ลำดับตอนที่ #8
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : ตอนที่ 7
"พี่ลู่ทำอะไรน่ะ" เลย์เดินมาหาพี่ชายตัวเองที่กำลังจดรายลเอียดบางอย่างลงในสมุดโน๊ตของตัวเอง "กำลังหาประวัติตระกูลอู๋น่ะ" เลย์เดินมานั่งลงที่โซฟาข้างๆลู่หานก่อนจะมองไปในจอคอมของพี่ชายตัวเอง มีรูปของคริสและเซฮุนส่วนอีกคนนึงเลย์ยังไม่เคยเห็นหน้ามาก่อน�
ก๊อกๆ
เสียงเคาะประตูดังขึ้นมา พร้อมกับร่างแบคฮยอนที่เดินเข้ามาในห้องทำงานพร้อมกับดีโอซูโฮและซิ่วหมิน แบคฮยอนเดินมานั่งที่โซฟาก่อนจะวางขนมไว้กับโต๊ะกาแฟ "พี่สองยุ่งอยู่หรอ" แบคฮยอนหันมาถามพี่ชายตัวเองก่อนจะแกะขนมใส่จานแล้วนำมาวางที่โต๊ะกาแฟให้พี่ชายของตนกิน "ไม่ยุ่งเท่าไหร่หรอก พี่ก็แค่หาประวัติบางอย่างอยู่" แบคฮยอนพยักหน้าเข้าใจ
"แล้วเป็นไงบางเลย์" ซิ่วหมินหันมามองหน้าเลย์ก่อนจะเอ่ยถามขึ้นมา "อะไรครับ?" เลย์เลิกคิ้วอย่างสงสัยกับคำถามของซิ่วหมิน ซิ่วหมินเหล่ตามองไปในจอคอมของลู่หานที่มีรูปของคริสอยู่ เลย์หันไปมองตามที่ซิ่วหมินจะสื่อความหมายก่อนจะพยักหน้าเข้าใจ "อ่อ นายคนนี้ชื่อคริสเป็นพี่คนโตของตระกูลอู๋ นิสัยแย่ที่สุดเท่าที่ผมเจอมาเลย" เลย์กล่าวก่อนจะทำหน้าเหนื่อยออกมา เมื่อนึกถึงเหตุการณ์วันก่อนที่เค้าเกือบโดนทำมิดีมิราย
"แล้วมีอะไรที่ทำให้แน่ใจบางไหมว่าพวกนั้นเป็นคนทำ" ซูโฮเป็นเคยเอ่ยขึ้นมา เลย์และลู่หานส่ายหัวออกมา แบคฮยอนที่นั่งฟังมาได้สักพักดีดนิ้วขึ้นมาหนึ่งทีทำให้ทุกคนหันมามองทางแบคฮยอน "ผมพอจะช่วยได้อีกแรง ผมพอจะรู้จักกับคนในตระกูลอู๋ซึ่งก็ไม่เชิงเป็นเพื่อนของนายคริสอะไรนั่นน่ะ ดูท่าผมน่าจะใช้นายนั่นในการสืบหาคนที่ฆ่าพ่อเราก็ได้นะ" แบคฮยอนมองหน้ากับเหล่าพี่น้องของตัวเองก่อนจะยิ้มออกมาอย่างคนชนะ
"ก็พึ่งจะเห็นรอบนี้แหละที่แกใช้ความแรดเป็นประโยชน์" ดีโอพูดสวนขึ้นมา ก่อนจะโดนสายตาพิฆาตรของแบคฮยอนหันไปมองทำให้ดีโอแกล้งทำเป็นกินขนมทันที คนที่เหลือต่างก็หัวเราะในสิ่งที่ดีโอพูดอย่างชอบใจ "ก็ดีนะ แบคฮยอนยังไงช่วยอีกแรงนะ" แบคฮยอนพยักหน้าเป็นคำตอบก่อนที่ทั้งหกคนจะช่วยกันหาประวัติของตระกูลอู๋อย่างพร้อมใจกัน
