มิติเเห่งอนาคต เมชเชน ~รับสมัครตัวละคร~

ลำดับตอนที่ #2 : บทนำ

�
บทนำ

� � � � � �เฮ้อทำอะไรไม่เข้าท่าเลย เด็กสาวคนนึงคิดขณะที่ดวงตาสีเขียวเข้มจนเกือบดำมองเพื่อนร่วมห้องเล่นวิ่งไล่จับกันในห้องเพราะครูลาป่วย�อคอนโร เดอ โชตี ฟีเซียเป็นเด็กที่ไม่เหมือนใครอายุของเธอจะน้อยกว่าทุกคนในสายชั้น 4 ปีเเต่ความสามารถของเธอค่อนข้างมากกว่าพวกเขาด้วยซ้ำเเต่ไม่ว่าจะเก่งเท่าไรเพือนๆก็เเทบจะไม่เคยพูดหรือเล่นกับเธอเลยเเม้ว่าจะสวยน่ารักมากก็เถอะเธอมักจะเก็บตัวเงียบอยู่ในมุมใดมุมนึงของห้องเสมอกับหนังสือหน้าตาเเปลกๆ2-3เล่มที่เต็มไปด้วยภาษาเเปลกๆ เพื่อนๆของเธอคิดว่าเธอเป็นมนุษยต่างดาวบ้าง เเม่มดบ้าง ตัวประหลาดบ้างเเต่ถึงอย่างนั้นมันก็มีข้อถูกอยู่ 1 ข้อที่เขาลือกันคือเธอเป็นมนุษยต่างดาว บ้านเกิดของเธอถูกหลุมดำดูดเข้าไปทำให้ครอบครัวของเธอต้องลงมาอยู่ที่โลก ฟีเซียต้องทนสายตาที่กดดันของเพื่อนร่วมห้องมาตั้งเเต่อนุบาลจนกระทั่งคืนหนึ่ง...
� � � � � � � "กลับมาเเล้วค่ะ" ฟีเซียพูดขณะที่กำลังก้าวขาเข้าบ้านทาวน์เฮาส์ขนาดกลางที่ตั้งอยู่ไม่ไกลจากโรงเรียน
� � � � � � � "ฟีเซีย...เข้ามาในห้องนั่งเล่นซิลูกพ่อกับเเม่มีเรื่องจะคุยด้วย"เสียงของบาบาร่าเเม่ของเธอดังมาจากทางห้องนั่งเล่น พ่อก็อยู่ที่นี่ด้วยเหรอเนี่ย ปกติพ่อของเธอมักจะไปทำงานตอนดึกๆเเบบนี้เรื่อยวันนี้ต้องมีเรื่องอะไรเเน่ฟีเซียเดินเข้ามาในห้องนั่งเล่น พ่อกับเเม่ของเธอกำลังนั่งอยู่บนเก้าอีนวมตัวประจำของพวกเขา
� � � � � � � "นั่งลงสิลูก"ฟีเซียนั่งลงบนเก้าอี้นวมตัวที่เหลือ ฟีเซียมองซองจดหมายสีฟ้าอ่อนในมือของพ่อ
� � � � � � � "ฟีเซีย จดหมายนี่เป็นของโรงเรียนโซลูน่าซึ่งเป็นโรงเรียนเเห่งการต่อสู้ที่นั่นจะมีคนเหมือนลูกเรียนอยู่เมื่อจบเเล้วลูกก็จะสามารถใช้ชีวิตได้ทั้งในโลกมนุษย์เเละในอีกมิติหนึ่งที่เรียกว่า เมชเชน"พ่อพูดขึ้นเเล้วยื่นจดหมายมาให้ฟีเซีย "เเละที่นั่นก็เป็นโรงเรียนประจำด้วย" เสียงของเเม่เสริมขึ้นมาทำให้ฟีเซียชะงักนิดนึงก่อนจะหยิบจดหมายมาเปิดดู
� � � � � � � �
� � � � � ��

ให้คุณมาที่โรงเรียน ณ วันที่ 8 ของเดือนนี้เวลา 9.00 น.
เตรียมมาเเค่เครื่องใช้ก็พอ เช่น เสื้อผ้า เครื่องเขียน เงิน หรือจะเอามือถือ โน๊ตบุ๊กมาก็ได้

� � � � � � � � � �"สั้นๆง่ายๆเลยเเฮะ"
� � � � � � � "เเล้วลูกจะเรียนไหมละ"พ่อถาม
� � � � � � � "เรียนค่ะนี่วันที่เท่าไหร่คะ" จะได้เตรียมตัวถูก
� � � � � � � "วันที่6จ๊ะ"เเม่ตอบบ้าง เฮือกจะเก็บของทันไหมเนี่ย ขณะที่อยู่ในความเงียบนั้นพ่อก็หันไปมองนาฬิกาทำให้เห็นว่านี่ 4 ทุ่มเเล้วถ้าไม่รีบไปนอนต้องกลายเป็นครอบครัวหมีเเพนด้าเเน่ๆ
� � � � � � � "เอาละวันนี้เลยเวลานอนมาตั้ง 1 ชม.เเหนะขึ้นไปนอนเถอะฟีเซีย" เเล้วใครใช้ให้นั่งเมาท์กันตั้งนานล่ะคะ เธอคิดเหน็บเเนมในใจเเต่ก็ขึ้นไปนอนตามที่พ่อบอก(ไม่ลืมที่จะอาบน้ำก่อนนอนด้วยไม่งั้นก็เหม็นตายเลย)เเต่ก่อนที่เธอจะหลับตาสีเขียวเเก่ก็เหลือบไปเห็นรูปๆหนึ่งที่ตั้งอยู่บนโต๊ะเล็กข้างเตียงนั่นเป็นรูปของเธอเเละเพื่อนๆบนดาวโรมีโร่ดาวบ้านเกิดของเธอที่นั่นเธอเป็นเด็กสาวปกติที่ไม่ได้เก่งอะไรมากเพื่อน3คนในรูปคือเพื่อนที่สนิทเเละดีที่สุดในชีวิตของเธอ เเต่ตอนนี้พวกเขาคง... ไม่ ...เราห้ามคิดอย่างนั้นเขาคงย้ายไปดาวดวงอื่นเหมือนกับเรามั๊งเฮ้อที่โรงเรียนใหม่เราจะมีเพื่อนรึเปล่ายังไม่รู้เลย..


��
� � � � � � 1 วันสำหรับการเตรียมตัวนั้นผ่านไปอย่างรวดเร็วสำหรับครอบครัวนี้ที่ไม่เคยเเยกจากกันเลย มันจะเป็นยังไงกันนะ.....