ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    candy แม่มดน้อยผู้พิทักษ์จำเป็น

    ลำดับตอนที่ #1 : สอบครั้งนี้ จะต้องได้ดีไห้ได้

    • อัปเดตล่าสุด 22 พ.ค. 53


    สวัสดีค่ะท่านผู้อ่าน เรื่องนี้เป็นเรื่องแรกที่สปีก้าจังจะเขียนนะคะ เอาใจช่วยสปีก้าจังด้วยนะคะ

    Candy เด็กสาววัยใส [ อะป่าว ] เรียนอยุ่ที่โรงเรียนชื่อดังแห่งหนึ่ง



    กี่ปีแล้วที่คะแนนสอบยังคงเท่าเดิม ไม่เปลี่ยนแปลง ได้ครึ่งตลอด ไม่เคยได้เต็มและไม่เคยตก อยุ่ครึ้งๆกลางๆอย่างงี้ตลอด
    เฮ้อ... เราไม่น่าเกิดมาสมองน้อยเลยยยย [โง่นั้นเอง ]   แล้วเรื่องก็เกิดขึ่นในวันสอบวิชา สังคม.   วิชานี้เป็นวิชาที่เราชอบมากที่สุด เลยอยากสอบให้ได้เต็มสักครั้ง  วันนั้นตอนเที่ยงเราเลยไปนั้นติวที่ห้องสมุดอยุ่คนเดียว   แต่ติวเพลินไปหน่อย เลยเวลาสอบมาตั้ง 10 นาที
       ตอนนั้นเรารีบมากหอบหนังสือกองโต ขาก็สับๆๆๆ ไปเรื่อยๆ แต่ในสมองก็คิดว่าจะบอกครูว่ายังไงดี จะบอกว่า หนูติวเพลินไปหน่อยครูคงไม่เชื่อ จะบอกว่าไม่สบาย พอตรวจชื่อที่ห้องพยาบาลก็ไม่มี ทำไงดีเนี้ยยยย.... โอ๊ะ   ขาดันไปสดุดกะอะไรเข้า หนังสือกองโตที่ถือมาเลยเทไม่เป็นท่า  ตายแน่ๆเรา นี้มันก็เลยมา 15 นาทีแล้ว เราก็รีบคว้าหนังสือมาเรียงไหม่แต่ก็ดันไปเห็น แผ่นสีทองมีรูปงูโดนศรเสียบอยุ่ผังอยุ่กะพื่น เอ๋ ธรรมดาไม่เคยเห็นเลยนิ มองไปตามทางก็เห็นมันเรียงรายอยุ่ ทางเดียวกับห้องสอบด้วย เดินๆตามไปก็แล้วกัน     เดินตามไปสักพัก ก็เห็นมันไปอยุ่ที่หน้าห้องเก็บของเก่า มีป้ายเขียนว่า ห้ามเข้านอกจากจะได้รับอนุญาต ... ความอยากรู้อยากเห็นในตัวมันบอกว่า ลองดู ไม่มีใครอยุ่แถวนี้หรอก  แต่ความถูกต้องในตัวมันบอกว่า ไม่ได้นะ ห้องสอบอยุ่ตรงหน้าแล้ว อีกนิดเดียวก็จะได้สอบแล้วนะ   เราไม่รุ้จะทำไงเลยเชื่อความอยากรู้อยากเห็น   ซึงเราคิดผิดถนัด.. พอเปิดประตูห้องเก็บของเก่า แทนที่มันจะดูเก่าๆ มีของว่างรกเต็มไปหมด แต่ไม่ไช่เลย ห้องนี้ดูไหม่และไม่มีฝุ่นเลยยย เราเดินเข้าไปลึกขึ้นอีก ไม่น่าเชื่อว่าห้องเก็บของจะลึกได้ขนาดนี้ แต่แล้ว สายตาเราก็เหลือบไปเห็นของบางอย่าง มันคลายๆกับโคมไฟ แต่มันลอยอยุ่เหนือโต๊ะ และแสงที่ส่งออกมาเป็นสีม่วง  เราเดินเข้าไปใกล้ๆแล้วก็จับมัน โอ๊ะ ทำไมมันอุ่นมากๆเลย ความรู้สึกผ่อนคลายนี่...แล้วทุกอย่างก็มือสนิท..         พอเริ่มได้สติ ก็ได้ยินเสียงที่คุ้นเคยเรียกชื่อเรา
       นี่ๆ หนูcandy ตื่นจะ ตื่นได้แล้ววว
    เราค่อยๆลืมตาขึ้น แล้วก็พบว่าตัวเองนอนอยุ่บนโต๊ะของอาจารย์ใหย่  เรารีบลุกขึ้นแล้วก็กระหน่ำขอโทษคุณครู  แต่พอหันไปเห็นเพื่อนร่วมห้อง ที่ชื่อ เรียวสึ [ ชื่อมันแปลกๆหน่อยนะ ] ลูกของอาจารย์ไหย่ เด็กที่เรียนเก่งที่สุดของชั้นปีนี้ ยืนอยุ่มุมห้อง เราก็อดขำไม่ได้ เพราะชุดที่เรียวสึใส่อยุ่ไม่ไช่ชุดนักเรียนที่ควรจะเป็น แต่เป็นชุดคลายๆ คลอสเพล ออกแนวแฟนตาซี อย่างไม่น่าเป็นไปได้ แต่แล้วพอเห็นชุดตัวเองก็ต้องหยุดขำในทันที ชุดนักเรียนที่อุส่านั่งซักทุกเสาร์อาทิตย์ ชุดที่ขาวสะอาด ทำไม ทำไม กลายเป็นชุด สีส้ม มีจุด สีเหลือง เต็มไปหมด แถม สิ่งที่ควรจะเป็นกองหนังสือกับกล่องดินสอ ได้กลายเป็นกระเป๋ารูปฟักทองสีดำ ที่มีตาเป็นสีเหลือง เราตกใจรีบถามอาจาารย์ว่า
       อาจารย์คะ ใครเป็นคนเปลี่ยนชุดของหนูคะ คงไม่ใช่เรียวสึนะ
    อาจารย์ยิ้มและพูดว่า ไม่หรอก เรียวสึเค้าเป็นคนเจอเธอ แล้วอุ้มมาที่ห้องอาจารย์เนี้ยแหละ ส่วนชุดนั้นมมันก็เปลี่ยนของมันเอง   เราเกิดอาการงงอย่างสุดชีวิด ชุดเนี่ยนะจะเปลี่ยนเอง ต้องเป็นเจ้าเรียวสึแน่ มันต้องแกล้งเราแน่ๆ  เราหันไปมองเรียวสึด้วยสายตาอาคาด
        อะไรกัน ชั้นเป็นคนช่วยเทอนะ หัดสำนึกบุญคุณกันบ้างสิ
    อาจารย์ยิ้มคลายๆ จะหัวเราะ   นี่มันอะไรกันคะ ชุดหนูไม่มีทางเปลี่ยนเองได้หรอก
        เปลี่ยนได้สิ ถ้าหนูไปจับอุปกรณ์เวท แล้วมันจะเปลี่ยนไปตามความสามารถของหนู ที่ชุดหนูสีสดใสแบบนี้ก็เพราะว่าหนูชื่อ candy  มันจะเปลี่ยนทุกคนที่จับมันให้เป็นพ่อมด หรือแม่มดแล้วแต่ เพศ


    จบตอนดีกว่า  ว่าแต่ คะแนนสอบของ candy หล่ะ

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×