[FIC] HUNHAN BAD GUY เลวแล้วทำไม(?)

ลำดับตอนที่ #3 : HURT

HURT




"เชี่ยฮุนเจอกันที่เดิมนะมึง"

"โทรตามสุดที่รักเชี่ยแบคมาด้วยล่ะ~"

"ห่า อะไรของมึงหุบปากไปเลย"



แบคฮยอนทุบที่ไหล่ของจงอินก่อนที่ใบหน้าขาวจะขึ้นสีเล็กน้อย เซฮุนยัักคิ้วให้กับจงอินอย่างรู้กัน ก่อนที่ร่างสูงจะเข้ามานั่งในรถคันหรูของตัวเอง เซฮุนเหยียบคันเร่งจนเกือบมิดก่อนจะพุ่งออกจากรั้วมหาลัย ร่างสูงมองไปยังป้ายรถเมย์ที่มีร่างเล็กกำลังนั่งรอรถอยู่ เซฮุนจอดรถห่างออกมาจากป้ายรถเมย์เล็กน้อยก่อนจะยืนแอบมองร่างบาง�


"เฮ้ น้องชายไปเที่ยวต่อกับพี่ไหมจ้ะ"

"เอ่อ..ผมขอตัวนะครับ"

"จะรีบไปไหนเล่าอยู่คุยกันก่อนสิคนสวย"



ร่างบางกำลังโดนกลุ่มผู้ชายสองสามคนยืนดักอยู่ เซฮุนไม่ได้ดูร้อนเนื้อร้อนใจอะไรร่างสูงกับยืนดูร่างบางใบหน้าของร่างสูงยกยิ้มออกมาอย่างพอใจที่เห็นร่างบางโดนลวนลาม ลู่หานพยายามจะเดินออกมาจากการโดนล้อมของกลุ่มผู้ชายที่จับนั้นจับนี้บนตัวของเค้าแต่ก็โดนดึงกับมาที่เดิม�



โง่......ยังจะยืนให้พวกมันลวนลามอยู่ได้ อยากนักหรือไง�



ช่วงแวบนึงที่ลู่หานแอบเห็นเซฮุนยืนมองตัวเองอยู่ ร่างบางส่งสายตาขอความช่วยเหลือจากร่างสูง แต่เซฮุนกับทำเพียงยืนมองภาพเหตุการณ์ตรงหน้าด้วยอาการนิ่งเฉยร่างสูงแสยะยิ้มส่งมาให้ร่างบาง เพียงเท่านั้นลู่หานก็รับรู้ทันทีว่าร่างสูงคงไม่ช่วยเค้าแน่นอน ลู่หานพยายามดิ้นให้พ้นจากการจับกุมของผู้ชายตัวใหญ่ท่าทางน่ากลัว



"อ่ะ! ปล่อยผมนะ ปล่อย!"

"อย่าดิ้นสิ พวกพี่จะพาน้องไปขึ้นสวรรค์"

"ไม่ๆ! ปล่อยผมสิ บอกให้ปล่อยไง!"





อั่ก!!!



ร่างบางหยุดดิ้นลงทันที มือเรียวกุมที่ท้องของตัวเองที่โดนต่อยอย่างแรงลู่หานทรุดตัวลงกับพื้น ที่ดวงตามีน้ำใสๆไหลออกมาอย่างห้ามไม่ได้ ร่างบางกำลังกลัวจนตัวสั่นถึงจะไม่มีแรงแต่มือของร่างบางก็ยังยกขึ้นปัดปายผู้ชายตรงหน้าอย่างไม่ยอมแพ้ "แค่นี้ก็หมดเรื่อง" ผู้ชายหนึ่งในหัวโจกของกลุ่มนั้นพูดขึ้นก่อนทำท่าจะเข้ามาอุ้มร่างของลู่หาน




"ขอโทษทีนะครับ ที่พวกมึงกำลังยุ่งอยู่น่ะเมียกู"




ลู่หานมองมาที่ต้นเสียงที่เข้ามาอยู่ในเหตุการณ์ ก่อนที่ร่างบางจะรู้สึกดีใจขึ้นมาเล็กน้อยที่เห็นว่าคนที่มานั้นเป็นเซฮุน ร่างบางส่งยิ้มไปทางเซฮุนเพื่อเป็นการบอกว่าขอบคุณแต่ที่ร่างบางได้กับมามีเพียงสายตานิ่งเฉยของร่างสูง จนทำให้ลู่หานต้องหุบยิ้มลงทันที

"ไอ่น้อง มึงอย่าเสือกจะดีกว่า"

"พอดีกูเป็นลูกคนเดียว จำความได้ว่ากูไม่เคยมีพี่เหี้ยๆแบบนี้"



