ่อแม่พวกเราที่ La จึงให้สองคนนั้นมาอยู่ด้วยน่ะ เลยกลายเป็นว่ามี 7 คน ถ้ารวมนายก็ 8 คน ฮันบินอายุเท่ากับออม ส่วนน้องฮันบยอลอายุ 3 ขวบ”พูดเสร็จก็ชี้ไปทางห้องฝั่งซ้ายมือติดกับห้องกระจกที่ใช้ซ้อมเต้น(คนชื่อคริสบอกมา)และบอกว่า...
“นี่ห้องนาย ส่วนห้องตรงข้ามของน้องฮันยอล เก็บของซะ เดี๋ยวสปายกับออมแล้วก็ฮันบินกลับมาจะได้ทำอาหารเลี้ยงต้อนรับ”คนชื่อคริสบอกตรงๆไม่อ้อมค้อม แล้วก็เดินลงไปทั้งคู่
ผมจึงเก็บของเข้าที่อย่างรวดเร็วและเรียบร้อย จนในที่สุดผมก็จัดเสร็จ ผมจึงเดินเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าและเดินออกมา พร้อมได้ยินเสียงเคาะประตูดังขึ้น จึงเดินไปเปิดประตู พบกับเด็กสาวหน้าตาน่ารักที่น่าจะชื่อฮันบยอล มายืนอยู่หน้าประตูและทักทายเสียงใส
“จุนฮเวอปป้า ทุกคนรออยู่นะคะ ไปช้าเกินกว่ากำหนด อุ้มฮันบยอลไปส่งด้วยเลย”เด็กสาวว่าแล้วก็พองลมเข้าแก้มอย่างน่าเอ็นดู เด็กอะไร๊น่ารักน่าชังแถมยังรู้ด้วยว่าคนไหนน่าไว้ใจ คนไหนไม่น่าไว้ใจ
ผมจึงอุ้มเด็กสาวขึ้นมาด้วยความเอ็นดูพร้อมบอกว่า...
“ตั้งเวลาอยู่ที่เท่าไหร่ล่ะ..? หืม...?”ผมเดินไปเรื่อยๆพร้อมอุ้มเด็กสาวอย่างระมัดระวัง
“ก็เวลาตั้งอาหารของบ้านนี้คือ 6 โมงเย็น แต่พี่จัดของเสร็จตอน 6 โมง 5 นาที นี่คะ”ฮันบยอลทำปากยื่น
“ก็พี่พึ่งมาถึงนี่ตอน 6 โมงนี่ เราก็พึ่งมาถึงเมื่อกี้ละสิท่า”
“แฮ่ๆ ค่ะ”ฮันบยอลยิ้ม
End chapter.4
ความคิดเห็น