คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : SF,,WonHyuk : Just a friend by Donghae
่วนี้วอนอบแอ๊ทแท็เน๊อะ - -*
Title: Just a friend
Staring: Donghae & WonHyuk
Rate: PG-15
TALK: พล็ออเรื่อนี้มีสอบรรทั.. อีอย่าือพล็อนี้ว่าไว้ั้แ่้น่วเือนเมษาปีที่แล้ว.. หลัาที่เอหมวยัวาวอนฮยออนานโร้โว์ แล้ว่อานั้นหมวย็พยายามะอึนีเฮลอมา - -*
เพื่อนัน.. เาทำันแบบนี้เหรอ ?...
ผมไ้แ่ถามัวเอ้วยำถามนี้มาเป็นพันๆ รั้.. แ่ำอบที่ผมอบัวเอมัน็ไม่ไ้่วยให้อะไรที่เป็นอยู่อนนี้มันีึ้น.. สถานะอเรายัเหมือนเิม.. ยัเป็นเพื่อนรัันเหมือนเย
บาที.. ผม็เป็นห่วเามาว่าเพื่อนทั่วๆ ไป.. ิถึมาว่าเพื่อนนอื่น.. สำหรับผมแล้ว เาสำัที่สุ.. สำัมาว่าเพื่อนทุๆ น
เาเป็นนเียวที่ผมะยอมให้นอนบนเียไ้ทั้ๆ ที่ไม่ไ้อาบน้ำ.. เาเป็นนเียวที่ผมะึมาอเวลาที่เาร้อไห้.. และที่สำัเา็เป็นนๆ เียวที่ผมะร้อไห้เวลาที่ทะเลาะ้วย
นี่เป็นรั้ที่สามแล้วในรอบสัปาห์ที่ผม้อถ่าารออึนฮยอ.. ไม่สิ นอเวลาานผมะเรียเาว่าฮยอแ เหมือนที่ผมเยเรียเาั้แ่สมัยเป็นเ็ฝึหั.. ั้แ่ที่ผมยัไม่รู้ัิมิบอมและเา็ยัไม่รู้ัเวีวอน
ในอนนั้นเวลาที่ผมเรียเาว่าฮยอแ เาะหันมามอผม้วยสายาที่เ็มไป้วยวามสใส อ่า.. นั่นแหละ อีฮยอแอผม
เราเป็นเพื่อนัน.. นั่นเป็นำที่ผมเฝ้าบอับัวเอ..
อีฮยอแมีเวีวอน ส่วนผม็มีิมิบอม
วามรู้สึผิอบั่วีสั่ให้ผมระลึไว้แบบนั้น แ่ผม็ห้ามัวเอไม่ไ้อยู่ี.. ถึแม้ทุนะมอว่าผมอบแล้ อบ่อวน อบทำให้ฮยอแโมโห แล้ว็อบทำอารม์เสียใส่ฮยอแ ทว่าใรเลยะรู้ว่าสิ่ที่ผมทำลไป ผมทำเพื่อ้อาระปิบับาสิ่บาอย่าในใที่เริ่ม่อัวึ้นมาโยที่ผมเอ็ไม่ทันะั้ัว
บาทีผมอาะเรียวามรู้สึแบบนี้ว่าวามผูพัน.
.
แ่ิไปิมา.. ผมว่า มันมาว่าวามผูพันไปไลแล้วล่ะ
ผมเินเ้ามาในห้อั้นสิบเอ็อฮยอแ ้าวอทุอย่าถูัไว้อย่าเป็นระเบียบอย่าที่มันวระเป็น รูปู่อเาับผมวาอยู่บนโ๊ะ้าเียเีย้า้วยรูปรอบให่ที่ถูว่ำหน้าไว้
รูปู่อูเปอร์ูเนียร์ีวอนและูเปอร์ูเนียร์อึนฮยอ
ไม่รู้สิ.. ผมวระเรียรูปนี้ว่ารูปอู่รัีวอนและฮยอแถึะถูใ่ไหม ?
