ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 2
ผู้ชายร่างบางสองคนที่กำลังยืนงงอยู่ในสนามบิน มองหาทางออกว่าเค้าสองคนควรจะไปทางไหน ผู้ชายทั้งสองคนมีใบหน้าหวานสวยซะจนผู้หญิงยังอาย ทั้งสองคนเดินมาพร้อมกันก่อนจะช่วยกันอ่านหาปลายทางออก
"พี่ลู่ผมปวดฉี่อ่ะเดี๋ยวมานะ" ผู้ชายร่างบางที่เอ่ยเรียกพี่ของตัวเองคือเลย์ส่วนคนที่ถูกเรียกเมื่อครู่คือลู่หาน เลย์ยกมือขึ้นเหมือนจะสื่อว่าไม่ไหวแล้วจริงๆ ใบหน้าของเลย์มีแว่นตาสวมใส่เอาไว้พร้อมกับทรงผมปัดข้างสระพ่ายกระเป๋าเอ็มซีเอ็มสีม่วง เหมือนๆกับลู่หานที่สะพายกระเป๋าสีครีมอยู่ ลู่หานพยักหน้า "ระวังๆนะ พี่จะรออยู่ตรงนี้นะ" ลู่หานหันไปบอกเลย์ ที่หันมาพยักหน้าอย่างเข้าใจ
เลย์เดินหาห้องน้ำมาสักพักก็ยังไม่เจอ อาจเป็นเพราะคนเยอะมากทำให้มองอะไรไม่ค่อยสะดวกเลย์เขย่งปลายเท้าของตัวเองเพื่อมองหาป้ายห้องน้ำ ร่างบางกำลังหันซ้ายหันขวาจนไปชนเข้ากับใครบ้างคน เลย์โค้งให้เป็นการขอโทษก่อนที่ร่างบางจะค่อยๆเงยหน้าขึ้นมามองผู้ชายที่ตัวเองพึ่งชนเมื่อครู่ �"ขอโทษนะครับ"
เลย์ยังคงโค้งให้กับผู้ชายตรงหน้าอีกครั้ง ร่างสูงของชายตรงหน้ามองหน้าเลย์อย่างหาเรื่องก่อนจะแสยะยิ้มออกมาอย่างเยาะเย้ยเลย์ เลย์ขวมดคิ้วเข้าหากัน "ตานายมันมีปัญหาหรือไง?" ร่างสูงเอ่ยถามขึ้นมา เลย์เลิกคิ้วอย่างสงสัยก่อนจะยืนจ้องหน้าของร่างสูงตรงหน้าอย่างไม่ยอมแพ้
"นี่นอกจากจะตาไม่ดี นายยังเป็นใบ้ด้วยสินะสติไม่ดีหรือไง" ยิ่งเห็นร่างบางไม่ตอบโต้อะไรร่างสูงตรงหน้าก็เหมือนจะยิ่งพูดใส่เข้าไปอีก เลย์ยืนกำมัดแน่นก่อนจะมองไปยังใบหน้าของร่างสูงอย่างหาเรื่องด้วยเช่นกัน "ถ้าจะปัญญาอ่อน" ร่างสูงยิ้มเยาะใส่ก่อนจะหันหลังเดินไป เลย์ไม่ยอมให้ตัวเองโดนว่าอยู่ฝ่ายเดียว ร่างบางเดินไปจับไหล่ของร่างสูง
จนร่างสูงหันมาหาก่อนจะเลิกคิ้วอย่างสงสัย "มีอะไร" ร่างสูงตอบมาเสียงนิ่งก่อนจะมองที่มือของร่างบางที่จับไหล่ของตัวเองอยู่ เลย์ที่เห็นว่าร่างสูงยอมหันมาก็ดึงมือของตัวเองออกจากไหลของร่างสูงทันที "ขอโทษผมเดี๋ยวนี้" เลย์จ้องหน้ากับร่างสูงตรงหน้าอย่างไม่หวาดกลัว ร่างสูงหันมาเผชิญหน้ากับร่างบางตรงหน้า�
"ว่าไงนะ" ร่างสูงหันมามองหน้าของเลย์อย่างหาเรื่อง ดูจากชุดที่ร่างสูงใส่คงจะเป็นคนมีความรู้พอสมควรร่างสูงอยู่ในชุดสูทสีดำราคาแพง ขนาดตัวที่สูงกว่าเลย์เอามากทำให้เลย์ต้องเงยหน้ามองเล็กน้อย ร่างสูงเหมือนกับนักธุระกิจไม่มีผิดสีผมน้ำตาเข้มจมูกโด่งเป็นสันรับกับใบหน้าของร่างสูงเป็นอย่างดี
