P.P. Rising: The Bullet Time อภินิหารพลังจิตเหนือโลก
ปลายปี ค.ศ. 2057 เมื่อพลังจิตผงาดทั่วโลก การผจญภัยอันแสนวุ่นวายจึงบังเกิดขึ้น! พบกับเรื่องราวไม่คาดฝันของ "พี" กับทูตสาวนามว่า "เรสเทียร์" ท่ามกลางความขัดแย้งของหลายองค์กร!
ผู้เข้าชมรวม
9,283
ผู้เข้าชมเดือนนี้
56
ผู้เข้าชมรวม
9.28K
อัปเดตล่าสุด : 6 ก.พ. 60 / 11:57 น.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ข้อมูลเบื้องต้น
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
|
<P.P. Project - Phase 2> P.P. Rising: The Bullet Time
เดอะบูลเลตไทม์ อภินิหารพลังจิตเหนือโลก
"เมื่อพลังจิตผงาดทั่วโลก การผจญภัยอันแสนวุ่นวายจึงบังเกิดขึ้น!!" (แฟนตาซี, ผจญภัย, อนาคต, วิทยาศาสตร์, หักมุม, ระทึกขวัญ, ไซไฟ)
นิยายเรื่องนี้
-ใช้การบรรยายบุคคลที่หนึ่งและที่สามผสมกัน อาจจะทำให้ท่านที่ยังไม่เคยชินการบรรยายลักษณะนี้สับสนเล็กน้อย แต่เดี๋ยวก็ชินเอง ฮ่าๆ -เนื่องจากผู้เขียนยังใช้คำไม่ค่อยเป็น การบรรยายอาจจะน้อยไปบ้าง -เรื่องนี้มีกลิ่นหลากหลายแนว (Yaoi, Yuri) แต่ผู้เขียนยืนยันเป็น Normal แน่ๆ จร๊า (จริ๊งจริง) |
|
---เรื่องย่อ---
[Vol.1 Two Weeks Beginning] สองสัปดาห์แรกแห่งการเริ่มต้น ปลายปี ค.ศ. 2057 โลกที่อยู่ภายใต้การปกครองของ World Generals มีการค้นพบพัฒนา P.P. (Psychics Power) พีทูหรือพลังจิต แต่ยังนำมาใช้ประโยชน์ได้ไม่มากนัก แต่แล้ววันหนึ่ง "พี" ได้รับพลังประหลาดจากสาวลึกลับผู้หนึ่งที่มีนามว่า "เรสเทียร์" ซึ่งมันนำพาสู่ปรากฏการณ์พีทูไรซิ่ง (P.P. Rising) ทำให้เพิ่มพลังจิตอย่างมหาศาลทั่วโลก และนั่นก็เป็นเหตุให้เขาต้องเผชิญกับเรื่องต่างๆ ในแบบครึ่งๆ กลางๆ หลายองค์กร เช่น ไอริส, ไฮเทคอัพเปอร์, การ์เดี้ยน, เอ็มแอลเอ, แอคเซียมเอ็กซ์ และเวิลด์เจเรนัล! ในสองสัปดาห์แรกแห่งการเริ่มต้น!! *รายชื่อตอนใน Vol.1* (EP.1 มีน้ำค่อนข้างเยอะ ปูเรื่องโลกของพีทูเป็นหลัก อาจจะทำให้พวกท่านเบื่อก็ได้ หากไม่สังเกตจุดเชื่อมต่อกันของแต่ล่ะบทให้ดีๆ) -1. ปฐมบท Vol.1- -2. วิกฤตการณ์กลางเมือง (Trouble In Area TH-7)- 10 บทย่อย
-3. เมื่อพลังจิตผงาด (When P.P. Rising)- 14 บทย่อย
-4. อิลลูชั่น (illusion)- 13 บทย่อย -5. ปัจฉิมบท Vol.1- *** [Vol.2 All Hail Future!] เพื่ออนาคต! *รายชื่อตอนใน Vol.2* -1. ปฐมบท Vol.2- -2. Battle: Area TH-7 - ? บทย่อย -3. ??? *** [Vol.3 Sky Fortress Of Chinkhosen] ป้อมปราการลอยฟ้า 'ชินโคเซ็น' (รายละเอียดมาหลังจบ Vol.2) *** มีทั้งหมด 3 ตอนใหญ่ๆ เป็นการจบเรื่องนี้ |
-------------เรื่องชี้แจงจากผู้เขียน (04/06/59)------------- ปล. เปลี่ยนธีม ณ วันที่ 3/11/57 |
        ผู้ใช้พลังจิตแห่งชินโคเซ็น (กำลังทำ)  |
     World Map 2057  Area TH-7 Map
 |
P.P. Rising: The Bullet Time เป็นหนึ่งในจักรวาล P.P. Project
ผลงานอื่นๆ ของ Spy442299 ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ Spy442299
กำลังโหลด...
คำนิยม Top
"{ โอ้ละหนอ วิจารณ์นิยายเอย }"
(แจ้งลบ){ โอ้ละหนอ วิจารณ์นิยายเอย } ก่อนอื่นสิ่งแรกที่ขอวิจารณ์เลยคือ ชื่อเรื่องภาษาไทยค่ะ อาจจะเป็นแค่ความคิดเห็นส่วนตัวคนเดียวแต่ อภินิหารพลังจิตเหนือโลก ทำอิฉันนึกถึงหนังอินเดียเลยค่ะ...แบบอภินิหารพระแม่บลาๆๆ แต่ตรงพลังจิตเหนือโลกก็พอจะช่วยๆให้คิดถึงพวกวรรณกรรมเยาวชนที่แปลจากภาษาต่างประเทศได้เช่นกัน ในส่วนของเนื้อหานิยาย เนื่องจากนิยายมีจำนวนตอนท ... อ่านเพิ่มเติม
