ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : คฤหาส์ผกามาศ
Chapter2........คฤหาส์ผกามาศ
"แน่ใจหรอคะ ว่า จะให้ดิฉันทำจริงๆอะคะ"เสียงใสๆเล็กๆของผู้หญิงบางคนซึ่งถ้าไม่สอบถามประวัติหรือชื่อจริงของเธอคุณก็คงคิดว่าผู้หญิงคนนี้โครตสวยเลย อยากได้เป็นแฟนจัง อะไรอย่างนี้แต่ถ้าคุณ"ได้สอบถามประวัติและชื่อจริงของเธอผู้นี้แล้วคุณก็จะพบว่ามันแตกต่างอย่างสิ้นเชิง
"ใช้...สมชายฉันต้องการให้นายทำอย่างนั้นจริงๆ"เสียงนุ่มออกแนวโรแมนติดออกจากปากชายหนุ่มผู้ซึ่งมีผมสีเทาออกดำๆพูดขึ้นกับผู้ชายแต่จิตใจเป็นผู้หญิงซึ้งตอนนี้ได้แปลงเพศมาเรียบร้อยแล้วตรงหน้า
"เเหมๆๆ คุณวอร์ม ไม่ต้องพูดชื่อ หนูนา เต็มยศก็ได้ค่ะ"กระเทย ตรงหน้า พูดออกแนวหน้าแดงเขินๆ
"นี่คุณหนูนาครับ สรุป ทำได้ใช่ไหม ผมจะได้ไม่ต้องไปจ้างเจ้าอื่น รู้ไหมเนี่ย ผมหาคนที่มีความสามารถอย่าง ร้านคุณไม่ได้แล้วนะครับ ผมพอที่จะรู้ชื่อเสียงของคุณมาแล้ว ว่าคุณสามารถเปลี่ยน...."และบทสนทนาตรงหน้าก็หยุดลงท่ามกลางความสงสัยของคนที่นอนสลบบนโซฟาขนแกะอลาสก้าสีขาว
"นี่สรุปว่า เจ๊ทำได้รึปล่าว หา!!!"เสียงตะโกนของเจ้าของเรือนผมสีขาว ที่มีนามว่าอินเฟลม ผู้ซึ่งมาใหม่ตะโกนขึ้น
"อินเฟลมพี่บอกแล้วไง อย่าทำตัวไม่มีมารยาทเข้ามาในห้องที่คนอื่นคุยกันอย่างนี้หน่ะ"และดูเหมือนจะมีผู้มาใหม่อีก1 คนเจ้าของผมสีดำสนิท สีเดียวกับนัยน์ตาสีนิลของเขา
"ช่ายๆ อย่างที่พี่นาอีฟวพูด ดูดิ๊ เสียงดังหนวกหูคนจะหลับจะนอน"และมาใหม่อีกหนึ่งคน มีนามว่าโดซ=_=
"เฮ้ย!! โดซ เงียบดิ!! ก็รู้ว่าอยากจะนอน แต่ว่า นมของฉันหายไปไหนกันหะ!! นายขโมยไปใช่ไหมโดซ!!"เสียงใสๆของเด็กอายุ 10 กว่าขวบซึ่งเข้ามาใหม่ มีนามว่า เครยอน พูดขึ้นหลังจากที่ตนจะเข้านอนแล้วหานมของตัวเองไม่เจอ
"นี้ๆ ฉันรู้ว่านายต้องมีเรื่องที่ต้องคุยกันเเต่ว่าเสียงนายดังมากจนไปถึงโบสถ์ชั้น 5 ของคฤหาส์เลยนะ =_="ผู้มาใหม่อีกคนเรียกร้องความเป็นธรรมเนื่องจากตัวเองจะต้องเข้าโบสถ์ก่อนนอน แล้ว เสียงมันดังมากจน ทำสมาธิไม่รู้เรื่อง
"ซีล เป็นพ่อพระไปได้เข้าโบสถ์ก่อนนอน นี้ๆนายยังไม่ได้เปลี่ยนผ้าพันแผลที่ท้องของฉันเลยนะ ซีล"เจ้าของเรื่อนผมสีควันนั่งรถเข็นอัตโนมัตมาเพื่อโต้แย้งเหมือนกัน
"เหอๆๆ พวกนายทำให้ฉันรำคาญ เสียงของพวกนายทำให้ฉัน หมดอารมณ์ร่วมกับ น้องลูซี่=_="ดีซีฟว พูดขึ้นพลางก้าวเท้ายาวๆของเขาเข้ามาในห้องรับแขกซึ่งเต็มไปด้วย สิงสาราสัตว์ซึ่งกำลังโต้แย้งกันด้วยหัวข้อไร้สาระ
"ดีซีฟวค๊าาา เรามาต่อจากเมื่อกี้กันเถอะนะค๊าา ดูซิๆ กางเกงยังไม่ได้ถอดเลย มาม๊ะๆ ให้ลูซี่ถอดให้นะค่ะ^^"
หลังจากนั้น 1 ชั่วโมงผ่านไป......
