คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : Too much
Too much :: BuHik
สืบเนื่องจากรูปนี้ เลยเกิดอาการอยากแต่งขึ้นมา...จริงๆแต่งตั้งนานแล้วนะ แต่ไม่ได้เอาลงเฉยๆ แหะๆ
.
.
.
สายตาคมมองไปที่คนที่กำลังถ่ายแบบลงแม็กกาซีน รอให้ถึงคิวของตัวเองที่จะต้องเข้าไปเป็นหุ่นให้ตากล้องจับหมุนไปมา แล้วคิ้วก็มีอันต้องกระตุกรัว ภาพแบบนี้มันขัดใจเขาจริงๆ ทั้งสีหน้า ท่าทาง และกล้าม...
ตกลงเมียกูมันเป็นฝ่ายรุกหรือรับวะเนี้ย!!!!
"นั่งหน้านิ่วเชียว" อิโนะเดินมานั่งลงข้างๆ เขาถ่ายเดี่ยวเสร็จไปแล้ว ตอนนี้ก็เหลือแต่รอถ่ายกลุ่มเท่านั้น
"ดูฮิคมันถ่ายซิ เราสมควรยิ้มหน้าระรื่นมั้ย?"
อิโนะมองไปที่ฮิคารุแล้วก็ต้องอุทานออกมาเสียง "หล่อว่ะฮิคารุ!!"
"ก็คนมันเท่อยู่แล้วอ่ะนะ" ฮิคารุตะโกนตอบกลับมา เหลือบมองที่หน้าของยาบุแล้วก็ส่งยิ้มกว้างมาให้ ไม่เหลือเค้าเท่เลยสักนิด ก่อนจะโดนดึงไปถ่ายมุมอื่นต่อ โดยที่ในสตูดิโอมีแค่ยาบุกับอิโนโอะนั่งดู ส่วนคนอื่นๆนั้นอยู่ในห้องพักกันหมด ไม่นานฮิคารุก็เดินมารวมกลุ่ม โดยที่กลายเป็นยาบุถูกเรียกไปถ่ายแทน
"ยาบุเท่อ่ะ" ฮิคารุหันไปมองเพื่อนซี้ข้างๆ แล้วเหยียดยิ้มระบาย ยืดอกรับคำชมทันที
"ก็คนมันตาถึงนี่หว่า"
"เออ ฮิค เราว่านายอย่าถ่ายแบบนั้นบ่อยๆเลยนะ"
"แบบไหน?"
"ไอ้เก๊กเท่อ่ะ ที่รักแกไม่ปลื้มนะเว้ย"
"เลือกได้ที่ไหนเล่า แล้วทำไมมันต้องไม่ปลื้มด้วยไม่ทราบ ก็ผู้ชายป่ะ ถึงจะมีแฟนเป็นผู้ชายแต่ก็ยังเป็นผู้ชายนะเว้ย" ฮิคารุบ่นออกมาเบาๆได้ยินกันแค่สองคน โดยเฉพาะคำว่าแฟน พูดเบาจนแทบจะกระซิบออกมาด้วยความกลัวว่าจะมีใครคนอื่นมาได้ยิน ใช่...คนอื่น ทั้งคนในกองถ่าย ผู้จัดการ หรือแม้แต่สมาชิกในวง ไม่มีใครรู้เรื่องของเขากับยาบุ ยกเว้นก็แต่อิโนโอะ เพื่อนสนิทที่เขาทั้งสองคนไว้ใจ
"เอาเหอะ ยาบุมันคนสุดท้ายแล้วใช่ป่ะ เดี๋ยวเราไปเรียกเด็กๆมันก่อน ดูท่ายาบุจะเสร็จเร็วกว่าที่คิดนะ ดูหน้ามันซิ ขรึมจนตากล้องไม่ต้องบอกให้เก๊ก หึ" ฮิคารุหันไปมองตามที่อิโนะจังบอก เห็นท่าทางที่รู้ว่าตอนนี้กำลังอารมณ์ไม่ดีและนอยด์สุดๆ พอหันกลับมาอีกทีอิโนโอะก็หายไปซะแล้ว ฮิคารุเลยนั่งดูยาบุถ่ายแบบไปเรื่อยๆ พอยาบุหันมามอง ใช้สายตาดุๆจ้องมอง เล่นเอาเขาเสียววูบ ได้แต่ยิ้มแหยๆกลับไปให้ คืนนี้ท่าทางจะเคลียกันยาว
ปัง!!!
