คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : เสียงในหัว
แล้วนั่น...มันโษาายเหรียริปโใ่ไหม เธอนึ เมื่อเห็นเาในุสูทสมมานัธุริัทำท่าวัมือเิวนพร้อมโปรยยิ้มามประสาหนุ่มเสน่ห์ร้ายพร้อมำบรรยายเิวนว่า “ามผมมาสิ แล้วโลแห่ารเินุะเปลี่ยนไป”
ิ้วโ่ามธรรมาิมวเ้าหาัน วาหรี่เล็อย่าไม่อบใ เธอเผลอทำเสียำรามในลำอ นนับแอบเหลือบมอผ่านระส่อหลั
เอาแล้วไ เ้านายันโมโหอะไรหว่า พิาิ ามอไปเห็นป้ายโษานามหึมา้านหน้าพอี หัวสมอประมวลผลแล้ว็ิเออเอว่าสสัยนายแบบหน้าไม่ถูะา
“นั่น” เธอพูลอไรฟัน “เาัเหรอ”
“อ๋อ ุมาย” พิาพยัหน้าหึหั ลาเสียยาว “ัรับ ัมา อนนี้เาหุ้นทำแพลฟอร์มเหรียไทย นอาทำธุรินประสบวามสำเร็แล้ว ้วยีรีารเป็นนายแบบ าราัมา่อน ทำให้เาเป็นหนุ่มฮอ...”
“พอแล้ว” เธอรีบยมือห้าม เพราะไม่อยาฟัลูน้อสาธยาย่อ “รีบๆ ับผ่านไปเร็วๆ เลย เห็นแล้วหัวะปว”
ผู้่วยหนุ่มเลย้อหุบปาับพลัน ไม่ล้าถามว่าเหุใหนุ่มสุหล่อวัใสาว่อนประเทศถึทำให้เ้านายัน้ำหน้า เลยสรุปเอาเอว่า สสัยเยถูผู้ายหน้าาอย่านี้หัอ
ถู! แ่แ่รึ่เียวเท่านั้น
พอรถับผ่านบิลบอร์ให่เบิ้มนั่นมาไ้ วามหุหิในใอปภาิน็เริ่มลาย หาไม่วายนึ่อนในใ
‘เหรียิิอลยัายหน้าาเย แถมใ้สโลแนเิวนนให้ามเ้ามาอี สมัย่อนแ่ลทุนทั่วไปหรือเล่นหุ้นยั้ออยปรึษาเธอลอ อนนี้มีหน้ามาวนนไปิอย เอะ! ล้าพูล้าเสนอหน้าไปเรื่อย นิสัยไม่เปลี่ยนเลย’
เธอเลียเา็ริ แ่ลับสลัใบหน้าไม่หลุ
าป้ายโษาที่ไม่อยามอ ันสัเว่าเาทำผมเสยเปิหน้าผา ทำให้เห็นวหน้ารูปหัวใถนัั บริเวเหนือริมฝีปาและใ้ามีหนวเรารำไร ับใหู้มเ้มไ้อย่าไม่น่าเื่อ ทั้ที่ไม่น่าะเ้าับวาหวานๆ
ไม่อยายอมรับว่า...สายลมแห่าลเวลาพัพาให้เาลายเป็นหนุ่มให่ ยิู่ีึ้นไปอี
หิสาวพยายามปัวามฟุ้่านหยิบโทรศัพท์มือถือึ้นมา เ้าปิทินนัหมาย วันนี้เธอมีนัับลู้ารายแรึ่เป็นรายให่เสีย้วย ถ้าทำให้ทานั้นประทับในลทำสัาให้บริษัทเป็นฝ่ายูแลภาพลัษ์แบรน์ไ้ อนาบริษัทย่อมสใสอย่าแน่นอน
“พิ รีบไปหาลู้าเลยนะ” เธอสั่าร
“ุแพมยันันะฮะ นาเพิ่ลาเรื่อยัริ่ทำานเลย ถ้าหาเป็นผมเห็นท่าะไม่ไหว เ็แล็แย่ นาื่นีห้ามาทำาน วันๆ ยั่วนาแทบปิ อุ๊บ!” นเป็นลูน้อปิปาแทบไม่ทันเมื่อนึไ้ว่าัวเอเผลอพูวามริอันไม่สมวรเ้าแล้ว ทว่าปภาินไม่ใส่ใ อบลับทีเล่นทีริว่า
“อย่าเผลอหลับอนทำานับัน็แล้วัน”
“แหะๆ ไม่หรอฮะ ผมไม่ล้าแน่” อบาใริ ลำพัสายาุันอบอสสาวู่นั้นปรายมอ็ทำเอาเาหัวห ไหนเลยะล้าหลับ
“ลู้ารายนี้ีลับันมาั้แ่อยู่อเมริา ยัไ็้อรีบไปพบ้วยัวเอ”