"ขอบคุณที่พวกแกเงียบได้สักที =_= ให้ตายสิ!!!"เสียงหนักเเน่นของคิงส์ประจำบ้านที่มีนามว่า ซอลลีด ดังขึ้น เข้ามีอายุ
17 ปีเท่านั้น แต่ต้องมาเป็นคิงส์ของบ้าน นี้เนื่องจากเขาเป็นคนที่ แข็งแกร่ง หนักแน่น ที่สุดในบ้าน อดทนและเข้าหล่อสุดๆๆๆๆด้วย ^[]^ แต่กระนั้น ก็ช่างมันเถอะ เค้าจัดการปิดปาก ผู้อาศัย ในบ้านโดยการ เอาสก๊อตเทป พันท่อมาพันปิดปากทุกคน รวมกระเทยด้วย =_=^ วิธีการนี้ทำให้ ผู็อาศัยเงียบลง ได้อย่างตาเห็น ส่วน ลูซี่คู่นอน ของ ดีซีฟว ก็ถูกเตะโด่งออกจากคฤหาส์แล้ว เนื่องจากขวางหูขวางตา ซอลลีดสุดขีด
"เอาหล่ะ เสียงดังอะไรกันนักกันหนา หะ!!" ซอลลีดพูดจาตะคอก ใส่ผู้อาศัยในบ้านโดยไม่สนใจ คนที่นอนสลบอยู่บนโซฟาขนเเกะอลาสก้าสีขาวเล้ยย
"อื้อๆๆๆ อือๆๆ อี้ๆๆ"<<<<เสียงของผู้อาศัยซึ่งถูกมัดปากด้วยสก๊อตเทปพันท่อแป๊ป=_=
"พูดให่เป็นภาษาคนหน่อยได้มั๊ย!!!"
"อื็อๆๆ อี้ๆๆๆ"<<<ยังจะพยายาม =_=^
"เอาหล่ะฉันพอจะรู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น เพราะฉันดูจากกล้องวงจรของห้องรับแขกแล้ว ฉะนั้น วอร์ม นายจะคุยอะไรกับกระเทยควายนั้น ก็รีบๆคุยเถอะ เพราะตอนนี้ฉันจะนำตัว เจ้าพวกบ้านี้ไปห้องกักบริเวณส่วนนายหลังจากคุยกับคุณกระเทยเรียบร้อยแล้ว ก็มาที่ห้องกักบริเวณด้วย รับทราบมั๊ย!!!!"
"อั๊บ อ๊าบ!!!!!!!!!(รับทราบ!!!)"<<<พี่แกพยายามสุดชีวิตจริงๆ =_=
"โอเค ส่วนพวกแก ตามมานี้ๆ อย่าแตกแถว ไม่งั้นจะจับไปส่งชายแดน!!"
"อ๊าบ T^T (คร้าบบ)"
แล้ววอร์มกับคุณกระเทยก็ได้คุยกันสักที
"โอเค ตกลงตามนี้นะ พรุ้งนี้ตอนเช้า จัดทีมงานมาเลยนะ ให้เร็วที่สุดด้วย เพราะฉันไม่ชอบรอ"วอร์มพูดกับหนูนา
"ได้คะ ^^"
แล้วทั้งสองก็จับมือผสานกัน แบบเป็นหุ้นส่วนกันยังไงอย่างงันอ่ะ!!!
เช้าวันรุ้งขึ้นบุคคลที่ถูกลืมก็ค่อยๆลืมตาขึ้นมาก็พบว่า
"ฉัน!!!!! อยู่!!!!!! ที่!!!!!!! ไหน!!!!!! เนี่ย!!!!!! อ๊ากกกกกกกกก!!!! 0[]0"
"โอ้ยๆ นี่คุณคะ อย่าแหกปากแต่เช้าสิค่ะ มันหนวกหู!!" แล้ว นั้นใครอ่ะ ใส่ชุดสีชมพูๆ มีผ้ากันเปือนสีขาวด้วย =_=
"เอ่อ...."ฉันอึ้งเล็กน้อย
"ที่นี้คือ คฤหาส์ผกามาศคะ เป็นที่อยู่ของคุณนับจากนี้ไป คุณอยู่ในความดูแลของ ผอ.ผกามาศ ผู้เป็นเจ้าของ คฤหาส์แห่งนี้และผู้อำนวยการ โรงเรียน X.I.S ด้วยคะ ต่อจากนี้ไปคุณคือส่วนหนึ่งของครอบครัว ผกามาศ ซึ่ง คุณมีหน้าที่คอยดูแลคุณหนูทั้ง 10 คนของคฤหาส์นี้ คุณคง งง มากสินะค่ะ งั้นดิฉันจะเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้ฟังค่ะ"
"ดะ..เดี๋ยวก่อ.."
