[Fic] EXO ,CHANBAEK - Calories Love Season 2 ♥

ลำดับตอนที่ #16 : ♥ Calories Love Season 2 [ BAEKHYUN’s PART. ]

BAEKHYUN’s PART.

เอ่อ.. (หันมองด้านข้างไปมา อย่างอายๆ)

ผมชื่อแพคฮยอน..ครับ จะให้ผมเล่าเหรอครับ...งั้นก็ได้ แต่ว่าผมเรียบเรียงเรื่องราวไม่ค่อยเก่งเท่าไหร่นะ (เกาท้ายทอย)

ผมเคยเป็นคนอ้วนครับ อ้วนมาก หนักเกือบร้อยกิโล ถ้ามองจากผมคนปัจจุบันตอนนี้มันแตกต่างกันมากจริงๆ เลยครับ แฮะๆ ผมที่ไม่มีความน่าดึงดูดใจอะไรเลย ความอ้วนของผมเป็นปัญหาในหลายๆ เรื่อง ไม่ว่าจะเป็นเรื่องความเกะกะ การขึ้นลิฟต์ ผมเคลื่อนไหวได้ช้ามากเลยนะเมื่อก่อนน่ะ แล้วผมก็ไม่มีความมั่นใจในตัวเองเลย จริงๆ ครับ ถึงตอนนี้จะผอมแล้ว แต่ผมก็ขี้อายอยู่นะ ไม่ค่อยกล้าสบตากับคนที่ไม่สนิทด้วย ผมมีเพื่อนสนิทที่สุดเพียงคนเดียวคือคยองซู เพื่อนที่น่ารักและใจดีที่สุดของผม ผมรักคยองซูมากๆ เลยล่ะ เขาคอยช่วยเหลือผมในทุกๆ เรื่อง คอยให้กำลังใจในยามที่ผมท้อแท้หรือโดนคนอื่นด่าว่าบ้าง คยองซูเขาจะเป็นคนพุ่งเข้าไปจัดการเลย ผมล่ะนับถือคยองซูจริงๆ คยองซูเก่งมาก (ตบมือเบาๆ)

อ๋อ..ทำไมผมถึงผอมได้น่ะเหรอครับ จริงๆ กว่าจะผอมได้ก็มีอุปสรรคมากเลยครับ แล้วผมก็ไม่เคยจะลดน้ำหนักเลยนะ มันยากมากที่จะลดให้เหลือแค่ห้าสิบกว่ากิโลในตอนนี้ ลืมเล่าเรื่องก่อนหน้านั่นไปเลยคือผมไปเจอชานยอลตอนที่ผมเองยังอ้วนๆ อยู่นะครับ มันเป็นความประทับใจครั้งแรกเลย ชานยอลมาช่วยผมเก็บของที่ซูเปอร์ ตอนนั้นผมอาย...อายมากจริงๆ แต่ชานยอลเขามาเก็บของช่วยผมทั้งๆ ที่ไม่รู้จักผมน่ะครับ ผมเห็นหน้าเขาแล้วรู้สึกอิจฉามาก ชานยอลเขาเพอร์เฟคมากจริงๆ ไม่กล้ามองนานๆ เพราะกลัวเขาจะว่าเอา ผมรีบขอบคุณแล้วก็วิ่งหนีออกซูเปอร์เลยครับ เขินแล้วก็อายมากๆ ผมรีบกลับไปที่ร้านทันทีครับ เตรียมของอะไรในครัวแล้วก็ทำงานที่ร้านตามปก แต่แล้วพระเจ้าคงคิดว่าผมอยากจะเจอชานยอลอีกล่ะมั้งครับ...

เขามากับผู้หญิงคนหนึ่งสวยมากเลย ผมยาวสีดำสนิทเธอคุยกับผมแล้วผมก็รู้ว่าเธอเป็นพี่สาวของชานยอล จากนั้นก็คุยกันนิดหน่อย แล้วตอนนั้นผมก็ได้รู้จักชื่อจริงๆ ของชานยอลครับ

เรื่องราวมากมายที่เกี่ยวกับชานยอลได้เข้ามาวนเวียนในชีวิตของผมโดยไม่ทันได้ตั้งตัว ผมปลื้มเขามาก เขาดูเป็นผู้ใหญ่ มีน้ำใจ แค่เขาเสียสละมาช่วยผมเก็บของที่ซูเปอร์ก็ดีใจมากแล้ว คุณเคยรู้สึกไหมครับเวลาคนแปลกหน้าเข้ามาช่วยคุยโดยที่ไม่ร้องขออะไรแล้วมันปลื้มใจมากจริงๆ

