๛ อาร์ติสท์หนุ่มตัวร้าย กับ ยายแก้มใส ๛

ลำดับตอนที่ #5 : • อันดา *

ตอนที่ 5 - - • อันดา *

 ผมเก็บของที่วาดรูปแก้มขึ้นบนห้อง จะได้พ้นจากมือยัยแอม   ไม่รู้ว่าน้องสาวสุดที่รักของผมจะคลั่งมาทำลายงานผมเมื่อไร
  เก็บไว้ในที่ปลอดภัยดีที่สุด . ..หนังสือที่เฮียโก้ให้มา บอกถึงการลงสีขั้นพื้นฐานโดยการลงสีหน้าตาจะต้องใส่จากสีอ่อนมาสีเข้มเป็นระดับ เรื่อยๆ  .

. - -ผมจับดินสอมาร่างแบบตัวของแก้ม  ไม่มีความคิดอะไรในหัวเลยครับ ..

 ..แก้ม - - ดาวสายชั้น - - แก้มใส - -คนสวย .

. - -ใช่แล้ว !!! คนสวยก็ต้องสวยยังกะนางฟ้า ..ผมร่างแก้มในชุดนางฟ้าตามแบบฉบับของเทวดาฝรั่ง มีปีกด้วยครับ .
 .รูปที่แก้มยิ้มตอนนี้ดูสดใสทีเดียว แก้มถือคทาวิเศษที่ดูแล้วกลายเป็นนางฟ้าขึ้นมาอีกนิดนึง ..

~  ~  This love has taken its toll on me  . . She said Goodbye too many times before  ~  ~
เสียงโทรศัพท์ของผมดังขึ้น เบอร์ใครหว่า ไม่คุ้นเลยแฮะ ..

" สวัสดีครับ "

" อาร์ต .. .. หวัดดีจ๊ะ … " มีเสียงคุ้นๆ ตอบกลับมาอย่างอารมณ์ดี

" ใครอ่ะ ..แก้มเหรอ …" ผมตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงค่อนข้างไม่มีความมั่นใจถ้าม่ใช่จะหน้าแตกมั้ยเนี่ย … - -"

" ใช่แล๊ว อาร์ตรูปแก้มถึงไหนแล้วอ่ะ ..สวยป่าว ๆ "

" แค่นี้ก็โทรมาเร่งเลยหรอแก้ม 55+ อาร์ตเพิ่งจะถึงบ้านเอง "

" แก้มไม่ได้เร่งน๊า ทำรูปแก้มสวยๆนะจ๊ะ..ไม่รีบก็ได้ .. "

" ทำไม กลัวรูปสวยไม่ถูกใจพี่เจฟเหรอแก้ม - - "  ผมลืมตัวพูดออกไปถึงชื่อผู้ต้องสงสัย
ว่าเป็นแฟนแก้ม

- - เสียงแก้มเงียบไปแปปนึง เหมือนกับจะอึ้ง ..
 .และผมก็อึ้งเช่นกันว่าพูดออกไปได้ยังไงเพราะผมก็รู้มาจากรูปถ่ายแผ่นนั้นโดยที่ไม่ได้ขออนุญาตใครดูแม้แต่เฮียโก้ - -
" อาร์ต รู้จักพี่เจฟด้วยหรอ  - - "  น้ำเสียงของแก้มเป็นปกติ ผมคิดเหตุผลในเวลาอันรวดเร็วแล้วตอบแก้มไปทันที

" ก็แก้มกะพี่เจฟ ดังยังกะประทัดตอนตรุษจีน ..มีแต่ทหารที่ไปรบเท่านั้นแหละที่ไม่รู้ " . .

" . .จริงๆ หรออาร์ต ..ไม่มั้ง แก้มคิดว่าไม่มีใครรู้ซะอีก … " แก้มพูดมาด้วยน้ำเสียงกลั้วหัวเราะ

" ไม่รู้ได้ไง ก็พี่เจฟเป็นทั้งนักบาสโรงเรียน แก้มก็เป็นตั้งดาวสายชั้น มีคนสนใจเป็นธรรมดานั้นแหละ " 
 ผมตอบกลับด้วยเสียงที่ฟังดูแล้วน่าจะมีอารมณ์ขันบ้างในการสนทนา

" แล้วอาร์ตว่าไง ..แก้มเหมาะกับพี่เจฟป่าวว "

" ……………………"   อยู่ในโหมดอึ้ง แก้มถามทำไมเนี่ย  - - จะอึ้งทำไมว่ะอาร์ต แกก็ตอบไปสิว่าเขาเหมาะสมกัน (O..O)

" อาร์ตๆ ..ฟังแก้มอยู่รึป่าว ??"

" ขอโทษทีแก้ม อาร์ตดูโฆษณาอยู่ นางเอกสวยดีเลยหยุดดู 55+…ไม่ได้ฟังเมื่อกี้แก้มว่าไงนะ "
หุๆ เอาอีกแล้วครับ ผมตอแหลไป จะบ้าหรอ..โทรทัศน์ไม่ได้เปิด..จะดูโฆษณาอะไร

" ไม่มีอะไรหรอก งั้นแก้มไม่กวนล่ะนะ อาร์ตวาดรูปแก้มสวยๆนะ แล้วเจอกันพรุ่งนี้ บ๊ายบายจ๊า ~ "
แก้มตัดบทเอาดื้อๆ เล่นเอาผมงงอีกแล้ว ชอบทำอะไรให้อึ้งอยู่เรื่อย

" ครับ . .สวัสดีครับ "  ผมพูดได้แค่นั้นแล้วก็โยนโทรศัพท์ลงบนเตียงหันไปวาดรูปแก้มต่อ

 '  แก้มชอบหมีพูห์หรอ '

'  อืม ตัวโตๆ น่ารักดี '  . . .  .

เย้ - -ได้ไอเดียแล้ว ผมลบหัวคทาวิเศษของแก้มออกแล้วใส่รูปหมีพูห์ลงไปแทน -ดูงี่เง่าป่ะ - -
นางฟ้ามีปีก ถือคทาหมีพูห์ . .ดูแปลกๆพิกลแฮะ แต่ช่างเถอะ แก้มคงชอบหมีพูห์งั้นมืออีกข้างจูงมือพิกเล็ตด้วยแล้วกัน

- - ก๊อก ๆ  - -  เสียงเคาะประตูดังขึ้น

" พี่อาร์ตค่ะ แอมเข้าไปได้มั้ยค่ะ . ."  เสียงเล้กๆของยัยแอมดังขึ้นผมเดินไปเปิดประตูแล้วคุกเข่าลงคุยกับยัยตัวเล็ก

" มีอะไรเหรอค่ะ พี่อาร์ตทำงานอยู่ - -"

" พี่อาร์ตวาดรูปเหรอค่ะ ..ขอแอมดูได้ป่าว "
 เท้าเล็กๆของยัยแอมไวเท่าความคิดวิ่งตื้อไปนั่งบนเตียงแล้วจ้องรูปที่ผมวาดยังไม่เสร็จอย่างเอาเป็นเอาตาย..

" สวยจังเลยค่ะ นางฟ้ามีปีกด้วย ..แฟนพี่อาร์ตหรอคะ .." . ..ยัยแอมยกตำแหน่งให้แก้มเป็นแฟนผมใน 1 วินาที

" น้องสาวเฮียโก้ต่างหาก . .น่ารักมั้ยคะ .."

" น่ารักค่ะ แต่ทำไมต้องจูงมือพิกเล็ตด้วยละค่ะ .."  ยัยแอมคงจะมองเห็นตัวพิกเล็ตที่ผมร่างไว้คร่าวๆ

"แก้มเค้าชอบหมีพูห์ไงคะ. .พี่อาร์ตก็เลยวาดพิกเล็ตลงไปด้วย "  ผมตอบยัยตัวเล็ก

" วันหลังวาดให้แอมด้วยนะค่ะ แอมก็ชอบหมีพูห์ …"
 ยัยแอมทำแก้มป่อง เหมือนที่แก้มเคยทำ
เวลางอนเฮียโก้ ..แล้วเอานิ้วเล็กๆมาเขี่ยที่หลังมือของผม..

" โอเค๊ - - วันไหนว่างๆ พี่อาร์ตจะวาดหมีพูห์ตัวโตๆ คู่กับแอมเอาป่ะคะ
…แต่ตอนนี้ไปหาคุณแม่ก่อนนะคะ พี่อาร์ตจะอาบน้ำแล้ว .."
  ผมอุ้มยัยตัวเล็กไปส่งที่หน้าประตูก่อนจะวางมือจากรูปไปอาบน้ำ..

