คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : #7
#7
“ยามะจัง~ คิดถึงจังเลย”
“คิดถึงบ้าอะไร ห่างกันยังไม่ถึงหนึ่งอาทิตย์”
“สำหรับยามะจัง แค่สิบนาทีก็คิดถึงแล้ว”
“บ้า! พักนี้เป็นไรเนี้ย พูดอย่างกับเป็นแฟนกัน แล้วก็นะถ้าคิดถึง ไม่ทำแบบพี่ยูยะหละ เนียนไปทัศนศึกษากับจิเน็นหน่ะ หรือจะเอาแบบเคย์โตะก็ได้ ที่มัดมือมัดเท้าริวทาโร่แล้วอุ้มขึ้นรถมาด้วยกันหน่ะ หรือไม่ก็ไปทำงานสภานักเรียนแบบพี่เคย์เพราะต้องโดนบังคับมาช่วยคุมรุ่นน้อง”
“อะไรกัน งอนหรอ? ก็ทำไมปีสองต้องไปเมืองนั้นด้วยหละ ถ้าเกิดพี่โดดเรียนไปด้วยแล้วไปเจอพ่อแม่พี่พอดีขึ้นมาทำไงเล่า ตายหยังเขียดเลยนะ โดนจับขึ้นเคียงในร้านเอามีดสับคอ สับ สับ สับ จนเละเลย”
ไดกิทำท่าประกอบไปด้วยจนยามาดะหลุดขำ ทั้งๆที่ตอนแรกว่าจะแกล้งงอนที่ปล่อยให้เขาไปเที่ยวคนเดียวแล้วแท้ๆ ก็ดูคนอื่นซิไปแบบมีคู่กันหมด ทีนี้พอหันไปทางไหนก็เจอแต่คนสวีทหวาน แต่ก็ขอยกเว้นคู่ยูโตะกับพี่เคย์ซักนิด ไม่รู้ไปสร้างเรื่องอะไรไว้อีก พี่เคย์ถึงลากคอยูโตะจะถีบลงเหวให้รู้แล้วรู้รอด ถ้าไม่ติดว่าถ้าอาจารย์วิ่งเข้ามาห้าม พี่เคย์คงจะทำจริงๆแน่ๆ
“นี้ๆยามะจัง ไม่โกรธไม่งอนเนอะ รู้มั๊ยว่าตอนที่แม่โทรมาเล่าให้ฟังว่าเจอพวกยามะจังนะ เรางี้เสียววาบเลย ดีนะที่ไม่ได้ไปด้วย”
“ไม่งอนๆ เราล้อเล่นเฉยๆ รู้หรอกหน่าตอนที่เราไม่อยู่นายก็จะตายจากความหวานของพี่ยาบุกับพี่ฮิคารุ”
“ใช่ๆ สองคนนั้นสวีทไม่เกรงใจใครเลยอ่ะ ขนาดเรายังนั่งหัวโด่อยู่นะ ยาบุยังจับฮิคารุจูบเอาดื้อๆเลย คิดสภาพถ้าเราไม่อยู่ดูซิ ป่านนี้ฮิคารุนอนครางเสียงหวานอยู่ใต้ตัวยาบุมันแล้ว!”
“ยุ่งจริงๆ ไอ้เรื่องชาวบ้านเนี้ยนะ เอ้านี้ของฝาก แล้วคืนนี้จะนอนไหน? บ้านเราหรือบ้านนาย”
“นอนกับนายซิ ไม่นอนกับนายมันนอนไม่หลับอ่ะ”
“แล้วไอ้สี่วันที่ผ่านมาหลับลงได้ยังไง มาทำปากหวาน เดี๋ยวเถอะ จะฟ้องแม่”
“กลัวตายอ่ะ แม่เรียวจังยกนายให้เราแล้วนะ เพราะงั้นไม่กลัว!”
