คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ (ฉบับปรับปรุง)
บทนำ
"ุว่าีสะไหวเหรอะ ันไม่อยาให้ลูอเราเ้าไปในบ่วนั้นเลย"
หิสาวผมสีทอหันมายิ้มแววาายแววเร่เรีย
เธอัริมฝีปาสีมพูอ่อน ใบหน้าสวยหวานเยหน้าึ้น
นัยน์าสีฟ้าอมเียว้อมอเ้าไปในวาอผู้เป็นสามี
"มันเป็นะารรม เรา้อเรียมเาให้พร้อมที่สุ"
สายลมหมุนพัเ้ามาพร้อมับพาใบไม้สีน้ำาลลอยเ้ามาหาทัู้่ึ่ำลั้อมอลูายนเียว เ็น้อยอายุสิบเอ็ปี ผมสั้นสีำ
นัยน์าสีฟ้าำลัฝึฝนารใ้เวทอยู่รหน้าอพวเา
เ็น้อยพยายามปล่อยแสสีทอออามือ แ่แสนั้น็หายไปราวับไม่มีอะไรเิึ้น
ใบหน้าอลูายายวามผิหวัออมาเพียั่วรู่แล้วเปลี่ยนเป็นมุ่มั่นอย่ารวเร็ว
ายหนุ่ม้อภาพเ็ายอย่าเร่เรีย
เาึร่าายบอบบาอผู้เป็นภรรยาเ้ามาในอ้อมอแล้วลูบผมสีทอเบาๆ ร่าอเธอเ้าไปในอ้อมอแร่อเา
"ผมะปป้อุและลูให้ีที่สุ ผมสัา"
ร่าแร่รับรู้ถึเสียสะอื้นานในอ้อมอ
แรสั่นเปรียบเหมือนอบรับำสัาอเา เาเหม่อมอลูายอีรั้พร้อมับระับวแนให้แน่นึ้น
...ทั้สอนเป็นสิ่มี่ายิ่ว่าีวิอเา
่อให้แล้วยีวิ เา็ไม่เสียาย
เ้าปีผ่านไป
เสียู้มัึ้นมาทำให้ป่าเียบไปั่วะ
ไม่นานเสียระเบิรัวาที่แสนไลัึ้นล้ายว่ามาาทุทิศทา
เสียที่ยัรัวไม่หยุทำให้ายหนุ่มนหนึ่หยุฟัอย่าสสัย
ายหนุ่มผมสีำ
หน้ามเ้มหล่อเหลาน่ามอ เยหน้ามอฟ้า้วยแววารุ่นิ นัยน์าสีฟ้ามีแววัวล
ร่าายสูว่าร้อยแปสิบห้าเ็นิเมรอเาพุ่ไปฝั่หนึ่้วยวามเร็ว แสสีเหลืออ่อนปราที่เท้ามาาเวทลมที่เาร่ายเพิ่มวามล่อัว
ร่าอเาหายไปอย่ารวเร็ว พุ่ึ้น้นไม้ที่ห่าาุเิมไลว่าสามเมร
...ุหมายือบ้านอเา
ายหนุ่มผมำใ้เวลานานว่าสี่ั่วโมในารออมาาป่า
...เสียเียบไปแล้ว!
เารีบริ่ไปที่บ้านสีาวลาป่าอเาและรอบรัว
แ่ไม่มีบ้านสีาวทีุ่้นเยอีแล้ว พบเพียแ่อเถ้าถ่านที่เิาารเผาไหม้
วันสีน้ำเินาเวทไฟระับสูลอยึ้นไปบนฟ้า ปราผู้นำนวนหลายร้อยนนอนเสียีวิอยู่ บ้า็าา แนา
แ่ที่เห็นัที่สุเป็นรอยไหม้และไฟสีน้ำเินยัเผาไหม้อยู่ที่ัวอพวเาเหล่านั้น
ายหนุ่มรีบสอส่ายสายามอหาพ่อแม่อเาอย่าร้อนรน
เาวาาไปโยรอบ ลิ่นไหม้และเสียร้อโอยรวัเ้าหูอเาไม่หยุ
...ใอเาแทบหล่นไปอยู่บนพื้น้วยวามหวาลัวเป็นรั้แร
ในที่สุ..