 เช้าวันอาทิตย์แม่ไปตลาดกับป้าพิมแต่เช้า ส่วนผมยังนอนดูหนังเกาหลีอยู่บนเตียง . .
อีกประมาณ 2 ชั่วโมงเฮียโก้ก็คงมา . . - -"   ไม่ไหวแล๊ววว …สงสารนางเอกน้ำตาจะไหล ..
ผมหยุดดูแผ่นนั้นแล้วไปอาบน้ำ .ประเทศไทยจะฤดูไหนก็เมืองร้อนอยู่ดี วู้ๆ เจอน้ำเย็นๆ
แล้วสบายใจ. . . ..

- - เสียงเปิดประตู - -  สงสัยเป็นยัยแอม ..น้องสาวตัวแสบจะมาทำอะไรในห้องผมเนี่ย
.หวังว่าคงไม่รื้อของพี่นะจ๊ะตัวเล็ก

" แอม ..อย่าเพิ่งรื้อของพี่นะค่ะ ..พี่อาร์ตอาบน้ำแปปเดียว ~ เดี๋ยวออกไป ~ ~ " 
ผมตะโกนออกไปในขณะที่มือยังสัมผัสฟองแชมพูบนหัวอยู่

" . . . . . . .  .  .. " ไม่มีเสียงตอบกลับมา

ผมรีบล้างแชมพูออกแล้วนุ่งผ้าเช็ดตัวออกมาในขณะที่ตัวยังชุ่มไปด้วยหยดน้ำที่เกาะอยู่
..ผมหยุดส่องกระจกที่หน้าห้องน้ำก่อนจะสงสัยว่าทำไมวันนี้ยัยแอมผิดปกติ..ไม่พูดไม่จา ..
ระหว่างที่ผมเช็ดหัวให้แห้งอยู่นั้นสายตาของผมก็ปะทะยัยแอมตัวปลอมที่นั่งดูรูปที่ผมวาดยังไม่เสร็จ เข้าอย่างจัง

" เฮ๊ย … !!!  แก้ม . . .มาได้ไง "   

" ก็มากะเฮียโก้ไง ..แต่เฮียโก้เห่อเจ๊โบว์ ก็เลยมาก่อนเวลานิดนึง "

" นิดนึง 2 ชั่วโมงนี่นะ . . ."  ผมคุยกับแก้มโดยลืมไปว่าอยู่ในสภาพเปลือยครึ่งท่อน .
ก่อนที่จะได้อายเฮียโก้ก็ขึ้นมาตามแก้ม …

" แก้ม !! แกเข้ามาได้ยังไง นี่ห้องนอนผู้ชายนะเว่ย .."
 เฮียโก้พูดพลางตกใจที่เห็นอยู่ในสภาพนี้อยู่กับแก้มสองคน

" ทำไมค่ะ ..ทีแก้มไปห้องเฮียโก้ก็ห้องนอนผู้ชายเหมือนกัน .."  แก้มเถียงพี่ชายไปข้างๆคูๆ

" เฮียเป็นพี่แกนะ..แล้วเข้ามาตอนไอ้อาร์ตเปลือย เผื่อมันหน้ามืดมาทำไง.."  เฮียโก้พูดแกมหัวเราะ

" ฮู๊ยย ~ ~ ..เฮีย ..คนอย่าง คุณหนู พัชราวลี ไม่ทำผมหน้ามืดง่ายๆของหรอกครับ 55+ "
ผมหัวเราะกับเฮียโก้ก่อนที่แก้มจะขว้างหมอนใบเบ้อเร่อมาใส่

" เราออกไปได้แล้ว ..ให้อาร์ตเค้าแต่งตัวเหอะ " เฮียโก้ตัดบทแล้วลากแก้มออกไป

" เดี๋ยวค่ะ ~ ~ ~ ? " แก้มพูดพลางหันไปมองที่โต๊ะคอมพิวเตอร์ของผม
 ..บนโต๊ะมีซองสีชมพูกับเอกสารของแก้มที่ทำตกไว้ตอนหกล้ม.. แต่ดูเหมือนไม่สนใจแล้วเดินออกจากห้องไป
..ผมฉุกคิดขึ้นมาได้ทันทีว่ายังไม่ได้เอาของไปคืนเจ้าของ ก็รีบแต่งตัวแล้วถือเอกสารกับซองสีชมพูตามลงไป..
ที่ห้องรับแขก เฮียโก้กับยัยแอมกำลังนั่งดู การ์ตูนอยู่ ส่วนแก้มง่วนอยู่ที่ชั้นหนังสือของอีกฟาก..