“ใครบอกจะฟ้องแม่เรา ฟ้องแม่นายต่างหาก ดูซิถ้าเราแกล้งโทรไปร้องไห้แล้วบอกว่าไดจังขืนใจ แม่นายจะฆ่านายด้วยวิธีไหนกันนะ”
“ไม่ต้องแกล้งก็ได้มั๊ง เดี๋ยวจะขืนใจจริงๆเนี้ยแหละ หมั่นไส้ เถียงไม่ได้ใช่มั๊ยหละ เลยเอาแม่มาอ้าง ถ้าจะแกล้งก็ไม่ต้องเดี๋ยวจะจัดชุดใหญ่ให้คืนนี้เลยเป็นไง”
“ลองทำดูซิ จะเอาปืนมายิงเลย เป็นอะไรกันหรอก็เปล่ายังกล้าทำอีกนะ”
“ก็ทำแล้วเผื่อจะข้ามขั้นความสัมพันธ์ไง ไม่ดีหรอ?
“บ้าไปใหญ่แล้วไดจัง คืนนี้กลับไปนอนบ้านตัวเองเลย เราไม่ไว้ใจให้นายนอนเตียงเดียวกับเราแล้ว”
“ไม่ไว้ใจหรอ? ได้ งั้นคืนนี้จะนอนกอดนายทั้งคืนเลยเนี้ยแหละ”
พูดจบไดกิก็คว้าตัวอีกคนลงนอนบนเตียง ส่วนตัวเองก็นอนทับอยู่ด้านบนแล้วกอดคนใต้ร่างไว้แน่น ห่อของฝากถูกปล่อยให้ตกพื้นอย่างไม่สนใจ ในเมื่อตอนนี้ในมือเขามีคนน่ารักน่าแกล้งอยู่นี่นา
จุ๊บ~!
“อี๋ ไดจาง~~~~~~!!!!!!”
“ถ้าโวยวายอีกคราวนี้จะทำแบบที่ยาบุทำกับฮิคารุแล้วนะ”
“เออ อยากนอนก็นอนไปเลย!”
“ยูยัง ยูยังว่าเรารักยูยังมากแค่ไหน”
“แรด...”
“เค้ารักยูยังมากๆนะ”
“บ้าผู้ชาย...”
“ได้ซิ เดี๋ยวพรุ่งนี้เค้าไปค้างบ้านยูยังนะ”
“แม่งไม่ซิงนี้หว่า...”
“ไอ้ริว! ถ้าด่ามาอีกครั้ง พี่จะลุกไปตบนายจริงๆด้วย” ยูริหันมาตวาดใส่น้องชายตัวเอง
“โหย ก็หมั่นไส้ มาทำแอ๊บน่ารัก ความจริงไม่เห็นจะเป็นงั้นเลย พี่ยูยะอย่าไปเชื่อพี่ยูริมากนะฮะ มารยาพี่ยูริทั้งนั้น จริงๆแล้วพี่ยูริอ่ะไม่ซิงแล้วหละ ไม่เหมือนผมหรอก พี่ยูริไม่รักนวลสงวนตัวซักนิด”
“ไอ้ริว!!!!!! แก อยากหวงเวอร์จิ้นไว้นักใช่มั๊ย ฉันจะมอมยาแกแล้วส่งให้ไอ้เม่นมันจัดการ” ยูริพูดทิ้งท้ายเสร็จก็เดินหนีขึ้นห้องไป ปล่อยให้ริวทาโร่นั่งขำก๊ากอยู่คนเดียว
“หัวเราะอะไรครับริวจัง?”
“ก็พี่ยูริหน่ะซิ ตลกชะมัด มีการบอกจะจับผมมอมยาปลุกเซ็กซ์แล้วส่งให้เคทจังจัดการด้วยหละ”
“เอ๋? ไม่ต้องมอมยาพี่ก็จัดการได้ ฝากบอกยูริด้วยนะ” เคย์โตะวางจานขนมลงตรงหน้าคนรัก
“พูดงี้กลับบ้านตัวเองไปเลยไป”
“โอ๋ๆ พี่ล้อเล่น รอไว้ริวจังพร้อมก่อนเนอะ”
“นั้นแหละถึงจะคบกันต่อได้!” ริวทาโร่กอดหมับเข้าที่อีกฝ่าย
“กอดแน่นขนาดนี้ ไม่กลัวพี่อดใจไม่ไหวหรอ?”
