คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Trip
Trip :: JuriShin
“นายกับจูริหายไปไหนกันมา ลายาวตั้งแต่ก่อนปีใหม่?” เคียวโมโตะ ไทงะถามชินทาโร่ที่กำลังเดินอยู่เคียงข้างกัน
“เออหน่า รีบๆเข้าฮอลล์เหอะ คอนเสิร์ตจะเริ่มแล้ว”
“แล้วไอ้เต่าไม่มารึไง?”
“อยู่กับพี่ริว นอนสลบเหมือดอยู่บ้าน”
“แล้วบอกมาได้ยังวะ ว่าหายไปไหนกันมา?”
“เรื่องอะไรจะบอก...”
ว่าจูริหนีทุกคนไปเที่ยวกับครอบครัวเขามา
“ไอ้ริ จะไปจริงหรอวะ? ไม่มาคอนเคาท์ดาวน์จริงดิ ยามะพีก็มานะเว้ย”
“ไม่ไปอ่ะโคคิ อยากไปเที่ยวมากกว่า” โคคิเห็นน้องชายพูดอย่างนั้นก็ชักจะหมั่นไส้
“อยากไปเที่ยวกับบ้านโมริโมโตะ หรืออยากไปสวีทกับไอ้ชินทาโร่วะ?”
“นายก็รู้ว่าอย่างไหน งั้นเดี๋ยวไปก่อนแล้วกัน ฝากบอกคนอื่นด้วยว่าอยู่ยาว”
“ยาวของแก?”
“หลังปีใหม่นู้นกลับ ไปหละ บาย ฝากทักทายยามาชิตะซังด้วยนะ”
“ไอ้เด็กบ้า เห็นคนอื่นดีกว่าพี่ชายตัวเองเรอะ”
“หน่าๆ ไปแล้วๆ เจอกันหลังปีใหม่นะคุณพี่ชาย” จูริส่งยิ้มกวนตีนก่อนจะแบกเป้ออกนอกบ้านไป
“อ้าวเฮ้ย นานๆทีพี่ชายจะกลับบ้าน ไม่อยู่ด้วยกันหน่อยหรอวะ?”
“โหย เจอที่บริษัทจนเบื่อหน้าแล้ว”
“เกรียนวะไอ้น้องบ้า!!!”
“มาแล้วคร้าบ ขอโทษนะครับที่มาช้า พอดีพี่โคคิกลับมาบ้าน เลยอยู่คุยแปบนึงเดี๋ยวเฮียงอน”
“ไม่เป็นไรหรอกลูก ว่าแต่ที่บ้านไม่ว่าอะไรใช่มั้ยที่มาเที่ยวกับริวทาโร่ ชินทาโร่แบบนี้”
“ไม่หรอกฮะคุณน้า” จูริยิ้มเผล่ ความจริงแล้วยังไม่ได้บอกพ่อแม่พี่น้องเลยต่างหาก ขนาดโคคิที่ว่าสนิทๆยังไม่รู้เลย
“ยิ้มแบบนี้...” จูริรีบเอามือมาปากเพื่อนซี้ของตัวเอง มันรู้ทันเขาตลอดซิให้ตาย
“รีบไปกันเถอะครับ เดี๋ยวจะถึงที่นู้นเย็น”
“โอเค งั้นไปกันเถอะ ริวทาโร่นั่งกับนัตจังแล้วกัน ส่วนจูรินั่งกับชินทาโร่ได้มั้ยลูก”
“ได้อยู่แล้วครับ ไม่มีปัญหา”
“มันคงจะไม่มีปัญหาหรอก เข้าทางมันซะขนาดนี้” ริวทาโร่แอบแซะเพื่อนตัวเองเล็กๆ ส่วนชินทาโร่ที่เพิ่งเดินออกมาจากบ้านก็ทำหน้ามึนไม่รู้เรื่องว่าเกิดอะไรขึ้น พี่ชายเขาถึงมองแบบนั้น
“รู้ซะก็ดี เปิดทางให้เราบ้างไรบ้าง”
“ไม่เว้ย กูหวงน้อง ไอ้ชินแกนั่งกับนัตจัง พี่จะเล่นเกมไอ้จูริ” จูริถลึงตาใส่เพื่อน
ทำไมทำแบบนี้วะ ไอ้เพื่อนบ้า!!!
“อย่าสงสัย พี่มึงแมสเสจมาบอกให้แกล้งมึงเพราะหมั่นไส้” ริวทาโร่หัวเราะหึหึ แล้วเดินขึ้นรถไปนั่งเบาะหลังสุด
“จูริไม่ขึ้นหรอ?”
