[FIC EXO] My Mafia มาเฟียที่รัก

ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 1

ปัง!!!!



ร่างของผู้ชายวัยชราล้มลงไปนอนกุมหัวใจของตัวเองอยู่ที่พื้น พยายามอย่างมากที่จะคลานขึ้นรถคันหรูของตัวเองอย่างยากลำบาก ชายแก่หยิบโทรศัพท์มือถือของตัวเองขึ้นมาก่อนจะกดโทรไปยังที่บ้านของตัวเอง แต่ยังที่ไม่ทันได้พูดอะไรร่างของชายชราก็นอนตายอยู่ข้างรถของตนเสียแล้ว



"มึงดูดิมันตายหรือยัง" ชายหนุ่มสองคนที่สวมหมวกปิดหน้าเอาไว้ใช้เท้าเขี่ยเข้าที่ขาของชายชราสองสามที เพื่อให้แน่ใจว่าร่างของชายคนนั้นตายแล้วจริงๆทันทีที่เช็คดูเรียบร้อยแล้ว ชายหนุ่มสองคนก็ไม่รอช้าที่จะขับรถออกไปจากจุดเกิดเหตุทันทีที่ทิ้งให้ร่างของชายชรานอนจมกองเลือดอยู่ เสียงจากปลายสายยังคงตะโกนเรียกชายชราไม่หยุด



ผ่านไปเกือบชั่วโมงร่างของชายชราก็ถูกห่ามส่งโรงพยาบาลเข็นเข้าห้องฉุกเฉินโดยทันที ญาติและลูกเมียของชายชรานั่งรออยู่ที่หน้าห้อง โดยมีหญิงชราที่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นภรรยาของชายแก่ที่ถูกเข็นเข้าห้องฉุกเฉินไปเมื่อครู่ หญิงชรานั่งรออยู่ภายนอกห้องฉุกเฉินอย่างมีความหวังที่ใบหน้าของหญิงชรามีน้ำตาไหลอาบแก้มไม่หยุด มีลูกชายคนโตโอบกอดร่างของเธอเอาไว้แน่น 



"พ่อผมเป็นไงบ้างฮะหมอ" เสียงของแบคฮยอนผู้ที่ขึ้นชื่อว่าเป็นลูกคนกลางเอ่ยถามหมอทันทีที่เดินออกมาจากห้องฉุกเฉิน หมอส่ายหน้าเป็นคำตอบแทน แบคฮยอนยกมือขึ้นปิดปากเสียงร้องไห้ของตัวเอง ก่อนจะโผล่เข้ากอดดีโอลูกชายอีกคนของชายชราดีโอลูบที่หลังแบคฮยอนเบาๆ ดีโอเองก็เสียใจไม่แพ้กันที่ต้องสูญเสียพ่อไปน้ำตาของดีโอค่อยๆไหลลินลงมา


"ไม่จริงใช่ไหมหมอ คุณต้องช่วยสามีฉันนะ" ผู้เป็นแม่ของเด็กหนุ่มวิ่งเข้าไปเขย่าที่แขนของหมอ หมอมีท่าทางลำบากใจเล็กน้อยที่จะต้องบอกว่าสุดความสามารถแล้วจริงๆเพราะจุดที่ชายชราโดนยิงนั้นมันเกินเยียวยาเกินไป ซิ่วหมินวิ่งเข้ามาดึงผู้เป็นแม่เอาไว้ให้สงบสติอารมณ์ของเธอ ซิ่วหมินมีใบหน้าที่เรียบเฉย กอดผู้เป็นแม่เอาไว้แน่น 


"เกิดอะไรขึ้นครับ" ไม่นานนักพี่ใหญ่อย่างซูโฮก็วิ่งเข้ามาแถวหน้าห้องฉุกเฉินที่มีแม่และน้องของตัวเองยืนร้องไห้อยู่ ซูโฮที่พึ่งจะมาถึงพยายามถามหาสาเหตุว่ามันเกิดอะไรขึ้นแต่ไม่มีใครตอบมีเพียงเสียงสะอื้นดังออกมามากกว่าเดิม "พี่ซูโฮ...พ่อตายแล้ว" ดีโอหันมามองหน้าของซูโฮทั้งน้ำตาก่อนจะหันกลับไปกอดกับแบคฮยอนเอาไว้แน่น 


"ไม่จริง ไม่จริงใช่ไหมซิ่วหมิน" ซูโฮวิ่งเข้าไปเขย่าที่แขนของซิ่วหมินอย่างแรงซิ่วหมินพยักหน้าเป็นเชิงตอบว่ามันจริง ไม่นานนักร่างของซูโฮก็ทรุดลงไปกองกับพื้นพร้อมๆกับน้ำตาที่ไหลออกมาจากดวงตาคู่สวยของซูโฮ ซูโฮยกมือขึ้นปิดใบหน้าของตัวเองก่อนจะปล่อยโฮออกมาอย่างไม่อายสายตาของใคร ผู้เป็นแม่ที่เห็นลูกคนโตร้องไห้อย่างหนักก็กอดปลอบลูกชายเอาไว้พร้อมๆกับที่เธอเองก็ร้องไห้ไปพร้อมๆกับลูกชาย 


"ซิ่วหมิน โทรหาลู่หานกับเลย์บอกให้กลับมาพรุ่งนี้เลย" ผู้เป็นแม่เอ่ยบอกให้ซิ่วหมินโทรหาน้องชายอีกสองคนที่ไปเรียนต่อที่จีนให้กลับมาเกาหลีด่วน ซิ่วหมินพยักหน้าก่อนจะเดินออกห่างจากห้องฉุกเฉินโทรไปหาน้องชายของเค้าสองคนที่อยู่ประเทศจีน "ลู่หานพาเลย์กลับมาเกาหลีพรุ่งนี้เลย"


(มันเรื่องอะไรกันซิ่วหมิน?) น้ำเสียงของซิ่วหมินดูสั่นเทาจนทำให้ปลายสายอย่างลู่หานเดาออกว่ามันต้องมีเรื่องอะไรแน่ๆ


"นายกลับมาก็จะรู้เอง เก็บเสื้อผ้ามาให้หมดเลยพรุ่งนี้ฉันจะไปรับที่สนามบิน" ทันทีที่บอกรายละเอียดกับลู่หานไปจนหมดซิ่วหมินก็กดตัดสายไปทันทีที่แล้วเดินกลับมายังหน้าห้องฉุกเฉินที่ตอนนี้หมอได้เข็นร่างของพ่อของพวกเค้าออกมาจากห้องฉุกเฉิน ทันทีที่เห็นใบหน้าของพ่อตัวเองน้ำตาของซิ่วหมินก็ไหลลงมาทันที 



ใครที่มันอยู่เบื้องหลังเรื่องนี้มันจะต้องชดใช้มากกว่าพ่อเค้าเป็นร้อยเท่า ยิ่งพ่อเค้าเจ็บมากเท่าไหร่คนที่มันทำมันก็ต้องมีจุดจบไม่ต่างจากพ่อของพวกเค้าด้วยเช่นกัน.......