ถึะมีประสบาร์าประเทศอื่น หาแ่ในประเทศไทย็้อยอมรับามริว่าบริษัทอเธอยัใหม่สิ ถึยัไ็้อเริ่ม้นสร้าราาน พนัานทุนเธอัสรรมาเป็นอย่าี็ริ แ่็เยเห็นหน้าผ่านออมพิวเอร์ระหว่าสัมภาษ์ทาไล ยัไม่เยเห็นัวริ มอบหมายานให่ให้แ่แรไม่ไ้
เหล็อปภาินือ ไม่ประมาทเ็า
หิสาวเหม่อมอออไปนอหน้า่า พลาาหวัในใว่าอให้ทุอย่าเป็นไป้วยี
หวัอะไรมัไม่ไ้อย่านั้น
พิาส่เ้านายหน้าอมมูนิี้ มอลล์ เปิใหม่ย่านานเมือ เธอำับให้เาล่วหน้าเอาระเป๋าไปเ็บยัอนโมิเนียมใล้ออฟฟิศที่เธอเ่าไว้
“อ้าว แล้วุแพมะลับยัไล่ะฮะ” หนุ่มหัวใสาวสสัย
“เออน่า เรียแท็ี่เอา” เธอยัไหล่
“เรียยานะฮะ ไม่่อยรับนไทย”
“ั้นเรียผ่านแอ็ป็ไ้ สะวี”
“โอย ยิ่แล้วให่ ุแพมอาโนแท็ี่ับรถไล่ามรุมปิทาไม่ให้ไป่อ”
“ป่าเถื่อนอะไรนานั้น” เธอมวิ้ว
“สมัยนี้มันอยู่ยาฮะ”
“แล้วเธอะให้ันทำยัไ”
“หานลับบ้านทาเียวันไหมฮะ เผื่ออาร์พูล” หนุ่มร่าอ้อนแอ้นเสนอ
“ะบ้าเหรอ” หิสาวเือบเหัวลูน้อ “เธอมารับันแล้วัน นายพิ”
“้วยสภาพรถิในเมือเ่นนี้ เรว่าุแพมุยธุระเสร็ ผมะยัไม่ถึอนโเลยน่ะสิฮะ” พิาหัวเราะแหะๆ
“ะบ้าาย ั้น่ามัน ันเสี่ยวเอาเอ็แล้วัน ะไปไหน็ไป ่วยไม่ไ้แล้วยัทำให้เวอี เี๋ยวหัเินเือนะเลย” เธอู่สำทับ เล่นเอาอีฝ่ายหน้าหเหลือสอนิ้ว รีบรลีไปโยไว
ปภาินถอนหายใ ูเหมือนว่า่วเวลาหลายปีที่าเมือไทยอะไรๆ ็เปลี่ยนไปไม่น้อย นทำให้เธอเหมือนนหลยุ็ไม่ปาน ทั้ที่เพิ่มาาประเทศระับผู้นำอโลแท้ๆ ไม่ใ่ป่าเาที่ไหนสัหน่อย
หิสาวสูลมหายใเ้าปอลึๆ เพื่อเรียพลัให้ัวเอ่อนารทำาน อันเป็นสิ่ที่ทำเป็นประำนเือบะล้ายเป็นพิธีรรมส่วนัวไปลายๆ บอัวเอในใเรียวามฮึเหิมว่าะ้อทำไ้
ไม่มีอะไรยาเินวามสามารถอหิแร่อย่าเธอเ็า
ิแล้วปภาิน็้าวเท้าในรอเท้าส้นสูปรี๊เ้าไปภายในบริเวนั้นทันที
บริเวสวนร่มรื่นลามอลล์มัมีอีเวนท์เวียนันมาัานบ่อยรั้ วันนี้็เ่นัน บริษัทน้ำเมายัษ์ให่มีานเปิัวน้ำื่มเพื่อสุภาพ เิสื่อมาเป็นำนวนมา
รนี้เอที่เธอเ้ามามีส่วนร่วม บริษัทหวัะสร้าภาพลัษ์ส่เสริมสุภาพ ไม่ให้ถูราหน้าว่าีแ่มอมเมาประาน เป้าหมายเปลี่ยนแปลภายในหนึ่ปี บประมาไม่อั้น
เธอมา่อนเริ่มาน ึมีเพียพนัานัสถานที่ทำานันะมัเม้น สิ่ที่สะุาือลา้นหูระให่สอ้นแผ่ิ่้าน้ายวานั้น มีเ้าแมวเหมียวเป่าลมสีส้มแปร๊หน้าาวนแลบลิ้นอยู่ นาอมันให่พอๆ ับ้นไม้เลยทีเียว
“แมวอะไรหน้าาประหลา” เธออุทานออมา ่อนใเมื่อพบว่านอาเสียัวเอแล้ว ยัมีเสียทุ้มแทรอยู่้วย...เหมือนั้อในหู
เสียที่ำลัิเหมือนันว่า แมวัวนี้หน้าาแปล...
ปภาินหันวับมอรอบัว้วยสัหร์ไม่ีนั หน้าื่นเล็น้อยเหมือนนำลัลัวผีหลอ ้วยระหนัว่าเ้าปราาร์เสียในหัวแบบนี้ะเิึ้นไ้ ็เพราะเานนั้นอยู่ในรัศมีใล้เีย
*******************************************
ความคิดเห็น