[SF KAIDO] แฟนฉัน VER.EXO

ลำดับตอนที่ #2 : 02 เพื่อนฝูง

สวัสดีครับผมชื่อคิมจงอินหรือไค ไม่ต้องคิดในใจนะครับว่าผมคือใครเอาเป็นว่าเรียกผมว่าคิมจงอินนั้นแหละครับจะได้ไม่เป็นภาระแก่การเรียกชื่อของผม วันนี้ผมเปิดเรียนวันแรกครับเพื่อนๆในกลุ่มผมแม่งพากันไปนั่งหลังห้องกันหมด มีหรออย่างผมจะอยู่รอนั่งหน้าไปละครับมันลำบากในการแอบล่อกินขนมใต้โต๊ะ ผมจะแนะนำเพื่อนของผมทีละคนนะครับเพื่อความละเอียดและชัดเจน 

 

"เหี้ยจงแดเอาของกูคืนมา เชี้ยแด๊!"



 ไอ้ที่แหกปากเมื่อกี้มันชื่อเซฮุน บ้านแม่งรวยโอเวอร์ไอ้ห่านี้มักจะมีของเล่นใหม่ๆมาอวดเพื่อนไหนจะแม่งพีเอสพี ไอแพด ไอโฟน ซัมซุงยันโนเกียร์ แต่ไอ้ล่าสุดที่ผมรับมันไม่ค่อยได้นี้คงจะเป็นตรงมันหอบบาร์บี้มาเล่นโรงเรียนนี้ละครับ บ้านมมันอะรวยแม่มันเป็นเจ้าของตลาดท้ายหมู่บ้านที่ใครก็รู้จักยันชื่อแม่มันอะ จริงๆมันก็รู้ชื่อพ่อแม่พวกผมนะเพราะสนิทกันก็มีบ้างที่ยกชื่อพ่อแม่ของกันและกันมาล้อ อีกอย่างไอ้เชี้ยนี้นอกจากจะรวยและหัวยังกะสลิ่ม 



ที่มันอ้างว่าพี่มันเป็นคนทำให้เพราะอยากลองย้อมผมแต่ดันผสมสีใส่กันทีเดียวซะหมดแลดันแต้มนั้นแต้มนี้จนหัวมันออกเป็นงี้ เห็นหัวมันทีแรงผมโครตอยากจับแดกให้รู้แล้วรู้รอด ใครๆเค้าก็ล้อมันว่ามันเป็นตุ๊ดปากแดงหน้าขาวจริงๆผมนึกว่ามันเป็นสก๊อยแถวบ้านอะครับ ฮ่าๆๆ ไอ้นี้มันชอบงอแงครับเวลาโดนแกล้งเลยได้ฉายา "ติ๋มสลิ่มหัวหลากสี"



"เออน่าเล่นแค่นี้ไม่ได้ไง หวงหรอมึงอะหวงหรา"




สวนไอ้ที่แย่งของเซฮุนเล่นอยู่เนี่ยชื่อจงแด จริงๆปีนี้มันต้องอยู่มอสามด้วยซ้ำแต่ดันเล่นปอหกซ้ำสี่ปีคนห่าอะไรเล่นไม่จบเป็นสักที ไอ้นี้หัวโจกของกลุ่มเลยครับความอุบาทอยู่ที่มันล้วนๆ วันดีคืนดีมันไปนั่งแดกลูกชิ้นในห้องน้ำไอ้แดอะเป็นคนกินไม่เลือกกินได้แม่งทุกทีกินแล้วขี้ทันที แม่ไอ้จงแดอะขายของอยู่ในตลาดที่แม่ไอ้เซฮุนเป็นเจ้าของ เห็นงี้ใช่ว่าไอ้จงแดมันจะกลัวเซฮุนมันกลับกลายเป็นฝ่ายขู่เซฮุนตลอดยิ่งเวลาเซฮุนมีของกินติดไม้ติดมือมาก็จะโดนไอ้เชี้ยนี้แย่งแดกตลอด ยิ้มทีนี้นึกว่าเป็นณาติกับกาอะครับตีนแม่งมาเต็มตลอด 



"......."
"มึงจะใส่แว่นทำห่าไร"