" แก้ม ..อาร์ตเอาของมาคืน "

" อะไรนะ ..ของแก้มหรอ ไหนๆ .."  แก้มพูดด้วยท่าทีลุกลี้ลุกลนพลางดึงเอกสารและซองจากมือผมไป

" ไปอยู่กับอาร์ตได้ไงอ่ะ ??? " หน้าแก้มตอนนี้มีเครื่องหมาย ? อยู่เต็มหน้า

" แค่นี้ก็จำไม่ได้..ยัยปลาทอง..ก็แก้มทำหล่นตอนที่เราวิ่งชนกันไง "  ผมเอื้อมมือไปขยี้ผมแก้มอย่างเบามือ

" ฮ่าๆ - - 55+"  เสียงหัวเราะของเราดังขึ้นพร้อมกัน

" มิน่าล่ะ แก้มหาเท่าไหร่ก็หาไม่เจอ อาร์ตขโมยมานี่เอง " . .ยัยดาวสายชั้นกล่าวหาผมแล้วครับ

" พูดมั่วๆ ใครจะอยากไปขโมยจดหมายรักของแก้มมิทราบ "

" หา ~  ~ ~ !!  นี่อาร์ตอ่านแล้วหรอ "   ยัยแก้มเบิกตาโพลงแล้วหันมาราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ

" ป่าว ..อาร์ตแค่เดาเอา แหม..ซองสีหวานขนาดนี้จะให้เป็นอะไรล่ะ …" 
ผมพูดออกไปก่อนที่ยัยปลาทองความจำสั้นจะหน้าแดงเป็นลูกแอปเปิ้ล

" อ้าวโก้ ..มาแล้วหรอ ทำไมมาเร็วจังล่ะ .."  เสียงของแม่ดังขึ้นที่หน้าประตูพร้อมกับป้าพิมที่หอบของยังกะไปเหมามาทั้งตลาด  - - "

" สวัสดีครับคุณน้า ..คือจะมาสอนอาร์ตลงสีก่อนน่ะครับ เลยมาเร็วหน่อย " เฮียโก้บอกแม่ผมด้วยเหตุผลที่ตอแหลสุดชีวิต . .

" หรอจ๊ะ ..นั่นใคร แฟนโก้หรอ "  แม่ผมพูดหยอกเฮียโก้อย่างเป็นกันเอง ก่อนที่เฮียโก้จะกวักมือเรียกแก้มไปหา

"นี่แก้ม ..น้องสาวของผมเองครับ เป็นเพื่อนรุ่นเดียวกับอาร์ตด้วยครับ "   เฮียโกแนะนำแก้มให้รู้จักกับแม่

" สวัสดีค่ะ .."

" ต๊ายยยย !!! นี่เพื่อนอาร์ตเหรอ .. . . "   เสียงของแม่พูดด้วยค่าเดซิเบลที่สูงปรี๊ดด ..ทำให้ทุกคนหันมามองสถานการณ์นี้อย่างงุนงง

" อาร์ต ..มีเพื่อนสวยขนาดนี้ทำไมไม่บอกแม่ ..โก้ก็เหมือนกัน น่าจะแนะนำให้น้ารู้จักตั้งนานแล้ว
ชื่อแก้มเหรอจ๊ะ..อุ๊ย ! ชื่อก็น่ารัก คนก็น่ารัก ดูซิๆ " แม่มีท่าทางตื่นเต้นกับการได้รุ้จักยัยพิกเล็ทเหลือเกิน

" ค่ะ ชื่อแก้ม. . . . แก้มใสค่ะ "

" ว๊ายยย  ชื่อแก้มใส ..ซะด้วย คุณพ่อคุณแม่เข้าใจตั้งนะจ๊ะ ดูซิ แก้มนี้ใสเชียว ….เดี๋ยวน้าไปทำขนมให้ทานนะจ๊ะ อ่อ ..แล้วอยู่ทานข้าวเที่ยงด้วยกันนะ "