แล้วผมก็ตัดสินใจทำขนมไปขอบคุณชานยอลครับ ก็ไม่มีอะไรเป็นพิเศษแค่อยากจะขอบคุณเท่านั้นเอง ผมคิดหนักเหมือนกันนะว่าจะทำอะไรไปให้ดี ซื้อของแพงๆ ไปเหรอ? ผมไม่มีเงินมากมายขนาดนั้นหรอก จะมีก็แต่กำลังแรงที่ทำขนมคุ้กกี้ข้าวโอ้ตไปให้ แล้วก็หวังว่าเขาจะชอบมันน่ะครับ ผมทำขนมหลายอย่างไปให้เขาครับ แล้วก็ได้รู้ว่าเขาชอบกินเยลลี่ครับ เยลลี่ทำไม่ยากเท่าไหร่เลย แล้วผมก็ตั้งใจเอาไว้จะทำไปให้ชานยอลทานครับ และวินาทีนั้นก็ทำให้หัวใจของผมเต้นแรง ชานยอลพูดคำว่าชอบขนมของผม..

เขายิ้มมาให้...ผมดีใจมากจริงๆ ครับ ดีใจที่ชานยอลชอบ

ผมในนั้นไม่ต้องการอะไรอีกแล้ว ขอเพียงแค่ให้ชานยอลกินขนมที่ผมทำแค่นี้จริงๆ ผมไม่ได้หวังอะไรเลยนะ ผมรู้ว่าชานยอลเป็นถึงเดือน     มหาลัยเลย เป็นน่าตาของมหาลัย เขาดูดี เขามีคนชื่นชอบมากมาย ผมแค่ขอแอบมองชานยอลประสบความสำเร็จอยู่เงียบๆ ก็พอ ผมไม่กล้าเอาตัวไปเทียบหรอกครับ จนกระทั่งวันหนึ่ง วันที่ผมร้องไห้ ผมไม่ค่อยอยากจะรื้อฟืนมันเท่าไหร่หรอกครับ แต่ก็อยากจะขอบคุณพวกพี่ๆ พวกนั้นนะที่พูดให้ผมปรับความคิดตัวเองที่จะลดน้ำหนักเสียใหม่

สิ่งแรกที่พบเจอนั่นก็คือความท้อนี่อันดับหนึ่งเลย ผมท้อหลายต่อหลายครั้งแต่คนที่คอยให้กำลังใจผมก็คือคยองซู คอยผลักดันให้ผมลดน้ำหนัก ผมว่ามันก็ดีนะ สุขภาพของผมตอนนี้แข็งแรงมากๆ เลยล่ะ ทำอะไรก็สะดวก ช่วงที่ผมลดน้ำหนักผมแอบร้องไห้ด้วย ผมหิวมาก ทรมาน อาหารที่ทานก็ต้องไม่มีไขมันมากจนเกิน ลดแป้ง ลดทุกอย่างให้น้อยลงแล้วก็ออกกำลังกายทุกวัน ร่างของผมแทบจะแตกเป็นเสี่ยงๆ แต่ผมก็ไม่อยากหักโหมให้มากเพราะมันจะไม่เป็นผลดีเลย ผมใช้เวลาราวๆ หนึ่งปีครับ แล้วผมก็ลดมันจนได้ ผมดีใจน้ำตาไหลเลยล่ะครับ ตอนนั้นผมกอดคยองซูแน่นเลย ผมทำได้แล้ว ผมผอมได้แล้ว (ยิ้มกว้าง)

จากนั้นผมก็รีบทำสัญญาคือทำเยลลี่ไปให้ชานยอล ผมตื่นเต้นมากเหมือนกับครั้งแรกที่ผมเอาคุ้กกี้ไปให้ เพราะนี่เป็นการเริ่มต้นเจอกันอีกครั้งของผมกับชานยอล ผมต้องมีความกล้าให้มากขึ้น ผลตั้งใจทำเยลลี่อย่างสุดฝีมือ แล้วก็เอาไปให้ชานยอลครับ ผมเจอพวกเพื่อนๆ ชานยอล เขาอยู่พร้อมกันครบเลย ดีที่ผมมีคยองซูเอาไว้คอยยึดเหนี่ยว ไม่งั้นผมต้องวิ่งหนีเพราะความขี้ขลาดของตัวเองแน่ๆ ชานยอลเดินเข้ามาใกล้เรื่อยๆ แล้วดูเหมือนกับว่าเขาจะจำผมไม่ได้ครับ (หัวเราะ) ครับ...ส่วนผมเองก็ก้มหน้างุดๆ คือผมเขินน่ะครับ โดนมองน่ะ...เลยเขิน แล้วคยองซูก็บอกว่ามากับผม เพื่อนๆ ของชานยอลตกใจใหญ่เลยโดยเฉพาะเซฮุน เขาทำหน้าตื่นเต้นมากจริงๆ

ผมเอาแต่ก้มหน้านะ ไม่กล้าที่จะสบตา หรือมองหน้าชานยอลได้ตรงๆ เลย ยังไงผมก็ยังประหม่าอยู่ดี จริงๆ นะครับ ก็ผมขี้อาย...