"เมื่อวัน ก่อนโน่น ผอ.ผกามาศ ได้ส่งจดหมาย นักเรียนแลกเปลี่ยน ไปยัง ที่พักอาศัยของคุณ เพื่อที่คุณจะได้มาเรียนที่นี่ ผอ.ผกามาศ ได้รับรู้ถึง ความสามารถพิเศษของคุณ ท่านสนใจในตัวของคุณมาก และในวันเดียวกันกับที่คุณไปโรงเรียน ท่านได้มา คุยกับ คุณพ่อคุณแม่ของคุณเรื่องที่จะส่งตัวคุณมาที่นี่ และได้ทำสนธิสัญญา ไว้เรียบร้อยแล้วว่า คุณจะต้องมาอาศัยอยู่ที่นี้เป็นเวลาเท่าไหร่ก็ได้ตามที่คุณต้องการ แต่คุณต้อง ดูเเลคุณชายทั้ง 10 คนภายในเวลา 3 เดือนโดยไม่มีขาดหรือเกินพอหลังจากสามเดือนแล้ว คุณจะอยู่ต่อหรือไม่ก็เรื่องของคุณอย่าลืมนะคะ ว่าผู้ปกครองของคุณได้ทำสนธิสัญญากับท่าน ผอ.ผกามาศแล้ว ดังนั้นอย่าขัดขืน ส่วนที่พักของคุณ อยู่ชั้น 3 ข้างๆห้องคุณ ดีซีฟว ดังนั้นอย่า ทำอะไรเสียงดังให้คุณชายโมโห มิฉะนั้น จะเกิดอะไรขึ้น ดิฉันไม่รับประกันนะค่ะ ^^"
ก็รู้อยู่อะนะ แต่ว่า...
"ส่วนดิฉันชื่อ สนิม มีอะไรสามารถเรียกใช้ได้นะค่ะ เนื่องจากคุณ เป็นผู้ที่ ผอ.ผกามาศไว้ใจที่สุด ดังนั้น เราจึงได้แต่งตั้งให้คุณ เป็นคุนหนูของ คฤหาส์ ผกามาศ ดังนั้น อย่าทำเสียชื่อหล่ะ เดี๋ยวตามดิฉันมานะคะ ฉันจะพาคุณไปที่ห้องนอน ของคุณค่ะ" ว่าแต่ ยัย สนิม นี่จะไม่ให้ฉันพูดเลยหรืองั้ย ฮะ ตอนนี้ฉัน งง ไปหมดแล้ว เนี่ย อยู่ดีดี ก็มาโผล่ที่ คฤหาส์ ผักกาด อะไรนี่แล้วยัง ต้องมาอาศัย อีก =_= แล้วฉันไปตกลง กับพวกนี้ตอนไหนเนี่ ยว่าฉันจะมาดูแลคุณชาย 10 คนอะไรนั้นอีก ฉันหล่ะ งง จริงๆ=_=
"อาหล่ะคือ ถึงแล้วห้องนอนของคุณ"พี่สนิม หยุดอยู่ตรงประตูบานใหญ่สีขาวที่ถูกแกะสลักลายดอกกุหลาบสีชมพู
"เชิญเข้าไปได้ค่ะ"
แอ๊ดดดด.....
พี่นิมค่อยๆเปิดประตู เข้าไปอย่างช้าๆ แสงก็สว่างเจิดจริสขึ้น แสบตาไปหมด และภาพที่ปรากฏตรงหน้าคือ
"ยินดีต้องรับค่ะคุรหนู รอยัล^^" แม่บ้าน หรือ เมด หรือพนักงานซักรีด อะไรนี้แหละ ยืน เป็นแถว ขนานกับประตู และทุกคนใบหน้าเปี่ยมไปด้วยรอยยิ้ม =_= แล้วพวกนี้มันคือใครกันเนี่ย มาอยู่ที่นี่กันได้ยังไง!!!