ผม่อยๆ หายรูปนั้นึ้นมามอ้วยวามรู้สึ่าๆ นานาที่ถาโถมเ้ามา แ่่อนที่ผมะไ้ิอะไรเลยเถิไปมาว่านี้ เสียเรียอใรบาน็ทำให้ผม้อหันไป
“นี่มันห้อนอื่นนะ”ฮยอแอผมยืนส่ยิ้มฝืนๆ มาให้ผมอยู่ที่ประูห้อ.. ูผมสีแอเาสิ.. มันูสวยส ัับใบหน้าเรียวอเาทีู่บผอม
“ทะเลาะับีวอนอีแล้วล่ะสิ”ผมแล้แหย่ออไปึู่เหมือนผมะปาร้ายไปหน่อย ฮยอแเลยพลอยเินมาทรุัวนั่ลร้อไห้อยู่ที่ปลายเีย ผมไม่รู้ะทำยัไ็เลยไ้แ่นั่ล้าๆ เาแล้วใ้มือสอ้าอผมโอบฮยอแเ้ามาไว้ในอ้อมแน
อ่า.. ผมเปล่าวยโอาสนะ
“ทเฮ.. ทำไมีวอนไม่อยู่้าๆ ันอนที่ัน้อารเา ทำไม.. ทำไมัน”นในอ้อมอผมพูรัวเร็ว.. ฟัูเหมือนเาำลัแร็พเลยแฮะ แ่ในเวลาแบบนี้ผมวระมีำพูปลอบใีๆ ให้เาสัหน่อย.. ทว่าผมลับไม่ทำ “ีวอนเบื่อันใ่ไหม.. ทเฮอบันสิ นายอบันมาสิว่าีวอนเบื่อันแล้วใ่ไหม”
ผมไม่ไ้อบอะไร เพียแ่ยิ้มบาๆ ให้เา.. ยิ้มที่ผมิว่าเายั้อารมัน
“ทำไมีวอนไม่อยู่้าๆ ันอนที่ัน้อารเา.. ทำไม้อเป็นนาย ทำไม้อเป็นนายทุที้วยนะทเฮ”ฮยอแอผมสะอื้น นัยน์าเรียวนั้นเป็นสีแ่ำ ริมฝีปาเล็มีรอยฮ้อเลือาารั.. ผมไ้แ่มอเาร้อไห้ฟูมฟาย ่อนะ่อยๆ ล่อมให้นอนเมื่อเามีท่าทีว่าะสบลแล้ว
“นอนพัเถอะนะฮยอแ.. พรุ่นี้นายมีาราานั้เยอะ”ผมลุึ้นาเีย แ่มือเล็อเพื่อนรัอผมลับวย้อมือผมไว้ ผมหันไปมอฮยอแที่ั้ท่าะปล่อยโฮออมาอีรอบ
“ันไม่อยานอนนเียว.. ทเฮ.. นายอยู่ับันนะ”
ำอบมีรออยู่แล้วในใผม.. แน่ล่ะ ผมอบลไป แล้วอัวออมาหานมอุ่นๆ ไปให้เาื่มเผื่อฮยอแะหลับสบายมาึ้น แ่ไอ้นัวโที่อยู่้านอประูห้อที่แอบฟัเราสอนุยันมาลอทำให้ผมไม่สบอารม์
“ทเฮ.. ฮยอแเป็นยัไบ้า”มือหนาอเาำ้นแนอผมเอาไว้นแน่น่อนะเย่าถามนผมเวียนหัว “อบมาสิ.. ฮยอแเป็นยัไ เาโรธันใ่ไหม”
“อยารู้นั็เ้าไปูเอสิโว้ย! เพื่อนันร้อไห้เพราะนายั้หลาย่อหลายรั้”ผมโพล่ออมาอย่าเหลืออ “อาทิย์นี้ฮยอแร้อไห้ไปสามรอบแล้ว ัน้อมาอยู่้วยทุวัน นายหายหัวไปไหนในเวลาที่เพื่อนัน้อารนาย อบันมาสิโว้ย เวีวอน!!”
“ะ.. ะ ัน”เาละล่ำละลึ ผมมอใบหน้าหล่อเหลาทีู่ใอเาแล้ว็้อถอนหายใ.. บาทีีวอนไม่เยเห็นผมโวยวายมานานี้ล่ะมั้
“่าเถอะ.. ันออมาเอานมอุ่นให้ฮยอแ ส่วนนายรีบเ้าไป้อะ อีห้านาทีันะเอานมไปให้เพื่อนัน รีบๆ ้อให้เสร็ล่ะ”
ผมทำามที่ผมพู... ผมเินไปที่เาแล้วัารอุ่นนมเียบๆ ไม่มีใรรู้หรอว่าน้ำาอผมำลัไหลออมา้าๆ .. ผมรู้สึเ็บปว แ่ในะเียวันผม็รู้สึีที่อย่าน้อยวันนี้ฮยอแะไ้รับวามรัานที่เารั
วามรัอผมือารเสียสละ..
ผมไม่เยเื่อนมาเิับัวเอนี่แหละ.. ผมถึเ้าใ
ผมมอูนาฬิาบน้อมือที่ิบอมื้อให้.. มันเป็นสิ่เียวที่ผมใส่ิัวไว้เสมอเวลาที่ผมอยู่ที่อนโ.. ไม่รู้สินะ.. ถ้าผมเอานมอุ่นไปให้ฮยอแเสร็แล้ว ผมอาะไปโทรหาิบอมสัหน่อย หวัว่าเาไม่ท่อบทละรนลืมผมไปแล้วนะ..
ผมถอนหายใ่อนะผลับานประูห้อฮยอแเบาๆ ภาพที่ผมไ้เห็นทำเอาหัวใผมหล่นวูบ.. ทำไมผมถึ้อมาเห็นอะไรแบบนี้้วยนะ.. าอผมหนัอึ้มัน้าวไม่ออ ปาอผมปิสนิท ไม่มีแม้แ่เสียร้ออวามเศร้า และวาอผม็มีน้ำใสๆ ไหลออมาอีรั้
พวเาำลัูบัน..
ผมรู้สึุ.. สิสัมปัะอผมเลือนหาย.. ผมทำอะไรไม่ถู มือสอ้าที่ประอแ้วนมสั่นนน่าลัว..
ผมวามันลบนโ๊ะวาีย์บอร์ัวสวยที่ผมับฮยอแไปเลือื้อ้วยัน ่อนะ่อยๆ ้าวถอยหลัออมาาห้อ.. ผมปิประูให้พวเา
และปิใอผมเอล้วย...
The END.
อืม.. รีเอร์แทบะินหัว สั้นไปไหน ? 55 5 สาบานไ้ว่าวอนฮยอ หึหึ
่วนี้เวเป็นอะไรที่ไม่ทนมาๆ เลยเน๊อะ
อนอัอร์เี้ยไฮ้เมื่อืน็เล่นเอาไรเอร์ปวับับวอนิน - -*
วันเ้าไปเ่ วันเ้าไป อนเว! *พ่นไฟๆ*
ปล. ไรเอร์(เย)เียร์เฮอึน่ะ ฮ่ะๆ บ้าาา * >w<
ความคิดเห็น