ไนน์เอสเทอร์ (NineEster)

ลำดับตอนที่ #2 : บทนำ - ชื่อนี้มีความหมาย

บทนำ(ชื่นฉ่ำ) - ชื่อนี้มีความหมาย (นะจ้ะ)


แสงแดดอ่อนๆ ทอส่องลงมายามเช้าให้ความอบอุ่นกับผู้คนมากมายที่ต่างรอคอยกันอยู่ที่ป้ายรถเมล์ หรือบางคนที่ยังคงหลับไหลอยู่ในห้วงนิทรา บ้างก็ออกมาจากบ้านแล้ว บ้างก็ดูเหมือนว่าเช้าวันนี้จะเป็นวันที่ดูรีบร้อนสำหรับพวกเขาเหลือเกิน

แต่ถึงแม้แสงแดดอ่อนๆ จะทอตกกระทบลงบนพื้นผิวโลกก็ยังไม่สามารถลบล้างความเป็นฤดูหนาวออกไปได้ เมื่อจู่ๆ ลมหนาวก็พัดพามาทำให้ผู้คนต่างก็รีบจับข้าวของของตัวเองไม่ให้ปลิวว่อน หรือบางคนก็ขยับเสื้อคลุมของตัวเองให้เข้าที่อย่างเรียบร้อยเพื่อสร้างความอบอุ่นให้แก่ร่างกาย

แต่น่าแปลกอยู่เหมือนกันที่สิ่งเหล่านี้ไม่ได้เกิดขึ้นอยู่ในบริเวณของสถานที่มีชื่อเสียงอย่าง อานซ์ (ANS) วันนี้ ที่นี่กลับดูเงียบงันผิดปกติ อาจจะเป็นเพราะเป็นวันแรกของการเปิดเทอม ไม่สิ มันดูเป็นเหตุผลที่ฟังไม่ขึ้นเอาซะเลย ความจริงแล้ว อานซ์กำลังมีการประชุมกันภายในอยู่ต่างหากล่ะ 

การประชุมภายในวันนี้ดูจะยิ่งใหญ่ในหัวข้อ ที่ฟังดูแล้วไม่น่ายิ่งใหญ่อะไรมากนักเลย เป็นหัวข้อที่มีไม่เกินสี่คำด้วยซ้ำ แต่ทำไมกันนะ..การประชุมครั้งนี้มันถึงได้กินเวลายาวนานมานับสามชั่วโมงได้ ก็แค่คำว่า NineEster (ไนน์เอสเทอร์) 

มานึกแปลๆ ดูแล้ว..บ้าจริง เอสเตอร์ทั้งเก้า ฟังดูไม่น่าจะมีความหมายอะไรด้วยซ้ำไป

"ไนน์เอสเทอร์ ในเมื่อชื่อนี้ถูกลงมติในที่ประชุมเยอะที่สุด ดิฉันก็จะขอขยายความของคำๆ นี้ออกมาให้กระจ่างแจ้งมากยิ่งขึ้น" ผู้อำนวยการพีเจของกองสนับสนุนอานซ์ลุกขึ้นยืนพลางขยับแว่นกรอบทองของตนเองให้เข้าที่ก่อนจะหยิบแฟ้มเอกสารของตนขึ้นมาอย่างหน้าเกรงขาม

"ไนน์เอสเตอร์ ชื่อนี้นั้นความจริงก็คือการรวมคำว่า ไนน์ ที่แปลว่าเก้ากับคำว่าเอสเตอร์ ที่มาจากตัวอักษรหน้าของคำเจ็ดคำรวมกัน" ผู้อำนวยการพีเจหยิบรีโมตขึ้นมาเปิดจอโปรเจกเตอร์ฉายให้เห็นภาพของตัวอักษรและคำมากมายที่ถูกวางเรียงกัน เขาหยิบตัวส่องเลเซอร์ขึ้นมาแล้วส่องไปตามคำพลางอธิบาย

"คำแรกคือคำว่า Nine หรือก็คือเก้า ในที่นี้นั้นหมายถึง 9 อย่างที่บ่งบอกความเป็นบุคคลกลุ่มนี้ ซึ่งก็ได้แก่ 9 สิ่งดังต่อไปนี้

1. ความบ้าระห่ำ 

2. ความไฮเปอร์
3. ความเกรียน
4. ความขี้เล่น
5. การเกาะกลุ่ม
6. ความเสื่อม
7. ความสร้างสรรค์(สรรหาเรื่อง)
8. ความเปลี่ยนแปลง