"อย่าเพิ่งทำหน้างง เป็นไก่ตาแตกอยู่ตรงประตูสิค่ะ เรามาเริ่ม เเพคเกจเเรกเลยดีกว่าค่ะ เเพคเกจ ดูแลผิวหน้าและผิวกายจากบริษัท อินเตอร์แนชแนล แต้วเเต้ว จำกัด ขอให้คุณสนุกกับแพคเกจแรกนะคะ และต่อจากนี้ไปขอให้คุณหนูรอยัลเข้าไปร้อในห้องน้ำนะค่ะ ^^" หัวหน้าแม่บ้าน เมดหรือพนักงานซักรีด พูดกับพูดกับฉัน แล้ว ชี้ไปยัง ประตูสีขาวที่แขวนป้ายว่า
Toliet แต่ฉันก็ไม่ได้โง่เกินกว่าจะไม่รู้ว่า Toliet นั้น แปลว่า อะไร ว่าแต่...........มันเเปลว่าอะไร อ่ะ =_=
"เอ่อ...คุณหนูค่ะ นั่นแหละค่ะห้องน้ำ -0-"เนื่องจาก หัวหน้าแม่บ้าน เห็นฉันทำถ้าหวาดระแวงกับห้องน้ำเลยพูดขึ้นมาว่า นั้นแหละคือห้องน้ำ ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันนะ ว่า หัวหน้าแม่บ้านคนนั้น คิดว่าฉันเป็นอะไร =_= คงคิดว่าฉันโง่ภาษาอังกฤษสินะ ให้ตายเหอะ ชื่อเสียงฉันลดลงไปหนึ่งแล้ววT^T
"เอ่อ ดิฉันรู้นะคะว่าคุณหนูไม่ชินกับที่นี้ เนื่องจากคุณเพิ่งบินมาจากเมืองนอกจึงไม่ค่อยคุ้นกับห้องน้ำของที่นี้เท่าไหร่ เราพยายามจัดหาที่ที่ดีที่สุดสำหรับคุณแล้ว ดังนั้น กรุณารับไว้เถอะค่ะ"จะว่าไป เมืองนอกงั้นหรอ ฉันว่า ฉันเพิ่งมาจากบ้านนอกนะ =_= ฉันหันหน้าไปหน้า พี่สนิม ก็พบว่า
"^^++++"สีหน้าประมาณว่า ทำตามที่เค้าบอกไปไม่งั้น แกตายยย อะไรอย่าง นี้ฉันเลยต้องจำใจไป ห้องน้ำ คนรวยนั่น จะว่าไปห้องน้ำคนรวยก็ดีเหมือนกันนะ มีอ่าง จากุซซี่ ขนาดใหญ่ด้วย -[]- ฉันหล่ะอึ่งจริงๆ ถึงฉันจะอยู่หลังเขาแต่ฉันก็พอจะรู้ว่า อ่างจากุซี่คืออะไร =_=
"คุณหนูค่ะ กรุณา ถอดเสื่อผ้าออกให้หมดเลยค่ะ เดี๋ยวดิฉันจะเข้าไปนะค่ะ" เสียงดังออกมาจากข้างนอก แต่ว่า ยัยนั้นบอกให้ฉัน แก้ผ้าให้หมด -[]-
"อะ..อะไรนะ กะ..แก้ผ้างั้นหรอ???!!"ฉันตะโกนออกไปแต่ก็อะนะใครจะให้แก้ผ้ารอในห้องน้ำหล่ะย่ะ ขนาดแม่ ฉันฉันไม่ให้เห็นแม้เเต่ขี้เล็บเลย นับประสาอะไรกับ แม่บ้าน ที่ฉันไม่รู้จัก =_=
แกร๊ก!!
แอ๊ด...
"อ้าวคุณหนูยังไม่ถอดเสื้อผ้าอีกหรอค่ะมาม๊ะเดี๋ยวดิฉันถอดให้ ไม่งั้น คุณจะไม่ได้ ขัดผิวนะคะ!!"
ยัยนั้น พูดขึ้นพร้อมกับทำทาจะถอดเสื้อผ้าฉัน ฉันจะทำยังไง ดีจะทำอย่างไงดี อ๊ากกก!!
"ม่ายยอ้าวววววว!!"แล้วฉันก็วิ่งหนี ยัยแม่บ้าน นั่น จนฉันยอมแพ้ ในความว่องไวของเธอ =_= แล้วฉันก็ถูกปลดเสื้อผ้าออก แล้วถูกจุมเข้าไปในอ่าง จากุซซี่ ที่มีน้ำยาอาบน้ำผสมกลีบกุหลาบสีชมพู=_= แล้วฉันก็ถูกเอาหินขัดผิวขัดจนเนื้อจะกลายเป็นสีเลือดแล้วววว
"นี่เบาๆหน่อยยยT^T"
"ไม่ค่ะ ไม่อย่างนั้น คราบดิน ในตัวของคุณหนู้จะไม่ออกนะค่ะ ฉะนั้น ต้องขัดแรงๆค่ะ!!"
