[SHINee - SF] Sweet flower [JongKey,,HoOn]

ลำดับตอนที่ #1 : Sweet flower Intro

Title : Sweet flower

Author : sakuragimji

Pairing : Jonghyun x Key ,, Minho x Onew ft.Taemin


INTRO














ปัง.......




หมู่เมฆสีเข้มเคลื่อนที่บดบังแสงสีเงินยวงของจันทร์เต็มดวง ทุกอย่างตกอยู่ในความมืดและความเงียบสงัด ความมืดที่ปกคลุมอำพรางร่างบางในชุดดำได้เป็นอย่างดี เสียงลมหวีดหวิวเสียดแทงหัวใจ ดวงตาคู่สวยทอดมองร่างที่นิ่งสนิทอยู่กับพื้นเนื่องจากลมหายใจสุดท้ายได้หมดลงไปเมื่อไม่กี่นาทีก่อน เสียงฝีเท้าเคลื่อนตัวเข้ามาใกล้อย่างแผ่วเบาของใครอีกคน ไม่ได้สร้างความตื่นตกใจ ให้คนที่เพิ่งปลิดชีวิตเป้าหมายหลบหนีไปแต่อย่างใด กลับยืนสงบนิ่งทอดมองร่างชายวัยกลางบนพื้นอยู่ในความมืดเงียบๆ



“จะยืนไว้อาลัยให้มันอีกนานมั้ย?” เสียงนุ่มทุ้มเอ่ยทักคนที่ยืนอยู่ก่อนแล้ว ขณะที่เก็บวัตถุสีดำมะเมื่อมไว้ข้างเอว



“นายทำเสียงดังรู้มั้ย...เสียงปืนของนาย มันทำให้ฉันรำคาญ”ร่างบางเอ่ยเสียงเรียบ ภาพต่างๆค่อยปรากฏให้เห็นรางๆ เมื่อสายลมพัดเอากลุ่มเมฆให้ลอยเปลี่ยนทิศทาง พระจันทร์จึงกลับมาทอแสงอีกครั้ง สะท้อนใบหน้าขาวที่ก้มต่ำให้ดูน่าค้นหา



“ฉันไม่ชอบเลอะเทอะแบบนาย”ดวงตารีเล็กเหลือบมองอาวุธสีเงินวาวในมือของคู่หู ของเหลวสีเข้มไหลเป็นทางก่อนจะหยดจากปลายแหลมคมลงสู่พื้น กลิ่นคาวโชยมาตามสายลมที่พัดพลิ้ว



“หึ...”ร่างบางนั่งยองๆลงข้างๆร่างที่ไร้วิญญาณ บรรจงเช็ดอาวุธคู่กายกับเสื้อสูทสีดำของคนตายอย่างไม่รีบร้อน ก่อนจะเก็บเข้าฝักที่เหน็บเอาไว้ที่โคนขา



“มือนายเลอะอยู่นะ”ดวงตาอัลมอนด์เหลือบมองสันมือของตัวเอง ก่อนเรียวลิ้นเล็กจะแตะลงบนหยดน้ำสีแดงสดไล่ไปจนถึงข้อมือ แล้วถ่มน้ำลายทิ้ง



“เลือดคนเลวรสชาติมันแย่...”



แต่เลือดของเขาก็คงแย่ยิ่งกว่า....



“กลับกันเถอะ”ร่างโปร่งเอ่ยชวนและสาวเท้าก้าวนำไปทางที่เดินมาเมื่อครู่ คนเดินตามชะงักเมื่อมาถึงจุดเกิดเสียงที่ทำให้เขารำคาญก่อนหน้านี้



“คราวนี้...นายไปโกรธอะไรหมอนี่มาเหรอ...ตัดขั้วหัวใจเลยนะ”



สัตว์นักล่าสายตาดีแม้จะอยู่ในความมืด เฉกเช่นเดียวกับนักฆ่าที่ถูกฝึกฝนมาอย่างดี ประสาทสัมผัสทุกอย่างต้องไวและดีกว่าคนปกติ...ไม่เช่นนั้นจะกลายเป็นผู้ถูกฆ่าเสียเอง



“หึ...จะตายแล้วยังไม่วายหัวงู ถ้าไม่เสียดายกระสุนอันมีค่า มันไม่แค่นัดเดียวแน่ๆ”ปลายรองเท้าหนังเขี่ยบนใบหน้าที่สงบนิ่งของผู้ตายอีกรายในค่ำคืนนี้ ก่อนที่ร่างทั้งสองจะหายไปกับความมืดของรัตติกาล แสงจันทร์ถูกเมฆบดบังอีกครั้ง....

