[FIC] HUNHAN BAD GUY เลวแล้วทำไม(?)

ลำดับตอนที่ #4 : BEGIN +NC ทิ้งเมลล์ไว้

BEGIN





"เซฮุนมึงรีบๆมาเลย อย่ามาเบี้ยวนัดพวกกูนะมึง"

"เออน่าเดี๋ยวกูไปมึงก็เห็นเองแหละ"


เซฮุนกดวางสายโทรศัพท์ทันที ก่อนจะหันมาสนใจร่างบางที่ค่อยๆก้าวเท้าลงจากเตียง มือเล็กๆนั้นกุมที่ท้องของตัวเองเอาไว้เพราะยังรู้สึกปวดอยู่ ลู่หานพยุงตัวเองมาจนถึงประตูห้องของเซฮุน มือเรียวกำลังเอื้อมไปที่ลูกบิดประตูแต่โดนมือของร่างสูงที่ไวกว่ากระชากออกมาให้พ้นจากประตูก่อนจะส่งสายตาดุๆมาให้ลู่หาน 


"จะไปไหน?"


ลู่หานไม่ตอบร่างบางพยายามสะบัดข้อมือของตัวเองออกจากมือของเซฮุน แต่ร่างสูงกับเพิ่มแรงบีบที่ข้อมือของร่างบางอย่างแรงจนข้อมือเล็กนั้นเกิดเป็นรอยแดงขึ้นมา ลู่หานนิ่วหน้าขึ้นมาเพราะอาการเจ็บที่ข้อมือของตัวเอง เซฮุนบีบที่ข้อมือของลู่หานอย่าแรงก่อนจะจ้องมองใบหน้าของคนตรงหน้าอย่างหงุดหงิด


"กูถามว่าจะไปไหน? ตอบ!"

"กลับบ้าน ปล่อย!"


ลู่หานสะบัดข้อมือของตัวเองจนหลุดพ้นจากการจับกุมของเซฮุน ร่างบางเอ้ือมมือหวังจะจับที่ลูกบิดประตูเพื่อจะออกจากห้องแต่กลับโดนเซฮุนกระชากที่แขนกลับมาที่เดิม ลู่หานพยายามผลักเซฮุนออกให้พ้นทางร่างบางทั้งจิกทั้งข่วนที่แขนของร่างสูงตรงหน้าแต่ร่างสูงกับทำสีหน้าเรียบเฉยไม่เจ็บปวดอะไรออกมา 


"กูไม่ให้กลับอยู่กับกูมันจะตายหรือไง! หรือต้องออกไปให้โดนข่มขืนมึงถึงจะชอบสินะ"




เพี๊ยะ!!!





หน้าของเซฮุนหันไปตามแรงตบของลู่หาน ร่างบางกำลังร้องไห้ออกมามือเล็กๆนั่นสั่นเทาอย่างห้ามไม่ได้ลู่หานก้มมองมือตัวเองที่ตบหน้าของเซฮุนไปอย่างตกใจร่างบางไม่ได้ตั้งใจจะตบเซฮุน แต่เพราะคำพูดของเซฮุนมันทำให้ลู่หานไม่อยากจะฟังมัน เซฮุนใช้มือนวดที่กามของตัวเองก่อนที่ร่างสูงจะหันมามองร่างบางที่ยืนตัวสั่นอยู่ตรงหน้า



"ซะ...เซฮุน ฉันขอโทษคะ..คือฉันไม่ได้ตั้งใจ"

"มึงกล้าตบหน้ากูหรอ! ไม่ได้ตั่งใจแล้วที่มึงตบกูเมื่อกี้มันเรียกว่าอะไรห๊ะ!"