ีนาส็พบับายผมำผู้เป็นบิา นอนหายใรวยรินอยู่ ายวัยลาน
บนร่าายำยำอเามีรอยไหม้และแผลรร์นาให่ โลหิสีแหยลพื้นินเป็นวว้ารอบัว
ีนาสเเล็น้อย
แ่รีบวิ่ไปหาพ่อ้วยวามใ
"เิอะไรึ้นรับ"
ีนาสถาม้วยวามื่นะหน
แล้วรีบร่ายมนร์รัษาั้นสูสุอย่าร้อนรน เวทที่สามารถืนีพนายไ้
ร่ายผิร่ายถูนนเป็นพ่อยมือห้าม
"ไม่มีประโยน์ พะ...พ่อโนำสาป เหลือเวลาไม่นานแล้ว มะ...แม่ล่ะ"
บิาอายหนุ่มพูร้อเรียภรรยา่อนระอัเลือออมา
เาเ็เลือที่ริมฝีปาัวเออย่าอ่อนแร แ่สายาและร่าายพยายามยับหันไปอีทาราวับว่ารนั้นมีบานที่เา้อารพบอยู่
ีนาสมอามไปทานั้นทันที
พบร่าอมารานอนนิ่สนิท ใบหน้าีาวอเธอไม่มีสีเลือ
ุระโปรสีรีมาแหว่หลายุ มีเลือึมออมาเป็นวที่ท้อเป็นวนาให่
เารีบไปหามาราอเาอย่าะลึ
เานั่ลเอื้อมมือสั่นระริเ้าไปทาบที่ลำอเย็นเียบ นัยน์าสีฟ้าเบิว้า
ใบหน้าหล่อเหลาีนไม่มีสีเลือ เาถอนมือออมาแล้วทาบที่มูอร่าที่นอนแน่นิ่
...ไม่นะ!!
ภาพที่เห็นเบลอาม่านน้ำา
แทบหมแรแม้แ่ะทรัว มือเรียวสั่นสะท้านนเย็นเียบ
เารีบวัรวีพรสลับับทาบนิ้วไปที่มูเป็นรอบที่สามอย่าร้อนรน
...แม่!! ไ้โปร! อย่าไป
ีนาสุมมือเย็นอมาราไว้แน่น น้ำายัออมาาวาไม่หยุ มือสั่นน้อำมือแน่นเพื่อสบสิอารม์
เาอุ้มร่าบอบบาอมาราไว้ในอ้อมแนแร่
เินรเ้ามายัุที่บิาอเานอนอยู่ ทุย่า้าวหนัอึ้นเา้าวไม่ออ
“พะ..พ่อ ะ.. อโทษที่ปป้อแม่ไม่ไ้ แ่ แ่”
ำอโทษล่าวออมาพร้อมับสำลัเลือ
มือใหุ่มแผลรร์ที่หน้าท้ออนไว้
“พ่อ ะ.. ้อเล่าเรื่อทุอย่าให้ลูฟั่อนมันะ สะ..สายเินไป"
เสียแหบัึ้นมาอย่าเหนื่อยอ่อน เสียล่าวะุะั ารพูอเา่ายาเย็นเหลือเินที่ะเปล่เสียออมาแ่ละำ
มือให่เอื้อมมาะับมือเล็อภรรยา
ทำให้ีนาส้อรีบวาร่าเย็นเียบอมาราล้าายผู้เป็นพ่อ
เมื่อมีร่าเล็นอนอยู่้าแล้ว มือให่ที่เปื้อนเลือุมมือเล็ไว้อย่าหวแหน
ใบหน้าอเาสลล
มีรอยน้ำาปราที่หาา ใบหน้าึ่ล้ายับีนาสมอูมีอายุมาว่าเท่านั้น
เามอลูายนเียว้วยสายาเป็นห่ว
“ำำพูอพ่อทุอย่า... ให้รบทุัวอัษร”
Talk : บับปรับปรุ่ะ
ปล. ถ้าอ่านสะุ หรือมีรไหนวรแ้ไ รบวนบอฝ้าย้วยนะะ ม๊วฟ!!
ความคิดเห็น