คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
บทนำ
ในยุคที่โลกยังมีปีศาจออกมารังควานมนุษย์ เหล่าเทพจึงจำเป็นต้องลงมาเพื่อปกป้องเหล่ามนุษย์ สงครามระหว่างเทพและปีศาจจึงเกิดขึ้น ถึงแม้จะมีมนุษย์จำนวนหนึ่งเข้าร่วมสงคราม แต่ด้วยจำนวนที่น้อยกว่าฝ่ายปีศาจมากนัก ทำให้พวกเทพถูกฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ไป
ในช่วงที่สงครามใกล้จะสิ้นสุด
ท่ามกลางกองซากศพของปีศาจมากมายมีหนึ่งบุรุษยืนอยู่ที่นั่น ร่างที่สูงสง่าโทรมไปด้วยเลือดและบาดแผล
“ไอ้พวกนี้มันมาไม่รู้จักหมดสิ้นซะทีแฮะ” เขาบ่นอุบอิบพลางเช็ดเลือดออกจากใบหน้าของตัวเอง
“ถอนตัวออกไปซะอลัน ฝ่ายเราแพ้แล้ว ไม่มีเหตุผลที่นายจะสู้ต่ออีก” เทพองค์หนึ่งพูดขึ้นจากข้างหลังของอลัน ซึ่งสภาพของเขานั้นเรียกได้ว่า รอดมาจนถึงป่านนี้ก็นับว่าเก่งมากแล้ว
“เกิดอะไรขึ้นราเกล แล้วเทพคนอื่นๆล่ะ!?” อลันวิ่งเข้าไปหาเทพราเกลพลางร่ายเวทย์รักษาเพื่อสมานแผลให้แต่ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“ท่าทางพลังเวทย์ของนายจะไม่พอนะอลัน” ราเกลพูดยิ้มๆพลางลากสังขาลตัวเองไปนั่งพิงกับหินใหญ่ก้อนหนึ่ง
“เทพทุกองค์ตายหมดแล้วเราเป็นฝ่ายแพ้ ส่วนมนุษย์ส่วนมากฉันใช้เวทย์เคลื่อนย้ายส่งไปยังที่ปลอดภัยแล้ว” พูดจบเขาก็กระอักเลือดออกมากองใหญ่
“อย่าเพิ่งพูดฉันจะไปตามคนมาช่วย!”
อลันทำท่าจะวิ่งออกไปแต่ราเกลคว้าข้อมือเขาไว้เสียก่อน
“ยังไงฉันก็ไม่รอดแล้ว ฟังให้ดีนะอลัน” คราวนี้เขาพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง “นายต้องตามหา เนฟิวลิม(Nephilim) ยูริเอลทำนายไว้ว่าถ้ามนุษย์จะมีชัยชนะเหนือปีศาจได้ก็จะเป็นชัยชนะที่มาจากเนฟิวลิม”
“นายหมายถึงพวกเด็กเลือดผสมที่เกิดจากเทพกับผู้หญิงมนุษย์นั่นเหรอ เป็นไปไม่ได้ พวกนั้นโดนปีศาจออกตามล่าและฆ่าไปหมดแล้วเมื่อสิ้นเดือนก่อน”
“ไม่ ยังมีอยู่3คนที่ยังมีชีวิตอยู่ คนแรกเป็นลูกของเทพมิคาเอล คนที่สองคือลูกของเทพราฟาเอล และอีกคนคือลูกของลูซิเฟอร์ เมื่อกี้นี้ลูกของราฟาเอลถูกโบสถ์เอาตัวไปแล้ว ส่วนลูซิเฟอร์ก็คงดูแลลูกมันเอง ฉันอยากให้นายเลี้ยงลูกของมิคาเอลเอาไว้อลัน เขาอาจจะกลายเป็นนักล่าปีศาจรุ่นที่13ที่ยิ่งใหญ่เหมือนกับนายได้”
“แล้วนายจะให้ฉันตามหายังไง มันเหมือนงมเข็มในมหาสมุทรเลยนะ ดีไม่ดีตอนนี้อาจจะตายไปแล้วด้วยซ้ำ” อลันร้องออกมา เพราะการตามหาคนแค่คนเดียวโดยที่เขาไม่รู้จักมาก่อนนั้นมันเป็นไปไม่ได้เลย
“ไม่ต้องห่วง ฉันรู้....”แต่ยังไม่ทันที่มิคาเอลจะพูดจบก็มีเสียงปีศาจจำนวนมากกำลังวิ่งมาที่พวกเขา
“ไปซะอลัน หน้าที่ของพวกเราเหล่าเทพได้หมดลงแล้ว ต่อไปเป็นเส้นทางของพวกนายที่จะต้องสร้างขึ้นมาเอง” พูดจบราเกลก็ร่ายเวทย์เคลื่อนย้ายเตรียมส่งอลันไปอีกสถานที่หนึ่ง”