"ม่ายยยยยย!!!"
"แน่ใจหรอคะ ว่า จะให้ดิฉันทำจริงๆอะคะ"เสียงใสๆเล็กๆของผู้หญิงบางคนซึ่งถ้าไม่สอบถามประวัติหรือชื่อจริงของเธอคุณก็คงคิดว่าผู้หญิงคนนี้โครตสวยเลย อยากได้เป็นแฟนจัง อะไรอย่างนี้แต่ถ้าคุณ"ได้สอบถามประวัติและชื่อจริงของเธอผู้นี้แล้วคุณก็จะพบว่ามันแตกต่างอย่างสิ้นเชิง
"ใช้...สมชายฉันต้องการให้นายทำอย่างนั้นจริงๆ"เสียงนุ่มออกแนวโรแมนติดออกจากปากชายหนุ่มผู้ซึ่งมีผมสีเทาออกดำๆพูดขึ้นกับผู้ชายแต่จิตใจเป็นผู้หญิงซึ้งตอนนี้ได้แปลงเพศมาเรียบร้อยแล้วตรงหน้า
"เเหมๆๆ คุณวอร์ม ไม่ต้องพูดชื่อ หนูนา เต็มยศก็ได้ค่ะ"กระเทย ตรงหน้า พูดออกแนวหน้าแดงเขินๆ
"นี่คุณหนูนาครับ สรุป ทำได้ใช่ไหม ผมจะได้ไม่ต้องไปจ้างเจ้าอื่น รู้ไหมเนี่ย ผมหาคนที่มีความสามารถอย่าง ร้านคุณไม่ได้แล้วนะครับ ผมพอที่จะรู้ชื่อเสียงของคุณมาแล้ว ว่าคุณสามารถเปลี่ยน...."และบทสนทนาตรงหน้าก็หยุดลงท่ามกลางความสงสัยของคนที่นอนสลบบนโซฟาขนแกะอลาสก้าสีขาว
"นี่สรุปว่า เจ๊ทำได้รึปล่าว หา!!!"เสียงตะโกนของเจ้าของเรือนผมสีขาว ที่มีนามว่าอินเฟลม ผู้ซึ่งมาใหม่ตะโกนขึ้น
"อินเฟลมพี่บอกแล้วไง อย่าทำตัวไม่มีมารยาทเข้ามาในห้องที่คนอื่นคุยกันอย่างนี้หน่ะ"และดูเหมือนจะมีผู้มาใหม่อีก1 คนเจ้าของผมสีดำสนิท สีเดียวกับนัยน์ตาสีนิลของเขา
"ช่ายๆ อย่างที่พี่นาอีฟวพูด ดูดิ๊ เสียงดังหนวกหูคนจะหลับจะนอน"และมาใหม่อีกหนึ่งคน มีนามว่าโดซ=_=
"เฮ้ย!! โดซ เงียบดิ!! ก็รู้ว่าอยากจะนอน แต่ว่า นมของฉันหายไปไหนกันหะ!! นายขโมยไปใช่ไหมโดซ!!"เสียงใสๆของเด็กอายุ 10 กว่าขวบซึ่งเข้ามาใหม่ มีนามว่า เครยอน พูดขึ้นหลังจากที่ตนจะเข้านอนแล้วหานมของตัวเองไม่เจอ
"นี้ๆ ฉันรู้ว่านายต้องมีเรื่องที่ต้องคุยกันเเต่ว่าเสียงนายดังมากจนไปถึงโบสถ์ชั้น 5 ของคฤหาส์เลยนะ =_="ผู้มาใหม่อีกคนเรียกร้องความเป็นธรรมเนื่องจากตัวเองจะต้องเข้าโบสถ์ก่อนนอน แล้ว เสียงมันดังมากจน ทำสมาธิไม่รู้เรื่อง
"ซีล เป็นพ่อพระไปได้เข้าโบสถ์ก่อนนอน นี้ๆนายยังไม่ได้เปลี่ยนผ้าพันแผลที่ท้องของฉันเลยนะ ซีล"เจ้าของเรื่อนผมสีควันนั่งรถเข็นอัตโนมัตมาเพื่อโต้แย้งเหมือนกัน
"เหอๆๆ พวกนายทำให้ฉันรำคาญ เสียงของพวกนายทำให้ฉัน หมดอารมณ์ร่วมกับ น้องลูซี่=_="ดีซีฟว พูดขึ้นพลางก้าวเท้ายาวๆของเขาเข้ามาในห้องรับแขกซึ่งเต็มไปด้วย สิงสาราสัตว์ซึ่งกำลังโต้แย้งกันด้วยหัวข้อไร้สาระ
"ดีซีฟวค๊าาา เรามาต่อจากเมื่อกี้กันเถอะนะค๊าา ดูซิๆ กางเกงยังไม่ได้ถอดเลย มาม๊ะๆ ให้ลูซี่ถอดให้นะค่ะ^^"
หลังจากนั้น 1 ชั่วโมงผ่านไป......