ทันทีที่ถึงคอนโด ยาบุก็เดินเข้าห้องนอนปิดประตูเสียงจนเจ้าของห้องอีกคนสะดุ้งเฮือก งานเข้าหนักๆ ซวยแล้วฮิคารุเอ๋ย แต่จะให้ทำยังไงได้หละ มันเป็นงาน แล้วมันก็ปฏิเสธไม่ได้ ถ่ายไปก็เพื่อจะให้แฟนคลับดู ทำเพื่อแฟนคลับผิดรึไงเล่า!!
"เฮ้อ~ ก็ไม่ทีทางเลือกแล้วซินะ ง้อก็ง้อ"
ทำงานด้วยกัน นอนก็นอนด้วยกัน แทบจะใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันตลอดเวลา ต่อให้มีทิฐิไปก็คงจะดีแต่ทำให้ทะเลาะกันซะเปล่าๆ ยอมง้อมันก็ได้วะ!!
ก๊อกๆ
"เข้าไปนะโคตะ"
ฮิคารุเปิดประตูเข้ามาในห้องนอน ก็ไม่เจอใคร ได้ยินแต่เสียงน้ำฝักบัวดังอยู่ในห้องน้ำ นี่มันกะอาบน้ำนอน ไม่คุย ไม่เคลีย ไม่อะไรกันเลยใช่ป่ะ ชักจะงี่เง่าเกินไปแล้วนะ
"โคตะ!!!!" เสียงตะโกนดังลั่น พร้อมกับเสียงน้ำที่ถูกปิดลง ร่างสูงโปร่งเดินออกมาจากห้องน้ำพันผ้าเช็ดตัวไว้ที่เอว บนหัวมีผ้าเช็ดผมผืนเล็กพาดเอาไว้อยู่
"มีอะไร?" น้ำเสียงที่เย็นชาแข็งกระด้างถูกส่งมาให้ฮิคารุ เล่นเอาคนฟังถึงกับไปต่อไม่ถูก น้ำตาค่อยๆรื้นขึ้นมา ไม่ชอบเลยจริงๆ น้ำเสียงของโคตะแบบนี้ น้ำเสียงที่ไร้ความหวงใยกันแบบนี้ ครั้งล่าสุดที่ได้ยิน คือการทะเลาะกันที่ร้ายแรงที่สุด ทะเลาะกันจนเกือบจะเลิกกัน ถ้าตอนนั้นไม่มีอิโนโอะอยู่ด้วย
"เงียบทำไมวะ ถามว่ามีอะไร ไม่มีก็หลีกไป จะใส่เสื้อผ้า" ด้วยความที่ฮิคารุยืนอยู่หน้าตู้เสื้อผ้าพอดีทำเอายาบุไปไหนไม่ได้
"คุยกันก่อนซิ" ฮิคารุพูดเสียงสั่นคล้ายคนกำลังจะร้องไห้ รับรองว่ายาบุอยู่ในโหมดนี้เมื่อไหร่ คำว่า คนรัก คงจะถูกลืมไปจนหมด
"ไม่มีอะไรต้องคุย หลีก"
"โคตะ...นายก็รู้ว่ามันเป็นงานนะ"
"เออ มันเป็นงาน แต่บางทีเราก็สงสัยนะ สรุปที่เรามีเนี้ย เมีย หรือแค่ เพื่อน ผู้ชายอีกคน"
"ทำไมต้องพูดอย่างงี้หละ...ก็เราปฏิเสธไม่ได้ จะให้ทำยังไง นั้นมันงาน งานที่ถ่ายไปให้แฟนคลับดูนะ ทำไมนายไม่แยกแยะบ้างหละ" คนเตี้ยกว่ากลั้นน้ำตาไว้สุดชีวิต เขาไม่อยากจะร้องไห้ออกมา แสดงถึงความอ่อนแอและเปราะบางในจิตใจของเขา น้ำตาที่จะทำให้เขาดูเป็นคนงี่เง่าในสายตาของยาบุทันที
"แยกแยะ...แล้วทำไมนายไม่คิดหละว่ามันมีอีกตั้งกี่โพสที่ไม่ต้องให้นายโชว์กล้ามทำเท่แบบนั้น"
"แล้วจะให้ทำยังไง...ไปขอเขาถ่ายใหม่มั้ยหละ! นายโตสุดในวงนะ แต่ทำไมเรื่องแค่นี้นายถึงคิดไม่ได้" หยาดน้ำตาใสไหลลงมา ความรู้สึกกดดันมี่เขาต้องเจอตลอดการทำงานในวันนี้ ในที่มันก็ทนไม่ไหว เขาไม่รู้จะทำยังไงแล้ว แค่วันนี้โดนยาบุเมินทั้งวัน เขาก็เจ็บพอแล้ว ยังต้องมาเถียงกันหาที่สิ้นสุดไม่ได้ตอนนี้อีก
"เออ ร้องไห้จนได้!"
