ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : INTRO
INTRO
�
�
"ก๊อก...ก๊อก...ก๊อก" �เสียงดังที่เกิดจากการเคาะประตูข้างนอกและเสียงนี้เป็นต้นเหตุของความหวาดกลัวของน้ำเหนือที่นั่งกอดเข่าจนตัวสั่นด้วยความกลัวอยู่ในห้องเก็บของใต้บันไดที่คับแคบและเต็บไปด้วยใยฝุ่น
"น้ำเหนือน! ถ้าแกไม่ออกมาแกก็ไม่ต้องคิดที่จะออกมาเพราะถ้าแกออกมาแกได้โดนฉันตีหลังลายแน่"
เสียงแม่เลี้ยงของน้ำเหนือนดังขึ้น ยิ่งกระตุ้นความกลัวของน้ำเหนือนให้มากยิ่งกว่าเดิม�เขากลัว กลัวทุกครั้งที่แม่เลี้ยงของเขาโกรธ และ ไล่ทุบตีเขา เขากลัวที่ต้องเจ็บปวดจาการตีที่โหดร้าย แต่เขาจะทน ทนอยู่ในที่ ที่น่ากลัวนี้เพราะมันจะทำให้เขากับน้องเรียนหนังสือและทำให้เขากับพ่อและน้องมีบ้านอยู่ นี่คือเหตุผลว่าทำไมพ่อของเขาถึงยอมแต่งงานกับแม่เลี้ยงใจร้ายนั่นและทำไมเขาต้องมาอยู่ในห้องใต้บันไดนี่ และ เขาคงต้องอยู่ที่นี่ทั้งคืนจนกว่าจะเช้าแต่สำหรับเขาเรื่องแค่นี้ไม่เป็นไรหรอกเพราะนี่ไม่ใช่ครั้งแรกสำหรับการที่ต้องอยู่ในห้องเล็กเล็กแคบแคบสกปกนี้ �และ มันคงไม่ใช่ครั้งสุดท้ายด้วย
"น้ำเหนือนี่แกจะไม่ออกมาจริงจริงใช่ไหม......งั้นแกก็อยู่ในห้องโสโครกนั่นต่อไปรึกัน �อยากรู้นักจะอยู้นานแค่ไหนกันเชียว"
เฮ้อ....เธอพูดดูถูกอย่างกับน้ำเหนือนคนนี้ไม่เคยทำมาก่อน ห้องใต้บันไดนี่หนะเขาเคยอยู่นานเป็นอาทิตย์สองอาทิตย์มาแล้วนะแค่คืนเดียวแค่นี้ไม่มีปัญหาอยู่แล้ว
.....................พอเสียงแม่เลี้ยงดังห่างหายไป และ มีความเงียบเข้ามาครอบนำ � ด้วยความมืดไร้แสงไฟทำให้เกิดความน่ากลัวในห้องแคบแคบนี่ .......
"ตึก" �เสียงดังเหมือนมีอะไรบางอย่างตกลงสู่พื้นอย่างรุนแรง
และเพราะเสียงนั่นทำให้น้ำเหนือหันหน้าตามเสียงอย่างฉับไว และพยายามหาว่าสิ่งที่ตกนั้นคืออะไร
เขาพยายามใช้มือคำไปตามความมืดมิดนั่นเพื่อหาสิ่งที่ตกมา...........และเมื่อเขาคำเจอก็พบเจอกับสิ่งสิ่งหนึ่งที่มันควรจะอยู่ในชั้นเก็บหนังสือเก่าเก่าข้างในห้องนอนคุณปู่....
แต่....เอ๊ะ �มือ มีมือ มือโผล่มาจากหนังสือบ้านี่ ....ด้วยความตกใจเขาโยนหนังสือทิ้งทันที แต่เหมือนหนังสือนั่นจะไม่ยอมหยุด มันเหมือนมีขาโผล่มาจากหนังสือนั่น และมันเดินเข้ามาใกล้ ใกล้ขึ้นเลื่อยเลื่อย....และไม่มีท่าทีว่าจะหยุด
"ชะ..ชะช่วยด้วยใครก็ได้ช่วยผมทีช่วยด้วยยยย!!!!" �เสียงตะโกนด้วยความกลัว กลัวยิ่งกว่าถูกแม่เลี้ยงตีหรืออยู่ในห้องใต้บันไดเป็นอาทิตย์
"ปั่ง...ปั่ง...ปั่ง!" �เสียงน้ำเหนือนผลักประตูด้วยความกลัวพร้อมตะโกนขอความช่วยเหลืออยู่ตลอดเวลา แต่....การกระทำนั้นกับไม่ทำให้มีอะไรดีขึ้น และ ยิ่งเวลาผ่านไปหนังสือปีศาจนั่นก้ใกล้เขาขึ้นเลื่อยเลื่อย
หนังสือที่เดินเข้ามาปะชิดตัวเขาเปิดออกพร้อมมีแสงสีขาวออกมา และ เหมือนว่ามันจะมีลมอะไรมาดูดเขาเข้าไปในหนังสือ และเขาพยายามหาที่จับและยึดทุกอย่างไว้ แต่ก็ไร้ประะโยชน์เพราะลมนั่นมีแรงมหาศาล........