“ชินจัง อยากนั่งกับตัวเองอ่ะ” จูริเขยิบตัวมานัวเนียชินทาโร่อย่างไม่สนสายตาใครทั้งสิ้น
ก็ครอบครัวนี้ เขาชินกันหมดแล้วหละ กับการที่เขาเล่นกับชินทาโร่แบบนี้
“นี้ ถ้าความแตกพ่อรู้ว่าเราเป็นไรกัน รับรองหัวนายหลุดจากบ่าแน่” ชินทาโร่แกล้งปาดคอคนรักตัวเองแล้วก็ต้องขำออกมาเมื่อเห็นหน้าอีกฝ่ายซีดลงทันตา
“ล้อพี่เล่นแบบนี้ไม่ดีเลยน้า จุ๊บซะเลยดีมั้ย?”
“พี่จุ๊บผม ผมต่อยปากแหก เอามั้ยครับ?” ชินทาโร่ยิ้มหวานๆ แต่มือนี้ยกขึ้นมาตั้งการ์ดแล้ว
“ไม่เอาก็ได้ครับ ยังมีเวลาอยู่อีกเยอะ รอถึงที่พักก่อนดีกว่าเนอะ เห็นว่าพี่นอนกับชินจังแหละ”
“กับผม แล้วก็พี่ริวด้วยฮะ พ่อสั่งเตียงเสริมไว้ให้” จูริถึงกับวืดเมื่อได้ยินอย่างนั้น ความฝันพังทลายครืน แต่ก็รีบเก๊กไว้ได้ทัน
“งั้นริวทาโร่คงต้องทนฟังเสียงจนนอนไม่หลับแน่ๆ”
“ไอ้บ้า พูดเรื่องไรวะเนี้ย” ชินทาโร่ทำตัวห้าวแก้เขิน
“ก็พวกเราคุยกันเสียงดังหนะซิ ชินจังคืดถึงอะไรอยู่หรอ?”
“ไอ้บ้า ไอ้เกรียนแตก ไปเลย ขึ้นไปนั่งกับพี่ริวเลย ไป๊!” ชินทาโร่ยกเท้าไล่ถีบคนรักตัวเองขึ้นรถ ส่วนจูริได้แต่หัวเราะลั่นที่แกล้งอีกคนได้สำเร็จ
“คุยกับใครอ่ะจูริ” ชินทาโร่เดินออกมายื่นข้างๆคนรักที่ระเบียงพร้อมกับส่งถ้วยชาร้อนๆไปให้
“คุณเฮียสุดที่รัก โทรมาสั่งให้ดูคอนเคาท์ดาวน์ด้วย”
“จะดูหรอ?”
“อื้อ ริวมันจะนอนป่ะวะ ถ้าเปิดมันจะว่าป่าว”
“ไม่หรอก ถ้าพี่ริวรำคาญก็หนีไปนอนห้องอื่นเองแหละ” ชินทาโร่ยิ้มให้
“โอเค งั้นไปดูกัน เดี๋ยวจะเริ่มแล้ว”
จูริเดินเข้ามาในห้องพัก พร้อมกับหยิบรีโมตมาเปิดดู หลังจากที่เพิ่งปิดไปไม่นานหลังจากจบงานโคฮาขุ ริวทาโร่ที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จก็ไม่ได้ห้ามอะไร ก็รู้อยู่แล้วว่าวันนี้มีงานอะไร วงเขาก็ร้อง ทำไมเขาจะไม่อยากดูหละ แต่ก่อนอื่น รู้สึกไอ้จูรินี้มันชักจะมากไปแล้วนะ นั่งกอดเขาไว้แน่น แถมนัวเนียไม่หยุด ชินทาโร่เองก็ปล่อยให้มันหอมแก้มอยู่ได้ ไม่รู้จักระวังตัวเองเลย
“พอแล้วเว้ย แยกๆ” ริวทาโร่กระชากตัวเพื่อนซี้ปลิวติดมือมานั่งที่อีกฝั่งของเตียงนอน
“ไม่ให้กูนัวน้องมึง งั้นมึงมานั่งให้กูกอดเลย” จูริแกล้งคว้าริวทาโร่มานั่งกอด แต่ก็โดนริวทาโร่สะกัดดาวรุ่งด้วยการตบหัวไปหนึ่งแปะแรงๆ
“มึงนี่แม่งกวนตีน นู้นเลย คอนเริ่มแล้ว”
ทั้งสามคนนั่งดูคอนเสิร์ตจอห์นนี่ส์เคาท์ดาวน์ด้วยกัน มีหันมาแกล้งบ้างกันตามโอกาส แม้ริวทาโร่จะนั่งกลางแต่จูริก็ไม่หวั่น ข้ามหน้าข้ามตาเพื่อนซี้ไปหยอดคำหวานใส่คนรักจนเพื่อนชักหมั่นไส้กดปิดทีวีทันทีตอนที่วงคัตตุนกำลังจะร้อง จูริเห็นอย่างนั้นก็โวยวายลั่น ถ้าเฮียเกิดนึกคึกมาถามว่าร้องเพลงอะไรแล้วเขาตอบไม่ได้มีหวัง
โดนเชือดออกรายการอีกแน่ๆ!!!
