คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Night 03
03
เสียงเพลงที่ดังกึกก้องภายในห้องสี่เหลี่ยมขนาดใหญ่ของผับดังไม่ได้เรียกร้องความสนใจจาก ปาร์ค ชานยอล เท่าไหร่นัก
หากจะพูดให้ถูกมันได้ทำให้เขาสนใจเลยแม้แต่น้อยสิ่งที่ทำให้เขาสนใจอย่างแรกคงจะไม่พ้นเครื่องดื่มสีอัมพันในแก้วทรงสูง มือหนายกขึ้นดื่มให้รสชาติร้อนรุ่มได้ไหลลงคอให้ร่างกายได้รู้สึกร้อน ความรู้สึกร้อนรุ่มแต่กับนุ่มละมุนในรสชาติสมราคาที่แพงพอจะทำให้ใครหลายคน อดกินข้าวไปสักสองสามเดือน แน่นอนว่าราคาแค่นั้นไม่ได้กระทบต่อกระเป๋าเงินของเขาเลยสักนิด
และอย่างที่สองที่ทำให้เขาสนใจไม่น้อยคงหนีไม่พ้นร่างเล็กที่กำลังนัวเนียกับพี่ชายเขาอยู่
“อืม คุณจงแด”
ดูท่าจะซนไม่น้อยเลยละ ผู้ชายตัวเล็กที่ชื่อแบคฮยอน ทั้งใบหน้าหวานราวกับผู้หญิง กลีบปากบางน่าสัมผัส ดวงตาที่ดูจะดื้อรั้น มันช่างน่าลิ้มลอง
“อย่ามองอย่างนั้น ปาร์ค ชานยอล นี่ของฉัน”
เสียงทุ้มนุ่มของพี่ชายคนสนิทเรียกเขาออกจากภวังค์ชานยอลตวัดสายตาไปสบกับพี่ชายก็พบว่ามันเป็นสายตาที่ดูจะขี้เล่นมากว่าจะจริงจัง ร่างเล็กผละออกจากอกพี่ชายของเขาแต่ยังคงนั่งอยู่บนตักแถมสะโพกนั้นก็ยังคงบดเบียดไปกับตักของพี่ชายเขาอยู่ ช่างยั่ว...
“ผมกลับละนะ”แบคฮยอนลุกขึ้นจากตักแกร่งริมฝีปากบางก้มลงจูบที่แก้มสาก ก่อนยิ้นยวนส่งให้คนอายุมากกว่า
“งั้นผมกลับเลยดีกว่า” ชานยอลพูดขึ้นก่อนจะลุกขึ้นยืนเต็มความสูงโค้งให้พี่ชายที่เคารพก่อนจะก้มไปหยิบกระเป๋าเงินและกุญแจรถ
“ไปส่งแบคฮยอนให้หน่อย” ชานยอลพยักหน้าเป็นการตอบรับก่อนจะผายมือให้แบคฮยอนเดินไปก่อน
จงแดลุกขึ้นยืนเต็มความสูงมือหนาจัดการติดเม็ดกระดุมที่หลุดออกด้วยมือแสนซุกซนของร่างเล็กก่อนเดินสาวเท้าไปที่เคาน์เตอร์บาร์หย่อนกายลงนั่งบนเก้าอี้ตัวสูงก่อนที่เครื่องดื่มจะมาวางอยู่ตรงหน้าโดยไม่ต้องสั่งอะไร
“เลย์เนี่ยรู้ใจฉันจริงเลยนะ” น้ำเสียงทุ้มนุ่มถูกส่งให้บาร์เทนเดอร์หนุ่มที่ยืนอยู่ตรงหน้าอย่างเย้าแหย่แต่สิ่งได้กลับมากับเป็นความเงียบและรอยยิ้มบางๆเท่านั้น
“เลย์อ่า อย่าเย็นชาใส่ฉันนักสิ ฉันเสียใจนะ อี้ซิง” บาร์เทนเนอร์หนุ่มส่ายหน้าเล็กเขารู้ดีว่าผู้ชายคนนี้ต้องการอะไรและเขาคงไม่ง่ายที่จะคิดไปสนองความใคร่ชั่วข้ามคืนให้ผู้ชายคนนี้ ถึงแม้จะเคยให้ได้ลิ้มลองมาแล้วถึงสองครั้งแล้วก็ตาม
“อย่าอ้อนผมให้ยากเลย คุณก็รู้”จงแดเท้าคางมองคนตรงหน้ายกยิ้มเจ้าเล่อยู่ในทีส่งให้ ทำไมจะไม่รู้หล่ะก็คนตรงหน้าเนี่ยเป็นบาร์เทนเดอร์นะไม่ใช่เด็กนั่งดริ้งค์ที่แค่เอาเงินล่อจะได้มาเชยชม แต่ยังไงซะคืนนี้เขาก็คงไม่ยอมกลับบ้านมือเปล่าหรอก
ร่างสูงละความสนใจจากคนตรงหน้าหมุนตัวกลับหลังแล้วนั่งพิงเคาน์เตอร์บาร์แทน
กวาดสายตามองไปรอบๆก่อนดวงตาคู่คมจะไปสะดุดกับใครสักคน ร่างเล็กที่กำลังขยับออกลวดลายกลางฟอล มุมปากหยักกดยิ้มลึกทันทีเมื่อดวงตาคู่คมได้สบประสานกันคนที่กำลังเป็นจุดสนใจ จากดวงตาที่ประสานกันทำให้เห็นใบหน้าของอีกคนที่ชัดขึ้น ทั้งใบหน้ากลมออกจะหวานพร้อมกลีบปากอวบอิ่มคล้ายกับส่งยิ้ม ใบหน้าที่ดูจะเด็กกว่าเขาอยู่หลายปี จงแดละความสนใจจากใครคนนั้นก่อนหันหลังส่งบัตรเครดิตสีดำให้กับบาร์เทนเดอร์หนุ่มก่อนจะรับคืน ส่งยิ้มให้บาร์เทนเดอร์หนุ่มที่เอ่ยลาอย่างเย้าแหย่
“คืนนี้ให้สนุกนะครับ คุณคิม”
.
