คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Night 01
01
ควันบุหรี่ถูกพ่นออกจากริมฝีปากบางครั้งแล้วครั้งเล่าให้ได้กลิ่นหอมอ่อนๆของมิ้นท์
ผสมกับกลิ่นแอลกอฮอล์
ให้ความรู้สึกเคลิบเคลิ้มคล้อยตามเสียงเพลงบีทหนักๆ ดังคลอไปเลื่อยๆในห้องสี่เหลี่ยมขนาดใหญ่ที่ถูกปิดไฟไว้มีเพียงแสงไฟจากยอดตึกสูงอีกฝั่งหนึ่งส่องเข้ามาให้เห็นเรือนกายของคนสองคนที่อยู่ในห้อง ควันบุหรี่ถูกสูบเข้าไปอีกหนก่อนถูกพ่นออกมาเป็นครั้งสุดท้าย
“อืม แบคฮยอน”
แบคฮยอนเงยหน้าขึ้นมองสบประสานกับตาคมสวยก่อนจะผละออกจากหว่างขา ขึ้นไปนั่งคร่อมตกของคนที่เปลือยไปแล้วกว่าครึ่งท่อน มือเรียวไร้วนไปทั่วอกแกร่งอย่างยั่วยวนก่อนเลื่อนไปปรดเนกไทออกจากคอคนด้านร่าง มือหนาดันท้ายทอยของคนตัวเล็กกว่าให้ลงมาบดจูบให้ปลุกไฟปรารถนาในกายให้รุกโชน ริมฝีปากเบียดชินบดเบียดเค้าคลึงกันไปมาอย่างดูดดื่ม
สัมผัสที่เต็มไปด้วยความอยากในกาม ไร้ซึ่งความรัก เป็นเพียงแค่เซ็กที่แลกเปลี่ยนกับเงินตรา
แบคฮยอนลูบอกจากคนด้านล่างก่อนจะบรรจงปลดกระดุมเสื้อออกที่ละเม็ดช้าๆ ดวงตาเรียวที่ถูกแต่งแต้มอายไลน์เนอร์
จ้องมองไปหยั่งอีกคน ใบหน้าคมคายซุกไซ้ไปตามซอกคอขาวดูดดุนทำรอยให้ได้ยินเสียงอย่างหยาบโลน
มือหนาล้วงเข้าไปในเสื้อตัวบางแตะสัมผัสกับแผ่นหลังเนียนที่เริ่มร้อน ส่งเสียงกระซิบแหบพร่าให้คนตัวเล็กได้ยิน
“ดูแลฉันดีๆละแบคฮยอน”
ดวงตาคูคมจับจ้องไปที่กองแฟ้มเอกสาร ด้วยวามเบื่อหน่าย มือหนาล้วงเข้าไปในกระเป๋าเสื้อสูทก่อนจะหยิบเอากล่องใส่บุหรี่ออกมา มือหนาเปิดกล่องหยิบเอาบุหรี่ตัวยาวราคาแพงที่บ่งบอกถึงฐานะ ริมฝีปากบางคาบบุหรี่เอาไว้ก่อนจะใช้ไปไฟแชคจุดมัน ควันบุหรี่สีหม่นถูกสูบเข้าอย่างเต็มปอดก่อนจะถูกพ่นออกมา การสูบบุหรี่เป็นอีกวิธีหนึ่งที่ คิม จงแด ใช้คลายเครียดราวกับให้ความอึดอัดล่องลอยออกไปพร้อมกับควันบุหรี่ที่พ่นออกมา
“อัดมะเร็งแต่เช้าเลยนะรับ”
จงแดหันไปยกยิ้มให้กับร่างสูงโปร่งของเลขาหนุ่มก่อนจะเขี่ยบุหรี่ทิ้งกับที่เขี่ยบุหรี่
แล้วหันไปพูดคุยกับเลขาส่วนตัว
“แช่งฉันอีกแล้วนะเซฮุน”
โอ เซฮุน ส่ายหน้าไปมาให้กับท่าทางขี้เล่นของเจ้านายมือเรียวพลิกแฟ้มตารางงานไปมา
ก่อนเอ่ยกับเจ้านายด้วยเสียงเรียบ
“ตอนบ่ายคุณมีประชุมนะครับ”
จงแดเอนหลังพิงกับเก้าอี้หนังสีดำราคาแพง หยักไหล่แบบของไปทีให้กับเลขา
ก่อนจะล้วงหยิบโทรศัพท์เรื่องหรูออกมากดต่อสายไปต่างประเทศ
เสียงสัญญาณโทรศัพท์ดังเป็นจังหวะรอเพียงไม่กี่นาทีปลายสายก็รับ จงแดยกยิ้มให้กับเสียงงัวเงียของปลายสาย
ที่ทำให้รู้ว่าอีกซีกโลกหนึ่งกำลังอยู่ในช่วงเวลากลางคืน จงแดกดวางสายก่อนจะหันไปมองเลขาคนสนิทด้วยสายตาเจ้าเล่
“เซฮุนอ่า เข้าประชุมแทนฉันหน่อยได้มัย”
เซฮุนรู้ดีว่านั่นไม่ใช่ประโยคคำถามแต่เป็น ประโยคคำสั่ง เขาทำได้เพียงพยักหน้ารับ
ให้กับเจ้านายของเขา จงแดเดินไปบีบไหล่เซฮุนเบาๆก่อนจะเดินไปที่ประตูห้อง
สร้างให้ร่างสูงโปร่งสงสัยเป็นอย่างมาก
“คุณจะไปไหนครับ”
จงแดหันมายิ้มให้กับเซฮุนก่อนจะขยับกลีบปากเอื่อนเอ่ยเพียงแผ่วเบาให้ๆได้ยินเพียงสองคน
ก่อนจะเปิดประตูออกจากห้องไป ทิ้งให้เซฮุนอยู่ในห้องเพียงคนเดียว
“ฉันจะไปหาของขวัญให้คนสำคัญของฉันไง”
เซฮุนถอนหายใจอย่างเหนื่อยอ่อนก่อนจะทรุดลงนั่งที่โซฟาตัวใหญ่ในห้องทำงานของเจ้านาย
มือเรียวควานหาโทรศัพท์ขึ้นมาไล่กดเบอร์ที่ต้องการ เสียงสัญญาณโทรศัพท์ถูกตัดไปเปลี่ยนเป็นเสียงพูดของปลายสายเซฮุนยกยิ้มเล็กก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งแต่แฝงไปด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย
“ฮัลโหลที่รัก....ครับ....วันนี้ผมคงไปกับคุณไม่ได้....ขอโทษนะ...ผมรักคุณนะ”
TBC
Sphinxgerger :
ในที่สุดเราก้มาจนได้ตบมือๆๆๆๆๆๆ เรื่องเก่ายังไม่จบมาเปิดใหม่คลายเคลียด
ครับเรื่องนี้จะเข้าขั้นดาร์กเลยนะ เด็กคือไม่ควรอ่านอ่ะ รุนแรงว ลวนลาม หื่นกาม(ไม่่ใช่ละ)
คงคอนเสิฟเดิมครับอ่านแล้วงงอ่านแล้วมึน
ช่องทางการติดต่อ twitter:@pop_ntss เราอยากมีแท็กเป็นของตัวเองอะ #เสี่ยจงแด
อย่าลืมคอมเม้นนะครับ
O W E N TM.
ความคิดเห็น