{ โอ้ละหนอ วิจารณ์นิยายเอย } ก่อนอื่นสิ่งแรกที่ขอวิจารณ์เลยคือ ชื่อเรื่องภาษาไทยค่ะ อาจจะเป็นแค่ความคิดเห็นส่วนตัวคนเดียวแต่ อภินิหารพลังจิตเหนือโลก ทำอิฉันนึกถึงหนังอินเดียเลยค่ะ...แบบอภินิหารพระแม่บลาๆๆ แต่ตรงพลังจิตเหนือโลกก็พอจะช่วยๆให้คิดถึงพวกวรรณกรรมเยาวชนที่แปลจากภาษาต่างประเทศได้เช่นกัน ในส่วนของเนื้อหานิยาย เนื่องจากนิยายมีจำนวนตอนที่ค่อนข้างเยอะ และเนื้อหาในแต่ละตอนนั้นยาวมาก จึงขอทำการอ่านถึงแค่ตอนที่ 7 เท่านั้นนะคะ ในส่วนของภาษาบรรยายนั้นทำได้ดีค่ะ บรรยายได้ลื่นไหล ไม่ค่อยจะมีจุดที่สะดุด เพียงแต่ยังพิมพ์ ค่ะ คะ หรือ น่ะค่ะ นะคะ ผิดอยู่นะคะ ทำให้เสียอถรรถรสในการอ่านไปบ้างเล็กน้อย และขอติในจุดที่ใส่คำบรรยายและเนื้อหาลงในบทนำมากจนเกินไปค่ะ เนื้อหามันดูแน่น เกินกว่าจะเป็นในส่วนของบทนำนะคะ โดยรวมของบทนำแล้วถ้าเอาตามความรู้สึกของตัวเราเอง ก็ต้องขอบอกว่าค่อนข้างน่าเบื่อค่ะ ตัวอักษรเยอะแยะเต็มไปหมด อ่านแล้วชวนง่วง และไม่ได้มีจุดที่อ่านแล้วรู้สึกว่า “เฮ้ย! น่าสนุกอ่ะ! ต้องรีบอ่านต่อ!” ซึ่งนั่นทำให้กว่าอิแมรี่จะเข็นตัวเองไปอ่านแล้ววิจารณ์ต่อก็ต้องผ่านการกลิ้งไปกลิ้งมาและโดดไปอ่านกระทู้พันทิปอยู่สักพักเลยล่ะค่ะ แต่พอเริ่มอ่านตอนที่หนึ่ง รู้สึกว่าอ่านแล้วลื่นขึ้นนิดหน่อย เหมือนจะมีปมของเมงุมิให้คิดกันเล็กน้อย แต่แทบไม่ต้องคิดเลยค่ะ เพราะเฉลยเร็วมากแบบสมองยังไม่ทันประมวลผลเสร็จเลย เอาจริงๆในจุดนี้สามารถตัดเป็นสองตอนได้นะคะ 1 ตอนไม่จำเป็นต้องยาวเกินไป ตัดฉากสำคัญๆให้คนอ่านกรี๊ดมันก็จะทำให้นิยายน่าติดตามขึ้นนะคะ ความคิดเห็นส่วนตัวคือ รู้สึกว่าอาจจะเพราะตอนหนึ่งมันยาวไปทำให้ไม่รู้จะเริ่มเขียนยังไงต่อดี เลยเฉลยจุดที่เก็บเอาไว้บ้างก็ได้ออกมาในตอนต้นๆ บางทีมันก็ทำให้รู้สึกว่าสมองได้รับข้อมูลมากไปจากการอ่านนิยายเรื่องนี้แล้วเลื่อนผ่านๆค่ะ ในส่วนที่เมงุมิบอกว่าที่มาคุยกับพีก็แค่ทำเพื่อแทนสิ่งที่ค้างคาในใจทั้งๆที่ตัดสินใจแต่งงานกับคนอื่นแล้ว----มันอ่านแล้วขัดใจค่ะ ในนิยายเรื่องนี้อาจจะแต่งแบบประยุกต์ แต่โดยปกติแล้วตามมารยาทของคนญี่ปุ่นเขาจะไม่ทำตัวแบบนี้นะคะ เมื่อตัดสินใจแต่งงานแล้ว เขาจะไม่ออกมาเที่ยวเล่นกับผู้ชายคนอื่นแบบให้ความหวังอีกฝ่าย แถมยังจูบอีกแน่นอนค่ะ มันถือว่าผิดต่อฝ่ายชายที่เป็นคู่จริงๆของตัวเอง แถมเมงุมิยังพูดบางจุดเหมือนกับจะบอกว่ายังมีใจให้กับพีอยู่เหมือนเดิม ทำเอาเกือบหลงประเด็นไปพล็อตนิยายรักสามเศร้าปวดตับเลยค่ะ Orz… แล้วยิ่งมาอ่านเจอฉากที่บอก “ถ้าหากสามีฉันทำตัวไม่ดีล่ะก็ คนต่อไปก็คือคุณนะพีคุง” อิแม่--------นี่แม่นางเป็นสาวญี่ปุ่นจริงๆรึเปล่าคะ!? ทำไมนางดูที่บ้านไม่เคร่งมารยาท แถมใจแตกจังเลย O< --- อ่านน้อยลง
♚ O - L - Y - M ♚ | 24 ธ.ค. 57
-
4
-
0
"NighTime' รับวิจารณ์นิยาย"
(แจ้งลบ)P.P.Rising : The Bullet Time อภินิหารพลังจิตเหนือโลก 1.ชื่อเรื่อง (9 คะแนน/10 คะแนน) – ชื่อเรื่องน่าสนใจในระดับหนึ่ง ตรงกับเนื้อเรื่องด้วย แต่ก็ยังฟังดูไม่ดึงดูดเท่าไหร่ครับ(ชื่อไทย) 2.เนื้อเรื่อง (24 คะแนน/30 คะแนน) – เนื้อเรื่องเปิดมาได้น่าสนใจขึ้น ถ้าเทียบกับก่อนหน้าที่จะดูเอื่อยๆ กว่านี้ในตอนต้น แต่บทเปิดก็ยังไม่มีอะไรให้ดึงดูดนัก ... อ่านเพิ่มเติม
P.P.Rising : The Bullet Time อภินิหารพลังจิตเหนือโลก 1.ชื่อเรื่อง (9 คะแนน/10 คะแนน) – ชื่อเรื่องน่าสนใจในระดับหนึ่ง ตรงกับเนื้อเรื่องด้วย แต่ก็ยังฟังดูไม่ดึงดูดเท่าไหร่ครับ(ชื่อไทย) 2.เนื้อเรื่อง (24 คะแนน/30 คะแนน) – เนื้อเรื่องเปิดมาได้น่าสนใจขึ้น ถ้าเทียบกับก่อนหน้าที่จะดูเอื่อยๆ กว่านี้ในตอนต้น แต่บทเปิดก็ยังไม่มีอะไรให้ดึงดูดนักอ่านเท่าที่ควรครับผม ในช่วงแรกที่เป็นการแนะนำตัวละครเอกเฉยๆ และหลังๆ ที่เริ่มมีปมอะไรเข้ามาแทรก บวกกับความซวยของตัวเอกอีก ถ้าผมเป็นหนึ่งคนที่ไม่ชอบอ่านอะไรยาวๆ อาจจะเลื่อนไปอ่านไม่ถึงตรงส่วนนั้นครับ แล้วก็ปิดไปเพราะความเอื่อยๆ ของเนื้อเรื่อง แต่ขอชมครับ ว่าแต่งเรื่องออกมาได้ไซไฟขึ้นจากเดิมพอควรเลย แล้วก็เหมือนเดิมครับ คือเนื้อเรื่องช่วงแรกยังไม่เข้าเรื่องซะทีเดียว ออกเป็นอารมณ์ของชีวิตวันๆ หนึ่งมากกว่า เลยทำให้ความน่าสนใจของเนื้อเรื่องน้อยลงครับ คือเข้าเรื่องหลักช้าไปหน่อยน่ะครับ ถ้าให้พูดกันตรงๆ แต่โดยรวมจัดว่าโอเคครับผม แต่เนื้อเรื่องมันยังไม่ดึงดูดเท่าไหร่ครับ เนื้อเรื่องออกไปทางเรียบง่าย พล๊อตเดิมๆ ครับ ตามสเต็ปพระเอกคนดี ชีวิตซวย ได้พลังพิเศษ ช่วยเหลือคนอื่น อะไรแบบนั้นครับผม ปล. ผมว่าในบทนำ(รวมถึงบทที่หนึ่ง)มันยาวไปครับ จริงอยู่ว่าเนื้อหามันอัดแน่น แต่เราสามารถแบ่งย่อยได้ครับ เราต้องกะความยาวของแต่ละบทให้เหมาะสมด้วย เพราะนักอ่านหลายๆ ท่านไม่ชอบอ่านอะไรยาวๆ ขนาดนี้ ยิ่งเป็นบทนำ มันเป็นเหมือนตอนเกริ่นความน่าสนใจ ส่วนมากไว้อ่านลองเชิงนิยายแต่ละเรื่องครับ แต่คุณสปายแต่งออกมาได้ยาวสุดๆ บทนำความจริงสี่ห้าหน้าก็จัดว่ายาวแล้วครับผม 3.การใช้ภาษา (21 คะแนน/35 คะแนน) – สำนวนภาษาดีขึ้นครับ อ่านแล้วไหลลื่นกว่าเดิมเยอะ เรื่องที่อ่านแล้วสับสนในครั้งก่อนก็แทบไม่มีเลย ถึงภาษาจะยังค่อนข้างห้วน ไม่สละสวยอยู่บ้างก็ตาม แต่ยังมีประเด็นใหญ่ๆ คือ เรื่องที่ให้พีเป็นคนบรรยายเรื่องผ่านทางความคิดในบางท่อนครับ ในส่วนนี้ผมมีอธิบายในบทนำไว้แล้ว ก็ลองอ่านๆ ดูนะครับ มีข้อสงสัยอะไรถามได้ แล้วก็ยังมีประโยคที่แปลกๆ เยอะมากครับผม อันนี้ผมจำไม่ได้ว่าแนะนำไปรึยัง แต่ลองอ่านประโยคที่เขียนไปด้วยระหว่างแต่งครับ อ่านในใจก็ได้ มันจะช่วยให้เรารู้ครับ ว่าประโยคไหนแปลก ไม่แปลก ลองใช้ดูนะครับ อีกเรื่องคือการเว้นวรรคครับ ยังมีประโยคที่เว้นวรรคแปลกๆ อยู่เยอะครับ ตรงนี้ต้องคอยระวังหน่อย แล้วก็อีกเรื่องคือการเคาะขึ้นบรรทัดใหม่ ตรงนี้ไม่จำเป็นต้องเคาะทุกครั้งที่เกิดเสียงนะครับ แล้วก็ระวังเรื่องคำว่า “ค่ะ – คะ”ด้วยนะครับ ผิดเยอะพอควรเลยทีเดียว บทนำ คำผิด พะยุง – พยุง , ถลาโถม – ถาโถม , เฮเฮ๊ – เฮเฮ้ , ล่าม – ลาม , ขวาข้อมือ – คว้าข้อมือ , ค่อม – คร่อม เจอจุดแปลกๆ ในการบรรยายครับ คือตอนที่พีแนะนำตัว คือเรื่องนี้ใช้การบรรยายของบุคคลที่สามครับ การให้ตัวเอกคิดใน ‘’ ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร แต่จู่ๆ จะให้คนเราคิดแนะนำตัวทั้งๆ ที่ไม่ใช่คนดำเนินเรื่อง (การดำเนินเรื่องแบบบุคคลที่หนึ่ง) มันแปลกครับ แปลกมากๆ ด้วย ตรงนี้คุณสปายสามารถใช้เป็นคำบรรยายแบบบุคคลที่สามได้เลยนะครับ ไม่จำเป็นต้องให้พีคิด ถ้าให้ผมลองแก้ ก็จะได้ประมาณว่า “ชื่อของเขาคือพี ชายหนุ่มธรรมดาอายุสิบเก้าปีที่หลังจากจบมอปลายแล้วก็หางานทำ ตอนเช้าก็ออกไปทำงาน ตอนเย็นก็กลับบ้าน ใช้ชีวิตอันแสนน่าเบื่อนี้เป็นประจำ ซึ่งถ้าเทียบกับเมื่อสามสิบปีก่อนที่เกิดสงครามโลกครั้งที่สามแล้วล่ะก็ ชีวิตของเขาก็ยังจัดอยู่ในเกณฑ์ว่าดี และนั่นก็ทำเขาหวนคิดถึงผู้คนในสงครามโลกอย่างอดไม่ได้ ในปัจจุบัน โลกนั้นแปดเปื้อนด้วยกัมมันตภาพรังสี หลุมระเบิด โรคร้าย สภาพอากาศแปรปรวนและอื่นๆ อีกสารพัดอย่างที่ถูกลบออกจากประวัติศาสตร์ไป จนทำให้พื้นที่อยู่อาศัยบนโลกมี(ตรงนี้แนะนำว่าใช้คำว่า”เหลือ”ดีกว่าครับ)อยู่แค่ยี่สิบเปอร์เซ็นต์เท่านั้น ประชากรก็เหลืออยู่แค่ร้อยล้านกว่าคน เขาที่เกิดหลังสงครามโลกครั้งที่สามที่เป็นต้นเหตุของทุกอย่างนั้นนึกไม่ออกเลยว่าผู้คนในสมัยนั้นต้องใช้ชีวิตลำบากขนาดไหน... ‘เอ๊ะ เดี๋ยวก่อนนะ...’” ประมาณนี้ครับ หลังจากที่ผม...คือเหมือนเดิมครับ ข้างต้นก็เป็นเพียงตัวอย่างนะครับ เผื่อคุณสปายจะมีการบรรยายแบบอื่นที่ทำให้เรื่องลื่นไหลมากกว่านี้ ^ ^ - กระจกที่ติดอยู่ประตูตู้เสื้อผ้าข้างใน ตรงนี้มันเหมือนห้วนๆ น่ะครับ ผมว่าใส่คำเชื่อมอะไรลงไปหน่อยระหว่าง “อยู่” กับ “ประตู” ดีกว่านะครับ เป็นประมาณว่า “กระจกที่ติดอยู่ ที่ ประตูตู้เสื้อผ้าข้างใน” อ่านเลยมาหน่อยก็เจอจุดแปลกๆ ที่สองครับ ตรงที่พีคิดว่าคุณเมงุมิสนใจเขาตรงไหน ตรงนี้ประโยคแรกไม่ได้แปลกอะไร แต่หลังจากนั้นเหมือนพีกำลังคุยกับผู้อ่าน ซึ่งเหมือนก่อนหน้าครับ ว่ามันแปลก พีไม่ใช่คนเล่าเรื่อง ก็ไม่น่าจะรู้ว่ามีผู้อ่านครับ ^ ^ อาจจะแก้ได้เป็น “ ‘ฉันน่ารังเกียจขนาดนี้ คุณเมงุมิสนใจฉันตรงไหนนะ?’ พีนั้นไม่ได้คิดเข้าข้างตนเอง แต่พฤติกรรมของเธอที่เข้ามาป้วนเปี้ยน(ใน)ชีวิตของเขาช่วงตลอดหนึ่งเดือนที่ผ่านมาทำให้เขาคิดแบบนั้น ‘ยังเหลือเวลาอีกตั้งสองชั่วโมง...’ ” ประมาณนี้ครับ ตรงย่อหน้าอีกไม่ไกล เจอปัญหาเดียวกัน แต่ตรงนี้เป็นไม่มากครับ ที่พีนึกขึ้นได้เรื่องเปลี่ยนประเทศเป็นArea ตรง”เห็นเขาว่าแบบนั้นมานะ” มันทำให้รู้สึกเหมือนคุยกับผู้อ่านอีกแล้วครับผม ตัดออกได้เลยหรือจะเคาะลงมาเป็นคำเล็กๆ แบบนี้ก็ได้ครับ “ ‘........(ตรงนี้คือส่วนแรกของย่อหน้าครับ ผมขี้เกียจพิมพ์ แหะๆ)........’ เห็นเขาว่ามานะ... “ อะไรแบบนี้ครับ - แสดงตำแหน่งที่ฉันอยู่ ณ ตอนนี้ ตรงนี้ใช้เป็นคำว่า “เขา” แทน “ฉัน” ดีกว่าครับ - อ่าจ๊ะ เป็นประโยคตอบกลับของคุณลุงร้านขายถุงมือ ที่ไม่เข้ากับความเป็นคุณลุงเลยครับ มันเป็นประโยคของผู้หญิงมากกว่าครับ (ความจริงตรงนี้ผมควรใส่ในหัวข้อตัวละครครับ แต่ใส่รวมไว้ตรงนี้จะได้รวมจุดพร่องต่างๆ ไว้) - ใครน่ะ กึ่ก!!! ตรงนี้ แยกคำพูดกับเสียงออกจากกันดีกว่าครับผม - ความงุนงงเล่นแปรบนใบหน้า... ตรงนี้ไม่ต้องมีคำว่า “เล่น” นะครับ แต่ความจริงโดนส่วนตัวผมคิดว่าคำว่า “แปร” ก็แปลกๆ ครับ แนะนำให้ใช้เป็นคำว่า “ปรากฏ” ดีกว่า เป็น “ความงุนงงปรากฏบนใบหน้า” เป็นต้น - ซึ่งที่ชั้น4ห้อง301ถูกเปิดไว้อยู่ ตรงนี้ควรเว้นระหว่างเลขสี่กับคำว่าห้องครับ แล้วก็ผมว่าน่าจะเป็นห้อง401รึเปล่าครับ? - รอบตัวตามีแผลฉกรรจ์อยู่ ตรงนี้หมายถึง รอบตา รึเปล่าครับ? - สาวผ้าฟ้า สาวผมฟ้า - ณ ขณะที่พียังไม่ตามเรื่องที่ผู้หญิงตรงหน้าพูดไม่ทัน ได้แต่รับฟังอย่างเดียว ตรงนี้การเรียงประโยคและการใช้คำแปลกๆ ครับ ควรจะเป็น “ใน ขณะที่พียังตามเรื่องที่ผู้หญิงตรงหน้าพูดไม่ทัน และ ได้แต่รับฟังอย่างเดียวนั้น ” บทที่1 คำผิด ออฟฟิส – ออฟฟิศ , โห้ยๆ – โหยๆ , เล็กหน่อย – เล็กน้อย , พาเฟต์ – พาเฟ่ต์ , ตอนรับ – ต้อนรับ , นะค่ะ – นะคะ ,เม่อลอย – เหม่อลอย , หมอนั้น – หมอนั่น , ไม่แล้ว – ไปแล้ว , อุตสาห์ – อุตส่าห์ , นี่น้า – นี่นา , ค่อยอย่างชั่ว – ค่อยยังชั่ว , ขนาดนี่ – ขนาดนี้ , ตัวฃั้น – ตัวฉัน - ความรู้สึกแรกที่วิ่งเข้ามาในความคิดเขา หลังจากพีเริ่มรู้สึกตัว ก่อนที่จะลืมตาขึ้นมา ก็พบว่าตัวเองอยู่บนโซฟาในห้องคล้ายออฟฟิสแห่งหนึ่ง ตรงนี้เว้นวรรคเยอะไปครับ อ่านแล้วเป็นประโยคไม่สมบูรณ์เท่าไหร่ มีการใช้คำแปลกๆ แถมยังได้ใจความแปลกๆ ครับ ผมว่าน่าจะเป็น “นั่นเป็น(ชี้ถึงความคิดด้านบน)ความรู้สึกแรกที่วิ่งเข้ามาในหัวของเขาหลังจากพีเริ่มรู้สึกตัว ก่อนที่ชายหนุ่มจะลืมตาขึ้นมาแล้วพบว่าตัวเองอยู่บนโซฟาในห้องคล้ายออฟฟิศแห่งหนึ่ง” หรือถ้ายังอยากใช้คำว่า “ก็” อยู่ สามารถแต่งได้เป็น “นั่นเป็นความรู้สึกแรกที่วิ่งเข้ามาในหัวของเขาหลังจากพีเริ่มรู้สึกตัว หลังจากชายหนุ่มลืมตาขึ้นมา ก็พบว่าตัวเองอยู่บนโซฟาในห้องคล้ายออฟฟิศแห่งหนึ่ง” ครับ ส่วนเรื่องของความรู้สึก ไม่แล่นเข้าสู่ความคิดนะครับ น่าจะเข้าสู่สมอง ประสาทสัมผัส หัว หรืออะไรก็ว่าไป เพราะคนเราคิดว่าเจ็บไม่ได้ครับ - เอส ชื่อของเอสครับ ตอนแนะนำตัวเขียน “เอส” ตอนหลังๆ เขียน”เอช” ลองตรวจทานดูนะครับ - แต่พีกำลังร้อนรนเพราะใกล้ถึงเวลานัดกับเมงุมินัด ตรงนี้คำซ้ำซ้อนครับ ควรลบ”นัด”ออกไปสักคำหนึ่ง เป็น “แต่พีกำลังร้อนรนเพราะใกล้ถึงเวลานัดกับเมงุมิ” หรือ “แต่พีกำลังร้อนรนเพราะใกล้ถึงเวลาที่เมงุมินัด” - ส่วนเอชหยิบมือถือขนาดใหญ่กว่านิ้วเล็กหน่อยที่แนบหูอยู่ออกมาเอามาแตะกับเครื่องมือถือของพี ตรงส่วนนี้ควรจะเว้นวรรคระหว่าง “ออกมา” กับ “เอามา” ครับ ทางที่ดีใส่คำเชื่อมด้วยก็ดีครับ เช่น “....แนบหูอยู่ออกมา เอามาแตะกับ...” หรือ “...