“เรื่องของมึง กูหมั่นไส้ ไปๆ นอนได้แล้ว ดึกแล้ว”
“เฮ้ย อย่าเพิ่งดิ จะปีใหม่อยู่แล้ว มึงเปิดเถอะนะ พลีส” ทั้งคู่ยื้อรีโมตกันไปมาจนสุดท้ายริวทาโร่ก็ยอมแพ้
“เออๆ แล้วเลิกจีบน้องกูได้แล้ว ถ้าน้องกูเป็นสาวน้อยในการ์ตูนแม่งคงอายม้วนบิดตัวจนคลายเกลียวไม่ออกแล้ว”
“นี่จัง กวนประสาทผมหรอ” ริวทาโร่ไหวไหล่อย่างไม่กลัว เปิดทีวีขึ้นมาดูอีกครั้ง แล้วก็เปิดมาได้จังหวะกำลังเคาท์ดาวน์พอดี
10
9
8
7
6
5
4
3
2
1
“สุขสันต์วันปีใหม่!!!” ทั้งสามเสียงประสานขึ้นพร้อมกัน
“มีความสุขมากๆนะเว้ยเพื่อน ปีเก่าผ่านไป ปีใหม่เข้ามาสิ่งที่ดีกว่าก็ต้องเข้ามาเหมือนกัน” จูริยิ้มให้เพื่อนพร้อมกับตบไหล่ให้กำลังใจ
“เออ เหมือนกัน ตั้งใจทำงานนะเว้ย ทั้งสองคนเลย ทำเผื่อพี่ด้วยนะ! โดยเฉพาะนายจูริ เลิกทำตัวสาวแตกได้แล้ว”
“นี่จังก็สู้ๆนะ เดี๋ยวก็จะจบม.ปลายแล้ว คิดเรื่องอนาคตของตัวเองได้แล้วนะ ไม่ใช่เอาแต่เกรียนกับจูริไปวันๆ”
“นี้สรุปตัวฉันจะไม่มีอะไรดีเลยใช่ป่ะ?” จูริยู่หน้า
“ฮ่าๆๆ ล้อเล่นเว้ย อย่าคิดมากดิวะ” ริวทาโร่แซวอีกคน
“จูริ สุขสันต์วันปีใหม่นะ มีความสุขมากๆ ขอให้แฟนรักแฟนหลง แล้วก็ขอให้รักแฟนมากๆด้วย” ชินทาโร่พูดพลางยิ้มเขินๆให้อีกคน จนริวทาโร่เลิกคิดที่จะเลิกเป็นก้างขวางคอเขาซักที
“เอาหละๆ ฉันแอบเปิดห้องอีกห้องนึงไว้ เพราะงั้นวันนี้พวกนายยึดห้องนี้ไปเลยนะ เบื่อที่จะเป็นตัวเสือกชาวบ้านแล้ว ฝันดีนะทั้งสองคน”
“อ้าว แล้วไม่ดูคอนด้วยกันก่อนหรอ?”
“โอ๊ย เดี๋ยวไปดูห้องนู้นก็ได้ อยู่ห้องนี้ฉันว่าได้ดูหนังสดพวกนายแทน ไปหละ” พอริวทาโร่เดินออกไปทั้งห้องก็เงียบกริบ มีแต่เสียงรุ่นพี่ในค่ายกำลังร้องเพลงเมดเลย์กันแบบนอนสต็อปอยู่ในทีวี
“นี่จังไปแล้ว...ไงต่ออ่ะ?”
“ก็ไงต่ออ่ะ?”
“เรามา...”
“มาอะไรหรอ” น้ำเสียงจูริถามแอบติดตื่นเต้น
“มาดูคอนต่อกันเหอะ!”
วืด~~!!
วืดอีกแล้วครับผม!!!
“ไม่เอาแล้ว ไม่ดูคอนแล้ว!!”
“นายไม่ดูคอน เดี๋ยวพี่โคคิถามนะว่าร้องเพลงอะไรแล้วนายตอบไม่ได้ นายตายแน่!”
“ไม่สน ไม่แคร์ จะนอนกอดแฟน เป็นของขวัญปีใหม่!!!!!”
โคคิหรอ? ก็แค่โคคิ ช่างเขา
นอนกอดแฟนรับปีใหม่ เอาฤกษ์เอาชัยดีกว่าเยอะ!!
ความคิดเห็น