ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [HSJ] State Ville : Lock Down ... BuHik KeiDai...

    ลำดับตอนที่ #1 : #1 New place, new Home?

    • อัปเดตล่าสุด 31 มี.ค. 54


     #1 New place, new Home?

    “เอ้า เดี๋ยวพวกนายแต่ละคนต้องเข้าห้องนั้นทีละคน เพื่อจะทำการซักประวัตินะ เข้าใจมั๊ย”

    เฮ้อ นี้ผมต้องมาทนอยู่ในโรงเรียนกากๆนี้ เพียงเพราะมันฆ่าแฟนผมไปเนี้ยนะ สมควรดีมั๊ยนะ รู้สึกชักไม่อยากก้าวเข้าไปแล้วซิ

    “เฮ้ย นายอ่ะ ตานายแล้ว เร็วๆเข้า ชักช้าเสียเวลา อดกินข้าวจะไม่รู้ด้วย”

    “ครับๆ” ผมขานรับแค่นั้น ก่อนจะคว้าเป้ของตัวเอง แล้วเดินเข้าห้องมืด (ผมขอเรียกว่าห้องมืดแล้วกัน เพราะมันมืดจริงๆ)

    “ขออนุญาติครับ” มืดของจริงแหะ มีแค่ไฟอยู่ตรงโต๊ะดวงเดียว คนในห้องนี้มันเป็นแวมไพร์หรืออย่างไรกัน

    “เชิญนั่ง ชื่ออะไร”

    “ยาโอโตเมะ ฮิคารุ ครับ” ไอ้คนไม่มีมารยาท แม่ไม่เคยสอนหรอ ก่อนถามชื่อคนอื่น ให้เราบอกชื่อตัวเองก่อนหน่ะ

    “อายุ”

    “17 ขวบ”

    “ขวบ? เด็กจริงๆ ต่อไป ไปก่อคดีอะไรมา”

    “ปล้นธนาคาร” ไอ้ไม่มีมารยาท มาว่าผมเด็กอีกนะ 17 นี้ไม่เด็กแล้วนะ อีกไม่กี่เดือนก็จะ 18 แล้วด้วย

    “ปล้นทำไม”

    “เอ๊ะ มันอยู่ในสิ่งที่คุณต้องถามผมรึไง”

    “ชั้นถามก็ตอบ หรืออยากโดนทำโทษกัน”

    “ปล้นเอาเงินไปจ้างคนเผาบ้านคุณ”

    “กวนตีนจริงๆ โอเค ถ้าตอบอย่างนั้น ชั้นก็จะกรอกประวัติลงไปอย่างนั้น” ไอ้บ้า นี้ผมประชด แต่มันเอาจริง

    “แล้วรู้รายละเอียดเกี่ยวที่นี้รึยัง”

    “ยัง เพิ่งเข้ามาครั้งแรก จะรู้ได้ไงหละ โง่หรือโง่มากกันแน่...”

    “งั้นก็หุบปาก จะได้อธิบายให้ฟัง ที่นี้เป็นโรงเรียนดัดสันดาน...”

    “เออ รู้ ไม่ได้โง่”

    “ถ้าขัดอีกจะส่งไปขังเดี่ยว ห้องพักหนึ่งห้องนอนสองคน ในแต่ละวัน จะมีการเช็คชื่อสี่ครั้ง หลังอาหาร และก่อนเข้านอนตอนสี่ทุ่ม ในช่วงระหว่างที่ไม่มีการเช็คชื่อ สามารถออกมานอกห้องได้ มีห้องสมุด ห้องเรียน ฟิตเนส หรือจะลงชื่อออกไปบำเพ็ญประโยชน์ก็ได้ แต่ข้อห้ามหลักของที่นื้ คือ ห้ามมีเรื่องกันโดยเด็ดขาด ถ้ามีเรื่อง ไม่ว่าใครเริ่มก่อนก็ตาม ทุกคนที่มีส่วนเกี่ยวข้อง จะถูกส่งไปห้องขังเดี่ยว หรือเรียกว่า Round Lock เข้าใจรึยัง ถ้าเข้าใจแล้วก็ออกไป เกะกะสายตา”