เลย์ที่เดินลงมาซื้อของกินไปให้พี่น้องของตัวเองอยู่ไม่ไกลจากบริษัทเท่าไหร่นักกำลังยืนซื้อของอยู่ แต่ด้วยความที่เลย์ไม่ทันสังเกตุมีรถสีดำอีกคันกำลังขับตามเค้ามา เลย์เดินมาหยุดรอคนขับรถอยู่ที่หน้าร้านขายของก่อนจะก้มมองนาฬิกาที่ข้อมือของตัวเอง เลยเวลามาสิบนาทีเริ่มทำให้เลย์เอ๊ะใจเล็กน้อยก่อนจะหยิบโทรศัพท์ของตัวเองขึ้นมากดตามคนขับรถแต่ดูเหมือนคนขับรถของเลย์จะปิดเครื่อง
ตุ้บ!!�
ข้าวของในมือของเลย์หล่นลงไปอยู่กับพื้น ร่างของเลย์กำลังดีดิ้นเมื่อโดนมือของใครบางคนใช้ผ้าเช็ดหน้าปิดลงที่จมูกของเค้า เลย์พยายามจะแกะมือนั้นออกแต่ดูจะช่วยอะไรไม่ได้ เมื่อแรงของเลย์ค่อยๆหมดลงพร้อมกับดวงตาคู่สวยของเจ้าตัวที่ค่อยๆปิดลงเช่นกัน ไม่นานนักร่างของเลย์ก็ถูกอุ้มขึ้นมาที่รถคันดำ
"หึ ฉันจะดูว่านายจะปากเก่งได้แค่ไหน" เจ้าของเสียงทุ่มเอ่ยขึ้นก่อนจะหันมามองที่ร่างของเลย์ที่นอนหมดสติอยู่ที่ไหล่ของเค้า คริสยิ้มเยาะกับใบหน้าของเลย์ที่ตอนนี้ดูไม่มีความร้ายกาจบนใบหน้า ใบหน้าหวานหลับตาสนิทปากเล็กอมชมพูจมูกเล็กๆที่แดงเล็กน้อยเนื่องจากโดนผ้าเช็ดหน้าปิดเข้าที่จมูกของร่างบาง
ไม่นานรถคันหรูของคริสก็ถูกขับเข้ามายังบ้านของตระกูลอู๋ที่มีขนาดใหญ่พอสมควร คริสอุ้มร่างของเลย์เอาไว้ก่อนจะเดินขึ้นไปยังห้องนอนของตัวเอง "พาใครมาวะเฮีย" เฉินและเซฮุนยื่นหน้าออกมาอย่างอยากรู้อยากเห็น พร้อมกับที่เทาก็เดินออกมาดูพี่ชายของตัวเองด้วยเช่นกัน ทั้งสามคนเดินมาหาพี่ชายของตัวเองก่อนจะมองที่ร่างบางของเลย์ที่โดนพี่ชายของตนอุ้มเอาไว้
"เอางี้เลยหรอเฮียจะไม่เป็นเรื่องหรอ" เทาเดินมาหยุดยืนอยู่ข้างๆพี่ชายตัวเอง พร้อมกับที่เซฮุนและเฉินพยักหน้าออกมากับความเห็นของเทาคริสยักไหล่ให้อย่างไม่สนใจ "เชื่อสิว่ามันต้องไม่เป็นเรื่อง" คริสเปิดประตูห้องของตัวเองแล้วเดินเข้าไปทันที ทิ้งให้น้องทั้งสามยืนงงเป็นไก่ตาแตกไม่เข้าใจในความคิดของพี่ตัวเอง ที่ดูจะผิดไปนิดมีเซฮุนและเฉินที่ยิ้มให้อย่างรู้ทันความคิดของพี่ตัวเองก่อนจะเดินหนีไปจากหน้าห้องของพี่ชายตัวเอง
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น