"ขอบคุณที่พวกแกเงียบได้สักที =_= ให้ตายสิ!!!"เสียงหนักเเน่นของคิงส์ประจำบ้านที่มีนามว่า ซอลลีด ดังขึ้น เข้ามีอายุ
17 ปีเท่านั้น แต่ต้องมาเป็นคิงส์ของบ้าน นี้เนื่องจากเขาเป็นคนที่ แข็งแกร่ง หนักแน่น ที่สุดในบ้าน อดทนและเข้าหล่อสุดๆๆๆๆด้วย ^[]^ แต่กระนั้น ก็ช่างมันเถอะ เค้าจัดการปิดปาก ผู้อาศัย ในบ้านโดยการ เอาสก๊อตเทป พันท่อมาพันปิดปากทุกคน รวมกระเทยด้วย =_=^ วิธีการนี้ทำให้ ผู็อาศัยเงียบลง ได้อย่างตาเห็น ส่วน ลูซี่คู่นอน ของ ดีซีฟว ก็ถูกเตะโด่งออกจากคฤหาส์แล้ว เนื่องจากขวางหูขวางตา ซอลลีดสุดขีด
"เอาหล่ะ เสียงดังอะไรกันนักกันหนา หะ!!" ซอลลีดพูดจาตะคอก ใส่ผู้อาศัยในบ้านโดยไม่สนใจ คนที่นอนสลบอยู่บนโซฟาขนเเกะอลาสก้าสีขาวเล้ยย
"อื้อๆๆๆ อือๆๆ อี้ๆๆ"<<<<เสียงของผู้อาศัยซึ่งถูกมัดปากด้วยสก๊อตเทปพันท่อแป๊ป=_=
"พูดให่เป็นภาษาคนหน่อยได้มั๊ย!!!"
"อื็อๆๆ อี้ๆๆๆ"<<<ยังจะพยายาม =_=^
"เอาหล่ะฉันพอจะรู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น เพราะฉันดูจากกล้องวงจรของห้องรับแขกแล้ว ฉะนั้น วอร์ม นายจะคุยอะไรกับกระเทยควายนั้น ก็รีบๆคุยเถอะ เพราะตอนนี้ฉันจะนำตัว เจ้าพวกบ้านี้ไปห้องกักบริเวณส่วนนายหลังจากคุยกับคุณกระเทยเรียบร้อยแล้ว ก็มาที่ห้องกักบริเวณด้วย รับทราบมั๊ย!!!!"
"อั๊บ อ๊าบ!!!!!!!!!(รับทราบ!!!)"<<<พี่แกพยายามสุดชีวิตจริงๆ =_=
"โอเค ส่วนพวกแก ตามมานี้ๆ อย่าแตกแถว ไม่งั้นจะจับไปส่งชายแดน!!"
"อ๊าบ T^T (คร้าบบ)"
แล้ววอร์มกับคุณกระเทยก็ได้คุยกันสักที
"โอเค ตกลงตามนี้นะ พรุ้งนี้ตอนเช้า จัดทีมงานมาเลยนะ ให้เร็วที่สุดด้วย เพราะฉันไม่ชอบรอ"วอร์มพูดกับหนูนา
"ได้คะ ^^"
แล้วทั้งสองก็จับมือผสานกัน แบบเป็นหุ้นส่วนกันยังไงอย่างงันอ่ะ!!!
เช้าวันรุ้งขึ้นบุคคลที่ถูกลืมก็ค่อยๆลืมตาขึ้นมาก็พบว่า
"ฉัน!!!!! อยู่!!!!!! ที่!!!!!!! ไหน!!!!!! เนี่ย!!!!!! อ๊ากกกกกกกกก!!!! 0[]0"
"โอ้ยๆ นี่คุณคะ อย่าแหกปากแต่เช้าสิค่ะ มันหนวกหู!!" แล้ว นั้นใครอ่ะ ใส่ชุดสีชมพูๆ มีผ้ากันเปือนสีขาวด้วย =_=
"เอ่อ...."ฉันอึ้งเล็กน้อย
"ที่นี้คือ คฤหาส์ผกามาศคะ เป็นที่อยู่ของคุณนับจากนี้ไป คุณอยู่ในความดูแลของ ผอ.ผกามาศ ผู้เป็นเจ้าของ คฤหาส์แห่งนี้และผู้อำนวยการ โรงเรียน X.I.S ด้วยคะ ต่อจากนี้ไปคุณคือส่วนหนึ่งของครอบครัว ผกามาศ ซึ่ง คุณมีหน้าที่คอยดูแลคุณหนูทั้ง 10 คนของคฤหาส์นี้ คุณคง งง มากสินะค่ะ งั้นดิฉันจะเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้ฟังค่ะ"
"ดะ..เดี๋ยวก่อ.."