แนบหูอยู่ออกมาและเอามาแตะกับ...” เป็นต้นครับ - ในชุดสีดำยาวลูกไม้ยาว ตัดคำว่า”ยาว”ออกคำหนึ่งครับ มันซ้ำซ้อนไป - เป็นผู้หญิงที่มีผมชี้ฟู่สีแดง... ตรงนี้เป็น ”ชี้ฟู” รึเปล่าครับ? - เสียงเรียกของเธอ พร้อมใบหน้ายิ้มแย้มราวกับนางฟ้าชวนทำให้เขารู้สึกแปลกใจทุกครั้งที่ได้เห็นใบหน้าของเธอ ตรงนี้ไม่ต้องเว้นวรรคครับ แล้วก็ตรง”ชวนทำให้”ก็แปลกๆ ครับ แล้วก็มีการซ้ำซ้อนอีกเช่นกันครับ ตรง”ใบหน้าของเธอ”ตอนท้าย ที่ไม่จำเป็นต้องเติมเข้ามาครับ เป็น “เสียงเรียกของเธอพร้อมใบหน้ายิ้มแย้มราวกับนางฟ้าทำให้เขารู้สึกแปลกใจทุกครั้งที่ได้เห็น” จะดีกว่าครับ หรือจะเปลี่ยน”ทำให้”เป็น”ชวนให้”ก็ได้ครับ - แต่ก็ขัดเธอไม่ได้ เพราะความขี้เกรงใจของฉันล่ะมั้ง ตรงนี้ให้ความรู้สึกของพีเล่าเรื่องอีกแล้วล่ะครับ น่าจะเป็นอารมณ์ว่า “แต่ก็ขัดเธอไม่ได้ สงสัยฉันจะขี้เกรงใจคนอื่นล่ะมั้งเนี่ย” มากกว่าครับ - คำพูดแบบนี้นี่มันอะไรกันแฮะ ผมว่าประโยคนี้ไม่ควรลงท้ายว่า “แฮะ” นะครับ น่าจะเป็นคำว่า “นะ” หรือไม่มีคำลงท้ายมากกว่า - หรือว่า... จะสารภาพรักหรือเปล่า? ตรงนี้คำว่าหรือเปล่าฟังดูซ้ำซ้อนครับ เหมือนถามแล้วถามอีก น่าจะเป็น “หรือว่า... จะสารภาพรัก?” มากกว่าครับ -...แต่มือข้างขวาของฉันมันดันไปลูบหัวปลอบคุณเมงุมิซะงั้น ให้อารมณ์ของพีเล่าเรื่องเช่นกันครับ น่าจะแก้เป็น “แต่ทำไมฉันถึงไปลูบหัวคุณเมงุมิล่ะ” - ตัวพีเหงื่อแตกซีด “ตัวพีเหงื่อแตกซก” มากกว่าครับ - เมงุมิที่เดินออกมาจากจนถึง... ตรงนี้เดินออกมาจากไหนหรอครับ? ประโยคมันไม่ครบครับ หรือจะตัด”จาก”ทิ้งก็ได้นะครับ ส่วนคำว่า”ที่”ตัดทิ้งได้เลยนะครับ มันขัดกับประโยคเต็มๆ เป็น “เมงุมิเดินออกมาจนถึง....” - หมอนั่นไม่เคยเปลี่ยน... ในความคิดของเมงุมิ ตอนแรกแทนตัวว่าเรา แทนพีว่าหมอนั่น แต่ตอนหลังเป็นฉัน – คุณ อย่าลืมแก้ด้วยนะครับ - อพาร์ทเม้นท์ชั้นแรกแห่งหนึ่ง ตรงนี้ควรเป็น”ชั้นแรกของอพาร์ทเม้นท์แห่งหนึ่ง” ครับ - เสียงปิดประตูห้องพีที่โดนลมพัดปิดเอง ตรงนี้คำซ้ำซ้อนครับ แนะนำให้ตัด”ปิด”คำแรกออกครับผม เป็น”เสียงประตูห้องพีที่โดนลมพัดปิดเอง” ครับผม - สร้างความทรงจำดีๆ ต่อกันและตลอดไป ตรงนี้ไม่ต้องมี”และ”ก็ได้ครับ หรือถ้าจะมีใช้เป็นคำว่า “กันและกัน”ดีกว่าครับผม บทที่2 คำผิด ขยำ – ขย้ำ , หร๊า – หรอ , ยิ้มแย่ม – ยิ้มแย้ม , เรียบ – เลียบ - หุบปากเน่าของแกซะ หุบปากเน่าๆ ของแกซะ - ตอนนั้นฉันเห็นว่ามีจะสาดน้ำมาใส่เพื่อนคนหนึ่ง ตอนนั้นฉันเห็นว่ามีคนจะสาดน้ำมาใส่เพื่อนคนหนึ่ง - เสียงเมงุมิพูดอย่างอ่อนแรงพยายาม ตรงนี้เป็น “พูดอย่างอ่อนแรง” รึเปล่าครับ? บทที่3 คำผิด ส่งสาร – สงสาร , เนี่ยหว๊า – นี่หว่า , อุปสรรค์ – อุปสรรค , ร่างแห่ – ร่างแห , ค่อม – คร่อม , ลิส – ลิสต์ , งนี่ – นี่ , มัดรวม – มัดรวบ , โห้ยๆ – โหยๆ - ใช้ลูกใหม่เรียกความสงสารจากโซตะได้ลงคอ เป็น ลูกเล่น รึเปล่าครับ? - มีแต่คนพวกนี้ทำได้ มีแต่คนพวกนี้ที่ทำได้ บทที่4 คำผิด มิสไซต์,มิตไซต์ – มิสไซล์ ,ตะกุกตะกะ – ตะกุกตะกัก - ริชาร์จ ชื่อริชาร์จมาอารมณ์เดียวกับเอสครับ สะกดเปลี่ยนไป ลองตรวจๆ ดูนะครับ - ไงมันกลายเป็นแบบนี้ อืม..มันแปลกและผมแก้ให้ไม่ถูกด้วย เพราะคุณสปายบรรยายว่านาธานชอบใจ แต่รูปประโยคออกไปทางคำถามมากกว่าครับ บทที่5 คำผิด เม่อ – เหม่อ , อลม่าน – อลหม่าน , ยืนคุ้ม – ยืนคุม , เซ็นติเมตร – เซนติเมตร , แรงแทก – แรงกระแทก , บ้างอย่าง – บางอย่าง , บะรม – บรม , เท้า – เท่า , แบละ – และ , ปลิ้ว – ปลิว , เกรง – เกร็ง - พี่ใช้พลังจิตหยุดเวลาเอาไว้จร๊า คำวิบัติลงท้ายครับ ขัดกับนิสัยตัวละครด้วย แนะนำให้ตัดทิ้งนะครับ - รูปทรงโดยรวมดูล้ำยุคไปไกลได้ ตรงนี้ไม่ต้องมี”ได้”ก็ได้นะครับ มันจะเป็นธรรมชาติมากกว่า - แล้วเรสเทียร์อธิบายต่อ ตัด”แล้ว”ออกได้ครับ - มองไปเป้าหมายที่จะไปช่วยคนข้างหน้า ตรงนี้น่าจะเป็น“มองไปยังเป้าหมาย”นะครับ - พวกเขาน่าจะควรตะลึงอยู่นะ “พวกเขาก็ควรที่จะตะลึงอยู่นะ” หรือ “พวกเขาก็น่าจะตะลึงอยู่นะ” มากกว่าครับ จะดูเป็นธรรมชาติและไหลลื่นมากกว่า - ตรงส่วนที่เรสเทียร์บอกว่าใช้ได้อีกครั้งเจ็ดนาที แล้วบอกว่าเวลาผ่านไปเจ็ดนาทีแล้ว มันก็ต้องเหลือสามนาทีสิครับ? หรือผมเข้าใจอะไรผิดไป? - เดี๋ยวช่วยนำทางออกที่ปลอดภัยที่สุดให้ทีด้วย ตรงนี้ผมว่าควรจะตัด”ที”หรือ”ด้วย”ออกสักตัวครับ รวมกันแล้วแปลกๆ แล้วก็ตรง”นำทางออก” ตรงนี้ก็แปลกๆ เหมือนยังไม่ครบประโยคครับ น่าจะเป็น “นำไปยังทางออก”มากกว่า เป็น “เดี๋ยวช่วยนำ (หรือพา)ไปยังทางออกที่ปลอดภัยที่สุดให้ที” หรือ “ให้ด้วย” ครับ - มีจุดแปลกๆ ครับ คือตรงหมารับใช้กับข้ารับใช้มันไม่ได้ต่างกันเท่าไหร่ในแง่ของความหมายนะครับ - ก่อนที่จะสิ้นสติไป พอเห็นเฟียน่า... ตรงนี้ไม่ต้องมีคำว่า”พอ”ครับ เป็น “เขาเห็น...” ได้เลยครับผม ** อืม...ความจริงในทุกบทยังเหลือย่อหน้าที่พีเล่าเรื่องผ่านความคิดอีกครับ แต่ถ้าให้ผมแก้ทั้งหมดบทวิจารณ์นี้อาจจะยาวเกินไป** 4.ตัวละคร (12 คะแนน/15 คะแนน) – การบรรยายลักษณะตัวละครดีขึ้นครับ แต่ก็ควรจะย้ำลักษณะบ่อยๆ ในช่วงแรกๆ ให้ผู้อ่านจำตัวละครได้ซะก่อน จะมีปัญหาก็เรื่องของพีที่นิสัยดูไม่ค่อยมั่นคง บางครั้งก็ปกติ บางครั้งก็สาวแตก(มาก) จนผมสับสนในบางช่วงครับ แต่ละตัวจัดว่ามีเอกลักษณ์พอสมควรครับ แต่เอาจริงๆ ผมว่าตัวละครชายในเรื่องนี้ดูแต๋วแตกเยอะครับ ไม่ว่าจะพี(ที่มีเหตุผล) ทอมมี่ หรือนาธานที่เป็นตัวร้าย คำพูดคำจาดูไม่เหมือนผู้ชายเท่าไหร่ครับผม ตรงนี้ก็ลองดูนะครับ อย่างสุดท้ายที่สงสัยเกี่ยวกับตัวละครคือชื่อครับ ตัวอื่นที่อยู่AreaTHเหมือนกับพี ชื่อดูไม่เหมือนคนไทยเลยครับ ผมอาจจะสงสัยไปเอง แต่ก็สงสัยอยู่ดีครับ แหะๆ 5.การจัดรูปแบบ (8 คะแนน/10 คะแนน) – ตัวอักษรขนาดอ่านง่าย สีตัวอักษรที่อ่านง่ายเช่นกันครับ แต่ยังมีปัญหาในส่วนของระยะห่างระหว่างบรรทัดและระหว่างย่อหน้าครับ เดี๋ยวกว้างเดี๋ยวสั้น ทำให้ความน่าอ่านลดน้อยลงและดูไม่เป็นระเบียบครับ รวมคะแนน 74 คะแนน/100 คะแนน อ่านน้อยลง
Killer in the Dark Shadow | 19 ม.ค. 58
-
3
-
0
ดูทั้งหมด
คำนิยมล่าสุด
เขียนคำนิยม"Tear Review รับวิจารณ์นิยายสไตล์เทียร์"
(แจ้งลบ)P.P. Rising: The Bullet Time อภินิหารพลังจิตเหนือโลก ----------- เนื่องจากเรื่องนี้เป็นเรื่องแรกของเทียร์ หากมีการผิดพลาดหรือทำให้ไม่พอใจตรงไหน เทียร์ขออภัยล่วงหน้านะคะ แน่นอนว่าคำวิจารณ์นี้เป็นเพียงความเห็นของเทียร์ เพราะฉะนั้นขอให้อ่านและรับฟังเพื่อเป็นแนวทาง และเลือกในส่วนที่คิดว่าควรปรับปรุงไปใช้นะคะ ^ ^ ----------- 1.ชื่อเรื่อง ... อ่านเพิ่มเติม
P.P. Rising: The Bullet Time อภินิหารพลังจิตเหนือโลก ----------- เนื่องจากเรื่องนี้เป็นเรื่องแรกของเทียร์ หากมีการผิดพลาดหรือทำให้ไม่พอใจตรงไหน เทียร์ขออภัยล่วงหน้านะคะ แน่นอนว่าคำวิจารณ์นี้เป็นเพียงความเห็นของเทียร์ เพราะฉะนั้นขอให้อ่านและรับฟังเพื่อเป็นแนวทาง และเลือกในส่วนที่คิดว่าควรปรับปรุงไปใช้นะคะ ^ ^ ----------- 1.ชื่อเรื่อง ในส่วนของชื่อเรื่อง สำหรับเทียร์ค่อนข้างยาว หากจะให้จำตั้งแต่ครั้งแรกก็ยาก แต่การนำจุดเด่นของเรื่องมาตั้ง จัดว่าน่าสนใจมากค่ะ สำหรับคำโปรยเท่าที่เทียร์อ่าน ยังให้ความรู้สึกธรรมดา ไม่ได้จัดว่าน่าติดตามสักเท่าไหร่ คือเทียร์เข้าใจว่าคุณ spy พยายามดึงความน่าสนใจมันออกมา แต่ยังทำได้ไม่ดี แต่พอเลื่อนๆ ลงมาเจอคำโปรยด้านในอีกครั้ง โอเคเลยค่ะ พอเข้าใจเรื่องราวมากขึ้น และชวนให้น่าติดตามว่าแล้วจะเกิดอะไรขึ้นจากนั้นล่ะ? 2.