คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : #10 Free
ผ่านไปหนึ่งอาทิตย์อันแสนรวดเร็วใน Round Lock
ที่ๆผมได้ยินสิ่งที่ผมหวังจะได้ยินมากที่สุด
ในที่สุด คนที่มันฆ่าแฟนผม ก็คือยูจินี้เอง หึ
ไม่ต้องบอกชื่อก็รู้ แฟนผมหน่ะ เป็นเอกลักษณ์จะตาย
“ฮิคารุ หลังเช็คชื่อครั้งสุด เดี๋ยวอุจิมาพากลับตึกนะ” โยโกยูพูดกับผมหลังจากเสิร์ฟมื้อเย็นเสร็จ
ซึ่งผมรู้หลังจากวันนั้นว่า โยโกยาม่า ยู เป็นผู้คุมที่ คุมเฉพาะใน Round Lock เท่านั้น
ถึงแม้แรกๆ พี่แกจะดูน่ากลัวก็เหอะ
แต่แท้จริงแล้ว รั่วซะด้วยซ้ำ
ผมค่อยๆนั่งละเลียดอาหารมื้อสุดท้ายของผม อย่างใจเย็น
กับยูจิ ผมก็พูดคุยปกตินะ ขืนเปลี่ยนท่าที อีกฝ่ายก็คงรู้ว่าต้องมีเรื่องอะไรแน่ๆ
เรื่องไรจะบอกหละ ว่ามันไปฆ่าแฟนผมหน่ะ เหอะ
แค้นนี้ต้องชำระ เอาให้ถึงตาย!
“ไงอุจจี้ คิดถึงเค้ามั๊ย”
“คิดถึงซิ นายไม่อยู่โรงเรียนเงียบไปเลย ฮ่าๆๆ”
“เชอะ หมายความว่าชั้นเป็นตัวสร้างปัญหาซินะ” ผมสะบัดหน้าพรืด แกล้งงอนใส่อุจจี้
“ไม่ง้อนะ ไม่ใช่เรียว พี่ไม่จำเป็นต้องง้อ” ลำเอียงสุดๆ คู่นี้
ผมมองตามอุจิที่เดินไปคุยกับยู ซักพัก ยู ก็เดินมาเปิดกรงให้ผมออก
“ถ้าคราวหน้ามีปัญหาแล้วต้องมาที่นี้อีก ต้องอยู่สองอาทิตย์เลยนะ”
“เข้าใจแล้วๆ ไว้เจอกันใหม่นะยูซัง ผมสังหรณ์ว่าต้องได้เข้ามาอยู่อีกแน่ๆ”
“สังหรณ์อะไรได้เป็นมงคลมากเลยนะ เอาเถอะ แล้วไว้เจอกัน”
ผมลุกขึ้นยืน แล้วก็ไม่ลืมคว้าจดหมายที่ยาบุส่งให้ผม
ซึ่งยังไม่ได้เปิดแต่อย่างใด ก็แหม มันไม่มีเวลานะ ไม่ใช่ไม่อยากอ่าน (กลัวอ่านแล้วเขินใช่มั๊ยหละฮิคกี้)
“ขอบคุณฮะอุจิ ที่พามาส่งถึงห้อง แต่ไม่ต้องถึงเตียงนะฮะ”
“ชั้นก็ไม่ได้อยากส่งถึงเตียงอยู่แล้ว อยู่ดีๆหละ อย่าไปสร้างเรื่องอีก”
“ครับๆ”
ผมเปิดประตูเข้าไปในห้อง ทำไมมันเงียบสงัดอย่างนี้เนี้ย
สงสัยจะหลับหละมั๊ง
ผมย่องไปที่เตียงของยาบุเงียบๆ
“อ้าวเห้ย นี้มันเลยเวลาเช็คชื่อแล้ว แล้วมันหายหัวไปไหนวะ”
สิ่งที่ผมค้นพบคือความว่างเปล่า
สะกิดต่อมสงสัยของผมมาก จนผมต้องเดินไปเคาะประตู้ห้องไดจัง เพื่อสอบถามถึงสาเหตุ
“อ๋อ ยาบุหน่ะหรอ เข้า Round Lock หลังจากนายหนึ่งวันหนิ ไม่เจอกันหรอ?”
