คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #18 : #16 The reason why
“ไม่ต้องกลับ คุยมันที่นี่เนี้ยแหละ” ผมยังคงยืนจ้องหน้าโคตะอยู่อย่างนั้น
เอาซิ ถ้ามันไม่พูด ก็ไม่ต้องไปนอนกันหละวันนี้
จะยืนจ้องจนต้องพูดหน่ะแหละ
“นายไม่คิดว่าเป็นเรื่องส่วนตัวรึไง?
“จะส่วนตัวก็ช่างหัวมัน แต่นี้เป็นสิ่งที่ชั้นต้องการจะรู้ ตอนนี้ ที่นี่ และเดี๋ยวนี้ นายมีสองตัวเลือก จะบอกหรือไม่บอก ถ้าไม่บอกก็ไสหัวไปซะ”
“ก็อยากจะบอก แต่ไม่รู้จะเริ่มยังไง”
กำ ดูมันพูด เล่นเอาผมพูดต่อไปไม่ออกเลย
“งั้นนายก็ถามโคจังซิ” เออเนอะ เคย์พูดถูก
“งั้นชั้นถาม นายตอบ ดีมั๊ยยาบุ”
“ก็ได้ อยากรู้อะไรก็ถามมาเถอะ”
“เอาง่ายๆ ทำไมต้องทำ”
“ชั้นเล็งนายไว้ตั้งนานแล้ว ติดก็แต่แฟนนายหน่ะแหละ เลยจัดการซะ”
“เค้าทำอะไรผิด?”
“เปล่าหนิ ก็บอกแล้วไง ว่าเล็งนายเอาไว้ เท่านั้นแหละ”
“แล้วคิดว่าทำอย่างนั้น ชั้นจะยอมให้นายรึไง?”
“ไม่รู้ แต่มันทำไปแล้ว”
ดู๊ ดูมันตอบ มันกวนตีนผมหง่ะ
ตูจะบ้าตาย
“งั้นนายก็รู้แต่แรกแล้วว่าไม่ใช่ยูจิที่เป็นคนทำ?”
“ใช่เลยฮันนี่”
อารมณ์ผมตอนนี้ เหมาะจะเล่นด้วยมากเลยนะยาบุ
กูจะเอามีดมาแทงมึงตายอยู่แล้ว สำนึกบ้างมั๊ย?
“อย่าทำหน้าเครียดงั้นซิฮิคารุ เดี๋ยวไม่สวยแล้วจะไม่รักนะเออ”
“ทำไมนายไม่บอกตั้งแต่แรก ว่ายูจิไม่ได้ทำ?”
“ก็ถึงถามนายอยู่ไง ว่าแน่ใจหรอ? แต่ในเมื่อนายมั่นใจซะขนาดนั้น ก็เลยไม่ได้ท้วงอะไรไป กลัวนายหน้าแตก”
ไอ้บ้า เพิ่งเคยเห็นมันกวนตีนสุด ก็ตอนนี้เนี้ยแหละ
กวนถูกเวลาด้วยนะ
คนกำลังเครียด
“แล้วไดจังก็รู้อยู่แล้วงั้นซิ?” ผมตวัดสายตาไปจิกไดจังเล็กน้อย
จนไดจังสะดุ้ง แล้วพยักหน้าตอบกลับน้อยๆ
ร้อนถึงคุณชายเคย์ต้อง โอบกอด ปลอบไดจัง เยี่ยงเด็กตัวน้อย
“นายก็เคลียกับโคจังไปซิ ไดจังไม่ได้เกี่ยวซะหน่อย ทำไมต้องจ้องไดจังอย่างนั้นด้วย” น้าน อยู่นิ่งดีไม่ชอบ ชอบปากหาเรื่องนะอิโนโอะ
“แต่ก็รู้เรื่องไม่ใช่หรอ? ไดจัง ไม่เห็นฮิคกี้เป็นเพื่อนหรอ? ทำไมไม่บอกกันหละ”
ผมยิ้มหวานที่เฟคที่สุดในสามโลกให้ไดจังไปหนึ่งที
“ไม่ใช่นะ แต่คือยาบุขอไว้ว่าจะบอกเองหน่ะ ฮิคกี้อย่าโกรธเค้านะ”
เห็นแก่ทุกสิ่งทุกอย่างที่ไดจังเสียสละให้ผม
ผมไม่ว่าอะไรไดจังหรอกนะ
แต่มันก็อดน้อยใจไม่ได้ ขนาดไดจังยังไม่บอกผมอ่ะ!!