.
.
ร่างสูงไม่ได้เดินออกจากผับไปอย่างที่ควรจะเป็นแต่กลับเดินตามร่างเล็กของใครบางที่พึ่งส่งสายตาเชิญชวนให้เขาไป
จงแดเดินเข้ามาโซนในสุดของร้านทางเดินที่ค่อนข้างมืดและแคบไม่ได้เป็นอุปสรรคสำหรับเขา
ร่างสูงเดินผ่านทางเดินแคบที่แยกไปสำหรับสูบบุหรี่ มือหน้าผลักประตูเข้าไปในห้องน้ำ สายตาคมมองสบกับคนตัวเล็กผ่านกระจกเงาที่สะท้อนให้เห็นรอยยิ้มยั่วยวนที่ทำให้เขาเดินตามมา ริมฝีปากบางกระตุกยิ้มมุมปาก ขายาวสาวเท้าเข้าไปยืนซ้อนด้านหลังคนที่ยืนล้างมืออยู่ วงแขนแข็งแรงยกขึ้นโอบรอบเอวบางโน้มใบหน้าลงข้างใบหูให้ลมหายใจกรุ่นกลิ่นแอลกอฮอล์ปัดเป่าไปข้างใบหู
“สวัสดีครับ หนุ่มน้อย”เสียงทุ้มแหบพร่ากระซิบแผ่วเบาริมฝีปากบางเม้มที่ใบหู ไร้เสียงใดตอบรับสัมผัสร้อนหากแต่มันกลับไม่ใช่การแสดงความไม่พอใจ มือเรียวค้ำไว้กับอ่างล้างมือ ยกสะโพกบดเบียดไปมากับคนที่ยืนซ้อนหลังให้แนบชิดจนไร้คำว่าช่องว่าง
“ทำไมไม่ตอบละครับ ชื่ออะไรเอ่ย”ไม่พูดเปล่ามือหนาลูบไล้ไปตามสีข้างสันจมูกคมไล่จากหลังใบหูลงมาที่ซอกคอขาว ริมฝีปากบางกดจูบทำรอยสีกุหลาบบางเบาก่อนจะกดย้ำหนักหน่วงจนได้ยินเสียงครางในลำคอพร้อมคำตอบที่น่าพอใจ
“อืม แม่ผมบอกว่าห้ามคุยกับคนแปลกหน้า นิครับ คุณลุง”
“หึ แต่คุณลุงมีของเล่นสนุกให้เล่นด้วยนะ...ไปเล่นต่อที่ห้องคุณลุงไม”
.
.
.
"ครับไปต่อห้องคุณลุง”
CUT
แสงแดดส่องผ่านรอยแยกของผ้านม่านเข้ามากระทบกับใบหน้าคมคายให้เปลือกตาสีอ่อนได้เปิดขึ้นช้าๆก่อนจะปรับโฟกัสให้เป็นปกติมือหนายันกายขึ้นนั่งบนเตียงก่อนจะพบว่าผ้าปูที่นอนมันเปรอะเปื้อน
ร่างสูงลุกขึ้นเดินหาร่างที่ควรจะนอนอยู่ภายในห้องแต่ก็ไม่พบใคร ยิ่งทำให้คนที่พึ่งตื่นเกิดอารมณ์เสียขึ้นมา จงแดเดินกลับเข้าไปในห้องอีกครั้งพลันสายตาก็ไปสะดุดกับอะไรบางอย่าง ขายาวสาวเท้าเข้าที่โต๊ะข้างเตียงก่อนหยิบวัตถุนั้นขึ้นมาดู
ซองบุหรี่ยี่ห้อหนึ่งแถบสีที่คาดอยู่บนซองบอกถึงความแรงของรสชาติหากแต่สิ่งที่เรียกความสนใจจากจงแดกลับไม่ใช่ซองบุหรี่โพสต์อิสสีสดถูกทับไว้ใต้ซองบุหรี่มือหนายกขึ้นมาอ่านก่อนมุมปากหยักจะกดยิ้มลึกด้วยความพอใจ
‘โทรมานะครับ XXX-XXX-XXXX คุณลุง’
แล้วเจอกันอีกนะ
หนุ่มน้อย...
TBC
SPHINXGERGER:
ฉากตัดอยู่ที่เดิมครับเชิญเม้น โหวต ทวิต #เสี่ยจงแด ตามสบายครับ
ไปสกรีมแท็กให้ชื่นใจหน่อย จิ น้า น้า
ระยะเวลาในการอัพแปลตามตรงกับการคอมเม้นครับ
O W E N TM.
ความคิดเห็น