เซฮุนส่งสายตายียวนมาทางกลุ่มผู้ชายตรงหน้าอย่างไม่เกรงกลัว เซฮุนยิ้มเยาะออกมาเล็กน้อย ผู้ชายตรงหน้าตั้งท่าจะต่อยที่หน้าของเซฮุนแต่ก็ต้องถอยห่างออกมาทันทีที่เซฮุนจ่อปืนเข้ากับกลางหัวของผู้ชายตรงหน้า เซฮุนส่งยิ้มที่เยือกเย็นให้กับผู้ชายที่ตั้งท่าจะวิ่งเข้ามาช่วยเพื่อนตัวเองก่อนจะจ่อปืนแนบกับกลางหน้าผากผู้ชายตรงหน้าเป็นการขู่ว่าถ้าเข้ามาเค้ายิ่งแน่นอน�



"อ่ากูไม่ได้ใช้ปืนนานกระสุนมันยังจะออกไหมวะ? มึงช่วยเป็นเป้าให้กูลองปืนหน่อยจะได้ไหม"

"กะ...กูกลัวแล้วๆ มึงจะเอาไอ้เด็กนี้ก็เอาไปเลย"




เซฮุนมองไปยังลู่หานที่นอนกุมท้องของตัวเองอยู่ ร่างบางดูเหมือนจะใกล้หมดสติเต็มทีแต่ก็ยังฝืนตัวเองให้ลืมตาเอาไว้ เซฮุนยิ้มเยาะออกมาอีกครั้ง "ไว้กูได้มันสมใจเมื่อไหร่ กูจะพามันไปให้พวกมึงรุมโทรมให้สมกับที่มันคันเลยล่ะ" เซฮุนไม่วายพูดจาเหน็บแนมลู่หานก่อนที่ร่างบางจะค่อยๆหลับตาลง�



"ครั้งนี้พวกมึงอาจจะโชคดี ถ้าครั้งหน้ากูเห็นพวกมึงอีก...."




ปัง!!


เซฮุนยิงที่ขาของผู้ชายตรงหน้าไปหนึ่งที ก่อนจะหันกระบอกปืนมาทางที่เหลือที่มองกันอย่างตื่นตระหนกที่เห็นเพื่อนตัวเองลงไปนอนดิ้นทุล้นทุลายอยู่กับพื้น "ไม่ใช่แค่ขากูจะยิงหัวพวกมึงทิ้งทีล่ะคน!" �



สิ้นเสียงขู่ของเซฮุนไม่ต้องรอให้ออกคำสั่งกลุ่มผู้ชายพวกนั้นก็พากันหนีอย่างไม่คิดชีวิตทันที ร่างสูงเดินตรงมายังร่างบางที่นอนหมดสติอยู่ ก่อนจะช้อนตัวร่างบางขึ้นอุ้มแนบอก ก่อนจะวางร่างบางลงที่นั่งฝั่งคนขับ ใบหน้าของลู่หานมีคาบน้ำตาติดอยู่จนเห็นได้ชัดเซฮุนเช็ดคาบน้ำตาออกจากหางตาของร่างบางก่อนจะชักมือกับอย่างหงุดหงิด


ทำไมกูต้องช่วยมึงน่าจะปล่อยให้มึงโดนข่มขืนให้รู้แล้วรู้รอด





-






-







-









"อื้อ...อ่ะ!"�


ลู่หานลืมตาตื่นขึ้นมา ร่างบางพยายามจะยันตัวลุกขึ้นแต่ก็ต้องชะงักทันทีที่ความเจ็บมันวิ่งผ่านไปทั้งตัว มือของร่างบางยกขึ้นกุมท้องของตัวเองทันที ก่อนจะกวาดสายตามองดู ร่างบางนอนอยู่บนเตียงและในห้องของใครก็ไม่รู้ ภายในห้องถูกแต่งเป็นโทนสีขาวดำเป็นระเบียบ�



"ตื่นแล้วหรือไง"


ลู่หานหันไปทางต้นเสียงก่อนจะเห็นเซฮุนนั่งเล่นโทรศัพท์มือถือของตัวเองอยู่ ร่างสูงเงยหน้าจากโทรศัพท์มือถือของตัวเองก่อนจะจ้องมองใบหน้าของร่างบาง ลู่หานทำเพียงแค่พยักหน้าเล็กน้อยแทนคำตอบ



"ช่วยฉันทำไม?"

"อยากมีผัวทีเดียวหลายคนหรือไง?"