“พอเถอะ ฮิคารุ เราเป็นคนฆ่าแฟนนายเอง ไดจังไม่เกี่ยว”
“ก็แหง๋หล่ะ นายเป็นคนฆ่า อยากถามจังว่า รู้สึกยังไงที่ฆ่าแฟนเก่าเรา แล้วรู้สึกยังไง ที่หลอกเราอย่างนี้ สนุกมากนักรึไง?”
“ก็เรา...”
“ก็ทำไม นายทำไม? รู้มั๊ยว่าตอนที่แฟนเราตาย เราเสียศูนย์ไปขนาดไหน เพราะนายคนเดียวแท้ๆ”
เอาหล่ะซิ รู้สึกเหมือนน้ำตาจะไหล อย่าเพิ่งไหลดิ ย้อนกลับเข้าไปก่อน
ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่ผมจะมาดราม่านะ
“เฮ้อ ถ้านายยังคบกับแฟนอยู่ เราเดินเข้าไปหา เข้าไปจีบ นายจะสนใจเรารึไง? ผิดรึไงที่อยากได้นายมาก จนหน้ามืดทำอะไรไปไม่คิด เพราะงั้นเราถึงต้องมาติดแหง็กอยู่ที่นี้ไงเล่า ใช่ว่าอยากมาอยู่นักหรอกนะ”
อย่ามาทำให้เขินตอนนี้นะ
แสดงว่ายาบุเล็งผมมานานแล้วดิ? เอิ๊ก ดีใจ เอ๊ะ ไม่ใช่เวลามาดีใจดิ
“แล้วทำไมไม่บอกตั้งแต่แรก”
“ถ้าบอก นายคงเอามีดเสียบเราตายแหง๋ๆ ใครจะกล้าบอก” ทุกคนนั่งพยักหน้าอย่างเห็นด้วยกับความคิดของยาบุ เข้าข้างกันดีเหลือเกินนะ ใช่ซิ ผมมันก็แค่เด็กใหม่
“แล้วคิดว่าปิดเราไว้อย่างนี้ ถ้าเรารู้เอง เราจะไม่เอามีดเสียบนายหรอ?” ยาบุรีบส่ายหน้าใหญ่
“นายรู้มั๊ย ว่านายเป็นเหตุผลเดียวที่เราเข้ามาที่นี่ เพื่อล้างแค้น”
“ความแค้นรั้งแต่จะทำให้ทุกอย่างแย่ลงนะ เราผิด เรายอมรับ แต่ขอร้องเถอะ ยกโทษให้เราได้มั๊ย?”
“คิดว่ามันง่ายขนาดนั้นหรอ? ขอโทษนะ แต่สิ่งที่นายทำ มันเกินกว่าจะให้อภัยไหว”
“เราเข้าใจ แต่ว่า...” ยาบุทำท่าจะเดินเข้ามากอดผม ผมกลัวว่าตัวเองจะใจอ่อน ถึงกับต้องรีบห้าม
“พอเถอะยาบุ เราว่า ห่างกันไปเถอะ อย่ายุ่งกันอีกเลย อีกไม่นานก็จะสิบแปดกันแล้ว ก็ต้องจากกันอยู่ดี”
“แต่ฮิค....”
“ขอโทษนะ แต่เรารับไม่ได้จริงๆ” ผมเลือกที่จะเดินออกมาอย่างไม่ลังเล ถ้าอยู่ต่อก็มีแต่จะแย่ลงเท่านั้น
ขอโทษนะยาบุ ชั้นสับสนไปหมดแล้ว
~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~
มาแอบเล่นแบบเมาๆ จริงๆต้องอ่านหนังสือนะเนี้ย ฮ่าๆๆ แต่ตบะแตกต้องมานั่งเล่นคอม เพราะจะดูคัตตุน -*-
ฮิคกี้จะเล่นเรื่อง You're beautiful ด้วยแหละ คึคึ ปิดเทอมหน้า ไม่ต้องสอบมันแล้ว แกทแพท นั่งดูฮิคกี้ดีกว่า 5555+
ความคิดเห็น