9. ความคิด จิต อารมณ์"

ผู้อำนวยการพีเจพูดพลางถอนหายใจ สมาชิกกองสนับสนุนอานซ์บางคนถึงกับหัวเราะออกมาเบาๆ บางคนส่ายหน้าด้วยความเหนื่อยใจเมื่อรับรู้ภัยร้ายที่ตนต้องเผชิญ แหงล่ะ ที่พูดมาเห็นทีว่าจะมีดีก็แค่ความคิดสร้างสรรค์ล่ะมั้ง.. บางคนแทบไม่อยากเชื่อว่าสิ่งเหล่านี้จะอยู่ในกลุ่มคนที่มีถึง 18 เอสท์ได้

"ส่วน Ester นั้นประกอบไปด้วยคำห้าคำ
E คือ Enjoy ความสนุกที่เกิดขึ้น
S คือ Sad ซึ่งก็ย่อมมีความเศร้า
T คือ Tear ผลที่ตามมาอาจเป็นน้ำตา
E คือ End แต่สิ่งเหล่านั้นมันก็อาจจะจบลง
R คือ Restart แล้วเริ่มต้นชีวิตวันใหม่ ที่สดใสกว่าเดิม.."

มาถึงตรงนี้บุคลากรกองสนับสนุนอึ้งไปสักพัก ฟังดูแล้วมันช่างขัดกับ 9 สิ่งแรกโดยสิ้นเชิง ผู้อำนวยการพีเจพูดจบก็นั่งลงแล้วปิดแฟ้มงานของตน ขยับแว่นเล็กน้อยก่อนจะกวาดสายตามองไปทั่วสภาอานซ์

"มีใครสงสัยอะไรรึเปล่า" 

"ผมครับ" บุคลากรกองสนับสนุนอานซ์ฝ่ายดนตรีไทยยกมือขึ้น

"เชิญ"

"ใครจะได้เป็นหัวหน้าสหพันธรัตนไนน์เอสเทอร์เหรอ..ครับ ?" น้ำเสียงที่ถูกถามมาแอบหวั่นๆ นิดหน่อยด้วยความกลัว แต่นั่นกลับทำให้รอยยิ้มผุดขึ้นบนใบหน้าของผู้อำนวยการพีเจ

"เรื่องนี้ให้หัวหน้าฝ่ายสหพันธรัตนะพูดดีกว่านะ" ผู้อำนวยการพีเจพูดพลางผายมือไปทางฝ่ายของหัวหน้าผู้ดูแลสหพันธรัตนะของอานซ์

"ก็..จากประสบการณ์ที่เป็นหัวหน้าสหพันธรัตนะนี่มาเป็นเวลาก็เป็นหลาย 10 ปีอยู่.. ดิฉันเองก็ได้เห็นอะไรมากมายหลายๆ อย่าง รวมถึงเรื่องบุคลาการที่ดิฉันเองมองแล้วก็พอจะดูออกว่าใครเป็นผู้ที่จะเป็นหัวหน้าของสหพันธรัตนเอสเทอร์ได้.." หัวหน้าสหพันธฯ พูดพลางเหลือบมองไปทางบุคลากรฝ่ายดนตรีไทยที่เพิ่งยกมือถาม ความเย็นจากเครื่องปรับอากาศและลางสังหรณ์พาให้เขาเสียวสันหลังวาบ..

"เธอนั่นแหล่ะ พีไพย์" 

"ผม ?"

"ใช่ด​ูเหมือนว่าเธอเองจะเป็นคนเดียวในสายตาฉันนะ ที่จะสามารถเป็นผู้คุมเอสเตอร์ทั้งสิบแปดคนได้"

"ผมว่า.."

"อย่าปฏิเสธเลยพีไพย์ เธอก็รู้นะว่าตอนนี้กองสนับสนุนอานซ์วุ่นวายแค่ไหนน่ะกว่าจะจับเอสเตอร์ทั้งสิบแปดเอสท์นี้มาได้ แล้วถ้าหากว่าไม่ได้หัวหน้าที่ดีมาคอยคุม คราวนี้..บางทีเอสท์ทั้งสิบแปดนี้อาจจะก่อการอะไรขึ้นมาให้อานซ์เสียหายอีกก็ได้นะ.."