ไอ้คนที่นั่งเงียบอยู่เนี่ยชื่อจื่อเทา ไอ้นี้แม่งอย่างกับคนไม่มีอารมณ์ร่วมกับใครเขาสุดๆมันเป็นคนมีหน้าเดียว เวลาคนอื่นเขาดีใจอะไรกันมันก็เสือกยืนหาว บ้านแม่งก็รวยพอๆกับเซฮุนแต่แม่งดันทำตัวปัญญาอ่อนมีจักรยานแต่แม่งไม่ขี่จูงจักรยานมารร. ไม่แปลกใจทำไมมันมาสายได้ทุกวันไอ้ที่แรกผมก็คิดว่ามันตื่นสายพอมาดูจริงๆเล่นจูงจักรยานมารร. มันให้เหตุผลว่า'แม่กูห่วงกลัวกูจะไปชนรถคนอื่นกูเลยต้องจูง'



"เออกูว่าจะถามมึงนานแหละมึงเคยดันฟันปะวะ"
"แล้วมึงอะเคยดัดหูปะวะ"



ไอ้สองคนที่เถียงกันเรื่องหูกับฟันอยู่คนแรกชื่อคริส หน้าแม่งอย่างกับลูกครึ่งฝรั่งผสมเกาหลีตบท้ายด้วยจีนตีกันเป็นพม่า คนห่าอะไรพูดได้ตั้งหลายภาษาแต่ติดอยู่ตรงเดียวที่พวกผมข้องใจกันเป็นพิเศษคือเงิงบานๆของมันอะครับที่พอมันเริ่มหัวเราะทีไรก็จะออกมาแย้มบานทักทายพวกผมกันอยู่เป็นประจำจนทำให้เป็นเหตุให้พวกผมมีเรื่องล้อมันทุกทีจริงๆมันย้ายมาจากแคนาดาหน้าตาแม่งก็ธรรมดาๆสู้ผมไม่ค่อยจะได้อะ



ส่วนไอ้ที่โดนด่าเรื่องหูนี้ชื่อชานยอล นี้ก็เป็นอีกคนที่ผมสงสัยว่าเวลาหัวเราะทำไมมันต้องไล่ตีคนนี้ทีคนโน่นทีบ้างทีก็ตบไม้ตบมือทั้งๆที่มันก็ไม่ค่อยจะขำเท่าไหร่สาวๆในโรงเรียนเขาตั้งฉายาให้มันว่าแฮ้ปปี้ไวรัส ผมว่าไอ้ไวรัสอะใช่แฮ้ปปี้นี้ผมว่าไม่ค่อยเท่าไหร่่อยู่ใกล้มันทีไรโดนมันฟาดทุกที มันเป็นคนเดียวในกลุ่มที่แม่งขยันหัวเราะได้ทั้งวันเจอมดเดินผ่านมันยังขำได้เป็นเร่ืองเป็นราว



ส่วนผมอะชื่อจงอินหน้าตาดีรูปหล่อพ่อรวยแต่ติดนิดเดียวตรงโดนเรียกว่าสำลีนี้ละครับ คนคิดก็เชี้ยติ๋มโน่นเลยที่มันเอาผมไปเปรียบกับสำลีเพราะมันจะล้อว่าผมดำจริงๆผมก็บอกแล้วว่าผมไม่ได้ดำแค่ผิวผมมันสีเหลืองอมน้ำตาลประกายมุขจัดจ่านเท่านั้นเองโถ่ว...หล่อไม่เข้าใจ 





"นักเรียนทำความเคารพ"
"ขอบคุณค่ะ/ครับ"



เสียงหัวหน้าห้องส่งสัญญาณให้ยืนทำความเคารพครูเมื่อหมดคาบ ทันทีที่ครูเดินออกไปพ้นห้องพกวผมก็หันโต๊ะเข้าหันทันทีพร้อมกับหยิบเกมต่างๆนาๆที่พวกผมเตรียมไว้ขึ้นมาวางกองบนโต๊ะรวมกัน กลุ่มพวกผมก็ใหญ่สุดในห้องอะครับเพราะแม่งมีกันตั้งหกคนถ้าไม่รวมกลุ่มหัวหน้าตาเหลือกๆประจำห้องอะครับ



"ว่างมากไงถึงต้องเล่นเกมส์"

"แล้วเห็นไม่ว่างหรอจ้ะน้องคยอง"

"ใครน้องแกอี๋อิดำไปไกลๆสีจะตก"