สิ่งที่ผมนึกไม่ถึงก็คือชานยอลเขาเบอร์โทรศัพท์ผมเอาไว้ครับ ตอนนั้นผมตื่นเต้นมากจนกลัวจะบอกเบอร์ผิดไปด้วยซ้ำ หลังจากนั้นเราก็ได้ไปกินข้าว ไปถ่ายรูป ไปนั่งรถหาที่สวยๆ ดู คือผมมีความสุขมากๆ  เลยครับ เหมือนกับว่าชานยอลเป็นดวงดาวที่ผมได้มองแค่จากที่ไกลๆ แต่ตอนนี้ผมได้เข้าใกล้ดวงดาวที่สวยงามนั้นแล้ว

อืม..ผมกับชานยอลก็คุยกันเรื่อยๆ นะครับ เราเหมือนกับเข้ากันได้ดี ชานยอลเขาก็มีคนเข้ามาชอบมากมายครับ ผมก็คงเป็นหนึ่งในนั้นที่แอบปลื้มอยู่เงียบๆ (ยิ้มเขิน) แล้วจะมีช่วงใกล้ปิดเทอมงานจะยุ่งกันมากเลยครับ ผมกับชานอยลไม่ค่อยได้ติดต่อกัน ไม่ได้เจอกันเสียเท่าไหร่ มีบางทีที่คอยส่ง  เมสเสจไปให้กำลังใจครับ แค่นี้ผมก็สุขใจแล้วล่ะ

เรื่องของผม..ผมว่า...เล่าแค่นี้คงพอแล้วมั้งครับ คือไม่รู้จะเล่ายังไงแล้ว (หัวเราะ) ..เอ๋ ให้เล่าเรื่องตอนนั้นน่ะเหรอครับ...เอ่อ..มันจะดีเหรอ

งั้นเล่านิดเดียวพอนะครับ ผมไม่สามารถจะเล่าออกมาเป็นคำพูดสวยๆ ได้ คือผมไปดูละครเวทีของชานยอลครับ เขาแสดงเป็นตัวเอกของเรื่อง ชานยอลแสดงเก่งมาก ผมทึ่งจริงๆ เขาสามารถเป็นดาราได้สบายๆ เลยครับ แล้วผมก็จะสนับสนุนชานยอลไปเรื่อยๆ เลยครับ ผมเป็นแฟนคลับครับ

แล้ววันนั้นชานยอลก็ นั่นแหละครับ...ชานยอลเขาขอผมเป็นแฟน คือผมไม่รู้เลยว่าชานยอลจะรู้สึกดีกับผมแบบนี้ ผมไม่ได้หวังอะไรเลยนะ แต่ผมก็รู้สึกคล้ายๆ จะวูบ แล้วจะเป็นลมตรงนั้นเลยครับ ตลกตัวเอง (ขำเอามือปิดปาก) อ๊า..ผมเขินจัง น่าอายจริงๆ ต้องมาเล่าอะไรแบบนี้

ผมว่าพอเถอะครับ ตอนนี้ผมก็มีชานยอลอยู่ข้างๆ แล้ว...

ผมจะเดินไปกับเขาตลอดไป ผมจะไม่ทิ้งเขาแน่นอนครับ ผมอยากทำอาการอร่อยๆ ให้เขาทาน เขาอยากกินอะไรเป็นพิเศษผมก็จะทำให้เขาทานครับ ผมมีความสุขนะที่ทำอาหารให้ชานยอลกิน

อนาคตของผมอยากจะเปิดเบเกอร์รี่ครับ เขาเคยบอกผมว่าจะมาเป็นพรีเซ็นเตอร์ให้ร้านของผม อ๊ะ..ไม่ใช่สิ ชานยอลบอกว่าร้านของเขาด้วย เดี๋ยวเขาจะหาว่าผมลืมเขา (หัวเราะ)

เอาเป็นว่า ถ้าผมเปิดร้านแล้วอย่าลืมมาอุดหนุนด้วยนะครับ

ขอบคุณสำหรับทุกอย่าง ขอบคุณที่ติดตามกันมาเรื่อยๆ จนถึงตอนนี้และขอบคุณทุกกำลังใจนะครับ

รักเสมอ...

---

พาร์ทแพคฮยอนนะคะ

คนแต่งก็มึนคะ กิกิกิ

อย่าลืมมาอุดหนุนกันนะคะ รักทุกคนเลยยยย

เซย์กู้ดบายแคลลอรี่เลิฟ2 บรั้ยยยยยยยยยยย จุ้บบบบบ