เซฮุนเขย่าตัวของลู่หานอย่างแรงมือหน่านั่นบีบที่ไหล่ของร่างบางจนปวดไปหมด เซฮุนเหวี่ยงร่างของลู่หานไปกระแทกกับขอบเตียงอย่างแรงด้วยอารมณ์โมโห จนร่างบางทรุดตัวลงไปกองกับพื้นอีกครั้ง ลู่หานพยายามคลานหนีเซฮุนอย่างสุดชีวิต ไม่รู้เพราะอะไรแต่ครั้งนี้เซฮุนทำให้ลู่หานรู้สึกกลับไปหมด


"เซฮุนฉันขอโทษ อย่าทำอะไรฉันเลยนะ"

"หึ! อยากมีผัวจนตัวสั่นไหนๆมึงก็ตบหน้ากูแล้วกูก็ควรจะให้บทเรียนมึงสักนิด"


เซฮุนจัดการกระชากแขนของลู่หานทันทีก่อนจะออกแรงดึงให้ร่างบางลุกขึ้นตาม เซฮุนผลักลู่หานลงกับเตียงก่อนที่ร่างสูงจะจัดการขึ้นคร่อมร่างบางเอาไว้ ลู่หานพยายามดิ้นให้พ้นจากเซฮุน มือเล็กทุบตีที่อกของเซฮุนอย่างแรงพยายามผลักดันคนข้างบนออกให้พ้น 


"อยู่เฉยๆ! ทำมาเป็นไม่เคย"


"ปล่อย บอกให้ปล่อยไงฮรึก! ปล่อยฉัน!"


ลู่หานร้องไห้ออกมาก่อนที่ร่างบางจะเริ่มโวยวายเสียงดังมือเล็กๆนั้นก็ทุบตีเซฮุนไม่ยอมหยุด จนเซฮุนรู้สึกโมโหขึ้นมาร่างสูงรวบมือทั้งสองข้างของลู่หานเอาไว้เหนือหัวก่อนที่จมูกโด่งได้รูปจะก้มลงซุบไซร้ที่ซอกคอขาวของลู่หาน ซึ่งร่างบางก็ไม่ยอมอยู่นิ่งตามที่อีกคนบอก ลู่หานพยายามบิดข้อมือของตัวเองให้พ้นหลุดจากการจับกุมของเซฮุน ร่างสูงออกแรงบีบที่ข้อมือของร่างบางจนแน่น ก่อนจะเคลื่อนใบหน้ามากดจูบที่ริมฝีปากสีชมพูอ่อนของลู่หาน 


"อื้อ!"


เซฮุนบีบที่คางของลู่หานเพื่อให้ร่างบางยอมเปิดปากเพื่อที่จะสามารถส่งลิ้นหน่าเข้าไปในโพรงปากของร่างบางได้ง่ายขึ้น ลู่หานเผลอปากเล็กน้อยทำให้เซฮุนสามารถส่งลิ้นเข้าไปในโพรงปากของตัวเองได้อย่าง่ายดายลิ้นหน่าเกี่ยวตวัดหยอกล้อกับลิ้นบางที่ดูจะไม่ประสีประสายิ่งทำให้ร่างสูงชอบใจ เซฮุนปล่อยมือที่รวบข้อมือของร่างบางให้เป็นอิสระ


"อย่า! เซฮุน"

"ไม่ต้องกลัวหรอก มึงเคยๆอยู่แล้วน่าจะรับรู้ความรู้สึกดี"


สิ้นเสียงเหน็บแนมของเซฮุน ร่างสูงจัดการดึงกางเกงของลู่หานออกก่อนจะโยนมันออกไปให้พ้นทาง ลู่หานพยายามคลานหนีเซฮุนแต่ก็โดนร่างสูงดึงกลับมาอยู่เบื้องใต้ร่างสูงเช่นเดิม 




















-





HUNHAN 

ชี้แจ้งเนื่องจากคงไม่โดนปลดแบนง่ายๆ เอาเป็นว่าทุกคนทิ้งเมลล์ไว้นะคะ
แล้วจะส่งเอ็นซีให้เลย ปล.แบนอะไร- -
จงอิน:  เฮ่ยๆๆ! เก๊าป่ะตัวต่อตัวไหมที่รัก-..- 







































---------------------------------------------------------------------
แก้ไขหลายครั้งแล้วนะคะไม่แน่ใจว่าผ่านหรือเปล่า-..- 
ใครยังไม่ได้อ่านก็ซอรี่ด้วยนะคะ เดี๋ยวจะเอามาให้อ่านอีกที