.

.

.


แดดอ่อนๆยามเช้าสาดส่องกระจกใส่ของร้านขายดอกไม้ตรงหัวมุมถนนที่เริ่มมีผู้คนดินให้เห็นหนาตา ร้านดอกไม้ขนาดกลางที่ตกแต่งด้วยสีชมพูอ่อนหวาน รอบร้านตกแต่งด้วยรั้วไม้สีน้ำตาลอ่อนดอกอีสเตอร์หลากสีถูกปลูกเอาไว้หลังรั้วไม้ ทำให้ร้านดูอบอุ่นอ่อนหวาน


ประตูกระจกใสของร้านมีป้ายแขวนเอาว่า ‘CLOSE’ เหนือบานประตูคือชื่อร้านที่คนในย่านอับกูจองรู้จักดี



~*Sweet Flower*~



ชื่อหวานเหมาะกับร้านเล็กๆตกแต่งน่ารักๆ ที่สำคัญเหมาะกับเจ้าของร้านรุ่นปัจจุบันที่ทั้งหวานและน่ารัก จนไม่น่าเชื่อว่าจะดูกิจการที่ตกทอดของครอบครัวได้



ภายในร้านที่เย็นฉ่ำจากเครื่องปรับอากาศ ชายหนุ่มคนหนึ่งกำลังง่วนอยู่กับดอกไม้นานาชนิดในตู้กระจกใส
มือเรียวกำลังจับกรรไกรตัดก้านดอกกุหลาบสีขาว ใบหน้าจิ้มลิ้มกำลังยิ้มน้อยๆกับดอกไม้ในมือ
ดวงตาสีน้ำตาลเข้มกำลังทอประกายระยับอย่างถูกใจกับดอกไม้ในตู้กระจกที่เป็นคนคัดสรรมาเองกับมือ



เสียงเพลงคลาสสิกที่คลอเบาๆกับเสียงน้ำตกจำลองที่อยู่มุมหนึ่งของร้าน ทำให้ร่างสูงโปร่งเพลิดเพลินเหมือนอยู่ในโลกแห่งความฝันไม่ทันได้สังเกตว่ามีใครอีกคนหนึ่งจับจ้องมาด้วยสายตาเปี่ยมไปด้วยความรักและเจ็บปวดระคนกัน



สาวน้อยในชุดกางเกงห้าส่วนสีขาว เสื้อไหมพรมแขนสามส่วนสีชมพูและผ้าพันคอผืนบางสีน้ำตาลเข้มที่พันรอบคอระหงอย่างเก๋ไก๋ที่เหมาะจะเป็นเครื่องประดับมากกว่าจะทำให้ร่างกายอบอุ่นกำลังยิ้มเศร้าๆให้กับชายหนุ่มเบื้องหน้า แต่ก็เป็นแค่เพียงเวลาไม่กี่นาที ยิ้มเศร้าก็ปรับเปลี่ยนเป็นรอยยิ้มที่สดใส



“อรุณสวัสดิ์ค่ะพี่”เสียงใสเอ่ยทักเฉกเช่นทุกวัน ร่างสูงโปร่งหันมามองและยิ้มให้คนที่ได้ชื่อว่าน้องสาว...น้องสาวที่ไม่ได้ผูกพันกันทางสายเลือดสักนิด



“อรุณสวัสดิ์แทยอน ร่าเริงแต่เช้าเลยนะ มีเรื่องอะไรดีๆหรือไง”เสียงทุ้มนุ่มทักกลับมา



“การได้ตื่นมาในเช้าของวันที่สดใสแบบนี้ก็เป็นเรื่องดีๆแล้วล่ะคะ”เด็กสาวยิ้มให้อีกที ก่อนจะเดินไปหยิบอุปกรณ์ทำความสะอาดกระจก



“แทยอน เดี๋ยวพี่ทำเอง เธอมาจัดการดอกไม้นี่ดีกว่า”แทมินร้องบอกมาจากตรงตู้ดอกไม้ ร่างบางจึงทำตามอย่างว่าง่าย วางอุปกรณ์ทั้งหมดลง แล้วเดินไปที่ตู้ดอกไม้



