คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : He is mine!
He is mine! :: YutajinKaoru
“คาโอรุ!” เสียงเรียกดังจากข้างหลังทำเอาเจ้าของชื่อต้องหันไปมอง แล้วก็ยิ้มร่าออกมา
“จินจัง~ อ๊ะ คิชิคุงด้วย สวัสดีครับ”
“ว่าไง คาโอรุจัง”
“เฮ้ย คิชิ ฟูนัดนายไว้ไม่ใช่รึไง? ไม่รีบเข้าไปก่อนหละ เดี๋ยวโดนโกรธไม่รู้ด้วย” คิชิหันมามองหน้าเพื่อนเล็กน้อย ทำเป็นเอาเขามาอ้าง ความจริงแล้วอยากจะอยู่กับคาโอรุแค่สองคนใช่มั้ยหละ!
“เออๆ ไปก่อนแล้วกัน แล้วเจอกันนะคาโอรุ รีบๆเข้าไปซ้อมหละ”
“ครับผม”
“ลอยหน้าลอยตาจังนะ คาโอรุ”
“ลอยหน้าลอยตาอะไรกันครับจินจัง? เข้าข้างในกันเถอะนะ ไปซ้อมสายเดี๋ยวโดนครูฝึกบ่นตาย”
จินงุจิได้แต่ถอนหายใจเฮือก กับความไม่รู้เรื่องของเด็กน้อยคนนี้ ก็มันผิดที่เขาเองนี่นา ที่ดันมาหลงรักเด็กร่วมค่าย แถมดันเป็นเด็กที่ใสซื่อบริสุทธิ์ ดูยังไงก็ตรงข้ามกับเขาชัดๆ
“เอากระเป๋ามาเดี๋ยวถือให้ ตัวเท่านี้ สะพายกระเป๋าซะใหญ่ กลัวคนอื่นไม่รู้รึไงว่าตัวเล็ก?”
“จินจังอ่ะ ผมโตแล้วนะ! พิสูจน์เลยก็ได้ว่าโตแล้ว” คำพูดของคุราโมโตะทำเอาเขาคิดไปไกล ก่อนจะเรียกสติตัวเองกลับมา พร้อมกับเดินพาอีกคนเข้าไปในบริษัท
“จินจัง จินจังใจเย็นซิฮะ พวกเรามาทำงานกันนะ ทำไมจินจังต้องหงุดหงิดด้วยหละ?” จินงุจิหันไปมองคนน่ารักที่ทำหน้างงฉงนว่าเขากำลังหงุดหงิดอะไร ก่อนที่คาโอรุจะพูดต่อ “แค่ถ่ายตอนแช่ออนเซ็นเองนะฮะ”
ก็เพราะมันถ่ายตอนแช่ออนเซ็นไงเล่า!!!!
เขาถึงได้หงุดหงิดเนี้ย ไม่รู้ตัวเลยใช่ป่ะ ไอ้ตัวเล็ก!
“สองคนนั้นหนะ มาเตรียมตัวได้แล้ว ดึกไปมากกว่านี้จะหนาว”
“ครับ~ ไปกันเถอะฮะจินจัง แช่ดึกๆแล้วเดี๋ยวจะไม่สบายเอา” คาโอรุคล้องแขนจินงุจิไว้แน่นแล้วดึงให้เดินไปด้วยกัน ต่อให้เขาไม่อยากไปแค่ไหน เขาก็ต้องไป เพราะหนึ่งมันเป็นงาน สองมีคนน่ารักมาชวนลงบ่อขนาดนี้...ใครไม่ลงก็โง่แล้วหละ
“คาโอรุ!!! มานี่!!!”
“โอ๊ย! จินจัง คาโอรุเจ็บ!”