"เมื่อวัน ก่อนโน่น ผอ.ผกามาศ ได้ส่งจดหมาย นักเรียนแลกเปลี่ยน ไปยัง ที่พักอาศัยของคุณ เพื่อที่คุณจะได้มาเรียนที่นี่ ผอ.ผกามาศ ได้รับรู้ถึง ความสามารถพิเศษของคุณ ท่านสนใจในตัวของคุณมาก และในวันเดียวกันกับที่คุณไปโรงเรียน ท่านได้มา คุยกับ คุณพ่อคุณแม่ของคุณเรื่องที่จะส่งตัวคุณมาที่นี่ และได้ทำสนธิสัญญา ไว้เรียบร้อยแล้วว่า คุณจะต้องมาอาศัยอยู่ที่นี้เป็นเวลาเท่าไหร่ก็ได้ตามที่คุณต้องการ แต่คุณต้อง ดูเเลคุณชายทั้ง 10 คนภายในเวลา 3 เดือนโดยไม่มีขาดหรือเกินพอหลังจากสามเดือนแล้ว คุณจะอยู่ต่อหรือไม่ก็เรื่องของคุณอย่าลืมนะคะ ว่าผู้ปกครองของคุณได้ทำสนธิสัญญากับท่าน ผอ.ผกามาศแล้ว ดังนั้นอย่าขัดขืน ส่วนที่พักของคุณ อยู่ชั้น 3 ข้างๆห้องคุณ ดีซีฟว ดังนั้นอย่า ทำอะไรเสียงดังให้คุณชายโมโห มิฉะนั้น จะเกิดอะไรขึ้น ดิฉันไม่รับประกันนะค่ะ ^^"
ก็รู้อยู่อะนะ แต่ว่า...
"ส่วนดิฉันชื่อ สนิม มีอะไรสามารถเรียกใช้ได้นะค่ะ เนื่องจากคุณ เป็นผู้ที่ ผอ.ผกามาศไว้ใจที่สุด ดังนั้น เราจึงได้แต่งตั้งให้คุณ เป็นคุนหนูของ คฤหาส์ ผกามาศ ดังนั้น อย่าทำเสียชื่อหล่ะ เดี๋ยวตามดิฉันมานะคะ ฉันจะพาคุณไปที่ห้องนอน ของคุณค่ะ" ว่าแต่ ยัย สนิม นี่จะไม่ให้ฉันพูดเลยหรืองั้ย ฮะ ตอนนี้ฉัน งง ไปหมดแล้ว เนี่ย อยู่ดีดี ก็มาโผล่ที่ คฤหาส์ ผักกาด อะไรนี่แล้วยัง ต้องมาอาศัย อีก =_= แล้วฉันไปตกลง กับพวกนี้ตอนไหนเนี่ ยว่าฉันจะมาดูแลคุณชาย 10 คนอะไรนั้นอีก ฉันหล่ะ งง จริงๆ=_=
"อาหล่ะคือ ถึงแล้วห้องนอนของคุณ"พี่สนิม หยุดอยู่ตรงประตูบานใหญ่สีขาวที่ถูกแกะสลักลายดอกกุหลาบสีชมพู
"เชิญเข้าไปได้ค่ะ"
แอ๊ดดดด.....
พี่นิมค่อยๆเปิดประตู เข้าไปอย่างช้าๆ แสงก็สว่างเจิดจริสขึ้น แสบตาไปหมด และภาพที่ปรากฏตรงหน้าคือ
"ยินดีต้องรับค่ะคุรหนู รอยัล^^" แม่บ้าน หรือ เมด หรือพนักงานซักรีด อะไรนี้แหละ ยืน เป็นแถว ขนานกับประตู และทุกคนใบหน้าเปี่ยมไปด้วยรอยยิ้ม =_= แล้วพวกนี้มันคือใครกันเนี่ย มาอยู่ที่นี่กันได้ยังไง!!!
