Drum! สั่นทั้งใจให้นายมือกลอง

1

หึ หลักฐานก็เต็มมือหรือไม่จริง ^^

                วันหยุด วันหยุด วันหยุด!! ลากฉันออกมาทำไมเนี่ย วันหยุดแท้ๆสวรรค์ชัดๆแทนที่จะได้นอนอย่างสบายใจยัยพาย(เพื่อนสนิทฉันเอง) โทรเรียกมาซื้อของขวัญวันเกิดเป็นเพื่อน เห้ออ ดีนะที่ทำเรื่องเข้ามหาลัยได้แล้ว ฉันสอบตรงเข้ามหาลัยรัฐบาลแห่งหนึ่งได้ด้วยแหละ มันคือความภาคภูมิใจที่สุดในชีวิตเลย ><

                “พาย เมื่อไรแกจะเลือกได้เนี่ยมันนานแล้วนะ”

                “แปปสิ จะรีบไปไหนเนี่ยฉันยังไม่เจอที่ถูกใจเลย”

                “โอ๊ยยย ฉันไม่อยากอยู่ตรงนี้แล้วโว้ย”

                “ทำไมล่ะ ก็แค่โซนกางเกงในผู้ชาย”

                ชั่งกล้า - -ก็แค่โซนกางเกงในผู้ชาย ฉันยืนกดไอโฟนอยู่โซนนี้นานพอที่แบตหมด พอเงยหน้าปุ๊ปก็เจอกับสายตาชองคุณผู้ชายทั้งหลายที่มองมาบ่งบอกถึง ‘เธอมันโรคจิต’ ฉันไม่ได้โรคจิตนะเพื่อนฉันต่างหากแปลกประหลาดซื้อของขวัญให้พี่ชายตัวเองเป็นกางเกงใน มันคิดได้ไงเนี่ย แต่ที่รู้ๆฉันอยากไปจากตรงนี้แล้ว ไม่อยากได้ชื่อว่ายัยโรคจิต T__T

                “นี่แก เมื่อไรจะเสร็จฉันหิวแล้วนะ” (พยายามไปให้ได้)

                “ฉันจำไซส์พี่ฉันไม่ได้ สับสนระหว่าง 2 ไซส์นี้”

                “โห้วววว ก็ซื้อๆไปเถอะหยิบมาสักตัว”

                ~เธอคือโชคชะตา คนที่หามานานว่าอยู่ไหน คนที่ฉันเฝ้ารอว่าเมื่อไร รักในใจจะมีสักคนดูแล ขอบคุณโชคชะตา เธอคนนี้ล้ำค่ากว่าสิ่งไหน คือความหมายของลมที่หายใจ ทั้งชีวิตมันต้องการเพียงเธอ~

                “ว๊ายย ฮั่นนี่โทรมา แกรอฉันอยู่ตรงนี้ก่อนนะไอติม ฝากของไว้ก่อนนะห้ามวางล่ะเดี๋ยวคนอื่นมาแย่ง”

                “เฮ้ยย อย่าเพิ่งทิ้งกันสิยัยเพื่อนบ้า”

                อะเอ่อออ สายตาแบบนี้อีกแล้ว อย่ามองฉันสิฉันไม่ใช่โรคจิตนะแค่เพื่อนฝากของไว้แค่นั้น ยัยพายรีบๆกลับมาสิฉันยืนรอแกมานานแล้วนะ แบตไอโฟนก็หมดทำไงดีเนี่ย O_O ตู้!! ใช่แล้วตู้โทรศัพท์ แต่มันอยู่ต้องไกลจะทำยังไงดีเนี่ยกางเกงในก็วางไม่ได้ โอ้ววว จะหน้าด้านเดินไปดีไหม เอาล้ะ เดินก็เดินว่ะอยากกลับบ้านเว้ย

โครมมมม

“โอ๊ยยย”

“โอ๊ยยย เดินภาษาอะไรของเธอเนี่ย”

“ขอโทษค่ะพอดีฉันรีบมากไปหน่อย คุณไม่เป็นอะไรใช่ไหมค่ะ”

ฉันพูดจบก็เงยหน้าขึ้นไป โอ้ววว พระเจ้า!! หล่อแบบพระเอกนิยายหลุดมา หน้าหวาน ขาวสูง ทุกอย่างกำลังดีคนนี้ใช่เลย แต่!! เสื้อเขาดันโดนกาแฟหกใส่ อ่ออ หวังว่าคงไม่ใช่ที่ฉันเดินชนนะ อาเมนนน

“มีตาก็น่าจะเห็นนะ กาแฟฉันหกเต็มเสื้อแบบนี้ใครจะรับผิดชอบห้ะ”

“ก็ฉันไม่ได้ตั้งใจนิคุณ จะเอายังไงให้ชดใข้ค่าเสียหายงั้นหรอ”

“อย่างเธอเนี่ยนะจะมารับผิดชอบได้ เสื้อตัวนี้เหยียบหมื่นนะจะมีปัญญาหรอยัยโรคจิต”

“ห๊า นายว่าใครโรคจิตไอหน้าตุ๊ด”

