คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : #12 Im not God, I dont know everything!
หิวข้าว
คำสั้นที่ผมตื่นนอนมาตอนดึก แล้วนึกออก
ตายห่า นี้ผมนอนเลยเวลาข้าวเย็น
สรุปวันนี้ก็ไม่มีอะไรตกถึงท้องเลย
คนหล่ออยากร้องไห้
แกร่ก ใครมาตอนนี้กันนะ ผมลุกขึ้นมานั่งมองไปที่ประตู
“ขอบคุณครับอุจิ จริงๆให้พี่คิไปรับผมก็ได้นะ เมื่อวานพี่ก็ไปรับฮิคมาแล้ว”
“ถ้าไอ้คิมา มีหวัง มันบุกเข้าห้องมาหาฮิคกี้แน่ๆ”
“ก็จริงครับ แต่ผมว่าพี่รีบไปหาพี่เรียวดีกว่านะครับ ดึกแล้ว เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็ตื่นมาไม่ไหวหรอก”
“จ้าๆ แล้วเจอกันพรุ่งนี้นะโคจัง”
เสียงเงียบไปแล้ว ผมก็ยังคงนั่งอยู่ในความมืด
“ฮิคารุ ทำไมไม่นอน?”
“นอนมาทั้งวันแล้ว เป็นไง โดนขังเดี่ยว เฮ้ย”
ไอ้บ้านี้ กอดผมทำไม?
คนมันเขินนะเฟ้ย
“กอดทำไม? น้ำก็ไม่ได้อาบเป็นอาทิตย์ มันเหม็นนะ ไปอาบน้ำก่อนได้มั๊ย เดี๋ยวให้นอนกอดเลย”
“พูดแล้วนะ งั้นห้ามหลับก่อนเราหละ” แล้วคุณชายยาบุก็เดินลิ่วเข้าห้องน้ำไปอย่างอารมณ์
ทิ้งผมนั่งค้างอยู่บนเตียง ชิบหาย ผมพูดอะไรออกไปเนี้ย
ตายห่า คนที่ควรจะเขินคือยาบุไม่ใช่หรอ แต่ทำไมมันเดินลิ่วตรงดิ่งเข้าไปอาบน้ำ แล้วทิ้งให้ผมนั่งเขินแทนเนี้ย!
“เฮ้อ สบายจริงๆ ไม่ได้อาบน้ำตั้งอาทิตย์นึง นี้พรุ่งนี้ขัดหลังให้ชั้นหน่อยซิ”
“ห๊ะ ขัดหลัง!”
“ใช่แล้วๆ แลกกันขัดไง แต่ว่าถ้าชั้นขัดให้ ไม่ใช่แค่เฉพาะที่หลังนะ แต่จะขัดให้สะอาดทั้งตัวเลย”
“ไอ้บ้า หุบปากไปเลย นอนแล้ว” แล้วผมก็ซุกตัวและหน้าแดงๆไปใต้ผ้าห่มทันที
“ไหนบอกจะให้นอนกอดไง”
ห๊ะ ไอ้บ้าเอ้ย อุตส่าห์ไม่พูดถึงแล้วนะ
“ถ้านายไม่ลุกมาเตียงชั้น ชั้นไปนอนกับนายบนเตียงนายแทน”
“ก็มานอนซิ” อ้าวเห้ย ทำไมผมพูดออกไปอย่างนั้น?
“เหยิบไปซิที่รัก เค้าจะได้นอนด้วยได้ไงตัวเอง มามะที่รัก มาให้เค้ากอดหน่อยเร็ว ไม่เจอตั้งอาทิตย์นึง คิดถึงจังเลย”
“ไอ้บ้า จะนอนก็นอนดีไป” อ๊า ผมรู้สึกว่าตัวเองหน้าแดงมากกว่าเดิมอีกนะ
“เขินหล่ะซิ ใช่มั๊ย โอ๊ย ทำไมต้องหยิกกันด้วยนะ”
เชอะ ผมงอนมันแล้ว มัวแต่พูดให้เขินอยู่ได้ ไม่ใช่คู่แต่งงานใหม่ที่นอนกอดกันหยอกล้อกันไปมานะ!