ลู่หานก้มหน้ามองมือของตัวเองทันทีที่ร่างสูงถามคำถามทำร้ายจิตใจขึ้นมาอีกครั้ง อีกครั้งที่ลู่หานรู้สึกอยากจะร้องไห้ออกมาอีกครั้งที่อยู่กับเซฮุนคำพูดเสียดแทงมากมายที่ร่างสูงจงใจพูดมันใส่เค้า เซฮุนแอบมองท่าทางของร่างบางก่อนจะถอนหายใจออกมาอย่างเบื่อหน่าย ร่างสูงเดินไปหยิบถ้วยข้าวต้มก่อนจะเดินมานั่งที่เตียง�



"กินข้าวแล้วกินยา"

"จะกลับบ้าน"

"บอกให้กิน"

ลู่หานทำท่าจะลุกออกจากเตียง แต่ก็โดนเซฮุนกระชากกลับมานั่งที่เดิม ลู่หานคิ้วขมวดขึ้นมาทันทีเนื่องจากรู้สึกเจ็บที่ท้องยังไม่หาย ร่างบางสะบัดมือออกจากการจับกุมของร่างสูง แต่มันกับทำให้เซฮุนออกแรงบีบที่ข้อมือบางนั่นอย่างแรงจนมันเกิดรอยแดงขึ้นมา�

"กูบอกให้กินข้าว!"

"ปล่อย! ฉันจะกลับบ้าน"


ลู่หานพยายามแกะมือของเซฮุนที่บีบที่ข้อมือของตัวเองออก ร่างบางจ้องหน้ากับร่างสูงอย่างไม่มีใครยอมใครเซฮุนวางถ้วยข้าวต้มลงก่อนจะออกแรงกระชากลู่หานกลับมาอยู่ที่เตียงร่างสูงกดร่างบางลงกับเตียงทันทีก่อนที่ร่างสูงจะขึ้นคร่อมร่างบาง�


"ปล่อย! จะทำอะไร เซฮุนบอกให้ปล่อยไง!"

"หึ! ที่ดิ้นเพราะอยากให้กูทำสินะ มึงนี่มันอ่อยเก่งจริงๆ"



เซฮุนโน้มหน้าลงไปกระซิบที่ข้างหูของลู่หาน นั่นยิ่งทำให้ร่างบางรู้สึกโกรธและโมโหร่างสูงมากกว่าเดิมลู่หานใช้มือดันอกของเซฮุนทั้งทุบและข่วนใจเป็นรอยแดง เซฮุนพ่นลมหายใจออกมาก่อนจะรวบแขนของร่างบางด้วยมือข้างเดียวออกแรงบีบจนร่างบางนิ่วหน้าด้วยความเจ็บ�

"ปล่อย! เจ็บ!เซฮุ...อื้อ!"

�
ร่างสูงหมดความอดทนทันทีก่อนจะประกบปากร่างบางลิ้นหน่าพยายามสอดแทรกเข้าไปในโพรงปากของร่างบางแต่ร่างบางไม่ยอมเปิดทางให้ ร่างสูงจึงต้องบีบที่คางนั้นอย่างแรงจนร่างบางเผลอร้องออกมา ทำให้เซฮุนส่งลิ้นเข้าไปเกี่ยวตวัดเกี่ยวผันกับลิ้นเล็กนั่นได้อย่างชำนาญ ลู่หานยังคงพยายามดิ้นไม่หยุดจนเซฮุนต้องกัดที่ลิ้นนั่นอย่างแรงจนได้กลิ่นคาวเลือด�



เซฮุนที่เห็นว่าลู่หานเริ่มหมดอากาศหายใจจึงยอมผละออกมาจากร่างบาง ร่างสูงแลบลิ้นเลียมุมปากของตัวเองก่อนจะจ้องมองร่างบางที่นอนน้ำตาไหลที่มุมปากของร่างบางมีเลือดไหลออกมาเกิดจากการกัดของเซฮุน ร่างสูงยกยิ้มออกมาอย่างพอใจก่อนจะไล้นิ้วตามใบหน้าหวานอย่างหลงใหลแต่ร่างบางก็หันหนีอย่างรังเกียจ�



"นี่มันแค่เริ่มที่รัก...กูจะทำให้มึงรู้สึกเหมือนตกนรกทั้งเป็นว่ามันเป็นยังไง"



เซฮุนบีบที่คางของลู่หานก่อนที่ใบหน้าคมจะโน้มลงไปกระซิบที่ข้างหูของร่างบาง เซฮุนแกล้งเลียและขบเม้นที่ใบหูของร่างบาง ทำให้ลู่หานสะดุ้งเล็กน้อยก่อนจะหันหน้าหนีไปทางอื่น เซฮุนลุกออกจากตัวของลู่หานก่อนจะเดินออกจากห้องไป ร่างบางยกมือขึ้นเช็ดมุมปากของตัวเองที่หางตายังคงมีน้ำใสๆไหลลงมาอย่างห้ามไม่ได้




นายจะฆ่าฉันให้ตายเลยหรือไงนะ.....เซฮุน















































------------------------------------------------------------------------
มาอีกตอนแล้ว น้องฮุนโหดกับพี่ลู่มากเลย�
อยากได้เอ็นซีกันไหมอดใจรอสักนิดนะเบเบ้ มันกำลังจะมาเยือน
คอมเม้นให้ชื่นใจสักนิด-..-"�














B B