"เรียนมาก็สูงนะครับ โรงเรียนเค้าไม่เคยสอนมารยามคุณบ้างหรือไงหรือสันดานมันแย่อยู่แล้ว!" �เลย์ยืมจ้องมองหน้ากับร่างสูงกิริยานิ่ง เลย์กระตุกยิ้มมุมปากเล็กน้อยก่อนจะมองร่างสูงตรงหน้าตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า เลย์ยิ้มเยาะเหมือนอย่างกับที่ร่างสูงทำกับตัวเองเมื่อครู นั้นดูเหมือนจะทำให้ร่างสูงดูไม่พอใจเล็กน้อย ร่างสูงกระชากเข้าที่ข้อมือบางอย่างแรงจนร่างบางเซมาชนเข้ากับอกกว้างของร่างสูง�
"ปล่อยผมเดี๋ยวนี้" เลย์ดันตัวเองออกมาจากอกกว้างของอีกคน ก่อนจะพยายามสะบัดข้อมือของตัวเองออกจากกันรัดกุมของร่างสูง ร่างสูงตรงหน้าจ้องมองเลย์อย่างเอาเรื่องก่อนจะออกแรงบีบที่ข้อมือของเลย์อย่างแรง "โอ้ยยมันเจ็บ" เลย์สะบัดข้อมือของตัวเองจนหลุดออกมากมือของร่างสูง ข้อมือของร่างบางเป็นรอยแดงเล็กน้อยหลังจากที่โดนร่างสูงบีบเข้าที่ข้อมือบาง
"พี่คริสๆ!!" เสียงของใครบางคนตะโกนเรียกชื่อของร่างสูง ทันทีที่ร่างสูงได้ยินชื่อของตัวเองก็หันไปมองตามเสียงเรียกจากใครบางคนที่กำลังเดินมาหาร่างสูง เลย์ใช้จังหวะที่ร่างสูงหันไปมองตามเสียงเรียกออกแรงวิ่งหนีทันทีที่เลย์กระชับกระเป๋าของตัวเองแน่นก่อนจะออกแรงวิ่ง ทันทีที่ร่างสูงหันกลับมาก็เห็นเพียงหลังของร่างบางที่วิ่งหนีเค้าไปซะแล้ว
�
"เฮ่ย มายืนทำตัวสูงอะไรตรงนี้วะมึง" เสียงของผู้ชายที่มีขนาดความสูงพอๆกับคริสเอ่ยถามขึ้น คริสหันไปชักสีหน้าใส่ก่อนที่อีกคนจะเงียบลงทันที คนที่พึ่งโดนคริสชักสีหน้าใส่ก็คือ ปาร์คชานยอลเพื่อนสนิทของคริสที่เดินกอดคอมากับเซฮุนน้องชายสุดรักของคริส และด้านข้างมีเฉินและจงอิน จงอินเป็นเพื่อนกับเซฮุนส่วนเฉินเป็นน้องของคริสเช่นกัน�
"เออวะพี่ เมื่อกี้เห็นยืนลวนลามใครอยู่วะ" จงอิน หรือไคเอ่ยถามคริสขึ้น คริสหันมามองหน้าไคก่อนจะยักไหลใส่อย่างไม่สนใจเท่าไหร่ "ไม่รู้วะ แต่แม่งปากจัดชิบหายถ้าไม่เห็นว่าหน้าสวยยิงทิ้งนานแหละ" คริสพูดติดตลกเล็กน้อยก่อนจะเดินนำเหลาพี่น้องเพื่อนของตัวเองออกจากสนามบิน�
"คนเมื่อกี้สวยหรอวะไอ้ตุ๊ด" ไคหันไปถามเซฮุนที่เดินเกาหัวเองอยู่ เซฮุนที่ดดนเพื่อนตัวเองเรียกอย่างนั้นก็ทำหน้าใส่ทันที "กูไม่รู้วะ แต่คงจะสวยกูเห็นแต่หน้าเรียวๆผมเป้ๆ" เซฮุนพูดทิ้งท้ายก่อนจะเดินตามพี่ชายของตัวเองไป
