คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : Close your eyes and smile to no one :: NakaKei
Close your eyes and smile to no one :: NakaKei
ไหนสัญญาว่าจะไม่ยิ้มหวานๆให้คนอื่นนอกจากเขา
แล้วที่เห็นมันคืออะไรกันวะ?!
“เคย์”
“อ้าว ยูโตะ ทำไมวันนี้มาช้าจัง”
ถ้ามาเร็วก็คงไม่ได้เห็นอะไรดีๆน่ะซิ
“พี่สัญญาอะไรกับผมไว้?”
“เป็นอะไรอีกเนี้ย เหวี่ยงอะไรอีก? ไหนตอบเรามาซิ”
“ไหนว่าจะไม่ยิ้มให้คนอื่นอีกไง คิดว่าไม่เห็นรึไง?”
“จะบ้าหรอ ไม่ให้ยิ้มให้คนอื่นเนี้ยนะ เดี๋ยวพี่ก็โดนหาว่าเป็นนักร้องหยิ่งหรอกนะ”
“ผมไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น”
ยังไม่รู้สึกตัวอีกรึไงเนี้ยว่าที่เขาพูดถึงหมายถึงอะไร
“หึ พี่รู้แล้วว่าเราหมายถึงอะไร พี่ไม่ได้โง่ แต่ยาบุมันเพื่อนพี่”
“แต่เขามีแฟนอยู่แล้วนะ พี่จะแทงข้างหลังเพื่อนซี้อีกคนรึไง?”
“นี้ ถ้าเป็นแฟนกันแล้วมันต้องมาลำบากจับผิดอะไรแบบนี้ หรือแม้แต่เพื่อนสนิทก็ยิ้มให้ไม่ได้แบบนี้ ก็เลิกๆยุ่งกันไปเถอะนะ”
เอ้าแล้วไง โหมดงี่เง่าเข้าใจผิดมาอีกแล้ว
“ยิ้มอ่ะได้ แต่ห้ามยิ้มหวานแบบที่ยั่วคนอื่น พี่เข้าใจผมมั้ย?”
“ไม่เข้าใจ พี่ไม่เข้าใจ ก็พวกมันเป็นเพื่อนสนิทพี่ ยิ้มมันผิดตรงไหนวะ?”
“เฮ้อ เออๆ อยากยิ้มก็ยิ้มไป อยากทำไรก็ทำไป ทั้งๆที่สัญญากันไว้แล้ว แต่อยากทำก็ทำไป กูเบื่อ ยิ่งคุยแม่งยิ่งหงุดหงิด”
“อ้าวเหี้ย คุยกันให้รู้เรื่องซิวะ เดินหนีแบบนี้มันไม่แมนเลยนะเว้ย
“จะให้คุยไรอีก กูล่ะสุดจะทน สัญญาไรกันไงก็ไม่ยอมทำตาม ไปซ้อมกลองยังจรรโลงใจกว่าเยอะ”
“ไอ้…”
“นั่งหน้าบูด เป็นอะไรวะ? วันนี้วันถ่ายเเม็กกาซีนนะเว้ย ทำหน้าให้มันดีๆหน่อย”
“ไอ้บุ กูคุยกับมึงกับฮิค กูยิ้มให้พวกมึงมันผิดมากหรอวะ?”
“มึงมาแนวไหน? ดราม่าเหี้ยไร?”
“ยูโตะแม่งโกรธกู ไม่คุยกับกูมาเป็นอาทิตย์แล้ว”
“อ้าว ไหงงั้น นึกว่าเลิกกันไปแล้วซะอีก แต่จะว่าไป กับเราหรือกับฮิคก็ไม่คุยเหมือนกัน”
“ปากหรอ มาแช่งให้เลิกกันเนี้ย ก็เราน่ะไปสัญญาว่าจะไม่ยิ้มหวานให้พวกนาย แล้วเราจะรู้มั้ยฟร่ะ ว่าอะไรคือยิ้มหวาน แบบไหนยิ้มได้ แบบไหนยิ้มไม่ได้”
“อ่อ ไอ้โตะแม่งหึงนี้เอง เอาเป็นว่า มึงอย่ายิ้มให้คนอื่นนอกจากมันเลยดีที่สุด อ๊ะ ฮิคารุ มาแล้วหรอ หิวอ่ะ ไปหาไรกินกัน”
แม่ง เมียมาทิ้งเพื่อน!
แล้วห้ามยิ้มให้คนอื่นเลยเนี้ยนะ เดี๋ยวก็โดนด่าพอดี
โอ๊ย แล้วทำไมยูโตะมันไม่มาง้อเราเลยสักนิดว่ะเนี้ย
ไปง้อเองก็ได้วะ
“ยูโตะ...ยามะจัง...”
สัญญากันไว้ไม่ใช่หรอว่ะว่าจะไปมองคนอื่นอีก
มาว่าคนอื่นผิดสัญญาตัวเองก็ไม่ต่างกันเลย
ไอ้เด็กบ้า!!!!
ตึง!!
“พี่เป็นบ้าอะไร วางกระเป๋าดีๆไม่เป็นรึไง?”