“นี้จำได้มั๊ยที่เราบอกว่ามีเรื่องจำคุยด้วยหน่ะ”
“อื้อ จำได้ อ๊ะ จริงซิ เราก็มีเรื่องจะบอกโคตะนะ” ผมพลิกตัวหันหน้าหาโคตะ มันใกล้เกินไปมั๊ยนะ อุ๊ยเขิน
“เรื่องอะไรหรอ?” พูดธรรมดาก็ได้นะ มือไม่ต้องเอามาลูบหน้าลูบหัวผม
“เราคบกับยูจิแล้วนะ”
“ว่าไงนะ!” จู่ๆโคตะก็ลุกขึ้นนั่งทันที ทำเอาผมลุกตามแทบไม่ทัน
“ก็นายจำเรื่องที่เราเล่าให้ฟังได้มั๊ย ยูจินั้นแหละเป็นคนฆ่าแฟนเรา”
“นายรู้ได้ไงว่ายูจิเป็นคนทำ”
“ก็ยูจิเล่าให้ฟังหน่ะซิ”
ผมเห็นโคตะเริ่มเงียบไป ก็เริ่มใจไม่ดีแล้วนะ
“ทำไมต้องเงียบ?”
“เคยบอกกี่ครั้งแล้ว ว่าอย่าเจ้าคิดเจ้าแค้น กับเรื่องของคนที่ตายไปแล้ว นายจะเอาเข้ามาปนกับคนที่มีชีวิตอยู่ได้ไง”
“แล้วนายจะยุ่งทำไม นี้มันเรื่องของเรานะ นี่เห็นว่าเป็นเพื่อนก็เลยเล่าให้ฟังหรอกนะ”
“ใช่ซิ ชั้นมันคงยุ่งเกินไป ขอโทษแล้วกัน” พูดจบโคตะก็ลุกกลับไปนอนที่เตียงนอนของตัวเอง
“โคจัง ทำไมต้องโกรธขนาดนั้น ไหนบอกคืนนี้จะนอนกอดเราไง”
“ถ้าไม่เลิกเจ้าคิดเจ้าแค้น ก็อย่ามาทำตัวเหมือนสนิทกัน”
ปังงง!
สงสัยผมคงทำให้ยาบุโกรธจริงๆแหะ
ถึงขั้นเดินออกจากห้องนอนไปเลย
ก๊อกๆ ใครนะ ถ้าเป็นยาบุก็ไม่เห็นต้องเคาะประตูเลย
“ครับ” ผมลุกขึ้นไปเปิดประตู ก็เจออิโนะจังยืนอยู่หน้าห้อง
“คมบังวะฮิคกี้”
“มาทำไมดึกๆดื่นๆ”
“ก็ชั้นโดนโคจังไล่ที่ให้มานอนนี้อ่ะ ส่วนโคจังนอนที่เตียงชั้นแทน”
“หมายความว่าไง?”
“ก็หมายความว่า โคจังกับชั้น ท่านชายเคย์สุดหล่อ แลกห้องกันหน่ะซิ เก็ทบ่?”
ยาบุโกรธผมขนาดนั้น?
แค่ผมคบกับริวเพื่อล้างแค้นเนี้ยนะ?
~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~
ณ ตอนนี้เกิดความคิดแพลงๆ อยากเอาทาคาชี่ นาคายามะ โอคาริว มายำต่อ แต่จะทำเป็นคนละเรื่องนะ
แต่ก็เกิดปัญหา
จะเอาคู่ไหนเป็นคู่หลักดีหละ? 5555+
อาทิตย์หน้าก็เปิดเทอมแล้ว เซ็งจริงๆ ถ้าเปิดเทอมแล้ว อาจจะไม่ได้มาลงต่อ กันบ่อยๆ อย่าเพิ่งทิ้งกันนะคะ
ปล. อยากเปิดเทอมแบบมหาลัย ปิดเทอมแบบประถม ใช้เวลาเรียนแบบอนุบาล ส่วนสอบไม่ต้องมี !!
ความคิดเห็น