คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : #11 New Love?
ก๊อกๆ
“ฮิคกะจัง อยู่รึเปล่า?”
ก๊อกๆๆ
อะไรวะ หนวกหู คนจะนอน!!
“ฮิคกะจัง ตอบพี่หน่อยซิ”
ไม่ตอบจะนอน!!
“ฮิคกะจัง งั้นพี่เข้าไปเลยนะ” ไม่นานเกินรอ เจ้าของเสียงที่มารบกวนผมแต่เช้า ก็เดินย่างกรายเข้ามาในห้อง
“ฮิคกะ ตื่นได้แล้ว ได้เวลาเช็คชื่อแล้วนะเนี้ย ลงขึ้นมาได้แล้ว”
ผมยังคงซุกตัวอยู่ในผ้าห่ม แล้วหลับต่ออย่างไม่แคร์สื่อ
“ไม่สบายรึไงนะ ถึงไม่ยอมลุก”
ซักพักก็มีมือเย็น แตะลงบนหน้าผากเหม่งๆของผม
อ๊า สบายดีอ่ะ
“เฮ้ย ฮิคกี้ ตัวร้อนขนาดนี้ทำไมไม่ยอมบอกก่อนเล่า”
ห๊ะ ว่าไงนะ ผมไม่สบาย?
“ตายหล่ะ ถ้าโคจังรู้ โคจังฆ่าพี่แน่ๆ”
ยังมีคนกล้าฆ่าพี่ด้วยหรอ พี่คาเมะ!!
ได้ข่าวว่าพี่เมียพี่จิน แล้วโคจังเป็นลูกพี่จินนะ!
“งั้นนอนพักแล้วกันนะ”
ใช่ เพราะงั้นพี่ออกไปได้แล้ว
“นอนพักไปแล้วกัน เดี๋ยวพี่บอกพวกไดจังให้นะ”
“ไม่ต้องบอก” เสียงผม ทำไมมันแหบอ่ะ?
“ทำไมอ่ะ”
“เดี๋ยวพวกนั้นเป็นห่วง นอนพักก็หายแล้ว พี่รีบๆไปเหอะ บอกแค่ว่าผมนอนอยู่ก็พอ” โชคดีที่หวัดไม่ลงคอ สงสัยที่เสียงแหบคงเพราะเพิ่งตื่นหละมั๊ง
“เอางั้นก็ได้ งั้นนอนพักเยอะๆหละ เดี๋ยวไอ้บุกลับมาเห็นเราไม่สบายแล้วจะฆ่าพี่ทิ้งเอา”
พูดจบ พี่คาเมะก็เดินออกไป
สบายจริง โล่งหูเลยแหะ
แล้วทำไมบุถึงจะต้องฆ่าพี่คาเมะ?
โอ๊ย ขี้เกียจคิดแล้ว ปวดหัว นอนดีกว่า
“อื้อ” มือใครหน่ะ เย็นจัง
“เฮ้อ” ใครมาถอนหายใจข้างผมนะ เสียงอย่างนี้ไม่ใช่โคจังแน่ๆ
อย่างงว่าทำไมแค่เสียงถอนหายใจผมก็รู้ว่าใคร
ก็ฟังเสียงถอนหายใจของโคตะมาเป็นร้อยๆรอบ ไม่ให้จำได้ได้ไงหละ
“ไม่สบายเอาซะได้” มือนั้นยังคงลูบไล้ใบหน้าแหลมๆ กับหน้าผากเหม่งๆของผม
แม้จะอยากนอนต่อ แต่ความอยากรู้มันเอาชนะทุกสิ่ง หลายคนคงคิดว่าผมเป็นพวกชอบยุ่งเรื่องชาวบ้านซินะ
ใช่เลย แต่ขอโทษเรื่องนี้มันเกี่ยวกับผมโดยตรง
“ยูจิ?”
“โทษที ทำให้ตื่นหรอ?”
“ไม่เป็นไรหรอก นอนมาทั้งวันแล้ว”
“ไข้ลดแล้วนะ งี้แหละ ไปอยู่Round Lock ครั้งแรก มันไม่สบายเหมือนอยู่ที่ห้องตัวเองซินะ นอนพื้นเย็นๆ ต้องทนฟังคนอื่นกรน แต่ก็ยังดีกว่าขังเดี่ยวจริงๆแหละนะ อย่างน้อยก็ยังเจอหน้าคนอื่น แต่ถ้าขังเดี่ยวหน่ะ ต้องอยู่ในห้องมืดเลยนะ ทำลายจิตชะมัด”
“ที่เข้ามานี้เพื่อเข้ามาบ่น? มีอะไรรึเปล่า ว่าแต่ออกมาตั้งแต่เมื่อไหร่” ผมทำหน้าอย่างปลงๆ เพิ่งฟื้นไข้ ก็มีคนบ่นเข้าให้ซะแล้ว
“ก็เมื่อวานหน่ะแหละ ครบเดือนพอดี ออกมาหลังจากฮิคแปบเดียวเอง”
“งั้นหรอ แล้วมาหาที่นี้มีอะไรรึเปล่า?”
“เอ่อ คือว่า...”
“นายจะสารภาพรักชั้นรึไง?”
“ห๊ะ? ทำไมรู้?” ยูจิมองผมอย่างอึ้งๆ
เซ้นส์ผมเวลามีคนมาชอบหน่ะแรงนะ ขอบอก
“เก่งไง ว่าแต่มีอะไรอีกมั๊ย ถ้าไม่มีก็ออกไปได้แล้ว ชั้นจะนอนต่อ”
ผมยังต้องพักผ่อนให้เต็มอิ่ม แล้วลุกขึ้นมาคิดวางแผนหาทางล้างแค้นให้แฟนผม
เอ๊ะ เดี๋ยวก่อนนะ ไอ้คนที่มันฆ่าแฟนผม ก็คือคนที่นั่งอยู่ข้างๆผมไม่ใช่รึไง!?
“เอ่อ...”
เอาหล่ะ ผมคิดแผนดีๆได้แล้ว หึหึ แค่คิดว่าจะได้แก้แค้น สมองก็แล่นขึ้นมาเลยแหะ
“มาคบกันมั๊ยหละ?
“เอ๋?” อ้าว มันจะงงอะไรวะ อุตส่าห์มาคบด้วย
“ถ้าไม่คบก็ออกไปซะ” ผมจะได้คิดแผนใหม่
“คบซิคบ งั้นจากนี้ไปผมเป็นแฟนคุณแล้วนะ”
“อื้อ ออกไปได้แล้ว จะนอนต่อแล้ว” ผมรอจนยูจิเดินออกไป ก่อนจะยิ้มกับตัวเอง
หึ จะเล่นให้เจ็บ ก็ต้องเอาให้หลงมากๆ แล้วค่อยจัดการทีเดียว
ได้ของเล่นชิ้นใหม่แล้ว หึ
~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~
ใกล้จะเปิดเทอมแล้ว ตอนนี้พยายามแต่งให้ทันเปิดเทอมอยู่ กลัวเปิดเทอมแล้วจะดองอย่างที่เป็นๆมา
5555+ ใครที่ผลแอดกลางประกาศแล้วติด ก็ดีใจด้วยนะคะ
ความคิดเห็น