    “ไอ้บ้า ไม่ได้อยากอยู่นักหรอก” ผมคว้าเป้ใบโปรดแล้วเดินออกไปประตูที่อีตานั้นชี้

    ไร้มารยาทของจริง พูดจบก็ไล่ออกจากห้อง ไอ้โรคจิตเอ๊ย ใช่ว่าคนอย่างผมจะอยากอยู่ในที่กากๆอะไรอย่างนี้หรอกนะ แต่มันมีเหตุจำเป็นเว้ย ถ้าไม่ใช่เพราะว่ามีเด็กในโรงเรียนนี้ หรือที่เด็กข้างนอกรู้จักกันว่า KW มันเป็นคนฆ่าแฟนผมหล่ะนะ ร้อยชาติ คนอย่างผมก็ไม่ขอมาเหยียบที่ที่เต็มไปด้วยความเสื่อมโทรมหลอก เหอะ

    “นายหน่ะ อยู่ห้องไหนชั้นอะไรตึกไหน”

    เสียงของผู้คุมคนหนึ่งปลุกผมขึ้นมาจากพะวัง

    “ไม่รู้ ไม่เห็นมีใครบอกเลย”

    “อ้าวแล้วไอ้คิไม่ได้บอกรึไง เจอเด็กสวยๆที่ไรเป็นงี้ทุกที”

    สวย ใครสวยกัน ผมออกจะหล่อมาดแมน ผมยาวรากไทร เข้ากับหน้า ยิ่งทำให้ผมหล่อ

    “ยอมรับซะเถอะ สำหรับเด็กที่นี้ นายถือว่าสวยเข้าขั้นนางงามของไอ้พวกนี้เลยนะ”

    “ช่างเหอะ ว่าแต่ผมอยู่ห้องไหนหล่ะ” ผมไม่อยากต้องมานั่งฟังคนอื่นบรรยายถึงความสวยงามของผมหรอกนะ มันแหวะ

    “ชื่ออะไรหละ เดี่ยวเช็คให้”

    “ยาโอโตเมะ ฮิคารุ”

    “ยาโอโตเมะ ยาโอโตเมะ ยาโอโต เอ๊ะ นี้ไงเจอแล้ว ว๊าว โชคดีแหะไอ้หนู ได้ตึกที่ชั้นคุมพอดี”

    “โชคร้ายหล่ะซิไม่ว่า ว่าแต่นายชื่ออะไร”

    “อุจิ อุจิ ฮิโรกิ จะเรียกว่า อุจจี้ หรือ ฮิโระก็ได้นะ แล้วแต่สะดวก”

    “งั้นขอเรียกว่าอุนจิแล้วกัน ว่าแต่จะไปที่ตึกได้รึยัง เบื่อ”

    “ไอ้เด็กเอาแต่ใจ ระวังเจอรูมเมทแล้วจะเอาแต่ใจไม่ออก คอยดูซิ จะยุให้โคจังโหดสุดๆเลย”

    “พูดมากหน่าอุนจิ ตกลงพาไปตึกได้ยัง”

    “เออๆ ตามมาๆ ถ้าได้ยินเสียงอะไรเพี้ยนๆก็อย่าไปทักแล้วกัน ถือว่าหมาเห่าซะนะ”

    อุจิพูดแค่นี้แล้วก็เดินนำไปเฉย ทิ้งให้ผมยืนเอ๋ออยู่พักใหญ่ๆ ก่อนจะได้สติแล้วเดินตามไป