"อย่าเพิ่งทำหน้างง เป็นไก่ตาแตกอยู่ตรงประตูสิค่ะ เรามาเริ่ม เเพคเกจเเรกเลยดีกว่าค่ะ เเพคเกจ ดูแลผิวหน้าและผิวกายจากบริษัท อินเตอร์แนชแนล แต้วเเต้ว จำกัด ขอให้คุณสนุกกับแพคเกจแรกนะคะ และต่อจากนี้ไปขอให้คุณหนูรอยัลเข้าไปร้อในห้องน้ำนะค่ะ ^^" หัวหน้าแม่บ้าน เมดหรือพนักงานซักรีด พูดกับพูดกับฉัน แล้ว ชี้ไปยัง ประตูสีขาวที่แขวนป้ายว่า
Toliet แต่ฉันก็ไม่ได้โง่เกินกว่าจะไม่รู้ว่า Toliet นั้น แปลว่า อะไร ว่าแต่...........มันเเปลว่าอะไร อ่ะ =_=
"เอ่อ...คุณหนูค่ะ นั่นแหละค่ะห้องน้ำ -0-"เนื่องจาก หัวหน้าแม่บ้าน เห็นฉันทำถ้าหวาดระแวงกับห้องน้ำเลยพูดขึ้นมาว่า นั้นแหละคือห้องน้ำ ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันนะ ว่า หัวหน้าแม่บ้านคนนั้น คิดว่าฉันเป็นอะไร =_= คงคิดว่าฉันโง่ภาษาอังกฤษสินะ ให้ตายเหอะ ชื่อเสียงฉันลดลงไปหนึ่งแล้ววT^T
"เอ่อ ดิฉันรู้นะคะว่าคุณหนูไม่ชินกับที่นี้ เนื่องจากคุณเพิ่งบินมาจากเมืองนอกจึงไม่ค่อยคุ้นกับห้องน้ำของที่นี้เท่าไหร่ เราพยายามจัดหาที่ที่ดีที่สุดสำหรับคุณแล้ว ดังนั้น กรุณารับไว้เถอะค่ะ"จะว่าไป เมืองนอกงั้นหรอ ฉันว่า ฉันเพิ่งมาจากบ้านนอกนะ =_= ฉันหันหน้าไปหน้า พี่สนิม ก็พบว่า
"^^++++"สีหน้าประมาณว่า ทำตามที่เค้าบอกไปไม่งั้น แกตายยย อะไรอย่าง นี้ฉันเลยต้องจำใจไป ห้องน้ำ คนรวยนั่น จะว่าไปห้องน้ำคนรวยก็ดีเหมือนกันนะ มีอ่าง จากุซซี่ ขนาดใหญ่ด้วย -[]- ฉันหล่ะอึ่งจริงๆ ถึงฉันจะอยู่หลังเขาแต่ฉันก็พอจะรู้ว่า อ่างจากุซี่คืออะไร =_=
"คุณหนูค่ะ กรุณา ถอดเสื่อผ้าออกให้หมดเลยค่ะ เดี๋ยวดิฉันจะเข้าไปนะค่ะ" เสียงดังออกมาจากข้างนอก แต่ว่า ยัยนั้นบอกให้ฉัน แก้ผ้าให้หมด -[]-
"อะ..อะไรนะ กะ..แก้ผ้างั้นหรอ???!!"ฉันตะโกนออกไปแต่ก็อะนะใครจะให้แก้ผ้ารอในห้องน้ำหล่ะย่ะ ขนาดแม่ ฉันฉันไม่ให้เห็นแม้เเต่ขี้เล็บเลย นับประสาอะไรกับ แม่บ้าน ที่ฉันไม่รู้จัก =_=
แกร๊ก!!
แอ๊ด...
"อ้าวคุณหนูยังไม่ถอดเสื้อผ้าอีกหรอค่ะมาม๊ะเดี๋ยวดิฉันถอดให้ ไม่งั้น คุณจะไม่ได้ ขัดผิวนะคะ!!"
ยัยนั้น พูดขึ้นพร้อมกับทำทาจะถอดเสื้อผ้าฉัน ฉันจะทำยังไง ดีจะทำอย่างไงดี อ๊ากกก!!
"ม่ายยอ้าวววววว!!"แล้วฉันก็วิ่งหนี ยัยแม่บ้าน นั่น จนฉันยอมแพ้ ในความว่องไวของเธอ =_= แล้วฉันก็ถูกปลดเสื้อผ้าออก แล้วถูกจุมเข้าไปในอ่าง จากุซซี่ ที่มีน้ำยาอาบน้ำผสมกลีบกุหลาบสีชมพู=_= แล้วฉันก็ถูกเอาหินขัดผิวขัดจนเนื้อจะกลายเป็นสีเลือดแล้วววว
"นี่เบาๆหน่อยยยT^T"
"ไม่ค่ะ ไม่อย่างนั้น คราบดิน ในตัวของคุณหนู้จะไม่ออกนะค่ะ ฉะนั้น ต้องขัดแรงๆค่ะ!!"
"ม่ายยยยยย!!!"
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น