เนื้อหา: จะบอกว่าในตอนแรกๆ ยาววววมากค่ะ (ฮา) อ่านกันจนตาแฉะเลย ไม่ใช่อะไรค่ะเทียร์เป็นพวกตาแห้งง่ายเมื่ออยู่หน้าคอมหรือมือถือ แหะๆ ยอมรับบางช่วงอาจเผลออ่านผ่านๆ ไปเล็กน้อย (จริงๆ นะ// ส่งสายตาวิบวับ) ในบทแรกเทียร์อ่านแล้วรู้สึกเบื่อค่ะ เพราะเป็นบทบรรยายซะเยอะ แต่พยายามอ่านเก็บให้ได้มากที่สุดค่ะ บทถัดๆ มาทำได้ดีขึ้นและเนื้อเรื่องเองก็ทำได้น่าติดตามค่ะ มีการใส่ปมปัญหาและเหตุการณ์ต่างๆ ชวนให้ลุ้นตลอด ขอติงเรื่องของปมปัญหา ในส่วนบทแรกๆ เทียร์รู้สึกว่ายังใส่ความรู้สึกไม่เต็มที่ เหมือนคุณสปายเกร็งๆ ในส่วนนี้ค่ะ แต่ที่ไม่เป็นธรรมชาติเลย เทียร์คิดว่าอยู่ในส่วนตอนพีคุยเรื่องอดีตกับเมงุมิ เทียร์รู้สึกว่าพีปรับตัวเร็วมาก ซึ่งมันเร็วเกินไปสำหรับคนที่ลืมเรื่องในอดีตมาก่อน ถึงจะเคยสนิทกันแต่เพราะปัจจุบันพียังจำเมงุมิได้ลางๆ การพูดเล่นอย่างที่เคยทำในอดีต อย่างน้อยก็น่าจะเขอะเขินบ้างค่ะ ไม่น่าจะหยอดคำอะไรมากนัก แต่พีกลับกล้าหยอดมุกทะลึ่งใส่อีก อันนี้เทียร์ว่ามันไม่ใช่แล้วค่ะ ถ้ายังไงลองปรับในส่วนตรงนี้ดูนะคะ ความไหลลื่นและความน่าติดตามของเนื้อหา จัดว่าอยู่ในเกณฑ์ดีถึงดีมากค่ะ มีความลื่นไหลของเนื้อหา อ่านง่ายเห็นภาพชัด ไม่ยากต่อความเข้าใจแค่จะมีหลายๆ ช่วงที่สะดุดกับการใช้สรรพนาม และการบรรยายสลับระหว่างบุคคลที่1 กับ 3 3.ตัวละคร: ลักษณะนิสัยตัวละครยังไม่ค่อยมีจุดเด่นมากค่ะ รวมทั้งยังให้ความรู้สึกว่านิสัยไม่มั่นคง แน่นอนว่ามันเรียบไป โดย เฉพาะกับตัวเอก จะกล้าหาญก็ไม่ใช่ จะอ่อนแอก็ไม่เชิง นิสัยมันค่อยข้างก้ำกึ่งค่ะ และเรื่องนี้ตัวละครเยอะค่ะ ถ้าให้จำหมดในทีเดียวคงเป็นไปไม่ได้แน่นอน ขอชื่นชมเรื่องการแบ่งบทตัวละครค่ะ แม้จะเยอะแต่แบ่งบทได้ดีมาก คือไม่ยัดตัวละครให้แย่งกันพูดแย่งกันทำ และให้บทเด่นบทรองค่อนข้างชัด จะมีก็แค่ในส่วนของคำพูดกับการกระทำที่ในบางครั้งเทียร์อ่านแล้วขัดใจ 4.การใช้ภาษา สำหรับเรื่องนี้ขอปรบมือและชื่นชมให้ค่ะ// บราโว่วว จุดพลุฉลองเลย เพราะเรื่องนี้คำผิดน้อยจนแทบไม่มีเลยค่ะ ในส่วนที่เทียร์เจอส่วนใหญ่เป็นคำแปลกๆ มากกว่าค่ะ แถมยังไม่ใช้อิโมติค่อนอีก ถ้าจะให้ดีลองอ่านทวนอีกสองสามรอบจะดีขึ้น เทียร์จะยกตัวอย่างมากสองสามบทนะ ๏ เริ่มที่คำโปรยหน้านิยาย ตรงส่วนที่ว่า “...ทำให้เพิ่มพลังจิตอย่างมหาศาลทั่วโลก” เทียร์อ่านแล้วมันแหม่งๆ (หรือจะเป็นคนเดียวหว่า) คุณ spy ต้องการจะสื่อว่าจำนวนผู้ใช้พลังจิตเพิ่มขึ้นหรือเปล่า? หากใช่ตรงนี้ อยากให้ลองปรับดูค่ะ เพราะครั้งแรกที่อ่าน เทียร์เข้าใจไปว่า "พลังจิต" เยอะขึ้นไม่ใช่ "ผู้ใช้พลัง" ๏ Ep.1: เริ่มบทจากการที่ ในส่วนนี้ขอเน้นในส่วนของสรรพนาม หลังจากเล่นเกมชนะ สรรพนามที่ใช้ไม่น่าใช้ทั้งสองแบบ คือ แบบยุคเก่า(พวกข้า เจ้าหรือท่าน) กับแบบใหม่(ผม ฉันหรือคุณ) อยากให้เลือกสักอย่างค่ะ ว่าจะแบบเก่าหรือใหม่ เมื่อใช้ผสมกันมันทำให้สะดุดนิดๆ ค่ะ ประมาณว่าอ้าวนี่ฉันอยู่ยุคไหนเนี่ย ซึ่งหากเป็นในค.ศ.2057 จริงๆ ช่วงที่พีสวมกางเกงควรเป็น "สีขาวเข้ม" มากกว่าสีขาวขุ่นค่ะ เพราคำว่า ขุ่น(ว.) ตามพจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตฯ แปลว่าไม่ใส, มัว, ไม่ชัดเจน เทียร์ว่า "ขุ่น" น่าจะใช้กับของที่มีลักษณะไม่อาจเห็นถนัด หรือมองไม่ชัด เช่น น้ำขุ่น หรือกระจกเป็นฝ้าขุ่น เป็นต้นค่ะ Ch.1 :ระวังเรื่องการใช้การเล่าเรื่องระหว่างบุคคลที่1 กับ 3 ด้วยค่ะ ในบางครั้งเทียร์อ่านก็สะดุดเหมือนกัน อย่างตอนที่พีกำลังจะสมัครเข้าเวิร์ลเจเนอรัล มีช่วงหนึ่งที่มีลุงพูดขึ้นมา แล้วจู่ๆ พีก็คิดขึ้นมาซะดื้อๆ หรืออย่างตอนที่คุยกับเมงุมิ รวมทั้งสรรพนามที่เมงุมิใช้กับพีด้วยค่ะ จะใช้ว่าฉันหรือดิฉัน ในบางประโยคเธอพูดเหมือนห่างเหินไป ไม่เหมือนคนรู้จักกันพูดคุย อย่างตอนที่เมงิมิขอเลื่อนนัดพี "อ๋อ ดิฉันจะเรียนให้ทราบว่า...." มันดูเป็นทางการเกินไปค่ะ จะให้ดีควรซอฟต์ความเป็นทางการลงกว่านี้หน่อย อีกประเด็นที่เทียร์พบเจอบ่อยในหลายๆ เรื่องค่ะ คือเรื่องของคำเชื่อม คุณ spy ใช้คำว่า "ที่" บ่อยไปในบางประโยค ลองตรวจเช็คดูนะคะ ระบุงระเบิด - น่าจะเป็น ระบ่งระเบิด (ตามการเล่นเสียง) Ch.2: มีคำถามค่ะ ไม่รู้ว่าอ่านข้ามหรือไม่นะ แต่สงสัยว่าทำไมตอนที่พีตื่น เอชถึงเรียกพีเหมือนรู้จักกันมาก่อน