“หือ? ไม่เจอนะ”
“งั้นหรอ จริงซิ ยาบุจังบอกว่าจะส่งจดหมายไปหานายอ่ะ ลองอ่านดูรึยังเนี้ย อาจจะมีอะไรเขียนอยู่ในนั้นก็ได้นะ”
“จดหมายงั้นหรอ”
หลังจากคุยกับไดจังเสร็จ ผมก็ย้ายร่างตัวเองกลับมายังห้องของผม อาบน้ำให้ตัวหอมฟุ้ง
นั่งจุมปุ๊กลงกลางเตียง แล้วหยิบจดหมายมาเปิดอ่าน
ฮิคกี้ ชั้นไปจัดการพวกของไอ้ริวให้แทนนายแล้วนะ แต่ชั้นคงจัดการเยอะไปหน่อย แถมหลายคนด้วย เลยโดนขังไว้ในห้องขังเดี่ยวของ Round Lock หน่ะ อยากเจอนายจริงๆ ไม่เจอแค่วันเดียว ทำให้ชั้นรู้เลยว่าคิดถึงนายแค่ไหน ไว้ออกไปแล้วมีเรื่องจะคุยด้วยนะ
เขิน อีกแล้ว ไอ้บ้านี้ ทำผมเขิน
โอ๊ย แค่คำว่าคิดถึงของยาบุนี้ทำให้ผมเขินได้ขนาดนี้เลยหรอ?
ดูท่าผมจะไม่ไหวแล้วแห๊ะ
เอ๊ะ ว่าแต่ทำไมผมต้องมาเขินนายนี้ แล้วทำไมนายนี้มันต้องบอกว่าคิดถึงผม?
หรือว่า เราสองคนจะตกหลุมรักกันโดยไม่รู้ตัว?
ไม่หรอก ไม่มีทาง ผมเข้ามาที่นี้เพื่อที่จะแก้แค้นให้แฟนผม
ไม่ใช่มาหาแฟนนะ
แล้วงี้ต้องเจอหน้ากัน ผมจะทำหน้ายังไงดีเนี้ย
อีตาบ้าเอ้ย
ผมเหล่ไปที่เตียงนอนที่ไร้เจ้าของนอนอยู่
“เชอะ ไอ้ดีแต่เหลี่ยม
ผมเริ่มรู้สึกอยากหาที่แลนดิ้งนอนใหม่
และที่นั้นก็คือ !
ถูกต้องนะครับ เตียงของยาบุนั้นแหละ
ว่าแต่เตียงของยาบุนี้หอมจังเลยแหะ
แล้วตัวจริงจะหอมขนาดไหนกันนะ (เฮ้ย ฮิคหื่น!)
“โอยาสุมิ โคจัง”
~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~
เขินแทนฮิค ฮ่าๆๆๆๆๆ อุจี้ลำเอียงสุดฤทธิ์เลย อิอิ
วันนี้ก็มีภาพสแกนของเดือนหก มาฝาก แต่ไม่ครบทุกอันหรอกนะ อิอิ มันเยอะจัด ฮ่าๆๆ จะคัดเฉพาะที่อยากลงเท่านั้น
FROM DUET
FROM MYOJO
FROM POPOLO
FROM WINK UP
บุเคย์!!!!!!!! มีจริง 555+
ตอนนี้อยากสถาปนาริวทาโร่เป็นลูกของบุฮิคเหลือเกิน
พ่อแม่ลูกชัดๆ สามคนนี้
ภาพที่ฮิคกระโดด ดูทำร้ายพี่บุมาก ฮ่าๆๆๆ ดูหน้าดิ
แอบสงสารชี่เล็กน้อย เหมือนโดนกดความสูงเข้าไปอีก
แฮปปี้เบิร์ธเดย์ทั้งสามคนนะคะ เอิ๊กๆ มาแฮปช้ามาก
แต่ก็จะวันเกิดยามะจังเเล้ว เย้!
ความคิดเห็น