"อ๊ากกกกก......ไม่น้าาาาาาาาาาาาาาาาา" �หนังสือนั่นได้ดูดน้ำเหนือนเข้าไปและปิดลง......................
�
"น้ำเหนือน! ถ้าแกไม่ออกมาแกก็ไม่ต้องคิดที่จะออกมาเพราะถ้าแกออกมาแกได้โดนฉันตีหลังลายแน่"
เสียงแม่เลี้ยงของน้ำเหนือนดังขึ้น ยิ่งกระตุ้นความกลัวของน้ำเหนือนให้มากยิ่งกว่าเดิม�เขากลัว กลัวทุกครั้งที่แม่เลี้ยงของเขาโกรธ และ ไล่ทุบตีเขา เขากลัวที่ต้องเจ็บปวดจาการตีที่โหดร้าย แต่เขาจะทน ทนอยู่ในที่ ที่น่ากลัวนี้เพราะมันจะทำให้เขากับน้องเรียนหนังสือและทำให้เขากับพ่อและน้องมีบ้านอยู่ นี่คือเหตุผลว่าทำไมพ่อของเขาถึงยอมแต่งงานกับแม่เลี้ยงใจร้ายนั่นและทำไมเขาต้องมาอยู่ในห้องใต้บันไดนี่ และ เขาคงต้องอยู่ที่นี่ทั้งคืนจนกว่าจะเช้าแต่สำหรับเขาเรื่องแค่นี้ไม่เป็นไรหรอกเพราะนี่ไม่ใช่ครั้งแรกสำหรับการที่ต้องอยู่ในห้องเล็กเล็กแคบแคบสกปกนี้ �และ มันคงไม่ใช่ครั้งสุดท้ายด้วย
"น้ำเหนือนี่แกจะไม่ออกมาจริงจริงใช่ไหม......งั้นแกก็อยู่ในห้องโสโครกนั่นต่อไปรึกัน �อยากรู้นักจะอยู้นานแค่ไหนกันเชียว"
เฮ้อ....เธอพูดดูถูกอย่างกับน้ำเหนือนคนนี้ไม่เคยทำมาก่อน ห้องใต้บันไดนี่หนะเขาเคยอยู่นานเป็นอาทิตย์สองอาทิตย์มาแล้วนะแค่คืนเดียวแค่นี้ไม่มีปัญหาอยู่แล้ว
.....................พอเสียงแม่เลี้ยงดังห่างหายไป และ มีความเงียบเข้ามาครอบนำ � ด้วยความมืดไร้แสงไฟทำให้เกิดความน่ากลัวในห้องแคบแคบนี่ .......
"ตึก" �เสียงดังเหมือนมีอะไรบางอย่างตกลงสู่พื้นอย่างรุนแรง
และเพราะเสียงนั่นทำให้น้ำเหนือหันหน้าตามเสียงอย่างฉับไว และพยายามหาว่าสิ่งที่ตกนั้นคืออะไร
เขาพยายามใช้มือคำไปตามความมืดมิดนั่นเพื่อหาสิ่งที่ตกมา...........และเมื่อเขาคำเจอก็พบเจอกับสิ่งสิ่งหนึ่งที่มันควรจะอยู่ในชั้นเก็บหนังสือเก่าเก่าข้างในห้องนอนคุณปู่....
แต่....เอ๊ะ �มือ มีมือ มือโผล่มาจากหนังสือบ้านี่ ....ด้วยความตกใจเขาโยนหนังสือทิ้งทันที แต่เหมือนหนังสือนั่นจะไม่ยอมหยุด มันเหมือนมีขาโผล่มาจากหนังสือนั่น และมันเดินเข้ามาใกล้ ใกล้ขึ้นเลื่อยเลื่อย....และไม่มีท่าทีว่าจะหยุด
"ชะ..ชะช่วยด้วยใครก็ได้ช่วยผมทีช่วยด้วยยยย!!!!" �เสียงตะโกนด้วยความกลัว กลัวยิ่งกว่าถูกแม่เลี้ยงตีหรืออยู่ในห้องใต้บันไดเป็นอาทิตย์
"ปั่ง...ปั่ง...ปั่ง!" �เสียงน้ำเหนือนผลักประตูด้วยความกลัวพร้อมตะโกนขอความช่วยเหลืออยู่ตลอดเวลา แต่....การกระทำนั้นกับไม่ทำให้มีอะไรดีขึ้น และ ยิ่งเวลาผ่านไปหนังสือปีศาจนั่นก้ใกล้เขาขึ้นเลื่อยเลื่อย
หนังสือที่เดินเข้ามาปะชิดตัวเขาเปิดออกพร้อมมีแสงสีขาวออกมา และ เหมือนว่ามันจะมีลมอะไรมาดูดเขาเข้าไปในหนังสือ และเขาพยายามหาที่จับและยึดทุกอย่างไว้ แต่ก็ไร้ประะโยชน์เพราะลมนั่นมีแรงมหาศาล........
"อ๊ากกกกก......ไม่น้าาาาาาาาาาาาาาาาา" �หนังสือนั่นได้ดูดน้ำเหนือนเข้าไปและปิดลง......................
�
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น