" แม่..เหมามาทั้งตลาดเลยหรอนั่นน่ะ .." ผมพูดกลั้วหัวเราะแล้วกันไปทางป้าพิมที่เดินหอบของไปเก็บในครัว

" คงอย่างนั้นมั้ง . .55+" เสียงของแม่หัวเราะขึ้นอย่างอารมณ์ดีแล้วเดินหายเข้าไปในครัว

แก้มเดินถือหนังสือเล่มหนึ่งมาทางผมในขณะที่ผมหันหลัง แล้วชูขึ้นมาด้วยท่าทางงุนงง …

" อาร์ต อ่านหนังสือแบบนี้ด้วยหรอ .. ?? "

ตายล่ะแก้มไปเจอหนังสืออะไรเนี่ยะ . . ผมว่าผมซ่อนดีแล้วนะ . - - "
 เผื่อยัยนี่เจอหนังสือพรรค์นั้นล่ะก็ ไม่ต้องแทรกแผ่นดินหนีหรอกครับ เอาปืนมายิงให้ตายกันไปข้างนึงเลย 55+
หื่นไม่เบานะเนี่ยะ - - "  ผมรวบรวมความกล้าหันไปหาแก้มก่อนจะถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก

" อ๋อ - ศิลปะการลีลาศ - ของแม่อ่ะ . .แก้มรู้มั้ยว่าแม่อาร์ตกะพ่ออาร์ตนี่เต้นลีลาศเก่งสุดๆเลยนะ "

" หรออาร์ต . .งั้นให้แม่สอนเราสิ " ..แก้มพูดพลางทำตาโตที่สุดในชีวิต  - -

" เออ อาร์ตก็ลืมไปว่าเราคู่ในวิชาลีลาศ ..55+ แก้มรู้มั้ย ตอนนั้นถ้าจะคู่กับแก้ม ให้อาร์ตไปคู่กับ
อุมาพร ตัวเล็กนั้นดีกว่า . ."

" แก้มก็เหมือนกันแหละ - - ไม่เห็นจะอยากคู่กับอาร์ตตรงไหนเลย ..ถ้าแก้มจะคุ่กับอาร์ตแก้มขอตกวิชานี้ดีกว่า "

" ฮ่าๆ . . ."   เสียงหัวเราะของหมีพูห์กับพิกเล็ทดังขึ้นพร้อมกัน ..อีกครั้ง ..

" แอม ดูสิ ..สองคนนั้นเค้าสนุกจังเนอะ …ดูๆ เค้าปล่อยให้เราดูการ์ตูนกันสองคน "
เสียงของเฮียโก้ดังขึ้นมาอย่างจงใจให้ผมและแก้มได้ยิน

" ค๊า..คุณพี่สุดที่รัก ..ให้ดูเป็นเพื่อนหรอค่ะ ได้ค๊า..ข้าน้อยยอมรับผิดหมดทุกอย่างค๊า "
เสียงแก้มดังขึ้นล้อเลียนเฮียโก้ก่อนที่จะไปนั่งลงที่โซฟาข้างๆ

" อาร์ตๆ มาดูการ์ตูนเร็ว . .หมีพูห์ด้วยนะๆ  …"  แก้มเรียกผมไปดูการ์ตูนที่ผมคิดว่าแก้มชอบที่สุดในชีวิต

" . .อาร์ตดูบ่อยแล้ว แผ่นนี้ ..ยัยแอมชอบเปิดบ่อยๆ ใช่มั้ยค่ะ .."   ผมหันหน้าไปทางน้องสาว
ตัวเล็ก

" เฮียโก้รอเจ๊โบว์อยู่นี่แหละนะ อาร์ตจะไปวาดรูปต่อ .. ."

" แก้มไปด้วย . . "  เสียงของพิกเล็ทดังขึ้นอีกครั้ง

" แนะๆ ไปอีกแล้ว  . .ถ้าอาร์ตมันหน้ามืดขึ้นมาแกรีบวิ่งหนีออกมาเลยนะแก้ม 555+" . . .
เฮียโก้พูดเป็นเชิงปรามแก้มอยู่ลึกๆ ก่อนที่แก้มจะวิ่งตื้อตามผมขึ้นมาบนห้องนอนแล้วเปิดประตูข้างนอกทิ้งไว้
 ปิดไว้แค่ประตูมุ้งลวดอีกชั้น..