"ฮึก...ฮืออออ" ยิ่งโดนตะคอกเสียงสะอื้นก็ยิ่งดังขึ้นอีก
ปึง!
ยาบุดันตัวฮิคารุชิดกับตู้เสื้อผ้าแล้วก้มลงจูบปิดปากไม่ให้เสียงสะอื้นหลุดรอดออกมา รสจูบเคล้าน้ำตา ทำเอายาบุเริ่มใจอ่อน ค่อยๆผ่อนแรงจากจูบที่ร้อนแรง เป็นจูบที่อ่อนหวานและอ่อนโยน ปลอบประโลมคนรักให้หยุดร้องไห้
"ฮิค ขอโทษนะ" ตอนนี้เขายอมให้สุดทาง แพ้น้ำตาของคนตรงหน้าจริง จะให้ทำอะไรก็ยอม ถ้ามันทำให้ฮิคารุกลับมาเป็นคนที่ร่าเริงเหมือนเดิม
"เรากลัวโคตะ อย่าทิ้งเราไปนะ ขอโทษที่งี่เง่า" ฮิคารุโผเข้ากอดร่างกึ่งเปลือยด้วยความกลัว ปากพร่ำบอกแต่คำขอโทษ
"ฮิค ฟังเรานะ ต้องเป็นเราซิที่ต้องขอโทษ ขอโทษที่หึงหวงนายไม่เข้าเรื่อง ทั้งๆมันเป็นแค่การทำงาน แต่เรากลัว...ถ้าเกิดภาพนี้มันออกไป จะต้องมีคนหลงนายเพิ่มอีกแน่ๆ เราไม่อยากให้มีคนทาหลงนายอีก เรากลัวว่านายจะเลิกกันเราแล้วไปหาคนอื่น" ยาบุยอมพูดเหตุผลออกมา แม้ตอนแรกที่ไม่ยอมพูดก็เพราะขัดเขิน แต่ตอนนี้ถ้าเขาไม่พูดเพื่อรั้งร่างในอ้อมกอดเขาเอาไว้ เขาจะต้องเสียคนตรงหน้าไปแน่
"คนบ้า! รู้มั้ยว่าเราเครียดนะ อย่าทำแบบนี้อีกนะ สัญญาซิว่าจะไม่ทำท่าทีกับเราอย่างนี้อีก มีอะไรก็บอกกันตรงๆ ทำแบบนี้แล้วเรากลัวว่านายจะเบื่อเรา"
"ไม่เบื่อหรอก ไม่มีทางเบื่อ ก็รักออกซะขนาดนี้"
"รักเหมือนกันนะโคตะ"
*******
ขออภัยที่โคตรสั้น -*- รู้สึกผิด เง้อ ไม่ได้มาอัพตั้งนานแล้วยังอัพสั้นอีก งุงิ แต่เอาเป็นว่าจะปิดเทอมแล้ววววว สอบอีกแค่สามวัน...เสร็จวันจันทร์แล้วก็ปิดเทอม...คิดว่านรกมั้ยอ่ะต้องมาสอบวันเสาร์กับอาทิตย์ด้วย ฮืออออ มหาลัยปิด ตารางสอบเลื่อนนนนน เศร้าใจจัง
เอาเป็นว่าเดี๋ยวปิดเทอมแล้วจะมาเเต่งให้เยอะๆนะคะ จุ๊บๆ ว่าแต่แต่งคู่ไหนดีอ่ะ???
ความคิดเห็น