ทั้งที่พียังไม่ได้แนะนำตัวเลย และเหมือนในบทที่1 เช่นเคยค่ะเรื่องของสรรพนามที่เมงุมิใช้เขียนจดหมายถึงพี เดี๋ยวฉันเดี๋ยวดิฉัน มันทำให้เทียร์รู้สึกว่า มันแหม่งๆ แปลกๆ เสริมอีกหน่อยคือระดับคำ ในจดหมายที่เมงุมิเขียนในท่อนแรกใช้คำว่า ขออภัย แต่ในท่อนถัดๆ มาใช้เป็นขอโทษ ซึ่งเทียร์คิดว่าถ้าเป็นในระดับที่รู้จักกันอยู่แล้ว คำว่าขอโทษมันกินใจกว่าคำว่าขออภัยค่ะ พอเลื่อนๆ ลงมาอีกมาสะดุดเสียงร้องไห้ของเมงุมิค่ะ (ขอเทียร์ลั่นได้มั้ย555) เสียงร้องไห้น่ารักดีค่ะ แปลกตาไปอีก เพราะปกติเทียร์จะเจอประมาณว่า ฮือ ฮึก แง้ เป็นส่วนมากค่ะ// ชอบๆ ค่ะน่ารักดี ในบทอื่นๆ ลองตรวจทานอีกสักรอบสองรอบ เทียร์ว่าคำผิด กับคำแปลกๆ น่าจะหายเกลี้ยงค่ะ 5.สรุป : สำหรับเรื่องนี้เทียร์ให้เป็นเรื่องที่น่าติดตามเป็นอันดับต้นๆ เพราะได้นำเอาพื้นฐานของความเป็นจริง มาผนวกเข้ากับเรื่องราวแฟนตาซีไซไฟ ทำให้คนอ่านไม่ต้องนั่งนึกแผนที่ของเรื่องมาก แต่ระวังในส่วนของข้อมูลที่มากเกินไปของแต่ละองค์กรและตัวละคร เพราะการใส่อะไรมากๆ ในคราวเดียวคนอ่านจะไม่อาจจำได้หมด การใช้ภาษาและความลื่นไหลเนื้อเรื่องเองก็เป็นไปอย่างต่อเนื่อง และมีการเขียนปมปัญหาทิ้งเอาไว้ให้คนอ่านสงสัยแล้วติดตามต่อไป สิ่งที่ควรระวังอีกเรื่องคือคำแปลกๆ บางบทมันอ่านแล้วไม่เป็นธรรมชาติ ลองอ่านทบทวนอีกสักรอบสองรอบนะคะ อ่านน้อยลง
te_ar2 | 21 ม.ค. 59
-
1
-
0
"Mr.&Mrs.O วิจารณ์นิยายสไตล์วัยรุ่น!"
(แจ้งลบ)ชื่อเรื่อง (5/5 คะแนน) คำโปรย (5/5 คะแนน) เกริ่นเรื่องที่หน้าหลักของนิยาย (10/10 คะแนน) บรรยาย (18/20 คะแนน) การบรรยายสำหรับสปายไม่มีปัญหานะครับค่อนข้างไหลลื่นดีมากแต่มันยังไม่เพอร์เฟคเนอะเพราะฉะนั้นเอาไปเท่าเดิม! สนทนา (16/20 คะแนน) -เหมือนเดิมเลยครับช่วงบทสนทนาในบางตอน มันค่อนข้างเยอะ(เยอะกว่าเรื่องก่อนอีกนะครับ) ผมว่าคุณน่าจะใส่ไปส ... อ่านเพิ่มเติม
ชื่อเรื่อง (5/5 คะแนน) คำโปรย (5/5 คะแนน) เกริ่นเรื่องที่หน้าหลักของนิยาย (10/10 คะแนน) บรรยาย (18/20 คะแนน) การบรรยายสำหรับสปายไม่มีปัญหานะครับค่อนข้างไหลลื่นดีมากแต่มันยังไม่เพอร์เฟคเนอะเพราะฉะนั้นเอาไปเท่าเดิม! สนทนา (16/20 คะแนน) -เหมือนเดิมเลยครับช่วงบทสนทนาในบางตอน มันค่อนข้างเยอะ(เยอะกว่าเรื่องก่อนอีกนะครับ) ผมว่าคุณน่าจะใส่ไปสักเล็กน้อยประมาณ ex. "......" เขาเอ่ยอย่างมุ่งมั่น "......" เขาพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ -เรื่องนี้สปายใช้ "เหรอ..." ไอ้จุดๆต่อท้ายมันมีหลายประโยคมาก ซึ่งปกติแล้วนักเขียนจะไม่ใช้มันพร่ำเพื่อนะครับ เขามักจะใช้ในเวลาพูดไม่จบประโยค พูดติดๆขัดๆ ประมาณนี้มากกว่า การตกแต่งบทความ (8/10 คะแนน) ผมว่ามันรกกว่าเรื่องที่แล้วอีกนะครับ คือรูปภาพมันเยอะไปก็ไม่ดีเนอะ อย่างที่บอกรายชื่องค์กรควรจะพิมพ์เอามากกว่านะครับ อันไหนแทรกรูปได้ค่อยแทรกไม่ใช่แทรกทุกรูปเน้อ ภาษาวิบัติ (10/10 คะแนน) คำผิด (8/10 คะแนน) อันนี้ผมอาจตกหล่นไปต้องขอโทษนะครับ แอบขัดๆคำว่า หงฆ์สกุล อันนี้จงใจหรือเปล่าผมก็ไม่ทราบแต่ปกติแล้วถ้าคำว่าหงส์จะเป็นแบบบนี้ หงส์สกุล หรือ นามสกุลของคุณปวีณาเขียนแบบนี้ครับ หงสกุล แต่ยังไงผมก็ขอให้ผิดนะครับเพราะมันผิดหลักภาษา ส่วนคำอื่นมีอยู่บ้างประปราย เช่น พาเฟต์ ---> พาเฟ่ต์ ตัวละคร (8/10 คะแนน) มีหลายตัวละครตามเสต็ปเดิมนะครับ //หัวเราะ และก็เหมือนเดิมที่าตัวละครบางตัวมีบุคลิคที่ไม่เด่นเหมือนว่าตัวละครมีนิสัยที่คล้ายๆกัน อาจเป็นเพราะนิยายของสปายตัวละครมันเยอะด้วยนะแหละ บางทีถ้าลดจำนวนตัวละครได้ก็น่าจะดีนะครับ การจัดหน้า (9/10 คะแนน) อันนี้ส่วนตัวผมว่ามันไม่ค่อยโอ พรึบ! สิบกว่าบรรทัดเป็นการบรรยายและสนทนาแบบสั้นๆมากแล้วมันไม่สวยครับ ตรงดิ่งเป๊ะ อาจจะเสริมการยรรยาย เสริมลักษณะท่าทางของผู้พูดไปด้วย อ่านน้อยลง
Redprince | 26 ต.ค. 58
-
2
-
0
ดูทั้งหมด
ความคิดเห็น