“เดี๋ยวก่อน!!” อลันร้องตะโกนออกมา สิ่งสุดท้ายที่เขาจะจดจำไปจนวันตายก็คือ ใบหน้าที่
ราเกลยิ้มให้เขา และเสียงที่ลอยตามมาในอากาศ “ลาก่อนเพื่อนรัก”
“ราเกล!!”อลันร้องเรียกออกมาอีกครั้ง เพียงแต่คราวนี้ราเกลไม่อยู่แล้ว ตรงหน้าเขากลับกลายเป็นห้องโถงของพระราชวังแห่งหนึ่งที่พังย่อยยับจากการโจมตีของปีศาจ
“ราชวังเอเลนเดียงั้นเหรอ” แต่ยังไม่ทันที่อลันจะได้คิดอะไรมาก เขาก็ได้ยินเสียงร้องของเด็กคนหนึ่งดังขึ้นมา เขาจึงรีบวิ่งไปตามเสียงนั้นทันที
“แม่ๆ!!” เป็นเสียงของเด็กชายคนหนึ่งร้องเรียกแม่ของตัวเอง
เมื่ออลันไปถึงที่หมาย สิ่งที่เห็นคือร่างของผู้หญิงนางหนึ่งนอนจมกองเลือดอยู่ และเด็กชายคนตัวเล็กที่กำลังกระโจนเข้าหาปีศาจร่างยักษ์
“อย่า!!” อลันร้องห้าม แต่ไม่ทันเสียแล้ว ร่างของเด็กน้อยถูกหางของปีศาจตนนั้นฟาดเข้าอย่างแรงจนกระเด็นไปกระแทกกับกำแพงดังสนั่นซึ่งจากการคำนวนของอลันแล้ว อัตราการรอดชีวิตของเด็กคนนี้แทบไม่มีเลย
เมื่อปีศาจตนนั้นรับรู้ถึงการมาของอลันมันจึงแสยะยิ้มขึ้น
“ยังเหลือมนุษย์อยู่อีกงั้นเหรอ?? งั้นขอกินล่ะนะ” พูดจบก็พุ่งตัวเร็วราวกลับกระสุน
เข้าหาอลัน แต่แล้วแทนที่มันจะพุ่งโดนอลัน กลับไถลครูดกับพื้นมาจอดอยู่ตรงหน้าอลันพร้อมกับร่างกายที่โชกไปด้วยเลือด แขนและขาของมันถูกฟันขาดไปหมดในพริบตาเดียว
“แกเลือกคู่ต่อสู้ผิดไปหน่อยว่ะ” จบคำดาบเล่มใหญ่ก็ผ่าลงกลางตัวของปีศาจตนนั้น
อลันเก็บดาบแล้วรีบตรงเข้าไปดูผู้หญิงที่นอนอยู่ก่อนหน้านี้ พอตรวจดูก็พบว่าเธอได้สิ้นลมไปแล้วเขาก็ทำท่าจะเดินสำรวจปราสาทต่อ แต่เกิดเอะใจขึ้นมาได้
“ถ้าเกิดเด็กคนเมื่อกี้เป็นเนฟิวลิมล่ะ ร่างกายของเนฟิวลิมจะแข็งแรงกว่ามนุษย์ธรรมดา ไม่แน่เด็กนั่นอาจจะรอดก็ได้” ว่าแล้วเขาเลยรีบตรงไปสำรวจเด็กคนนั้นดู
“นี่ไอ้หนู! เป็นอย่างไรบ้าง” อลันตกใจเมื่อเห็นมีเลือดไหลออกมาจากหัวของเด็กน้อยและมีเศษหินปักอยู่เต็มหลัง เขาฉีกเสื้อตัวเองแล้วนำไปพันไว้รอบศีรษะของเด็กคนนั้นก่อนจะฉีกเสื้อของเด็กเพื่อดึงเศษหินที่ติดอยู่ข้างหลังออก
“นี่มัน!?” สิ่งที่อลันเห็นนอกจากรอยแผลที่หินตำอยู่ มีรอยแผลที่เย็บแล้วขนาดยาว2เส้นตั้งแต่กลางหลังยาวขึ้นไปเกือบถึงหัวไหล่ทั้งข้างซ้ายและขวา
“อย่างงี้นี่เอง ถูกดึงปีกออกเพื่อที่จะได้ไม่มีใครรู้ว่าเป็นเนฟิวลิมงั้นสินะ แถมบาดแผลก็สมานตัวเร็วกว่ามนุษย์ปกติทั่วไป ไม่ผิดแน่ เด็กคนนี้เป็นเนฟิวลิม”
หลังจากนั้นไม่นานพอเด็กน้อยรู้สึกตัวขึ้นอลันก็รีบตรงเข้าไปดูอาการ
“เป็นอย่างไรบ้าง”
“แค่มึนๆหัวน่ะฮะ”
“อืม คงไม่เป็นอะไรมาก แล้ว... เอ่อ เธอชื่ออะไรล่ะ” อลันถามขึ้น