" อาร์ต ..ห้องอาร์ตน่าอยู่จังเลย ดูสิ . ..สบ๊าย สบาย " (^_^)
แก้มเอ่ยปากชมแล้วทิ้งตัวลงบนเตียงนุ่มๆของผม

" น่าอยู่ ก็เลิกกับพี่เจฟ แล้วมาเป็นแฟนอาร์ตสิ ..จะได้อยู่ห้องนี้ทั้งวันเลย ฮ่าๆๆ  ก๊ากๆๆ"
ผมพูดกับแก้มแล้วหัวเราะท้องคัดท้องแข็ง ก่อนจะหันไปร่างรูปต่อ

"  จะบ้าเหรอยะ คนเค้าออกจะรักกันดี..แล้วแฟนตัวเองล่ะใช่คนนี้ป่าว . ."
แก้มพูดพลางพยักพเยิดไปรูปที่อยู่บนโต๊ะทำงาน เป็นรูปถ่ายสมัย ม.ต้นของผมกับผู้หญิงคนนึง …

" อืม .. . ."  ผมหันหน้าไปดูรูปแล้วตอบแก้ม

" ยังคบกันอยู่ป่าว..แก้มไม่เห็นเคยเจอเลย .."

" ไม่อ่ะ " 
ผมตอบคำถามแก้มห้วนๆ อย่างไม่ใส่ใจ เพราะผมไม่อยากจะรื้อฟื้นอดีตขึ้นมาอีก

" เลิกกันแล้วหรอ ..ทำไมล่ะ "  ยัยพิกเล็ทยังสงสัยต่อ ผมเงียบไปพักนึงเงยหน้ามองเพดานพยายามกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหลออกมา
 ไม่นะไม่ ผมจะไม่ร้องไห้ต่อหน้าแก้มเป็นอันขาด ..

" อันดา . . เค้าเสียแล้ว .."  เสียงของผมแหบพร่าตอบแก้มไปอย่างหวั่นๆ
  - -ไม่มีเสียงของแก้มไปพักนึงก่อนที่พิกเล็ทตัวน้อยจะพูดขึ้นอีกครั้ง

" อาร์ต . … .. . ..~  ~ ~ แก้มขอโทษ . . ..แก้มไม่ได้ตั้งใจจะทำให้อาร์ตเสียใจนะ "

ผมถอนหายใจอย่างเหนื่อยอ่อนแล้วว่างดินสอลง มานั่งข้างแก้มบนเตียง

" ไม่ใช่ความผิดแก้มหรอก ..อาร์ตทำใจได้ตั้งนานแล้ว …." ผมแก้ตัวอย่างเก้อๆ ด้วยน้ำเสียงหวั่นๆเหมือนเดิม

" แน่หรอ ..อาร์ตแก้มขอโทษนะ "  แก้มบอกผมด้วยน้ำเสียงรู้สึกผิดแล้วเอามือนุ่มๆข้างนั้นมากุมมือผมไว้
 มันทำให้ผมรู้สึกอบอุ่นอย่างประหลาดใจ

" แน่สิ . .อาร์ตทำได้ .."  ผมย้ำกับแก้มอย่างขึงขังก่อนที่มืออีกข้างของแก้มจะขึ้นมาวางแหมะบนหน้าของผมเบา
 แล้วลูบเบาๆ..มันดูอบอุ่นและมีความรู้สึกแปลกๆบนใบหน้าของผม ..จะว่าเขินก็ไม่ใช่แต่ทำไมหน้าผมต้องร้อนผ่าวขนาดนี้ด้วย ..

" แก้ม..แก้มลงไปหาเฮียโก้ก่อนนะ ขออาร์ตทำอะไรแปปนึงก่อน "
ผมจับมือแก้มออกมาแล้วบีบเบาๆก่อนจะลุกขึ้นยืน

" อาร์ต ~ ~ แก้มขอโทษนะ …ยิ้มนะๆ . .. " (^_^)

ผมฝืนยิ้มให้แก้มไปนิดนึง .. ดันหลังแก้มออกไปจากห้อง..แล้วปิดประตูล็อกห้อง ..ผมทรุดตัวลงนอนบนเตียงและกำลังคิดถึงอันดา ….