    “ตึกที่นายอยู่  เรียกว่าตึกเอส หรือสเปเชี่ยล อยู่ในสุดเลย ถือว่าเป็นตึกที่รวมพวกเด็กนรกเลยหล่ะ โชคดีจริงๆ แค่ปล้นธนาคารก็ได้มาอยู่ตึกนี้ซะแล้ว”

    “แล้วปกติพวกที่อยู่ตึกนี้เค้าทำอะไรมาหล่ะ”

    “ส่วนใหญ่ก็ฆ่าคนตายอะนะ เคสนายนี้เรียกว่าชิวมากเลย”

    ฮิ้ว อุจจี้ พาสาวงามที่ไหนมาเนี้ย

    มาเป็นของพี่มั๊ยคนสวย รับรองดูแลถึงใจทั้งคืน

    เข้าใจแล้วว่าทำไมอุจิถึงบอกว่านึกว่าได้ยินหมาเห่า มันส้นตีนอย่างนี้เอง

    “แล้วถ้าเป็นพวกสวะขนาดนั้น นายคุมคนเดียวไหวหรอ”

    “ไม่หรอก ตึกเรามีผู้คุมสองคน อีกคนก็โคคิ ที่นายเจอในห้องมืดนั้นแหละ”

    “แต่ถ้าเทียบแล้วมันก็นยังน้อยอยู่ดีนะ”

    “นายคิดว่า เด็กต่ำกว่า 18 ที่ฆ่าคนเนี้ย มันเยอะนักรึไง ตึกพวกเราถือว่าอยู่สบายสุดแล้วด้วยซ้ำ ไม่ต้องเบียดเบียนกันอยู่”

    เฮ้อ

    ผมถอนหายใจอย่างปลงๆ เรียกรอยยิ้มจากอุจิได้อย่างดี

    “เอาเหอะ แล้วนายจะชอบ”

    ผมก็ขอให้เป็นอย่างนั้นแล้วกันนะ

    ขออย่าให้เจอเรื่องเพี้ยนอะไรแล้วกัน

    ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~

    มาแนวแปลกๆ เวินเว้ออีกแล้ว คราวนั้นหนูอุค คราวนี้เอาฮิคกี้มายำ

    สำหรับใครที่สงสัยว่า Hey! Say! JUMP! คือใคร และ บุคคลที่กล่าวๆมาเหล่านี้คือใคร

    ทั้งหมดนี้เป็นเด็กของค่าย Johnny's Junior และตอนหลังๆอาจจะมีจากที่อื่นด้วย

    จริงๆก็รักวงนี้มานานแล้วอ่ะนะ แต่พยายามคิดหัวแทบแตก จะระหว่างโคจังกับฮิคกะ จะเอาใครเป็นเคะเป็นเมะ

    สุดท้ายก็ไปอ่านฟิคบุฮิคจากไซต์ต่างประเทศ จนติดบุฮิคจนทุกวันนี้ แต่เพิ่งจะมีโอกาสได้แต่งคู่ของทางญี่ปุ่น

    ถ้ายังไงก็รบกวนติชมด้วยนะคะ

    สุดท้ายนี้ รักจั๊มพ์ รักโคจัง รักแรกเลยยยย ><

    แต่ได้ข่าวมาว่า - - สเปเชี่ยลเรื่องหนูอุคแกยังไม่ได้แต่งเลยไม่ใช่รึ แล้วไหนบอกว่ายุ่งๆ แล้วมาแต่งได้ไง

    หลังจากที่ลงเรื่องนั้นจบ ก็ปรนนิบัติกับน้องเต่าบ่ายเย็นดึก ป้อนวิตามิน ดูแลอย่างใกล้ชิด จนน้องเต่าใกล้หายแล้ว
    แต่ไรท์เตอร์จิป่วยแทน อากาศเพี้ยนจริงๆ และเรื่องการเรียนก็เริ่มโอเคแล้ว หลังจากเกรดออก เลยรอดตัวได้เล่นคอมต่อไป อิอิ

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×