“ชื่อผมน่ะเหรอ? ผมชื่อ...... ชื่อ......” เด็กน้อยพยายามนึกชื่ออยู่นานแต่สุดท้ายก็จำไม่ได้ “ผมคิดว่าผมไม่มีชื่อนะฮะ”
“หรือว่าเด็กคนนี้สูญเสียความทรงจำเพราะการกระแทกที่หัวเมื่อกี้” อลันคิดในใจก่อนจะถามต่อ “แล้วเธอมีที่ไปไหม”
เด็กน้อยส่ายหน้า
“งั้นเธอมากับฉัน ต่อไปนี้เธอจะเป็นลูกศิษย์ของฉัน ก่อนอื่นควรจะตั้งชื่อให้เธอก่อน จะเอาชื่ออะไรดีล่ะ”
“อืม ใครคือคนที่เก่งที่สุดในโลกนี้หรือครับ” เด็กน้อยถามขึ้นหลังจากคิดอยู่พักหนึ่ง
“ฉันคิดว่าน่าจะเป็นเทพแห่งสงครามอาเรสนะ”
“งั้นต่อไปนี้เรียกผมว่าอาเรสนะอาจารย์” อาเรสบอกด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม
“งั้นอาเรส เรามาทำหลุมฝังศพให้ผู้หญิงคนนี้กัน” พูดจบอลันก็เริ่มขุดหลุม
“แต่ผมไม่รู้จักเค้านี่ฮะ แล้วจะทำไปทำไม”
“อย่างน้อยวิญญาณของหล่อนก็จะได้ไปสวรรค์อย่างสงบสุขไง ตอนเธอตายเธอก็คงอยากให้มีคนมาฝังศพเธอเหมือนกันใช่ไหมล่ะ คงไม่อยากปล่อยทิ้งไว้ให้นกมาจิกกินหรอกนะ”
พอเจออลันพูดอย่างนี้ไปอาเรสก็เลยยอมมาช่วยขุดหลุมด้วย
“การที่เจ้าหนูนี่ไม่รู้ว่านี่คือแม่ของตัวเองคงเป็นเรื่องที่ดีที่สุดแล้ว” อลันคิดในใจขณะยืนสวด
ภาวนาส่งวิญญาณ
พออาเรสมองไปรอบๆตัว เขาก็เพิ่งจะสังเกตว่ามีเลือดนองไปทั่ว แล้วสภาพปารสาทก็พังเสียหาย
“เกิดอะไรขึ้นที่นี่เหรอฮะ”
“ไว้ฉันจะเล่าให้ฟังระหว่างทางกลับละกันนะ” อลันบอกพลางเริ่มออกเดิน เบื้องหน้าคือพระอาทิตย์ที่กำลังทอแสงแรกอรุณ บอกถึงการกำเนิดใหม่ ความหวังใหม่ และเรื่องราวใหม่ๆ
แม้จะได้รับชัยชนะมาก็ตาม ฝ่ายปีศาจเองก็เสียจำนวนปีศาจไปมหาศาล ระหว่างที่ฝ่ายปีศาจกลับไปนรกเพื่อนสร้างกองทัพใหม่หวังที่จะกลับมายึดครองแผ่นดินให้เป็นของพวกมันแต่เพียงผู้เดียว มีมนุษย์กลุ่มหนึ่งได้รวมตัวกันและออกค้นหาผู้ที่มีพลังพิเศษ พูดง่ายๆก็คือพวกที่มีพลังเกินกว่ามนุษย์ทั่วไปจะมี คนเหล่านี้ถูกนำมาฝึกฝนเพื่อเตรียมพร้อมสำหรับสงครามครั้งถัดไปที่มนุษย์ต้องต่อสู้เพียงลำพังโดยปราศจากความช่วยเหลือของพวกเทพ พวกเขาใช้โรงเรียนและอ้างว่าต้องการพัฒนาเด็กเป็นฉากบังหน้าเพราะพวกที่มีพลังพิเศษมักจะเป็นที่รังเกียจของสังคมเนื่องจากพวกเขาส่วนมากไม่สามารถควบคุมพลังของตัวเองได้ ทำให้บางทีก็เกิดเรื่องร้ายแรงขึ้น แต่ถ้ามีที่ๆคนพวกนี้ไปสามารถอยู่ร่วมกันและสามารถฝึกฝนควบคุมพลังของตนเองได้ ก็ไม่มีสาเหตุใดที่จะปฏิเสธคำเชื้อเชิญจากโรงเรียน
เนฟิวลิม คือ สิ่งมีชีวิตที่เกิดขึ้นจากเทพเพศชายและมนุษย์เพศหญิง เนฟิวลิมจะมีรูปร่างหน้าตาเหมือนมนุษย์ทุกประการ เว้นแต่จะมีปีก2ข้างเหมือนกับเทพหรือเทวดา ร่างกายของเน-ฟิวลิมจะแข็งแรงทนทานกว่ามนุษย์ปกติทั่วไป
ความคิดเห็น