เลย์ที่วิ่งหนีร่างสูงมาได้สักพักจนเจอเข้ากับห้องน้ำ ก็รีบวิ่งเข้าไปทันที ดีที่เมื่อกี้ตอนมีเรื่องฉี่ไม่แตกออกมาคนยิ่งปวดฉี่ยังมาโดนไอเปรตนั้นกวนประสาทอีก เลย์วิ่งเข้าห้องน้ำไปทันที ก่อนจจัดการธุระของตัวเองจนเสร็จเรียบร้อย ร่างบางเดินออกมาจากห้องน้ำร่างมือก่อนจะสำรวจที่ข้อมือของตัวเองเป็นรอยช้ำเล็กน้อย
"ไอ้เสาไฟเอย เจ็บชะมัดเลย" เลย์สะบัดที่ข้อมือของตัวเองก่อนจะเช็ด แล้วเดินกลับมาหาพี่ชายของตัวเองที่นั่งรออยู่เลย์เดินมานั่งลงข้างๆกับลู่หานที่กำลังโทรศัพท์หาซิ่วหมินอยู่ "โอเคเดี๋ยวฉันออกไป" ลู่หานลุกขึ้นลากกระเป๋าของตัวเองก่อนจะบอกให้เลย์เดินตามตัวเองมา
ไม่นานนักก็มีรถคันหรูสีดำขับมาจอดที่หน้าสนามบิน โดยมีคนขับรถลงมาเปิดประตูให้กับลู่หานและเลย์ ทั้งสองคนโค้งให้กับคนขับรถก่อนจะแทรกตัวเองเข้าไปนั่งในรถ ทันทีที่เข้ามานั่งในรถคันหรู ทั้งสองคนก็พบกับซิ่วหมิน แบคฮยอน ดีโอ ที่นั่งรออยู่ในรถก่อนอยู่แล้ว ลู่หานพุ่งเข้ากอดซิ่วหมินอย่างแน่นก่อนที่ซิ่วหมินจะยิ้มออกมาด้วยความคิดถึงน้องของตัวเอง
"มีเรื่องอะไรหรอแบคฮยอน" เลย์หันไปถามแบคฮยอนที่นั่งกดโทรศัพท์อยู่อย่างต้องการรู้คำตอบ แบคฮยอนที่กำลังกดโทรศัพท์อยู่หันมามองเลย์ก่อนจะยิ้มให้กับเลย์ "ทำใจดีๆนะเลย์" ซิ่วหมินจับมือของเลย์เอาไว้ก่อนจะค่อยๆเราเรื่องการตายของพ่อให้กับเลย์และซิ่วหมินฟัง ลู่หานดูอึ้งไปเล็กน้อยก่อนจะยิ้มบางๆออกมา
"ใครเป็นคนทำ" เลย์เอ่ยถามเสียงนิ่งก่อนจะมองหน้ากับซิ่วหมิน ซิ่วหมินส่ายหัวเป็นการบอกว่าเค้าไม่รู้ �"มีคนเดาว่าเป็นตระกูลอู๋ เพราะวันนั้นพ่อไปประชุมกับตระกูลอู๋แล้วเกิดทะเลาะกันขึ้นมา" เป็นแบคฮยอนเองที่เอ่ยบอกกับพี่ชายของตัวเอง ก่อนที่แบคฮยอนจะยกอายเลนเนอร์ขึ้นมากรีดที่ตาของตัวเองอย่างสบายอารมณ์ เห็นแบคฮยอนร้องไห้ง่ายก็จริงแต่ลึกๆแบคฮยอนเป็นคนแรงมาก เค้าอยากจะแก้แค้นให้กับพ่อของตัวเอง
"งั้นหรอ งั้นพวกมันต้องชดใช้" เลย์กำมือของตัวเองแน่นก่อนจะมองหน้ากับแบคฮยอน แบคฮยอนพยักหน้าเป็นคำตอบว่าเห็นด้วยกับสิ่งที่เลย์พูดออกมาซิ่วหมินเองก็ด้วย ที่แม่เรียกลู่หานและเลย์กลับมาเกาหลีเพราะจะให้มาดูแลธุระกิจแทนพ่อของเค้า เพราะเลย์และลู่หานเรียนเกี่ยวกับด้านดูแลธุระกิจมา จึงไม่ยากที่เลย์จะสืบหาข้อมูลเกี่ยวกับตระกูลอู๋แล้วหาตัวคนที่ฆ่าพ่อของเค้า
� --------------------------------------------------------------------------------------------------------
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น