“เฮ้ย ทำไมต้องทำน้องแรงขนาดนั้นด้วยหละ”
“เงียบไปเลยเรย์อะ คาโอรุ มานั่งข้างฉัน มานี่เดี๋ยวนี้!!” ไม่ว่าเปล่า ยูตะกระชากแขนคนตัวเล็กให้มาอยู่ใกล้ๆเขา แขนแกร่งวาดไปโอบทันที ดึงรัดคนตัวเล็กให้เข้ามาแนบชิดกับร่างกายของเขา พอเห็นท่าทางกระฟัดกระเฟียดออกมาแบบนั้นเพื่อนอีกสองคนก็ต่างเข้าใจ
สงสัยมันคงหึงของมัน...
ก็เมื่อกี้เล่นมีคนชมว่าผิวของคาโอรุสวยเนียนนี้นา...แถมยังมาจับอีก
ไม่หึงจนเลือดขึ้นหน้าก็แปลกหละ
“จินจัง คาโอรุอึดอัด” เสียงหวานดังขึ้นพร้อมกับร่างกายที่เริ่มขยับตัวหนีออก แค่แช่น้ำออนเซ็นนานๆก็อึดอัดแล้ว พอเจอคนกอดแน่นๆยิ่งอึดอัดเข้าไปอีก
“จะไปไหน? นั่งอยู่ข้างๆฉันเนี้ยแหละ” จินงุจิพูดเสียงดุจนคนฟังหน้ายู่ แต่ก็ยอมอยู่นิ่งๆ ให้ช่างถ่ายภาพต่อไป
“คาโอรุจังครับ ยิ้มหน่อยซิครับ หน้ายู่ไม่น่ารักเลย” ตากล้องพูดอย่างนั้นยิ่งทำให้ลมพิษหึงของยูตะจินเพิ่มมากขึ้นไปอีก
“โทษนะครับ พักก่อนได้มั้ยฮะ คาโอรุเขาจะเป็นลมหนะฮะ เขาแช่น้ำนานไม่ได้”
“เอาๆ งั้นก็พักกองก่อน หาน้ำให้คาโอรุดื่มด้วย” ยูตะแสร้งพยุงตัวคนที่สบายดีขึ้นมา ก่อนจะพาไปนั่งพัก โดยไม่ลืมเอาผ้าเช็ดตัวมาคลุมให้
“ยูตะบ้า! เราไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย จู่ๆเอาเราไปอ้างเฉย” คาโอรุหน้ายู่ แต่ก็ยอมรับแก้วน้ำมาดื่ม
“หวง! หวงมาก ชอบโชว์นักรึไง?”
“อะไรของยูตะ ใครกันแน่ที่ชอบโชว์ร่างกายให้คนอื่นดู แช่น้ำจนเบลอรึไง ไหวป่ะถามจริง?”
“ต่อไปนี้นายต้องอยู่ใกล้ๆฉันเลยนะ ใกล้ๆฉันให้ตลอดเวลา ยิ่งเวลาเปลี่ยนเสื้อผ้า หรือทำงานแบบนี้ นายยิ่งต้องอยู่ข้างฉันเลย”
“เราเป็นทาสยูตะรึไง? อย่ามาทำตัวไร้เหตุผลซิ นี้มาทำงานนะ จะชวนทะเลาะกันให้ได้ใช่ป่ะ?” คาโอรุสะบัดหน้าหนีอีกฝ่าย ยูตะเองก็ไม่อยากที่จะพูดอีก เดี๋ยวยิ่งพูดยิ่งกลายเป็นเรื่องใหญ่ซะเปล่าๆ
“คาโอรุ ดีขึ้นรึยัง? ถ้าดีขึ้นแล้วรีบถ่ายต่อกันดีกว่านะ เดี๋ยวจะไม่สบายเอา” คาโอรุพยักหน้ารับเป็นสัญญาณว่าโอเคแล้ว ทั้งสี่คนก็กลับลงไปแช่น้ำอีกครั้ง โดยแน่นอนว่า อามุไปนั่งคิดกับเรย์อะ ส่วนคาโอรุก็โดนจินงุจิดึงตัวไปโอบไว้อีกรอบ
“ยูตะ ปล่อย! อย่ามทำตัวแบบนี้ ไร้สาระ” บางอารมณ์เขาก็ทนได้ แต่นี้มันทำงานอยู่ จะอะไรหนักหนา
“ใครไร้สาระ เราก็มีเหตุผลของเรานะ!”
