ยังรียกว่ารัก...อยู่ไหม??

ลำดับตอนที่ #1 : เพราะความรัก...คือสิ่งที่มีค่า

ในตอนนี้...ความรักที่มีอยู่เหมือนมันจะค่อยๆเลือนหายไปตามกาลเวลา ความซื่อตรงและความจริงใจมันเริ่มหายไป...หายไป...ทุกที
...ที่นอนที่แสนอบอุ่น ราริส แทบไม่อยากจะลุกขึ้นจากที่นอนแต่เสียงโทรศัพท์ก็ปลุกเธอให้ตื่นจนได้ "ฮา...โหล" เสียงเธอเพิ่งตื่นมีอาการง่วงซึ้มอย่างเห็นได้ชัด "ขอโทษนะที่โทรมาปลุก ราริส วันนี้เราคงไปดูหนังด้วยไม่ได้นะ ขอโทษจริงๆ บาย" เสียงปลายสายพูดอย่างรวดเร็วและวางสายทันทีที่พูดเสร็จ โดยไม่ฟังเสียงของอีกฝ่าย เสียงที่ใจร้ายเช่นนั้นก็คือเสียงของ ลีเนส เพื่อนหนุ่มของ ราริส ตอนนี้ราริสคบกับ ลีเนสได้ 5 ปีแล้ว เมื่อ ราริสคิดถึงช่วงเวลาที่ผ่านมา 5 ปี "5ปี แล้วซินะ เร็วจริงๆ" ราริส คิดถึงตอนที่เธอและลีเนสคบกันใหม่ๆช่างหวานซึ้งและอบอวนไปด้วยความรักที่ต่างจากวันนี้ "เราคบกันตั้งแต่อยู่ ม.1 และตอนนี้เราอยู่ ม.5 อะไรๆก็เปลี่ยนไปหมดแล้วเราคงน่าเบื่อมากใช่ไหม.."ย้อนไปเมื่อตอนที่เราอยู่ ม.3 เรามีเรื่องทะเลาะกัน เพราะ ลีเนส ไปมีคนอื่น แต่คนๆนั้นก็ไม่ใช่ใครที่ไหน เธอคนนั้นชื่อ เชแซง เธอเป็นแฟนเก่าของ ลีเนสตอนนั้นเราทะเลาะกันหนักมากเพราะลีเนสเงียบหายไป เพราะไปอยู่กับเชแซงแต่พอเราจับได้ลีเนสก็บอกว่าขอเป็นเพื่อนกับเชแซงดีกว่า แต่เราก็รู้นะว่า ยังไง ลีเนสก็ยงรักเชแซงอยู่ แต่ในเมื่อลีเนส บอกว่าเลือกเรา เราก็ควรจะเชื่อคนทีที่เรารักใช่ไหม??? 
      ความรู้สึกเราตอนนี้เหมือนตอนที่เราทะเลาะกันเรื่องเชแซง เพราะ ลีเนส ไม่ค่อยมีเวลาให้เราเขาหายไปตั้งเกือบเดือนแล้วนะ ที่เราไม่ได้เจอกัน ยิ่งคิดก็ยิ่งกลุ้ม  "ไปเดินเล่นข้างนอกดีกว่า" รารีสคิดแล้วก็รีบแต่งตัวออกจากบ้าน เดินไปตามทางดูของกินไปเรื่อยๆๆ เธอมองไปในร้านขนมที่เธอและ ลีเนส เคยมานั่งกินด้วยกัน แต่แล้วอาการเหม่อลอยก็กลายเป็นอาการตกใจ "เชแซง" รารีสอุทานออกมาด้วยอาการตกใจผสมกับอาการเสียใจ และเธอก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา และกดโทรหา ลีเนส..."ฮัลโหล ลี อยู่ไหนหรอ" เธอถามด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ "เราอยู่กับ....เพื่อนนะ พอดีเรามาทำธุระนะ แล้วรีสอยู่ไหนหรอ"เสียงของลีเลส ค่อนข้างตกใจ "เราอยู่...ลองหันหลังมาดูสิ"รารีสวางสายไป "รารีส"ลีเนสตกใจที่เห็รารีส แต่ก็พยายามอดกลั้นอารรมณ์ "พอดีเราเพิ่งไปรับเช จากสนามบินน่ะ"ลีเนสพูดด้วยน้ำเสียงสั่นๆ "งั้นเชกลับก่อนหละกันนะลี ไปก่อนนะรารีส" เชหันมาบอกลารารีศ แต่รารีศไม่พูดอะไรซักคำ "เรามีเรื่องต้องคุยกัน"รารีสพูดขึ้นและเดินออกนอกร้านไป ที่สวนสาธาราณะที่เงียบมีเพียงรารีส และ ลีเนสนั่งอยู่บนม้านั่ง ทุกๆอย่างเงียบได้ยินแค่เสียงลมที่พัดอย่างเบาสบายเป็นเสียงเหมือนว่าอะไรบางอย่างกำลังจะเปลี่ยนไป"กี่ครั้งแล้วที่ลีเป็นอย่างนี้"เสียงที่ฟังดูเย็นชาของรารีสดังขึ้น"กี่ครั้งแล้วที่ลีไปหาเช กี่ครั้งแล้วที่ลีผิดนัดกี่ครั้งแล้วที่ ลี โกหกเรา ไช่ว่าเรารักลีแล้วเราจะยอมเจ็บนะ เรารักตัวเองเป็น และถ้าให้เลือก เราอยากรักตัวเองมากกว่าจะต้องมาเจ็บเพราะ ลี"รารีสระบายออกมา"เราขอโทษ เรายอมรับว่าเราแอบคบกับเชมานานแล้วตั้งแต่ตอนนั้นเราก็ติดต่อกันตลอด เราไม่อยากเสียริสไปนะ""ไม่อยากเสียเราแล้วไปแอบคบกับเชทำไม...เราเลิกกันเถอะ สิ่งที่เราให้ลีมันมากกว่าที่ลีให้เรา เราคบกันนานเท่าไหร่ ความรักของลีก็ยิ่งน้อยลงไป เราเคยหวังนะว่าความรักของเราคือความรักที่อบอุ่นของคน2คนที่มอบให้กัน แต่ในเมื่อตอนนี้ความรักของเราไม่มีค่าที่จะทำให้ลีรักเราคนเดียว เราขอไปดีกว่า ขอให้ลีโชคดีนะ"
    ทำไมการที่เราทำอะไรตรงข้ามกับใจมันเจ็บอย่างนะ ทำไมเราต้องบอกลาเขาด้วยการที่เราต้องมาเจ็บ เจ็บอย่างนี้เมื่อไหร่มันจะหายหละเนี้ยความรักจะมีค่าที่สุดเมื่อเรารู้จักรัก และรู้จักที่จะเจ็บ เจ็บเพื่อสิ่งที่ดีกว่า เจ็บเพื่อนที่จะไม่ต้องเจ็บอีกครั้ง ไม่ต้องเจ็บซ้ำๆกับคนที่ไม่มีค่าพออย่างเขา ลาก่อน...ลีเนส