“ว้าว!!~พี่คะ พี่สั่งดอกทานตะวันมาด้วยเหรอคะ สวยจังเลย”แทยอนพูดพร้อมกับมือบางยื่นไปหยิบเจ้าดอกไม้กลีบสีเหลืองสดตัดกับเกสรสีน้ำตาลเข้มขึ้นมาเชยชม



“ชอบเหรอ รู้มั้ยมันมีความหมายว่ายังไง”ร่างบางส่ายหัวอย่างแรงจนผมกระจายไปทั่ววงหน้าหวาน แทมินเห็นแล้วอดยิ้มออกมาไม่ได้ มือหนาลูบกลุ่มผมสีน้ำตาลอ่อนนุ่มด้วยความเอ็นดู



“มันหมายถึงความหวัง ความภาคภูมิใจ ในขณะเดียวกันมันก็คือสัญลักษณ์ของความหยิ่งยโส”



“ที่หยิ่งยโสเพราะว่ามันไม่ยอมก้มหัวให้กับดวงอาทิตย์ใช่มั้ยคะ แต่ฉันว่าเป็นเพราะว่ามันกล้าหาญต่างหากล่ะ กล้าที่จะสู้กับสิ่งที่ยิ่งใหญ่กว่า แต่ถ้าในเรื่องของความรัก ฉันว่ามันเหมือนกับผู้หญิงที่รักและภักดีต่อผู้ชายคนหนึ่งมากกว่า”เด็กสาวพูดไปตามคิดของตัวเอง เรียกรอยยิ้มจากคนเป็นพี่มากขึ้น



เด็กน้อยเธอโตขึ้นเยอะเลยนะ...

ถ้าพ่อกับแม่มาเห็นเธอตอนนี้คงดีใจที่ลูกสาวคนเดียวได้โตเป็นคนที่มีจิตใจอ่อนโยน และมีมองโลกในแง่ดีแบบนี้

พอหวนคิดไปถึงผู้มีพระคุณที่จากไป แทมินก็หน้าเศร้าลงไปทันที

คิดถึงสุดหัวใจ..และแค้นสุดหัวใจเช่นเดียวกัน




“พี่คะ...”แทยอนเหมือนจะพูดอะไรบางอย่างเมื่อเห็นท่าทางที่เปลี่ยนไปของพี่ชาย แต่โดนตัดบทเสียก่อน



“รีบไปจัดการกับดอกไม้เถอะ พี่จะไปเช็ดกระจกแล้ว ใกล้เวลาเปิดร้านแล้วนะ”แทมินดันตัวน้องสาวไปทางถังใส่ดอกไม้นานาชนิด



“เมื่อวานนี้พี่คิบอมสั่ง ดอกเดซี่ ลิลลี่ มาเพิ่มแล้วนะ ช่วงนี้ลูกค้าชอบสั่งกันเยอะ”แทมินตะโกนบอกมาจากทางหน้าร้าน ในขณะที่มือยังสาละวนกับการฉีดน้ำยาที่กระจก



“แทยอน...วันนี้พี่จินกิจะเข้ามาตอนบ่ายนะ ยังไงเราอยู่ช่วยงานที่ร้านตอนเช้าด้วยล่ะ”



“ค่ะพี่..”สาวน้อยรับปาก ก่อนจะละทิ้งความสงสัยบางอย่างออกไป พี่คิบอมกับพี่จินกิ มักจะมาทำงานสลับกันเสมอ นับครั้งได้ที่จะมาอยู่ที่ร้านพร้อมกันทั้งสองคน



“เอ๊ะ! พี่คะ นี่มันไลแลค กับไฮยาซินธ์นี่คะ เป็นดอกไม้ที่จัดช่อยากจะตาย มีคนสั่งด้วยเหรอคะ”เสียงใสร้องถามเมื่อดวงตากลมโตเหลือเห็นเจ้าดอกไม้สีม่วงอ่อนและดอกไม้รูปทรงแปลกตาที่อยู่ในกล่องแก้วอย่างดี ลืมสิ่งที่สงสัยไปหมดสิ้น



“พี่คิดว่าในไม่ช้านี้จะต้องมีคนสนใจมัน”

.

.

.




ประตูกระจกใสของร้านมีป้ายแขวนเอาว่า ‘OPEN’ เหนือบานประตูคือชื่อร้าน



~*Sweet Flower*~








TO BE CONTINUE