“เหตุผลบ้าอะไร ทำงานอยู่นะ” คราวนี้คาโอรุไม่ยอมอีกต่อไปแล้ว ร่างเล็กปัดมือทิ้งอย่างไม่ใยดี จินงุจิได้แต่กัดปากตัวเองแน่นใช้ความคิด ถ้าเขาไม่ใช้โอกาสนี้ คนตัวเล็กอาจโกรธเขาและงอนเขารวมถึงไม่ยอมให้เขาเข้าใกล้ไปอีกนานแน่ๆ
“คาโอรุ มานี่ เอาหูมานี่!”
“อะไรอีกหละ” แม้จะไม่อยากทำตาม แต่ร่างเขาก็โดนดึงไปซะจะแนบสนิทอยู่แล้ว
“เหตุผลหนะ เพราะ หวง เพราะ ห่วง เพราะ รัก แค่นี้ พอรึเปล่า?”
สองคนที่เหลือไม่รู้ว่ายูตะไปกระซิบอะไรกับคาโอรุ ถึงทำให้คาโอรุนั่งนิ่งเหมือนเดิม แถมพอเริ่มถ่ายคาโอรุกลับเริ่มหน้าแดงยอมนั่งให้จินงุจิกอดแน่น แล้วยังยิ้มร่าเหมือนกับเมื่อกี้ไม่ได้มีปากเสียงกับอีกฝ่ายสักนิด
แต่ก็นะ ความจริงมีเพียงแค่สองคนนั้นที่ได้ยิน
ความจริงที่ว่า จินงุจิ ยูตะ รักและหวงคาโอรุมากแค่ไหน
********
ขอโทษนะคะที่สั้นมากๆ - -" ยอมรับผิดแต่โดยดี
ช่วงนี้ต้องอ่านหนังสือเยอะมาก เลยไม่มีเวลาแต่ง จริงๆแล้วอยากแต่งนะ แต่หนังสือที่พลอยต้องอ่านเป็นนิยายอ่านนอกเวลาอ่ะ คือมันไม่สนุกเลย แล้วเอียนมาก ตอนนี้เอียนตัวหนังสือสุดๆ เลยไม่อยากจะเปิดฟิคขึ้นมาแต่ง เห็นตัวหนังสือเป็นพรืดแล้วอยากจะปิด - -"
แล้วก็ถ้าช่วงนี้ไม่ค่อยได้แต่งฟิคเอาลง ต้องขอโทษด้วยนะคะ พอดีเทอมสองเรียนยากกว่าเทอมหนึ่งเยอะ แล้วที่บ้านอยากให้พลอยได้เกียรตินิยม...เพราะงั้น ชีวิตตอนนี้ต้องอ่านหนังสือเกือบจะตลอดเวลา T____T เบื่อมาก
ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะคะ ถ้าอยากให้แต่งคู่ไหนลิสไว้ได้เลยนะคะ
ปล.ทูพี่แม้ว ลิสคู่ให้พลอยด้วย พลอยลืมหมดแล้ว ฮ่าๆๆๆๆๆ ขอโทษนะคะ ขอโทษจริงๆที่เวิ่นเว้ออยู่ในเฟซแต่แต่งฟิคช้า *โค้ง* แล้วก็ขอบคุณนะคะที่แปะรูปจูริกับรูปเคนจังบ่อยๆ ฮาาาาาาา มีกำลังใจอ่านหนังสือก็เพราะสิ่งที่พี่แปะเนี้ยแหละ กร๊ากกกกกก
ปล.สอง พลอยเอาไฟล์ให้โหลดฟรีในบล็อกนะคะ ลองเข้าไปดูกัน มีสารคดีจ้อนเวิล สัมภาษณ์จ้อนเวิล แล้วก็ไฟล์มิวสิคสเตชั่นของซซซ.เดือนที่แล้วค่ะ ^^
ปล.สาม Happy Chinese New Year to everyone ka ><
ความคิดเห็น