“ก็เธอไง มายืนโซนกางเกงในผู้ชายแถมยังถือไว้ในมือด้วย ไม่ให้เรียกว่าโรคจิตจะให้เรียกอะไร”

“นายอย่าเข้าใจฉันผิด เพื่อนฉันแค่ฝากไว้เว้ย อย่ามาใส่ร้ายกันนะ”

“หึ หลักฐานก็เต็มมือหรือไม่จริง ^^”

“อย่ามาหาเรื่องกันได้ไหม แค่กาแฟหกใส่ถึงกับต้องใส่ร้ายกันเลยหรอไง มาเอาเด๋ยวฉันกลับไปซักให้ก็ได้”

“ไม่ต้องหรอก แค่ตัวเดียวฉันทิ้งแล้วซื้อใหม่เป็นสิบๆตัวยังได้เลย”

“แล้วปะกีบอกให้ฉันรับผิดชอบ อะไรของนายว่ะเนี่ย”

“แค่นี้อารมณ์เสียหรอไงยัยโรคจิต”

“แล้วจะทำไม สรุปนายจะเอาไงฉันไม่ได้มีเวลาว่างนะ”

“ทำไม เธอทำธุระกิจพันล้านหรอถึงไม่ว่าง”

“โอ๊ยย นี่นายอย่ากวนประสาทฉันได้ไหม จะไปไหนก็ไปเลยไป”

“ฉันไปก็ได้ แต่ว่ารีบๆซื้อซะนะก่อนที่ผู้ชายคนอื่นเขาจะมองเธอเป็นยัยโรคจิตเหมือนฉันอีกคน”

“อ๊ากกกกกกกก ฉันเกลียดนายหน้าตุ๊ด”

“ฉันก็เกลียดเธอยัยโรคจิต”

ผู้ชายบ้าอะไร!! ไม่มีความเป็นสุภาพบุรุษมารยาทก็ไม่มีมาหาว่าฉันเป็นโรคจิตอีก (ก็เหมือนจริงๆนั่นแหละ) หล่อดูดีแค่ภายนอกนิสัยแย่ชะมัดใครได้ไปเป็นแฟนคงโชคร้ายที่สุดในสิบโลก โมทะนาสาธุ >/\< ชาตินี้ทั้งชาติขออย่าได้เจอกันเลย แล้วพายมันโดนโทรศัพท์ดูดไปแล้วหรอไงจะครึ่งชั่วโมงแล้วยังไม่มาสักที ไม่สนแล้วของขวัญใครมาเลือกใหม่เองแล้วกันไม่อยู่แล้วอารมณ์เสีย แต่ว่าโทรไปหาหน่อยก็ยังดี เผื่อโดนโทรศัพท์ดูดไปจริงๆจะทำไง (ไร้สาระอีกแล้ว)

ตู๊ดดด   ตู๊ดดด    ตู๊ดดดด

(ฮัลโล สวัสดีพายพูดค่ะ)

“พาย นี่แกอยู่ไหนเนี่ย ฉันรอนานมากแล้วนะ”

(ไอติม ฉันโทรหาแกแล้วก็ไม่ติดปิดเครื่องทำไม)

“แบตหมด แล้วแกอยู่ที่ไหนฉันรออยู่ที่เดิมเนี่ย”

(อ่อ ฉันออกมานานแล้ว)

“ห้ะ? ออกไปนานแล้ว ออกไปไหนตั้งแต่เมื่อไร”

(ตั้งแต่ฮั่นนี่โทรมา คือแบบว่ามันกระทันหันอ่ะแก ขอโทษๆๆแต่ฉันก็โทรหาแกแล้วนะมันไม่ติดเอง)

“เออ นี่ฉันผิดใช่ไหม”

(ไม่ใช่นะ แกไม่ได้ผิดเลย เอาไว้คราวหน้าฉันค่อยเลี้ยงไถ่โทษนะ ตอนนี้ฉันไม่ว่างจริงๆ)

“เอาฉันมาแล้วก็ทิ้งฉันไว้ในโซนบ้าบอเนี่ยนะ ฉันเกลียดแกที่สุดเลย”

(โอ้ววว อย่าเกลียดฉันเลยเราเป็นเพื่อนกันตั้งแต่อนุบาลเลยนะไอติม ไว้พรุ่งนี้ฉันเลี้ยงไอติม 5 สกู๊ปเลย)

“อย่าเอามาล่อฉันนะ ไม่ได้เห็นแกกิน” (กลืนน้ำลายเฮือกๆ)

(ฉันไม่เชื่อแกหรอก สิ่งที่ไถ่โทษแกเวลางอนได้ดีที่สุดคือไอติม งั้นฉันวางก่อนนะแกก็กลับบ้านดีๆล้ะ)

“เชอะ สวีตกับแฟนให้มดกัดตัวตายไปเลยยัยเพื่อนบ้า”

โอ๊ยย วันนี้มันวันอะไรเนี่ย ถูกทิ้งให้รอในโซนเกงกางบ้าบอนั่นต้องมาเจอกับคนหล่อที่นิสัยแย่อีก มันวันอะไรของฉันเนี่ย แย่!! แย่ที่สุดเลย