ระหว่าง
ความรักที่คนสองคนติดตามเป็นเงาของกันตลอดเวลา
กับ
ความรักที่คนสองคนอยู่ห่างกันบ้าง และหัดทำอะไรด้วยตัวเองเป็นบางครั้ง
ความรักแบบหลัง จะมีอยู่นานกว่า เพราะความรักห่างจะทำให้เกิดการคิดทบทวน
ไปถึงเรื่องราวต่างๆที่กิดขึ้นกับหัใจ ไม่ใช่ปล่อยให้เรื่องดีๆ ความรู้สึกดีๆ ผ่านไป โดยไม่เก็บเอามาใส่ใจสักเรื่อง และไม่ใช่ปล่อยให้เรื่องที่เผลอทำร้ายกัน เลยผ่านไปโดยไม่คิดหาต้นเหตุและหาวิธีแก้ไข
การทำอะไรด้วยตัวเอง เช่นนั้น......
มันเป้นเรื่องสำคัญที่เราจะผูกพันแต่ไม่ผูกติดทั้งชีวิตไว้กับคนที่เรารัก
มีเขาเป็นกำลังใจไม่ใช่มีเขาเป็นคนคอยทำทุกอย่างแทนเรา
เพราะไม่ว่าคนสองคนจะรักกันมากแค่ไหน ก้อคงไม่มีใครที่ก้าวเดินแทนใครได้
ลองทำตัวเองให้เป็นคนเข้มแข็งดู แล้วเขาจะรักในสิ่งที่เธอเป็น ไม่ต้องเป็นคนที่วิ่งตาม แล้วเขาจะยอมเดินช้าลง เพื่อได้เป็นคนที่เดินข้างๆเธอ
คงเคยได้ยินกันใช่มั้ยล่ะค่ะ
"
ห่างไกลเพื่อให้ห้วใจได้คิดถึง"
ประโยคนี่ไม่ใช่เป็นแค่วรรคหนึ่งของบทกวัที่สวยงามเท่านั้น แต่มันป็นใจความสำคัญที่จะทำให้รักมีอยู่อย่างมั่นคง
ก้อประโยคอะไรล่ะ ที่เธอจะมีรัก เพียงเพื่อจะรู้จักแค่คำว่ารัก โดยที่ไม่เคยรู้จักกับคำว่าคิดถึงและเป็นห่วง
เมื่อรู้อย่างนี้แล้ว นับแต่นี้ต่อไปถ้าจะต้องห่างไกลกับคนที่รัก ก้ออย่าหมดเวลาไปกับการหวาดระแวงว่าเขาจะไปมีคนอื่น
ลองมองในด้านดีบ้าง ลองใช้วลาตอนไม่เจอกัน
คิกถึงเรื่องราวดีๆที่ก้าวผ่านมาด้วยกัน แล้วเธอจะพบว่า...ความรักนั้น
ถ้าเป็นรักที่แท้จริง ไม่ว่าจะมีเหตุการณ์ให้ต้องห่างไกลกันสักกี่ครั้งกี่ครา ที่สุดแล้วก้อจะกลับมาอยู่ใกล้ๆเช่นเดิม
เพราะ
ความไว้ใจจะที่ให้คนสองคนยังคงมองเห็นหัวใจกันได้ชัดเจนยิ่งขึ้น
และ
ความคิดถึงจะทำให้ความรักมีความมั่นคง จริงมั้ยค่ะ
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น