หัวหน้าสหพันธฯ พูดท่ามกลางความเงียบ พีไพย์ถอนหายใจเล็กน้อยก่อนจะตอบรับเบาๆ

"ครับ.."

บรรยากาศความเงียบตราตรึงเข้าอีกครั้งในสภาอานซ์ เสียงเครื่องปรับอากาศที่ถูกปรับเอาไว้ในอุณหภูมิที่พอเหมาะตอนนี้ดังเสียยิ่งกว่าเสียงลมหายใจของสมาชิกนับร้อยในสภาที่ประชุมกันอยู่เสียอีก

ไร้ซึ่งเสียงพูดคุยใดๆ จากปากของบุคลากรอานซ์ ทำเอาผู้อำนวยการพีเจต้องหาเรื่องมาแทรกก่อนที่ทุกคนจะเกิดความกลัวมากเกินไป 

"วันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรกของกองสนับสนุนอานซ์ ขอให้บุคลากรทุกฝ่ายตั้งใจทำงานของตนเอง ส่วนเธอ..พีไพย์ วันนี้ฉันอนุญาตให้เธอพักงานได้ 1 วันก่อนที่จะต้องมาเจอกับไนน์เอสเตอร์พรุ่งนี้"

"ขอบคุณครับท่านพีเจ" พีไพย์พูดอย่างไม่เต็มปาก แต่บางทีเขาก็ต้องยอมรับว่า นี่อาจจะดีกว่าการที่ขาต้องอยู่ทำงาน ไม่ได้พักผ่อนเพียงพอ โชคดีในโชคร้ายของเขากระมัง ที่ไนน์เอสเทอร์เปิดเทอมช้ากว่าสหพันธรัตนะทั่วไปน่ะ..

"การประชุมสภากองสนับสนุนอานซ์วันนี้เป็นอันจบลงด้วยดี ขอให้ทุกคนแยกย้ายกันไปทำงานของตัวเองอย่างเต็มที่ ขอบคุณทุกท่าน.." ผู้อำนวยการพีเจพูดพลางจะกดปุ่มเลิกการประชุม แต่...

"โอปปา กังนัมสไตล์.." 

"!!!" 

"ฮ่าๆๆๆๆๆ" เสียงประชุมดังลั่นทั่วสภาเมื่อมีเสียงเพลงดังขึ้นมาท่ามกลางความเงียบ ผู้อำนวยการพีเจถอนหายใจเล็กน้อยก่อนจะเหลือบมองไปที่พีไพย์และหัวหน้าสหพันธฯ อย่างเหนื่อยใจ ทั้งสามมองตากันอย่างเข้าใจและสามารถสื่อสารกันได้ผ่านสายตา

บางที พีไพย์อาจจะไม่ต้องไปพักงานแล้วก็ได้..ก็ในเมื่อไนน์เอสเทอร์..ปฏิบัติการเร็วกว่าวันเปิดเทอมของพวกเขาซะอีก

ดูเหมือนว่าพีไพย์เองก็จะรู้..ว่าคนที่จัดการเรื่องแบบนี้ขึ้นด้วยการแฮกเข้าระบบโรงเรียนหรือการเปลี่ยนวงจรนี่เป็นใคร...

"อีพิ..ก่อเรื่องให้ตั้งแต่ยังไม่เริ่มเลยนะ" พีไพย์บ่นเบาๆ อย่างหัวเสียก่อนจะเหลือบมองหาบุคคลในคำพูดที่เขาคาดว่าจะอยู่แถวๆ นี้ แต่..

"อย่ามองหาผมเลยเลยครับหัวหน้าพีไพย์..ท่านหาผมไม่เจอหรอก" ข้อความปรากฎขึ้นบนจอมอนิเตอร์หน้าที่นั่งส่วนตัวของพีไพย์ เหมือนว่าความคิดของอีพิ..สมาชิกไนน์เอสเทอร์จะเร็วและรู้ทันความคิดของเขาได้ดีมากเลยทีเดียว

"เฮ้อ..." พีไพย์ถอนหายใจก่อนจะเก็บของแล้วหลบสายตาผู้อำนวยการพีเจและหัวหน้าสหพันธฯ ออกไปจากสภา

ดูเหมือนว่า...เรื่องราวของไนน์เอสเทอร์ มันจะเริ่มขึ้นเร็วๆ นี้แล้วล่ะสิ