“ก็ผมไว้ใจพี่นี่นา พี่ไม่ทำอะไรหรอกเนอะ”
“ขอแค่จูบนะ ถ้ามากกว่าจูบพี่รอได้จนกว่าริวจังจะยอมนะ”
“งั้นจูบนะฮะ” ริวทาโร่หลับตาพริ้มรอให้อีกคนจูบ แต่เคย์โตะกลับจูบลงที่หน้าผากแทน
“วันนี้จูบหน้าผากก็พอแล้ว เล่นทำตัวน่ารักขนาดนี้ ถ้าดีพคิส มีหวังพี่คงเผลอทำอะไรแน่ๆ”
“ขอบคุณนะเคย์โตะ”
“ไม่เอาแล้ว เหนื่อยแล้ว”
“อะไรกันเพิ่งสองรอบเองนะ”
“นายคึกมาจากไหนเนี้ยวันนี้ เจ็บไปหมดแล้วนะ” ฮิคารุฟาดมือไปที่คนที่นอนข้างๆ หยุดอ้อนคลอเคลียได้ไม่เท่าไหร่ก็สะกิดเขาอีกแล้ว
“ก็ทำโทษนายเนี้ยแหละ วันนี้ไปทำไรกับนิไคโดสองต่อสอง อย่าคิดว่าไม่เห็นนะ ไปให้มันกอดให้มันหอมแก้มเนี้ย”
“ก็วันนี้วันสุดท้ายของนิไคโดแล้วหนิ เขาเรียกเราออกไปสารภาพรักแล้วก็แค่ขอหอมแก้มเฉยๆ เราเห็นว่าไม่เสียหายอะไรอีกอย่างก็วันสุดท้ายแล้วด้วย เลยยอมไปนะ อ๊า~”
“เดี๋ยวเถอะนะ มีสามีอยู่ทั้งคน ยังกล้าไปให้คนอื่นหอมแก้มอีก”
“อื้อ โคจัง ไม่เอานะ อ๊า เสียว...”
“จำไว้นะความรู้สึกนี้ มีแค่ฉันคนเดียวที่มอบมันให้นายได้”
“อื้อ เข้าใจแล้ว ขอมากกว่านี้อีก อื้มมม~~~”
“จำไว้ให้แม่นๆนะ มีสามีอยู่แล้ว อย่าไปให้ใครกอดให้ใครหอมแก้มอีก”
“อื้อออ~ รักกันน้ะโคจัง เสียวไปหมดแล้ว อ๊ะ อื้อ~”
“พวกมันจะเบาเสียงเป็นมั๊ยวะ ลืมรึไงว่าเรานอนอยู่ในห้องนั่งเล่นเนี้ย” อิโนโอะบ่นออกมาเบาๆ เขาอุตส่าห์ไม่อยากกลับบ้านไปฝึก หาข้ออ้างมาทำรายงานบ้านเพื่อนกะจะมาอ่านหนังสือ ดันเจอพวกมันลงโทษห่าเหวไรก็ไม่รู้ หมั่นไส้ยาบุแม่งคราวหลังจะบอกให้นิไคโดมันจูบฮิคารุไปเลย
ตริ๊ดดดด ตริ๊ดดดดด
-สายเข้า นาคาจิม่า ยูโตะ-
“มีอะไร?”
-พี่อยู่ไหนครับ? ผมมาหาที่บ้านไม่เห็นอยู่-
“นายมาที่บ้านฉันงั้นหรอ!?”
-ครับ นั่งกินข้าวอยู่กับแม่พี่เนี้ย-
“ไสหัวกลับบ้านนายไปเดี๋ยวนี้นะ!!!”