อ้าววว เจองี้ก็เจ็บดิครับโดนตอกหน้าเลยว่าผมดำได้ไง บอกกี่ทีละไม่เคยจำเดี๋ยวบัดจับดูดปากอะจ้วบๆให้สยิวเล่น จริงๆผมก็จะพิศวาสหัวหน้าอยู่นะครับถ้าไม่ติดตรงตาเหลือกๆโปนๆของเขาตัวก็เล็กน่าฟีดน่าขยำกว่าผู้หญิงในห้องอีกก็เป็นได้โด่ว ผมลุกขึ้นยืนประจันหน้ากับหัวหน้าห้องที่ชื่อคยองซูทันที ด้วยความสูงที่แตกต่างมันทำให้เขาเงยหน้าขึ้นมองผม เพื่อนๆเขาต่างวิ่งมาอยู่ด้านหลังทันทีอย่างกับกลัวว่าผมจะตีไอ้เหลือกนี้



"เชี้ยเอาของกูมากูจะเล่นไอ้แด๊!"
"โห่วมึงดูเขาด่าเพื่อนมึงจะเล่นเชี้ยไรไปๆ"
"แล้วมึงอะเล่นเชี้ยไรไปดูสำลีดิ"
"เชี้ยไรกูเล่นเกมส์ไม่ใช่เล่นเชี้ย"



"ไรไอ้เหลือกจะไฝว้หรา"
"ไม่ไฝว้กับดำๆแบบแกหรอชิ!"


"ถึงเพื่อนกูจะอ้วนดำแต่กูก็รักของกูนะ อ้วนดำอ้วนดำ"



ผมที่ยื่นเถียงกับแก๊งหัวหน้าห้องอยู่ถึงกับหันไปมองกลุ่มตัวเองที่แม่งกระจัดกระจายไม่สนใจผมเลยมีแต่ไอ้คริสกับไอ้ยอลที่มันยืนล้อผมอยู่ข้างหลังสวนไอ้สามคนที่เหลือแม่งเข้าองค์อยู่ในโลกแย่งเกมส์กันต่อไป ผมแม่งหลุดขำเพื่อนตัวเองที่แม่งทำท่าทางเคล้นคลึงนมตัวเองและพูดอ้วนดำอ้วนดำผมเห็นละนึกถึงแจ็คแฟนฉันเลยขรั่บโถ่ว ไม่พอมันยังเข้ามาคลอเคลียผมอีกฮาเลยครับ

"ดำพอมึงกูไม่อ้วน"
"อี๋อิกางอิแรดแหวะๆ"


เสียงไอ้ตัวเล็กๆที่หน้าเหมือนหมาพุดเดิ้ลออกปากด่าไอ้ชานยอลออกมาพร้อมกับแลบลิ้นใส่ ชานยอลที่กำลังล้อเลียนผมอย่างสนุกถึงกับชะงักทันทีมันทำตาปริบๆใส่ผมกับไอ้คริสที่ยืนกลั้นขำอยู่แล้วหันไปสบตากับไอ้หน้าหมานั้นอย่างคาดโทษ


"ว่าไงนะอิหมาพุดเดิ้ล"
"ว่าแกแหละอิแรดหูกางอี๋หูก็กางยังทำท่าเป็นตุ๊ดอีกอี๋แหวะ!"



กลายเป็นคู่ชกม้วยไปแล้วละครับชานยอลแม่งลากไอ้หมาพุดเดิ้ลที่ชื่อแบคฮยอนนั้นออกไปนอกห้องซะละ เลยทำให้ผมต้องหันมาสนใจไอ้ตาเหลือกตรงหน้าที่ยืนทำตาเหลือกใส่ผมไม่หยุดสักทีจริงๆผมอยากจะเอามือทิ่มตามันจริงๆ หน้าก็น่ารักหรอกนะครับแต่ไม่น่าปากดีเลยจริงๆ ผมยักคิ้วใส่ไอ้เหลือกนั้นทีนึงก่อนจะหันมาพูดโดยไม่ออกเสียง


"(อินมใหญ่...)" - จงอิน

"แม่มึงสินมใหญ่!!!"



ผมพูดแค่นั้นก่อนจะตะครุบรองเท้าตัวเองแล้วรีบใส่ทันที แอบได้ยินเสียงไอ้เหลือกนั้นแหกปากโวยวายพร้อมกับจะปารองเท้าใส่ผมซะให้ได้แต่โทษครับผมไว้กว่าไม่ได้แดกกูหรอกครับ กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก