คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : #9 Round Lock, not bad at all
“เฮ้อออออ” ผมถอนหายใจหนักๆมาหนึ่งครั้ง ผ่านไปแล้วกับหนึ่งคืนที่ผมได้แต่นอนคิด
แต่คิดเท่าไหร่ ผลที่ออกมา ก็คือ มันแม่งสาสมแล้ว ทำตัวสวะขนาดนั้น ก็สมควรโดนแล้ว
ให้ผมเดานะ ถึงผมไม่ทำ แต่คนอื่นในโรงเรียนก็ต้องหาทางเล่นมันหน่ะแหละ ก็มันเล่นมาทำเจ้าหญิงของโรงเรียนหน่ะซิ
“ว่าไงเด็กใหม่”
หือ มีคนเรียกผมรึเปล่า
“นายนั้นแหละ เราชื่อยูจิ ยินดีที่ได้รู้จัก”
“ยินดีที่ได้รู้จัก เราฮิคารุ”
จะว่าไปก็ดีเหมือนกันนะ ที่ไอ้Round Lock อะไรเนี้ย มีแค่ลูกกรงกั้นแต่ละห้องเท่านั้น
เพราะงั้นจึงเห็นสภาพภายในนี้ทั้งหมด
“แล้วฮิคารุเข้ามานี้ได้ไงหละเนี้ย เด็กใหม่ไม่ใช่หรอ”
“ก็มีเรื่องนิดหน่อยนะ ว่าแต่นายอยู่มานานเท่าไหร่แล้ว” ดูลักษณะแล้ว ชินกับการใช้ชีวิตในนี้มากเลยนะเนี้ย
“อยู่มาจะหนึ่งเดือนแล้ว แล้วคู่กรณีอยู่ไหนซะหละ?”
“ตายห่าไปแล้ว เดี๋ยวนะ เดือนนึง ไหนบอกว่าหนึ่งอาทิตย์ไง?”
ผมงงซิครับ ไหนพี่จินบอกหนึ่งอาทิตย์
แล้วนี้ทำไมยูจิถึงอยู่มาเป็นเดือน
“ไม่ต้องทำหน้างงขนาดนั้นก็ได้นะ คือแบบ ทุกครั้งที่ต้องเข้ามาอยู่ที่นี้หน่ะ จะถูกบวกเพิ่มหนึ่งอาทิตย์ทุกครั้งอ่ะ”
ผมพยักหน้า งึกๆ
“หืม? งั้นนายก็เข้ามาเป็นครั้งที่สี่? ไปมีเรื่องอะไรหนักหนาวะ”
ผมเริ่มปล่อยตัวตามสบายมากขึ้น ก็ดูท่าเค้าจะไม่มีพิษภัยให้ต้องระวังหนิ
แต่เข้าที่นี้มาเป็นครั้งที่สี่ ก็คงต้องระวังพอควรแหละนะ
“เอาเหอะ ว่าแต่นายเหอะ คิดอะไรถึงไปทำร้ายร่างกายคนอื่นอย่างนั้น”
“ก็มันสมควร นายรู้จักไดจังใช่มั๊ยหละ อาริโอกะ ไดกิหน่ะ”
“อื้อ รู้จัก” พอเห็นยูจิ พยักหน้า ผมก็เวิ่นต่อทันที ไม่ให้เสียเวลา
“มันไปข่มขืนไดจังหน่ะ ชั้นก็เลยเล่นซะเลย”
“ว่าไงนะ! ใครทำ?” เห็นม่ะ ขนาดคนที่อยู่ในนี้ ยังตกใจตะโกนขึ้นมากันเป็นแถบๆ
ไดจังหน่ะ ไอดอลของที่นี้เลยนะ
มีแต่คนชอบ คนรัก คนหลง แต่ทุกคนก็ไม่กล้าแตะต้อง เพราะมีพวกผมคุมตลอดไง (แกก็ไม่ต่างจากไดจังเลยฮิค)
“คนที่ชื่อ ริว อ่ะ เราก็ไม่รู้จักอะไรหรอกนะ”
“ไอ้ระยำนั้น”
“ไอ้เลว”
“สวะ”
ฯลฯ
ทุกคนในนี้ร่วมใจกันนั่งรุมด่าไอ้บ้านั้น
บอกแล้ว ถึงผมไม่เล่นเอง คนอื่นมันก็เล่น หึ
“แล้วนายไปจัดการริว ยังไงหรอ ฮิค”
“ก็แค่เสียบขั้วปอด กับเสียบไอ้นั้นของมัน เท่านั้นแหละ”
ทุกคนเงียบลง จนผมต้องมองไปรอบๆ
“ทำไมงะ? ทำไมเงียบกัน หรือว่าเราทำเกินไปหรอ”
“ป่าวหรอก นายหน่ะสุดยอดเลยต่างหาก”
อ้าว จากเงียบๆ ทุกคนกลายเป็นมานั่งซูฮกผมกันใหญ่
“อาหารมาแล้ว เงียบ!” ผู้คุมโยโกยาม่า เดินเข็นรถอาหารที่บรรจุถาดอาหารมาแจกแต่ละกรง
อย่าถามว่าผมรู้ได้ว่า ว่าผู้คุมชื่ออะไร ป้ายชื่อมันมีติดอยู่ แถมทุกคนก็พูดชื่อออกมา
ถ้าไม่ตาบอด หรือหูหนวก ก็ต้องรู้อยู่แล้วหละ
“นาย ฮิคารุใช่มั๊ย” พอเดินมาถึงผม ผู้คุมก็ถามชื่อผมขึ้นมา
“ครับ”
“เอานี้ โคจังฝากไอ้จิน ฝากมาให้ชั้น เอามาให้นาย”
ผมนั่งนิ่งเงียบๆ แต่ในใจนี้ซิ อยากจะเถียงเต็มที่
พี่จะพูดทำไมให้งง แค่บอกว่าโคจังฝากมากก็จบ
เอ๊ะ โคจัง ยาบุ โคตะ หน่ะนะ จะเขียนจดหมายมาให้ผม
“ขอบคุณครับ” ผมรีบรับมาอย่างเสียไม่ได้
ใจจริงก็อยากเปิดเลยอ่ะนะ แต่สายตาคนรอบข้าง บ่งบอกว่าอยากเสือกเต็มที่ บวกกับกระเพาะเรียกร้องของกิน ทำให้ผมตัดสินใจ วางมันไว้ข้างๆก่อน
หลังจากซัดเสร็จ ผมก็นั่งคุยเล่นกับคนอื่นจนเพลิน
แต่ละคนนี้ทำอะไรตั้งแต่แปลกๆ จนไปถึงน่ากลัวสุดๆเลย
อย่างคาไว่เนี้ย เข้ามาที่นี้เพราะ เมา และดันไปเต้นเพลงของอาราชิ ต่อหน้าแขกในงานเลี้ยง ของหม่อมแม่ ทีนี้หม่อมแม่เลยถีบมันส่งมาที่นี้ทันที
หรือจะเอาฮาชิโมโตะ ที่ดันไปสารภาพรักแล้วไม่สมหวัง เลยตามติดเป็นสตอล์กเกอร์ จนท่านพ่อเป็นห่วงว่าลูกชายจะทำให้วงศ์ตระกูลเสื่อม เลยถีบส่งมาที่นี้เช่นเดียวกัน
หลังจากมื้ออาหารเย็นไม่นาน ทุกคนก็แยกย้าย สงสัยเพราะใช้พลังงานในการเม้าท์มากเกินไปแน่ๆ
สุดท้ายก็เหลือผมกับยูจินั่งคุยกันอยู่สองคน
“ว่าแต่ยูจิ ทำไมถึงมาเข้าโรงเรียนนี้หรอ”
“ข่มขืนและฆ่า”
“เล่าให้ฟังหน่อยดิ”
“อื้อ ก็แบบ มีวันนึง เราเจอกับแฟนเก่าหน่ะ ก็เลยชวนเค้าไปทำเรื่องอย่างว่า ตอนแรกก็ไม่คิดว่าเค้าจะขัดขืนหรอกนะ แต่สุดท้ายก็ข่มขืนซะจนได้ อินังนั้นก็ขู่อยู่ได้ว่าจะไปบอกตำรวจ จะไปบอกพ่อเรา อย่างนั้นอย่างนี้ รู้ตัวอีกที เราก็แทงจนเค้าหยุดพูดหน่ะแหละ แต่เราก็ไม่ได้ตั้งใจนะ”
“รุนแรงนะเนี้ยเรา” หลังจากผมอยู่ที่นี้มาหลายอาทิตย์ ก็รับรู้สาเหตุที่แต่ละคนต้องเข้ามาอยู่ที่นี้ ซึ่งส่วนใหญ่ก็ไม่ได้ตั้งใจทั้งนั้น
ดูอย่างไดจังซิ หรือจะคาไว่ กับฮาชิโมโตะ พวกเค้าแต่ละคนไม่ได้จงใจทำเลย
“แล้วผู้หญิงหน้าตาเป็นไงหรอ”
“ก็สวยนะ น่ารัก ผมยาวสีดำสนิท ตัดหน้าม้า มีฟันกระต่ายนิดๆ แล้วก็ชอบแต่งตัวเท่ๆหน่ะ”
ผมค่อยๆนั่งประมวลผล แล้วจินตนาการตาม
ผมยาวสีดำสนิท ตัดหน้าม้า อืม เหมือนแฟนผมเลย
มีฟันกระต่ายนิดๆ เอ๊ะ เหมือนแฟนผมอีกแล้ว
ชอบแต่งตัวเท่ๆ แฟนผมก็ชอบเหมือนกันนะ
“ชอบใส่บู๊ทคอมแบตใช่ป่ะ?”
“ใช่ๆ เห็นชอบใส่ตอนไปเดตหน่ะ ว่าแต่รู้ได้ไงหน่ะ?”
“ก็แหม เดาเอา ว่าคนชอบแต่เท่ๆ ชอบใส่รองเท้าแบบนี้”
เป๊ะเลย นี้มัน แฟนผมชัดๆ
หรือว่าไอ้บ้านี้ มันเป็นคนฆ่าแฟนเก่าผมกัน
ผมต้องรู้ให้ได้ จะได้รีบๆล้างแค้น แล้วออกไปจากที่นี้ซักที
หึ จะเล่นให้หนักกว่าไอ้ริวกี่เท่าดีนะ!!
~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~
อ้าวฮิค สรุปอยากรีบๆออกใช่ม่ะ? แล้วบุหล่ะ
ต้องขออภัยจริงๆนะคะ หากฟิคเรื่องนี้ดูรั่วๆ เมาๆ มึนๆ กากๆ และอื่นๆ
ว่าแต่ตอนนี้นั่งดูซีรี่ย์ที่ทัตจังเล่น ทำเอาเพ้อไปหลายตลบ หลายตลบจริงๆ เรื่องนี้ทัตจังยิ้มเยอะมาก เจ้าหญิงสวยมากๆเลย ยาสุยิ้มทีโลกสดใส น่ารักด้วย >/////< แล้วชั้นมานั่งเวิ่นอะไรเนี้ย ฮ่าๆๆ
ตรงคาไว่กับฮาชิโมโตะ แอบเพ้อตอนไปดูคอนมะพี พลอยไปวันแรกอ่ะ เจอคาไว่เต้นอาราชิ ฮ่าๆๆๆๆๆ ส่วนฮาชิโมโตะได้เยอะมาก ทั้งสบตา และอื่นๆ จากที่ชอบฮาชิโมโตะอยู่แล้ว เจอคอนนี้เล่นเอาเพ้อจนใจเต้นเลย ใครที่ไปคอนมะพีวันแรก แล้วรอส่งมะพีตรงข้างธันเดอร์โดม หากได้ยินเสียงตะโกนว่า ซึก้าจัง คาไว่ ฮาชิโมโตะ ในช่วงที่คนอื่นไม่ตะโกนนั้น โปรดรับรู้ไว้เลยว่า เสียงพลอยเองงงงงง ฮ่าๆๆๆๆๆ รู้แค่ว่าคอนนี้ฮาชิโมโตะแอทแทคกระจาย สำหรับพลอยนะ โดนเข้าเต็มๆทุกรอบจริงๆ มีอะไรที่อยากเวิ่นอีกเยอะแยะ แต่แบบไม่รู้จะว่าเวิ่นไป คนอื่นจะหาว่าคิดไปเอง ฮ่าๆๆๆ เลยไม่เวิ่นดีกว่า
ใครไปคอนพีก็เอาประสบการณ์มาเวิ่นกัน แล้วเตรียมตัวไปคอนคัตตุนด้วยกันนะคะ เค้าจะไปเชียร์ทัตจังสุดใจขาดดิ้นนนนนน
แต่ถ้าจั๊มพ์มา เค้าจะไปส่องบุฮิค คึคึ แล้วแย่งบุมาจากฮิค แอร่ก อย่าเพิ่งถีบเค้านะ
ความคิดเห็น