-ผมจะรอจนกว่าพี่จะกลับมานะครับ ผมรักพี่นะ ตอบตกลงคบกับผมซะทีเถอะ-
“ไม่เว้ย มึงรอได้ก็รอไป แค่นี้แหละ”
-เดี๋ยวๆ ครับ-
“อะไรของมึงอีกวะ กูจะอ่านหนังสือ”
-พี่เปิดใจให้ผมเถอะนะ หรือจะต้องให้ผมปล้ำจูบจากพี่อีกกี่รอบ-
-จูบกันแล้วหรอลูก-
-ครับแม่ คุณแม่คงไม่โกรธนะครับ-
-ไม่หรอกจ๊ะ ถ้าพ่อมารู้คงจะดีใจ ในที่สุดลูกสาวเอ้ยลูกชายก็ขายออกซักที-
-พี่เคย์ฮ็อตจะตายครับ คนจีบพี่เขาออกเยอะแยะ...-
“แค่นี้แหละไอ้เวร! ถ้ากลับบ้านกูยังเจอมึงอีก ซัดมึงไม่เลี้ยงแน่”
อิโนโอะแทบจะเขวี้ยงมือถือทิ้ง แม่ก็อีกคน ยิ่งถ้าพ่อเขาได้ยินมีหวังจับเขาถวายพานส่งให้มันแน่ๆ เป็นพ่อแม่ที่พิลึกคนจริงๆมีลูกชาย แต่บอกว่าลูกชายตัวเองสวยแล้วจะให้คบกับผู้ชายด้วยกันเอง มีพ่อแม่บ้านไหนเป็นอย่างนี้บ้างมั๊ยเนี้ย อยากจะรู้จริงๆเลย!
“อ๊า~ ที่รักแรงๆเลย อ๊ะ อ๊ะ นั้นแหละ”
“อื้อ ตอดแน่นๆซิ อื้อ นั้นแหละคนดี”
“คับไปหมดแล้ว แน่น..จัง”
“ก็ของที่รักใหญ่นี่นา...แรงอีก~!”
“อูยยยยยยยย ใช้ดีจริงๆรูนี้เนี้ย”
“คนทำเก่งหรอก อ๊ะ เสียว~!”
“น่ารักนะพูดแบบนี้”
“โว๊ยยยยยยยยยยย ไอ้เหี้ยยยยยยย กูจะอ่านหนังสือ!!!!!!!!!!!!!”
อิโนโอะเอามือทึงหัวตัวเองอย่างสุดกลั้น กลับบ้านก็ได้วะแม่ง อยู่นี้ก็ไม่ได้อ่าน ค่าเท่ากัน กลับบ้านไปนอนก็ได้วะ
ตริ๊ดดดด ตริ๊ดดดดดด
-สายเข้า บ้าน-
“ครับ?”
-ทำไมทีอย่างนี้พูดเพราะจังหละครับที่รัก-
“ที่รักพ่อง! เอาเบอร์บ้านฉันโทรมาทำไม”
-ก็ถ้าเอาเบอร์มือถือโทร พี่ก็คงไม่รับซินะครับ-
“เออ ก็กูไม่อยากรับ จะรับทำเหี้ยไมวะ”
-พูดไม่สุภาพเลยนะครับเนี้ย ผมแค่จะโทรมาบอกว่า คุณพ่อพี่สั่งให้พี่กลับมาที่บ้านได้แล้วครับ แค่นี้นะครับ ไม่ต้องด่า จุ๊บ-
ไอ้เด็กเวรตะลัย!!! กลับถึงบ้านก่อนเถอะ จะซัดแม่งให้เข้าโรงพยาบาลเลย!!!!!
***********
อ๊ะๆ อ่านแล้วอย่างง ริวจังไม่เคยนะครับ อิอิ อย่างมากก็...แต่ไม่เคยจริงๆนะ ฮ่าๆๆๆๆ (มาแก้ตัวแทนริวจัง)
นาคาเคย์ๆๆๆ ดันๆๆๆ แต่งเองแล้วชักอยากเปลี่ยนคู่หลักจากอาริยามะเป็นนาคาเคย์ให้รู้แล้วรู้รอด ฮ่าๆ
ความคิดเห็น