ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Prologue
Real Life is not that beautiful...
Prologue
"ต้องให้พูดอีกกี่ครั้งว่านายไม่มีสิทธิ์มาเรียกร้อง!" ฝ่ามือใหญ่ฟาดเข้าไปที่ใบหน้าสวยอย่างจัง "หัดดูตัวอย่างจากรุ่นน้องบ้าง ทำงานมาก็นานกว่าเขาเพื่อนแต่ทำไมไม่คิดจะจำ"
"ผมขอโทษครับยาบุซัง ผมแค่อยากพักบ้าง ผมไม่ได้จะหนีไปไหน"
เพี๊ยะ!!!!!
"นายไม่มีสิทธิ์จะพูดคำว่าพักหรอกนะ แต่ถ้านายอยากจะพักจริงๆ ฉันมีข้อเสนอให้"
"ขอเสนออะไรครับ?"
"เป็นของฉันคนเดียว คอยสนองเมื่อฉันอยาก ถ้านายตกลง ฉันจะไม่สั่งให้นายไปคอยบริการคนอื่นอีก และนายจะได้อิสระจากพวกคนตัณหาจัด"
เป็นแค่ของคนๆเดียว ก็ยังดีกว่าต้องเป็นของคนอื่นไปทั่ว
"ตกลงครับ ผมยอม"
"เข้าใจแล้วก็ดี ยาโอโตเมะ ฮิคารุ งั้นตั้งแต่วันนี้ไป นายไม่ต้องไปรับแขกแล้ว แค่ไปหาฉันที่ห้องนอนทุกคืนก็พอ ถ้าวันไหนนายไม่โผล่หน้าไป โดนหนักจนเข้าโรงพยาบาลนายก็อย่ามาว่าฉันแล้วกัน"
"เข้าใจแล้วครับคุณยาบุ ขอบคุณที่กรุณาครับ"
ยาบุทิ้งฮิคารุเอาไว้ในห้องคนเดียว ให้จมอยู่กับความคิดที่ไม่มีใครเข้ามาขัดได้
ทำไมต้องเป็นเขา ทำไมแม่ต้องเอาเขามาขาย ทำไมไม่ใช่สิ่งของในบ้าน แต่เป็นลูกชายของตัวเอง
ผมทำอะไรผิดครับแม่?
ผมทำอะไรผิด
ทำไมแม่ต้องขายผมให้กับคนใจร้ายทารุณคนนี้ด้วย
แม่รู้มั๊ยครับ ว่าลูกแม่ต้องเจ็บตัวนับครั้งไม่ถ้วนเพราะผู้ชายคนนี้
แม่จะรู้บ้างรึเปล่า ว่าลูกชายคนนี้ต้องไปอ้าขาให้พวกผู้ชายตัณหาจัดพวกนั้นแบบไม่ซ้ำหน้า
แม่จะรู้มั๊ย ว่าลูกชายคนนี้คิดถึงแม่เหลีอเกิน
*********
มาแนวใหม่ ซะโหดเลย 55+
Prologue
"ต้องให้พูดอีกกี่ครั้งว่านายไม่มีสิทธิ์มาเรียกร้อง!" ฝ่ามือใหญ่ฟาดเข้าไปที่ใบหน้าสวยอย่างจัง "หัดดูตัวอย่างจากรุ่นน้องบ้าง ทำงานมาก็นานกว่าเขาเพื่อนแต่ทำไมไม่คิดจะจำ"
"ผมขอโทษครับยาบุซัง ผมแค่อยากพักบ้าง ผมไม่ได้จะหนีไปไหน"
เพี๊ยะ!!!!!
"นายไม่มีสิทธิ์จะพูดคำว่าพักหรอกนะ แต่ถ้านายอยากจะพักจริงๆ ฉันมีข้อเสนอให้"
"ขอเสนออะไรครับ?"
"เป็นของฉันคนเดียว คอยสนองเมื่อฉันอยาก ถ้านายตกลง ฉันจะไม่สั่งให้นายไปคอยบริการคนอื่นอีก และนายจะได้อิสระจากพวกคนตัณหาจัด"
เป็นแค่ของคนๆเดียว ก็ยังดีกว่าต้องเป็นของคนอื่นไปทั่ว
"ตกลงครับ ผมยอม"
"เข้าใจแล้วก็ดี ยาโอโตเมะ ฮิคารุ งั้นตั้งแต่วันนี้ไป นายไม่ต้องไปรับแขกแล้ว แค่ไปหาฉันที่ห้องนอนทุกคืนก็พอ ถ้าวันไหนนายไม่โผล่หน้าไป โดนหนักจนเข้าโรงพยาบาลนายก็อย่ามาว่าฉันแล้วกัน"
"เข้าใจแล้วครับคุณยาบุ ขอบคุณที่กรุณาครับ"
ยาบุทิ้งฮิคารุเอาไว้ในห้องคนเดียว ให้จมอยู่กับความคิดที่ไม่มีใครเข้ามาขัดได้
ทำไมต้องเป็นเขา ทำไมแม่ต้องเอาเขามาขาย ทำไมไม่ใช่สิ่งของในบ้าน แต่เป็นลูกชายของตัวเอง
ผมทำอะไรผิดครับแม่?
ผมทำอะไรผิด
ทำไมแม่ต้องขายผมให้กับคนใจร้ายทารุณคนนี้ด้วย
แม่รู้มั๊ยครับ ว่าลูกแม่ต้องเจ็บตัวนับครั้งไม่ถ้วนเพราะผู้ชายคนนี้
แม่จะรู้บ้างรึเปล่า ว่าลูกชายคนนี้ต้องไปอ้าขาให้พวกผู้ชายตัณหาจัดพวกนั้นแบบไม่ซ้ำหน้า
แม่จะรู้มั๊ย ว่าลูกชายคนนี้คิดถึงแม่เหลีอเกิน
*********
มาแนวใหม่ ซะโหดเลย 55+
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น