[ FanFic ] `เนื้อคู่อยากรู้ว่าใคร ♥

ลำดับตอนที่ #8 : ` lesson 1.3 ♥ เออชะรอยจะเป็นเนื้อคู่ (nm)

ณ โรงพยาบาลขุมแปด

    " โอ๊ยยย! ฉันไม่ไหวแล้วนะเนี่ย คุณรุจจะเป็นยังไงบ้างเนี่ย หื๊อออ! เพราะแกแท้ๆเลยอีต่อ อิโง่! " ต้นข้าวใช้นิ้วชี้พลักหัวต่อน้องชายฝาแฝดของตัวเอง
    " อะไรอีตุ๊ด โทษกูอีกแล้ว มึงนั่นแหละ หยิบไปทำไมเล่า? "
    " ก็ถ้าแกไม่เห็นเทน้ำยาล้างส้วมแทนเครื่องปรุงลงในแก้วฉันคงไม่หยิบมาหรอก! "
    " =_= กูรู้แล้วว่าใครผิด ไอ้โจไง อยากทำอะไรขึ้นมาไม่รู้ตอนนี้! " ต่อหันควั๊บไปที่โจ
    " เห้ยๆๆ โทษชั้นได้ไง ใครมันจะไปรู้ว่าแกโง่เทใส่มาเอง "
    " เห็นมั้ยอีต่อแกมันโง่ยิ่งกว่าควาย! " ต้นข้าวพูดพลางทำหน้าดูถูกต่อ
    " โหอีตุ๊ด! " ต่อลุกขึ้นมาอย่างรวดเร็ว มือนึงชี้หน้าต้นข้าวอีกมือกำหมัดแน่นชูขึ้นไว้ด้านหลัง
    " ขอโทษนะค่ะตอนนี้อยู่เขตโรงพยาบาลกรุณางดเสียงด้วย " นางพยาบาลเดินออกมาจากห้องที่กำลังรักษาคุณรุจน์อยู่ ต่อจึงนั่งลงสงบเหมือนเดิม


    " แล้วแกเป็นไรเนี่ยธิดา? " โจหันมาพูดเมื่อเห็นธิดาเดินทำท่าทางกระสับกระส่าย
    " ฉันกลัวนะสิ โชคดีนะ ที่ฉันกับอีขวัญใจไม่ได้กินยำพิสดารอะไรของแกเข้าไป "
    " พิสดารอะไร บอกแล้วไงมันคือยำสวรรค์ เรียกให้ถูก! "
    " สวรรค์จริงๆธิดา ดูคุณรุจดิจะไปสวรรค์อยู่แล้วเนี่ย "
    " ช่ายย ไอ้ต่อ " โจหันไปใช้นิ้วชี้ ชี้ต่อแบบมีท่าทางเห็นด้วย ทำให้ธิดาถอนหายใจเฮือกใหญ่
    " ธิดา แกจะคิดมากทำไม? แกคิดดูคุณรุจน์เป็นอะไรไปก็ไม่มีใครมาเก็บค่าเช่าห้อง ดีออก " โจพูดพร้อมยกมือสองข้างขึ้นเล็กน้อยและยักไหล่อย่างไม่แคร์คุณรุจน์เลย
    " อีโจ! นั่นปากเหรอนั่น! "

(แอ๊ดดดดด)
เสียงประตูห้องทำการรักษาชีวิตคุณรุจน์เปิดออก พร้อมมีบุรุษใส่ชุดขาวเดินใช้มือล้วงกระเป๋าทั้งสองข้างออกมาทำหน้าตาเคร่งเครียดซึ่งนั่นก็คือคุณหมอที่ช่วยคุณรุจน์นั่นเอง ทำให้ชาวคอนโดชั้นหกลุกขึ้นมาพร้อมกัน

    " คุณรุจน์เป็นยังไงบ้างค่ะคุณหมอ " ขวัญใจพูดขึ้น
    " อาการทั้งหมดปลอดภัยดีครับ "
    " เห็นมั้ยอีโจ! ปากแกนี่ทุเรศมากนะย่ะ " ธิดาหันไปใช้มือสองข้างทุบตีโจเบาๆ
    " แต่.. พบว่ามีสารบางชนิดซึมซาบเข้าไปในหัวใจ ทำให้ตอนนี้หัวใจคนไข้เต้นบ้างไม่เต้นบ้างผิดปกติมากครับ ทางโรงพยาบาลเราไม่เคยเจอคนไข้ที่มาอาการนี้มาก่อน แต่เดี๋ยวเราจะปั๊มหัวใจคนไข้นะครับ ซึ่งจะอนุญาตให้ญาติเข้ามาทำการให้กำลังใจได้ "
    " ไม่อยากนับญาติด้วยเลยเว้ย " โจพูดหันไปทางอื่นกับเอามือเท้าเอวและใช้มืออีกข้างกำผม
   " อิโจ!!!!? โอเค่นะค่ะคุณหมอ เดี๋ยวจะรีบตามเข้าไปค่ะ " ธิดาตะคอกใส่โจทำท่าหวุดหวิดไม่พอใจ และ หันมาบอกคุณหมออย่างนิ่มนวล
   " เห้ยยยยยยย เป็นไงมั่งว๊าาาา~~ " ชายหนุ่มหัวตั้งใส่ชุดเชิ้ตสีขาวกางเกงสีดำรองเท้าหนังราคาไม่แพงนักวิ่งมาด้วยหน้าตาตื่นและมาหยุดยืนทำท่าค่อนข้างเหนื่อยมาก ข้างๆขวัญใจ
   " คุณรุจน์เป็นไงบ้างวะ? วันนี้เฮียติดลูกค้าเยอะมาก ก็ไอขวัญใจไม่ยอมอยู่ช่วยเฮีย "
   " คุณหมอบอกว่าหัวใจเต้นบ้างไม่เต้นบางอะเฮีย แล้วคุณวีล่ะ? " ธิดาตอบด้วยเสียงเนือยๆพลางหยิบชุดคลุมสีขาวมาใส่ป้องกันเชื่อโรคที่จะติดคุณรุจน์
   " ไอ้ตี๋มันไปวิจัยพันธฺุ์กิ้งก่าอยู่ไหนไม่รู้ มันฝากมาเป็นกำลังใจให้คุณรุจน์ด้วยน่ะ "
   " อ้ะ เฮียใส่ชุดแล้วเดี๋ยวเข้าไปดูคุณรุจน์กัน -_- "

ในห้องฉุกเฉิน

   ชาวคอนโดทุกคนมายืนล้อมรอบเตียงของคุณรุจน์ที่กำลังนอนไม่รู้เรื่องอยู่
    " ดูคุณรุจน์ดินอนลิ้นจุกปากเลย ฮ่ะฮ่าๆๆ " โจหัวเราะใช้นิ้วชี้คุณรุจน์ เพื่อนๆทุุกคนเลยหันมามองหน้าโจแบบไม่พอใจกัน
    " คุณรุจน์หายไวๆนะครับ ผมเป็นห่วงมาก ผมรักคุณรุจน์นะครับ " โจทำท่ากระซิกและจับมือคุณรุจน์ขึ้นมาลูบหน้าตัวเองเปลี่ยนท่าทางอย่างรวดเร็วต่างจากเมื่อกี้
    " อีโจปล่อยเลย เดี๋ยวคุณรุจน์เค้าติดเชื้อโสโครกจากแก " โจจึงปล่อยมือคุณรุจน์ลงกลางอากาศ ทำให้มือคุณรุจน์กระแทกขอบเตียงดังปึ๊ก!
    " โจ ! " ทุกคนหันมาตะโกนพร้อมกัน
    " เอ่อ ขอทางให้หมอลงมือด้วยนะครับ ออกห่างจากเตียงคนไข้นิดนึงนะครับ " ทุกคนเดินถอยห่างออกมาจากเตียงและยืนกุมตัวเองอย่างลุ้นว่าคุณรุจน์จะเป็นอย่างไรบ้าง
    " หมอจะเปิดด้วยระดับไฟกลางเลยนะ เพราะว่าถ้าเป็นแบบนี้เปิดไฟอ่อนไม่น่าจะช่วยอะไรได้ " หมอเปิดกระแสไฟกลางและใช้เครื่องปั๊มหัวใจที่ถืออยู่สองข้างแตะลงบนหน้าอกคุณรุจน์
    (( ตึ๊กก )) คุณรุจน์เด้งและตัวกระแทกเตียง.. การใช้เครื่องปั๊มให้ใจในไฟระดับกลางไม่สามารถทำให้คุนรุจน์ฟื้นมาได้ ทำให้คุณหมอหันไปเปิดกระแสไฟให้เป็นกระแสแรงที่สุด
    " ญาติเป็นกำลังใจให้ด้วยนะครับ " หมอเอ่ยก่อนที่จะค่อยๆ ใช้เครื่องมือแตะลงไปที่หน้าอกคุณรุจน์อีกครั้ง
   (( ตึ๊งงงงงงงง )) คุณรุจน์เด้งตัวแรงขึ้น แต่ยังไงคุณรุจน์ก็ยังไม่ฟื้นอยู่ดี ทำให้ชาวคอนโดทำหน้าตาช็อคกันไปเลยทีเดียว ธิดาค่อยๆซบลงที่ไหล่ขวัญใจและจับมือขวัญใจไว้แน่น โจกับเฮียผากอดคอกันและก้มหน้าลง ต่อและต้นข้าวยืนกุมมือไว้ที่ท้องของตัวเองก้มหน้าลงเล็กน้อย หมอเห็นดังนั้นจึงพูดไว้ว่า

 อย่าเพิ่งตกใจครับ หมอมีไม้ตายเด็ด!