“นี้ พี่เป็นแฟนนายนะ ทำอะไรก็เกรงใจกันบ้าง”
“บ้าอะไรอีก เกรงใจอะไร นั่งอ่านการ์ตูนต้องเกรงใจ?”
“ไม่ต้องมาแหล เมื่อกี้นายมองยามะจังอยู่ ตอนที่กำลังเปลี่ยนเสื้อด้วย คิดว่าพี่ไม่เห็นรึยังไง?”
“งี่เง่า แค่พักสายตาเงยหน้าขึ้นมาแล้วบังเอิญพอดีต่างหาก”
“บังเอิญบ้านนายมันเป็นนาทีๆเลยหรอ ใช่ซิ พี่ไม่ได้หุ่นดีแบบยามะจังหนิ ก็แค่แห้งๆไม่มีไรน่าสนใจ”
งอน งอน งอน งอน กูงอนนนนนนนน เข้าใจกูมั้ยไอ้ยูโตะ!!!!!!!
น้อยใจด้วย ง้อกูเดี๋ยวนี้เลยนะ
“พี่อย่างี่เง่า”
“เออ กูงี่เง่า แต่มีแฟนที่ไม่เข้าใจกันแบนี้ กูไม่มีดีกว่า”
แม่งเอ้ย จะง้อสักคำก็ไม่มียังมาหาว่างี่เง่าอีกนะ
“โอ๊ยยยยยย!!!!! มีอะไรกับพี่อีก พี่จะไปหาไรกินกับบุฮิคมัน”
“งอนเหี้ยไรอีกเนี้ย แทนที่จะได้ถ่ายแม็กกาซีนอารมณ์ดีๆ อย่าทำให้หงุดหงิดได้ป่ะ แล้วจะไปหายาบุซังกับฮิคารุซังทำไม? จะไปอ่อยอะไรสองคนนั้นอีก”
“ใครกันแน่ว่ะที่งี่เง่า ที่บอกไปว่าเพื่อน เพื่อน เพื่อน เพื่อน มันไม่ได้ซึมเข้าสมองนายเลยรึไง”
“ไม่ต้องไปไหนทั้งนั้น มานั่งตักบนนี้ แล้วนั่งเฉยๆ ไม่ต้องไปมองใคร ถึงเวลาเดี๋ยวปล่อยให้ไปเปลี่ยนชุดเอง”
ไอ้บ้าเอ้ย คิดว่ากูอายมั้ย นี้มันกลางกองถ่ายนะเว้ย
แค่มาทะเลาะกับมึงก็อายจะตายห่านแล้ว
เด็กบ้า เด็กบ้า เด็กบ้าเอ้ย!!!!
“อยู่นิ่งๆ จะขยับอะไรนักหนา? อยากจะไปอ้อเลาะคนอื่นขนาดนั้น?”
“นายต่างหาก อยากมองคนอื่นนักไม่ใช่รึไง ก็ปล่อยพี่ซิ พี่จะได้ไม่บังแล้วปล่อยให้นายมองได้เต็มที่”
“ยูโตะ อิโนะจัง เปลี่ยนชุดได้แล้วนะ พวกนายถ่ายเซตต่อไป”
ผมมองทาคาคิที่เดินมาบอกอย่างอึนๆ อย่าบอกนะว่า ผมต้องถ่ายคู่กับมัน
ยิ่งนอยด์ๆอยู่ ไม่มีอารมณ์จะถ่ายรูปลั๊ลลาอะไรหรอกนะ
ผมกับยูโตะลุกขึ้นไปเปลี่ยนชุดแล้วเดินกลับมาเข้าฉาก แล้วผมก็ต้องเลิกคิ้วงงๆ
นี้ผมมัวแต่นอยด์ ตีกันยูโตะจนไม่ได้สนเลยหรอว่าฉากวันนี้ มันไม่ใช่แนวลั๊ลลา
“ทั้งคู่พร้อมแล้วใช่มั้ย ของสองคนนี้เป็นรูปสไตล์รู้ว่าตัวเองทำอะไรผิดลงไปแล้วอยากจะขอโทษอีกคน พอจะสื่อออกมาได้มั้ย?”
“ได้ครับ ไม่ยากเลย”
ทั้งผมทั้งยูโตะตอบออกมาพร้อมกัน ก่อนจะเดินเข้าไปในฉาก ยูโตะเป็นฝ่ายเริ่มก่อน มือถูกเลื่อนมาปิดตาทันทีพร้อมกับเสียงกระซิบข้างๆหู
“ถึงผมจะมองคนอื่น แต่สุดท้ายคนที่ผมมองก็คือพี่เคย์ พี่คนเดียวที่ผมจะมองตลอดไป”
ผมรีบเก๊กหน้าแทบไม่ทัน เลื่อนมือไปจับมือยูโตะตามที่ตากล้องบอก
ถ่ายไปไม่กี่ช็อตก็สลับที่กัน...
ผมรีบเอามือไปปิดปากยูโตะไว้ทันที
“ถึงจะเลิกยิ้มให้คนอื่นไม่ได้ แต่จะมีนายแค่คนเดียวที่ได้ครอบครองริมฝีปากนี้...ตลอดไปเหมือนกัน”
ความคิดเห็น